Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Wracam i zabieramy się za śniadanie. Trochę wieje, to zresztą widać też po drobnych, białych grzywach fal na morzu, trochę nam to przeszkadza bo teren tu dość odsłonięty, ale jakoś sobie radzimy. Radzimy sobie też z kilkoma dość natrętnymi osami które mimo wiatru krążą wokół nas i nie dają spokojnie zjeść . Wciąż jednak kompletnie nikogo nie ma . Pogoda nadal jest piękna , jest gorąco w słońcu a w cieniu przyjemnie, powietrze jest przejrzyste… wymarzone warunki na wakacje na greckiej wyspie .

Najedzeni pakujemy wszystko do auta, zamykamy go (zupełnie przypadkiem tak go wczoraj postawiłem że wciąż stoi w cieniu) i idziemy na mniej więcej godzinny spacer wokół i wewnątrz murów Paleokastro, tym razem już wspólnie.

To tak dla pokazania skali .





W dawnym mieście…



Grubiutkie te mury





Trochę kamieni pozostało w stanie „spoczynku” .



Tu i ówdzie można się natknąć na tablice informacyjne o miejscu w którym się znajdujemy, albo takie ogólne.



Wewnątrz murów .



Najwyższy szczyt, Diavatis. Można się na niego wspiąć, są szlaki, na szczycie jest kapliczka. Może gdybyśmy byli tutaj dłużej niż zakładał plan… MOŻE wówczas spróbowalibyśmy, bo do podejścia jest nieco ponad 500m.

Poza murami i basztami wewnątrz rosną tylko drzewa i zeschnięta trawa. Podobno gdzieś można było odnaleźć zarysy bizantyjskiego kościoła… próbowałem, nie znalazłem.

Tylko takie coś…



To popatrzyłem na widoczek .





Fajne żołędzie tam rosną







I tak dotarliśmy do krańca dłuższego, zachodniego ramienia murów.







Rodos na horyzoncie



Bliżej – chyba to był wiatrak.



Naszym pojawieniem się wystraszyliśmy stadko czarnych ptaków.

Naprawdę całkiem fajne są i te mury i w ogóle całe Paleokastro.













O, chmurka



One też tu są .



One też… ale widać że nie mają lekko.

I jeszcze parę fotek z ścieżki na zewnątrz murów.





Mury są oświetlone…. Tzn powinny być ale byliśmy tu przecież w środku nocy i było całkiem ciemno.





Jesteśmy tutaj



Widać że tutaj mur jest w trochę gorszym stanie.







Tu nawet lekko się wychylił od pionu









No i to tyle, wracamy do auta czekającego w cieniu rachitycznego drzewka. To było bardzo fajne miejsce, zarówno do spania jak i do odwiedzenia…Paleokastro, będziemy dobrze wspominać

c.d.n.

kulka53 napisał(a):No to jesteśmy na Nisiros

... a kolor nieba nieźle daje po oczach ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):

"ΑΝΑΣΤΟ" czyli "ODPOWIEDZ", więc pozwolę sobie spytać, czy odpowiedziałeś? Napisy na murach, również współczesne jak ten, też mają swoją historię

kulka53 napisał(a):Poza murami i basztami wewnątrz rosną tylko drzewa i zeschnięta trawa. Podobno gdzieś można było odnaleźć zarysy bizantyjskiego kościoła… próbowałem, nie znalazłem.

Tylko takie coś…

Teoretycznie mogą to być kapitele bizantyjskie, ale wspomniałeś o zarysach, więc pewnie autor tej informacji miał na myśli jakieś resztki fundamentów, skutecznie zasłonięte przez niekoszoną trawę i/lub inne zarośla. To pewnie wina braku poboru opłat

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):No to jesteśmy na Nisiros

... a kolor nieba nieźle daje po oczach ... ...

Taki był
Powietrze było ostre i przejrzyste...a niebo granatowe

eystrasalt napisał(a):"ΑΝΑΣΤΟ" czyli "ODPOWIEDZ", więc pozwolę sobie spytać, czy odpowiedziałeś? Napisy na murach, również współczesne jak ten, też mają swoją historię

My nie znamy za dobrze greckiego i "odpowiedz" myli się nam z "opowiedz" , toteż właśnie opowiedzieliśmy o Paleokastro by choć kilka osób mogło poznać to przyjemne i robiące wrażenie miejsce... .

eystrasalt napisał(a):Teoretycznie mogą to być kapitele bizantyjskie, ale wspomniałeś o zarysach, więc pewnie autor tej informacji miał na myśli jakieś resztki fundamentów, skutecznie zasłonięte przez niekoszoną trawę i/lub inne zarośla. To pewnie wina braku poboru opłat

To (choć się nie upieram) są raczej kapitele starożytne, może jeszcze greckie... które później tak często wykorzystywano do budowy świątyń chrześcijańskich - zresztą jak i kolumny i inne elementy budowli.
Tak, to miały być fundamenty, pamiętam że były zaznaczone na jednej z tablic informacyjnych w pobliżu bramy wejściowej.

Ruiny robią wrażenie, to miasto musiało być dość potężne jak na ówczesne czasy.
Bardzo ciekawe miejsce.

kulka53 napisał(a):... Nisiros,...

w końcu

pzdr

maxredaktor napisał(a):Ruiny robią wrażenie, to miasto musiało być dość potężne jak na ówczesne czasy.
Bardzo ciekawe miejsce.

Ciekawe, choć zdaje się nie przeprowadzano tam jeszcze badań archeologicznych i większość starożytnego miasta wewnątrz murów pozostaje wciąż pod ziemią.
Z tego co wyczytałem to Nisyros w starożytności wchodziła w skład tzw. Doryckiego Hexapolis. Obejmowało ono wyspy tej części Morza Egejskiego zasiedlone przez Dorów przybyłych z Epidauros. Właśnie wtedy powstało antyczne miasto otoczone murem, który zachował się tak dobrze ze względu na jakość wykonania i trwałość wulkanicznego budulca.

longtom napisał(a):w końcu

O, to na Tilos Ci się nie podobało

23 września, sobota c.d.

Spod Paleokastro wyruszamy prosto na południe, a przy okazji pod górę. Okrągłą Nisyros można bowiem objechać dookoła (co pewnie mało kto robi) tyle że ponad 10 km tej rundki odbędzie się po drodze szutrowej. Nie najlepszej .

Jedziemy zatem wolniutko wznosząc tumany rozwiewanego przez wiatr pyłu. Zatrzymuję się jeszcze przed „przełęczą” , nieopodal kapliczki Agios Nikolaos.









Dalej droga jest jeszcze gorsza i dużo bardziej stroma.





Gdyby ktoś wpadł na taki genialny pomysł by się tędy przejechać , to lepiej zrobić to w tym kierunku w jakim zrobiliśmy to my, czyli przeciwnym do wskazówek zegara . Drogę tą wykorzystują głównie mieszkańcy wyspy, którzy albo mają gdzieś przy niej swoje działki albo wybierają się na polowanie , widzieliśmy paru ze strzelbami.

Zatrzymujemy się przy monastyrze Stavros. Jednak to nie on przykuwa główną naszą uwagę… po otwarciu drzwi (szyby mamy szczelnie zamknięte by do środka nie wpadały tony kurzu) wyraźnie wyczuwamy jakiś zapach . Coś tu śmierdzi …TO ON







Jesteśmy na obrzeżu krateru. Jesteśmy podekscytowani i szczęśliwi… DOTARLIŚMY TU .

Piękne miejsce. Stoimy dłuższą chwilę przyglądając się temu kolorowemu, wspaniałemu tworowi natury.











Ten pan się już na pewno napodziwiał i wolał by podziwiać jego , zatrzymał się by i jemu fotkę pstryknąć

No dobrze, tam jeszcze pojedziemy , ale przyjechaliśmy tu także po to by zajrzeć do monastyru. Stavros jest jednym z tych mniej znanych i mniej ważnych, ale za cel na Nisyros postawiliśmy sobie m.in. to, by zobaczyć wszystkie .