Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Jest absolutnie leniwa, cicha i spokojna atmosfera. Jest bezwietrznie i gorąco, z głośników sączy się nastrojowa niezbyt głośna muzyczka, jest błogo i totalnie wakacyjnie. Pamiętam kilka takich miejsc gdzie czuło się podobny nastrój , na jednaj z plaż Limnos, na Koufonissi w zeszłym roku, a i w tym – na Rodos. Jedna tawerna stoi pod plażowymi tamaryszkami, wydaje mi się, że jest starsza i była tu pierwsza. Druga zaś mieści się w nowszym budynku po drugiej stronie parkingu.















Na „zapleczu” plaży, czyli za parkingiem i tawerną można jednak zaobserwować innego typu obrazki .







Mamy w tym roku szczęście do nadrzewnych kóz .





Za wiele do jedzenia to im tu nie urośnie .



Zaraz ruszamy… .



c.d.n.

kulka53 napisał(a):

Super widok z tej plaży

mysza73 napisał(a):Super widok z tej plaży

... nic dodać, nic ująć ... ...
Pozdrawiam.

mysza73 napisał(a):Super widok z tej plaży

kmichal napisał(a):... nic dodać, nic ująć ... ...

Będziemy jeszcze na takiej plaży (i to znacznie dłużej) z której wg mnie jest jeszcze lepszy widok

26 września, wtorek c.d.

No i się zaczęło…. szutrowanie . Na dziś mieliśmy już dość zwiedzania, postanowiliśmy, że teraz dojedziemy na tę bliższą z dwóch dostępnych samochodem plaż po zachodniej stronie wyspy. Przypuszczałem że potem zostaniemy tam na nocleg a wcześniej wykorzystamy 2-3 godzinki na rozłożenie się na plaży i kąpiel w tych jakże czystych, choć chłodnych astipaleańskich wodach.

Z Agios Konstantinos do Vatses jest około 6 km. Nie pamiętam dokładnie, ale na pewno jechaliśmy dobre pół godziny, jak nie lepiej . Tzn. oczywiście można szybciej, ale zależało nam by jeszcze wrócić naszym autem do domu , także nie pozwalam sobie w takich przypadkach na zbyt wiele szaleństwa . Przeraźliwy kurz, upał i wyboje, taka atmosfera będzie nam już teraz często na Astipalei towarzyszyć… dobrze że chociaż mamy klimę i możemy przemieszczać się z zamkniętymi oknami .

Nie mamy zdjęć, bo jechaliśmy na zachód czyli o tej porze prosto pod słońce. Krajobrazy są z jednej strony typowe dla greckich wysp, ale z drugiej strony jakieś inne… nie wiem dlaczego, trudno to opisać. Myślę że charakter Astipalei kształtuje totalny brak drzew i zieleni a także swego rodzaju łagodność większej części wnętrza wyspy. Potem jednak wjeżdża się dość stromo w głęboką dolinę która kończy się plażą Vatses.

Dolina jest piękna , bardzo mi się tutaj podoba, jest skaliście i urwiście . Z boku ciągnie się koryto strumienia który czasami tu widać płynie, porośnięte oleandrami. Plaża również jest bardzo ładna, rozległa, szara, kamyczkowa ze sporymi fragmentami piaszczystymi. Ale gdy dojechaliśmy na sam dół od razu okazało się, że nie bardzo jest gdzie tu zostać na noc .

Przy plaży rosną tamaryszki, jest tawerna. O tej porze już nie działa, minął nas wyładowany pickup z przyczepą, właściciele kończą już wywozić sprzęt i plażowe akcesoria. Placyk przeznaczony na parking jest tak wygrodzony że w sąsiedztwo tawerny dojechać nie można, podobnie pod tamaryszki. Budynku zresztą strzeże groźnie wyglądający pies …uznajemy, że choć na placyku oczywiście jakoś tam urządzić by się dało, to jednak spróbujemy jeszcze dziś przejechać w inne miejsce. Trudno, z plażowania nici .

Tak czy inaczej, choć dla nas Vatses okazała się mało przyjazna to obiektywnie patrząc jest to bardzo ładne miejsce . No i trudno nie przyznać racji tym, którzy uniemożliwili wjazd samochodami pod te tamaryszki .



Na plaży jest raptem kilka osób. Mimo trudności w dojeździe sądzę, że i tak jest to popularne miejsce.



Dolina którą przyjechaliśmy.



Żwirek plażowy.







„Zaplecze” Vatses, tylko tam można dojechać autem, cienia brak.



Im jednak łatwiej

Bardzo mi się tu podoba.

























Się lekko zakurzył .



c.d.n.

kulka53 napisał(a):Dolina którą przyjechaliśmy.

... faktycznie dolinka urodziwa ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):

mysza73 napisał(a):Super widok z tej plaży

... nic dodać, nic ująć ... ...
Pozdrawiam.

I ja się dołączam do tej opinii

pzdr

Fantastyczne miejsce ... Szkoda, że tak daleko .

kmichal napisał(a):... faktycznie dolinka urodziwa ... ...

Potter napisał(a):Fantastyczne miejsce ... Szkoda, że tak daleko .

Wg mnie najładniejsza plaża na wyspie .
Czy daleko... pojęcie względne

longtom napisał(a):I ja się dołączam do tej opinii

Spędzimy niedługo parę godzin na plaży z jeszcze wg mnie fajniejszym widokiem na Chorę i Kastro

26 września, wtorek c.d.

No to ruszamy…jedziemy w przeciwną stronę czyli na wschód w związku z czym oświetlenie o tej popołudniowej porze jest znacznie korzystniejsze. Auto dzielnie pokonuje wyboje wzbijając za sobą tumany kurzu , Vatses jest świetna, ale nie będzie już okazji by tu wrócić. No chyba że wrócimy jeszcze kiedyś na Astipaleę .

Kilka zatem obrazków z drogi z Vatses.











Generalnie oboje, zwłaszcza ja , lubimy surowe krajobrazy, ale prawdę mówiąc Astipalea jest już można powiedzieć na granicy .

Nie ma innej możliwości by przejechać z Vatses na Kaminakię, trzeba wrócić niemal do punktu wyjścia i tam skierować się w podobnej jakości trasę , tyle że dłuższą. Odległość do pokonania to prawie 10 km.

Po drodze mija się takie obrazki…







Bardzo jesteśmy zaskoczeni, że tak dużo jest tutaj pól… to te jaśniejsze fragmenty na obłych wzgórzach. Ziemia jest uprawiona, przygotowana po tegorocznych zbiorach już do przyszłego roku. Te akurat fragmenty były dość spore ale widzieliśmy także malutkie spłachetki w najrozmaitszych konfiguracjach, wynikających zapewne z ukształtowania terenu… jak ktoś mi powie że polski rolnik ma ciężkie warunki pracy to wyślę go na Astipaleę .



W wielu miejscach na wyspie widzieliśmy też rzędy uli.













Kaminakia musi być równie, albo i bardziej popularna niż Vatses nawet mimo dalszej drogi. Minęły nas 2 czy 3 wracające samochody a jeden nawet nas wyprzedził . Dolina kończąca się tą plażą jest podobnie duża jak w przypadku Vatses, jednak zjeżdża się do niej jeszcze bardziej (znacznie bardziej ) stromo, po prostu po jednym zboczu. Wymęczeni i wytłuczeni naprawdę już mamy na dzisiaj dość…z ciekawością i nadzieją wypatrujemy jak tutaj będzie wyglądać sytuacja, czy znajdziemy tu przyjemne miejsce, takie jak lubimy.

Niestety , także i tutaj nic z tego. Na końcu doliny, nad plażą są dwie wielkie działki, wielkie posiadłości (jedna z nich to także tawerna)… a właściwie nawet trzy działki bo ta trzecia to zagroda dla kóz. Plaża Kaminakia jest dużo mniejsza niż Vatses ale podobna w charakterze, żwirowa z fragmentami piasku. Absolutnie nie ma tu możliwości by pozostać autem przy samej plaży… po prostu nie ma jak, nie ma gdzie, jest nierówno, sterczą kamienie. Zajechałem (z lekką obawą bo kamienie i piasek mogły być tu już nieco grząskie) do samego końca i wysiadłem by się rozejrzeć…jak wysiadłem tak jeszcze szybciej natychmiast wsiadłem z powrotem i bez słowa ruszyłem by gdzieś stąd odjechać, choć kawałek, gdzieś gdzie będzie twardo i w miarę równo .

Dlaczego? . Małgosia akurat rozmawiała przez telefon i nie bardzo mogła zrozumieć co robię patrząc rozszerzonymi oczyma. Po chwili wiedziała i ona – po prostu złapaliśmy gumę .

Znów się nam to przydarzyło, drugi raz w tym roku, znów na greckiej wyspie, ale tym razem nie na asfalcie a na pylącym szutrze gdzieś niemal na końcu świata . Masakra, zamiast orzeźwiającej kąpieli w chłodnej wodzie po całym upalnym dniu czeka mnie (nas) zajęcie się tym…



No i się zajęliśmy .



Na szczęście miejsce było dogodne, do tego pod murem był cień. Na zdjęciu widać tę drugą „posiadłość” , nieco dalej położoną od plaży, o tej porze roku zamkniętą na cztery spusty. Tym razem wymiana koła przebiegła bez kłopotu, mój „patent” na jego umocowanie pod podwoziem sprawdził się bardzo dobrze. Po jakiejś godzinie mieliśmy wszystkie rzeczy z powrotem w aucie i poszliśmy wykorzystać ostatni moment tego dnia na zanurzenie się w wodzie by zmyć z siebie całe zmęczenie, cały pył, i po prostu trochę się rozluźnić. Woda była lodowata , albo przynajmniej taka się wydawała, w każdym razie długo nie dało się wysiedzieć, do tego słońce już zupełnie zaszło za góry i zaczynało się robić lekko ciemnawo. Wróciliśmy do auta, przestawiłem je w upatrzone miejsce – na spory, równy dość placyk naprzeciwko tego domu pod którym staliśmy. Wyboru nie było, ale i tak całkiem nieźle tam się ustawiliśmy. Gotując już w całkowitych ciemnościach nakarmiłem jeszcze kotka który zwabił się widocznie tym że coś się dzieje w pustej zazwyczaj okolicy, albo i zapachami jakie się roztaczały . Świecił księżyc, niebo było absolutnie bezchmurne, wszystkie auta (było ich kilka) odjechały…jedynymi ludźmi byli mieszkańcy tego domu którzy prowadzą tawernę.

Pierwszy dzień na Astipalei był długi i męczący (jakoś mnie to wcale nie dziwiło ) z pechowym nieco zakończeniem, zmieniającym też nasze plany na jutro. Zamiast jechać prosto do Chory i sobie ją bezstresowo zwiedzać będziemy musieli rozejrzeć się za warsztatem który sprawdzi czy nasze koło się jeszcze do czegoś nadaje . Po doświadczeniach z Simi przynajmniej wiedziałem że taki warsztat powinniśmy znaleźć też i na Astipalei . Także nie przejmując się aż tak bardzo zasnęliśmy twardo nad Kaminakią…

c.d.n.

Dobrze, że udało Ci się z tej plaży sprawnie wyjechać, bo byłby spory kłopot....

... bardzo oryginalne barierki przydrożne w postaci "kratownic" ... ...
Pozdrawiam.

piekara114 napisał(a):Dobrze, że udało Ci się z tej plaży sprawnie wyjechać, bo byłby spory kłopot....

Byłby na pewno większy niż był rzeczywiście .
W chwili gdy wysiadłem z auta i zauważyłem tego kapcia, nie był on jeszcze taki zupełnie kapciowaty, trochę powietrza w oponie było. Gdy zatrzymałem się dosłownie minutę później w miejscu gdzie zostały zrobione te fotki powietrza już nie było wcale... wniosek taki, że przebiliśmy oponę chwilę wcześniej. Nawet spędziłem chwilę na spacerze po drodze by znaleźć przyczynę , ale niczego nie znalazłem.

kmichal napisał(a):... bardzo oryginalne barierki przydrożne w postaci "kratownic" ... ...

Te kratki to podstawowy element z których wyspiarscy Grecy tworzą ogrodzenia swoich działek za którymi trzymają zwierzęta .
W tym miejscu nie było to zatem zabezpieczenie by przejeżdżające auto nie wyleciało z zakrętu w przepaść a bardziej by czyjeś kozy nie wpadły pod rozpędzone pojazdy .
W naturze występują w takiej właśnie zardzewiałej formie jak widać, ale na składach z dobrami wszelakimi widywałem sterty tych kratek jeszcze błyszczące nowością

Pozdrawiam