Małe i duże na Północ podróże :-)

Po początkowym okresie nieszczególnej pogody, pod koniec przygody z Wilnem zapanowała piękna aura . Ostatniego dnia, jako że już co nieco miasto poznaliśmy, postanowiliśmy wybrać się jeszcze raz do pobliskich Trok by zobaczyć zamek i jezioro w towarzystwie błękitu nieba .



















Tym razem postanowiliśmy pozwiedzać zamek od wewnątrz , sądzę, że warto, chociaż widać dość wyraźnie że spora część ceglanych murów to rekonstrukcja, a sama budowla nie powala wielkością. Wewnątrz jak prawie zawsze i wszędzie w tego typu miejscach urządzono muzeum. Może i byłoby fajnie, ale pora w jakiej byliśmy, zarówno dnia jak i roku sprawiła, że na podobny pomysł wpadło sporo ludzi i tłum był nieprzeciętny, zwłaszcza wewnątrz pomieszczeń. Szczególnie źle zapamiętałem niestety wrzaskliwe prymitywnymi odzywkami polskie wycieczki












Tak wyglądał zamek w roku 1870





Tu kilka obrazków jak zmieniała się zabudowa i stan zamku na przestrzeni wieków.

Wiek XIV



Wiek XV



Wiek XVI



Wiek XVII





Wiek XVIII



Wiek XIX



Wiek XX



Wiek XXI

Korzystając z faktu że po raz drugi tu przyjechaliśmy i z tego, że jest taka piękna pogoda, postanowiliśmy wybrać się też na rejs po jeziorze Galve . Stateczek, podobny naszym statkom pływającym choćby po Odrze, był niemal pusty, dzięki czemu mogliśmy trochę odetchnąć po harmiderze jaki panował na zamku. Rejs wokół jeziora trwał z tego co pamiętam około półtorej godziny i była to dla nas super sprawa, jako, że do tej pory nie mieliśmy zbyt wielu okazji by widzieć takie jeziora ani by skorzystać z takich rejsów.



Pałac Tyszkiewiczów







Na jeziorze jest kilka mniejszych i większych wysepek





















Brzegi jeziora są właściwie w ogóle niezagospodarowane, tu i ówdzie jedynie widać jakiś ślad działalności człowieka









Zamek w Trokach to obowiązkowy punkt zwiedzania Litwy, nam się bardzo podobał, ze swoimi wieżyczkami to takie odzwierciedlenie bajkowych, dziecięcych wyobrażeń o zamkach .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Brzegi jeziora są właściwie w ogóle niezagospodarowane, tu i ówdzie jedynie widać jakiś ślad działalności człowieka

... chciałbym być posiadaczem takiego "śladu" ... ...
... Troki i jeziorko piękne, takie nasze klimaty ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... chciałbym być posiadaczem takiego "śladu" ... ...

Byłoby nieźle , w takich okolicznościach przyrody - sama przyjemność.

kmichal napisał(a):... Troki i jeziorko piękne, takie nasze klimaty ... ...

To fakt, dopiero jakiś czas później udało mi się dotrzeć po raz pierwszy na Mazury i rzeczywiście byłem pod wrażeniem.
A tamte tereny, nie tylko na Litwie, to raj dla miłośników dzikiej przyrody i jezior.

Wileńska katedra św. Stanisława to jeden z pierwszych kościołów wzniesionych po przyjęciu przez Litwę chrztu, czyli pod koniec XIV wieku. Przez wieki kościół po wymuszanych pożarami przebudowach przybierał różne formy, od początkowej gotyckiej, przez renesansową, barokową do dzisiejszej – klasycystycznej, której budowę zakończono w 1801 roku.

Katedra może nie jest piękna , ale na pewno robi duże wrażenie i jest bardzo charakterystycznym elementem wileńskiej starówki. Spore wrażenie robi też wolnostojąca dzwonnica o wysokości 57 metrów, której fundamenty to jedna z baszt średniowiecznego Dolnego Zamku. Podobnie jak budynek katedry wieżę przebudowywano wielokrotnie, a jej obecny wygląd pochodzi z XIX wieku. Pięknie odnowiona katedra i dzwonnica to niewątpliwie wizytówka Wilna i nieraz zaglądaliśmy na wielki plac, któregoś razu także wieczorem, by posiedzieć, odpocząć i popatrzyć na tłumy zwiedzających. Pierwszego dnia pogoda była taka sobie , potem zdjęcia wyszły dużo ładniejsze.

Pilies gatve, jedna z najstarszych ulic Wilna, którą zaraz dojdziemy na plac Katedralny (w tle Baszta Giedymina)













Surowy wewnątrz budynek katedry też nie jest czymś najpiękniejszym co widzieliśmy







Można zejść do podziemi i popatrzyć na fragment fundamentów pierwszej katedry.

Na placu oprócz katedry i dzwonnicy stoi także pomnik założyciela Wilna, księcia Giedymina wskazującego miejsce gdzie ma powstać miasto. Odsłonięto go w 1996 roku.





W tle – rekonstruowany Dolny Zamek – dawna siedziba wielkich książąt litewskich. Zniszczony w czasie wojny z Rosją w 1660 roku popadał w coraz większą ruinę do nakazanej przez władze carskie rozbiórki na przełomie XVIII i XIX wieku. Zamek symbolicznie otwarto w 2009 roku i podobno wciąż nie jest jeszcze wykończony wewnątrz.





Nieopodal, pod Górą Giedymina – Narodowe Muzeum Litwy



Przed muzeum stoi pomnik króla Mendoga, pierwszego Wielkiego Księcia Litewskiego i jedynego koronowanego władcy Litwy. Pomnik odsłonięto w 2003 roku w 750 rocznicę koronacji.

Ulica Giedymina, reprezentacyjny i częściowo wyłączony z ruchu trakt Nowego Miasta













Mniej więcej pośrodku Nowego Miasta znajduje się wielki plac Łukiski przy którem stoi barokowy kościół św. Filipa i św. Jakuba zbudowany w obecnej formie w latach 1690 – 1737 na miejscu cmentarnego kościółka drewnianego.





Im dalej od centrum, tym mniej ładnie odnowionych kamienic, a więcej budownictwa z minionej epoki



Chociaż ta fontanna bardzo się nam podobała







I na koniec – kilka zdjęć wieczornego Wilna













c.d.n.

... tym razem to najbardziej dzwonnica "wpadła mi w oko" ... ... ciekawa bryła, a do tego ta biel - bardzo ładna ... ...
zresztą fontanna też bardzo intrygująca ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):

Ścieżki rowerowe eleganckie, rowerów puki co nie za wiele.

pzdr

kulka53 napisał(a):Surowy wewnątrz budynek katedry też nie jest czymś najpiękniejszym co widzieliśmy

A mnie się to nawet podobało .

Nadgoniłem relację. Dalej jest pięknie i ciekawie .

kmichal napisał(a):... tym razem to najbardziej dzwonnica "wpadła mi w oko" ... ... ciekawa bryła, a do tego ta biel - bardzo ładna ... ...
zresztą fontanna też bardzo intrygująca ... ...

Wieża - dzwonnica jest piękna. Zdaje się że dopiero co zakończyła się wówczas jej renowacja. Może nie pobrudziła się zbytnio od tego czasu
A fontanna zrobiła na nas wrażenie swoją innością. Nie to co teraz... jednakowe wszędzie wodotryski z chodnika albo ewentualnie takie kulki z wodną mgiełką
Nasza wrocławska fontanna na Rynku też budziła wielkie kontrowersje a mi się od początku bardzo podobała

Mam nadzieję, że coś jeszcze Ci w oko wpadnie

longtom napisał(a):Ścieżki rowerowe eleganckie, rowerów puki co nie za wiele.

Może teraz jest więcej
Ale to odwrotnie niż u nas... tam ścieżki były na wyrost a nasze dopiero powstają w pogoni za potrzebami.
Czyżby post-radziecki rozmach dał tam o sobie znać?

Nefer napisał(a):

kulka53 napisał(a):Surowy wewnątrz budynek katedry też nie jest czymś najpiękniejszym co widzieliśmy

A mnie się to nawet podobało .

Nadgoniłem relację. Dalej jest pięknie i ciekawie .

W sumie niewiele czasu spędziliśmy wewnątrz katedry, jak dla mnie było tam tak jakoś pusto i nieprzytulnie.
Z zewnątrz też wg mnie budynkowi brakuje polotu, jest przyciężki.
Ale może się nie znam

Miło mi, że znajdujesz coś fajnego dla siebie. Pewnie gdybyśmy tę podróż odbyli w poprzednim roku, relacja wyglądałaby zupełnie inaczej... mielibyśmy więcej zdjęć i nie będąc ograniczonymi noclegami w jednym miejscu zwiedzilibyśmy więcej. A tak, jest jak jest .
W planie powtórka...kiedyś

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Nasza wrocławska fontanna na Rynku też budziła wielkie kontrowersje a mi się od początku bardzo podobała

Mam nadzieję, że coś jeszcze Ci w oko wpadnie

... Wasza też mi w oko wpadła, faktycznie jest "odmienna", w sumie to już dawno jej nie widzieliśmy ... ... za daleko mamy do Wrocka ... ... poczekam aż S5 skończą ... ...
Pozdrawiam.

Na zakończenie części wileńskiej pokażemy jeszcze kilka fotografii miejsc i obiektów ze Starego miasta i okolic.

Spacerując po Wilnie nie sposób było przejść obojętnie obok pięknie odnowionego kościoła św. Katarzyny. Stosunkowo młoda budowla powstała wraz z klasztorem Benedyktynek na miejscu drewnianej która spłonęła w pożarze w trakcie wojny z Rosją (1660). Obecny wygląd to wynik przebudowy z połowy XVIII wieku. Z tego co widzieliśmy wewnątrz kościół raczej nie jest wykorzystywany do celów religijnych, a jako sala koncertowa.





Przed kościołem stoi pomnik Stanisława Moniuszki, odsłonięty w 1922 roku w 50-cio lecie śmierci kompozytora. Pomnik jest oryginalny, oprócz głowy , kilkukrotnie dewastowanej.



Ulica Ostrobramska







Ten okazały budynek w tle to wileńska Filharmonia Narodowa przebudowana w tej formie w stylu neoklasycznym w 1912 roku.

I do jeszcze jednego kościoła zaglądniemy… serio można mieć przesyt wileńskim barokiem , ale czasem można się schronić przed deszczem



To kościół Wszystkich Świętych zbudowany wraz klasztorem karmelitów w 1631 roku, a niedługo potem spalony w czasie najazdu wojsk rosyjskich w 1655. Dzwonnicę dołożono w połowie XVIII wieku. Po wojnie kościół był nieczynny, a w latach 80-tych służył jako galeria sztuki.









I jeszcze w słonecznej scenerii.



Warto też rzucić okiem na najstarszy wileński kościół św. Mikołaja (z około 1440 roku) w stylu gotyckim.

Myślę też, że warto też wspomnieć, że nie wszystkie wileńskie kościoły doczekały się jeszcze renowacji czy jakiejś formy ich zagospodarowania do innych celów po czasach radzieckich

Najokazalszym z nich jest jak sądzę równie wiekowy bo XIV wieczny kościół Wniebowzięcia NMP i klasztor franciszkanów, zbudowany pierwotnie w stylu gotyckim a w XVIII wieku przebudowany na barokowy. Dewastacja wyposażenia i całej budowli nastąpiła już w XIX wieku kiedy carskie władze zburzyły wieżę i podzieliły wnętrze na kondygnacje urządzając wewnątrz archiwum. W czasie II Rzeczpospolitej rozpoczęto remont świątyni, jednak po wojnie władze komunistyczne utworzyły w niej magazyn – czego skutki widać wyraźnie.





Inne przykłady to kościół MB Pocieszenia i klasztor augustianów (z 1768r)



oraz Wniebowstąpienia Pańskiego i klasztor Misjonarzy (z 1730r)



Ulica Pylimo, na której pochłanialiśmy pyszne litewskie kartacze



I na koniec – jajko niespodzianka





To tyle z Wilna, pełnego zabytków miasta o przebogatej historii ściśle związanej z historią Polski. Nie sposób wpaść tutaj na jeden dzień, myślę, że dla dokładnego poznania Wilna i okolic potrzeba przynajmniej paru dni. Sporo widzieliśmy, ale sądzę, że sporo także zostało, niemniej miasto robi duże i dobre wrażenie, a teraz, po kolejnych 10 latach może być ono jeszcze lepsze .

c.d.n.