Małe i duże bałkańskie podróże :-)

22 września, piątek c.d.

Po tych porannych wycieczkach spędzamy czas na plażowaniu i kąpielach. Na słońcu i rozgrzanym ciemnym piachu ciężko wyleżeć, toteż chętnie korzystamy z naszego zacienionego kącika .



Mieliśmy taki pomysł by zebrać się nieco wcześniej i zostawiając auto w Livadii wybrać się jeszcze na pieszą wycieczkę do czerwonej plaży Ammochosti, która znajduje się po drodze z portu do Lethry. Ale rezygnujemy , panuje spory upał a poza tym ładniejszej czerwonej plaży niż ta w zakątku Eristos raczej nie zobaczymy. Także dopiero około 15 zabieramy się za obiad, a później powoli musimy się już zbierać do odjazdu .

Parę ostatnich zdjęć z Eristos.





















My się najedliśmy z co z naszymi kotami?



Dostały potężne porcje na pożegnanie







To był taki ostatni sympatyczny akcent z plaży na której spędziliśmy 6 ostatnich dni. No, może nie w całości, bo przecież w tym czasie zwiedziliśmy też niemal całą wyspę… ale wszystkie noclegi wypadły nam właśnie tutaj. Było idealnie, trudno wyobrazić sobie lepsze miejsce… no, może jedynym małym minusem były kapiące czasami tamaryszki . Ale przy szeregu innych zalet ten mały minus można spokojnie pominąć .

Jedziemy do portu. Słońce jeszcze nie zaszło, ale Livadia jest już w wieczornym cieniu. Podjeżdżamy na moment do jedynej (chyba) agencji z promowymi biletami gdzie zakupuję te niezbędne do przeprawy na następną wyspę. Będzie to NISIROS leżąca tuż przy Tilos, w związku z czym bilety są śmiesznie tanie – za auto i 2 osoby płacę 24 euro.

Parkujemy na jakimś placyku nieopodal głównego kościoła….



… i zaglądamy najpierw do tego wspomnianego pierwszego dnia punktu informacji turystycznej który jest tuż obok. Tym razem jest otwarty. Okazuje się że nie jest to taki typowy punkt utworzony i prowadzony przez lokalne władze a coś w rodzaju fundacji , w związku z czym dostępne liczne materiały nie są za darmo. Mimo to nabywamy (bardziej na pamiątkę i z chęci choć nikłego wspomożenia lokalnych inicjatyw) mapkę Tilos i książeczkę z historią i innymi informacjami na jej temat oraz dużą ilością starych zdjęć.

Potem udajemy się na spacer w stronę przystani.



Jedna z tawern reklamuje się w taki sposób .





To osiedle apartamentowców sprawia niezmiennie dość pozytywne wrażenie.



Mosteczek



Przeglądając nowe nabytki…

W Livadii mieszkają chyba setki kotów . Ta dwójka okazała się wdzięcznym tematem obserwacji i zdjęć .

















A wszystko to ma miejsce w pobliżu najbardziej imponującego gmachu w Livadii (poza kościołem oczywiście ) – posterunku policji .





Całkiem wysoko jest jeszcze słońce… do promu mamy sporo czasu .

Arterią handlową wracamy w okolice gdzie zostawiliśmy auto.



Znów stadko… .











Idziemy, aż tu nagle …



Nie zaskakuje nas ten widok. Już wcześniej domyśliliśmy się, że takie widziane z ulicy mikro-osiedle na obrzeżu Livadii to siedziba „uchodźców”. Pamiętałem zresztą jak przez mgłę, że jakiś czas wcześniej podczas zalewającej Grecję muzułmańskiej nawały, część przybyszów trafiła też i na Tilos. Jak widać stworzono im warunki by mogli tutaj pozostać. Nie zaglądaliśmy tam, choć przyznam miałem ochotę… ale lekko zniechęcający był fakt, że jedyne właściwie rzucające się w uszy dźwięki w postaci donośnych wrzasków dobiegały właśnie z tamtej strony .

Napotykając jednak kolejne, jeszcze liczniejsze stadko stworzeń jak dla mnie dużo bardziej wymagających pomocy i wsparcia nie pozostajemy obojętni .



Wracam do auta i wydobywam kolejną porcję zapasów

Ładny i spokojny jest dziś wieczór….





Do promu mamy wciąż dużo czasu. Wędrujemy więc wzdłuż wybrzeża i wąskiej, kamienistej plaży przyjemną alejką spacerową. Są tu ławki, tamaryszki, a po drugiej stronie domy z pokojami do wynajęcia i nieduże hotele. Część jest już posezonowo zamknięta, większość jednak działa i ma mieszkańców, którzy w sporych ilościach wylegli właśnie na wieczorny spacer i poszukiwanie miejsca na kolację w którejś z licznych tawern.





















Na samym końcu deptaka na pylistym placyku (parkingu) stoi nieduży kościółek.



I ostatnie zdjęcie z tej okolicy, potem było już za ciemno więc fotki z ręki nie nadają się do pokazania .



Wróciliśmy do centrum i pokręciliśmy się tam dłuższą chwilę. Livadia o tej porze roku i dnia jest tętniącym życiem miasteczkiem , tawerny są niemal oblężone. Nie przypuszczałem że aż tylu jest jeszcze tutaj turystów, widać odwiedzamy zbyt mało popularne plaże by to odczuć .

Potem wróciliśmy jeszcze na trochę do auta a gdy zbliżała się pora promowa (czyli godzina 22) przejechaliśmy na nabrzeże. Nawet było trochę chętnych na przeprawę, zebrała się nie tylko gromadka ludzi ale i kilkanaście pojazdów. Prom przypłynął o czasie i nas zabrał z Tilos, z wyspy która bardzo, bardzo, bardzo głęboko zapadła nam w serca…

Podróż na Nisiros trwała niespełna godzinę, w czasie której przyglądając się mapkom zastanawialiśmy się dokąd udać się na nowej wyspie na nocleg . Poszukiwania po ciemku nigdy nie są łatwe ale wiedzeni doświadczeniem wytypowaliśmy jedno miejsce… tam pojedziemy.

I pojechaliśmy – krętą i wąską uliczką obrzeżami Mandraki pod Paleokastro . Wybrane miejsce okazało się całkiem niezłe bo w pobliżu nie było żadnego domu a pod murami zastaliśmy spory, równy i pusty szutrowy placyk parkingowy. Co prawda trochę wiało, ale nie na tyle by w czymkolwiek nam to przeszkadzało. Pozostało nam już jedynie dostosować wnętrze auta do spania… i zasnąć co jak zawsze o tak nieprzyzwoitej porze natychmiast zrobiliśmy.

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Nisiros

... jestem zatem ciekaw jak nowa wyspa wypadnie w porównaniu z Tilos ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):

Potter napisał(a):skąd sie bierze aż tak intensywna czerwień tych skał ? No bo chyba nie od żelaza tylko .....

Niespecjalnie znam się na geologii... tu jak mi się wydaje longtom mógłby się bardziej autorytatywnie wypowiedzieć.
Wg mnie te czerwone skały to porfiry, magmowe skały wulkaniczne. Natomiast ten kolor to zdaje się od tlenków żelaza .
Same rudy żelaza widzieliśmy w jednym miejscu na Serifos... szok, jakby człowiek leżał na zardzewiałej plaży

I poprzestańmy na Twoich wyjaśnieniach
A że piękne miejsce znalazłeś, to inna sprawa.

pzdr

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):Nisiros

... jestem zatem ciekaw jak nowa wyspa wypadnie w porównaniu z Tilos ... ...

Jest zupełnie inna w charakterze i w wielu innych względach , jak to zwykle z greckimi wyspami bywa
Ale bardzo ciekawa, bardzo piękna.

longtom napisał(a):I poprzestańmy na Twoich wyjaśnieniach
A że piękne miejsce znalazłeś, to inna sprawa.

Swoją drogą przypomniało mi się, że na Kithirę płynęliśmy promem Porfyrousa... ciekawe czy ma to jakiś związek z porfirem

Pozdrawiam

Albo przyspieszyliście swoją opowieść, albo ja zaspałem. W każdym razie zaległe strony od 600 do ostatniej zostały nadrobione Dzięki za Gerę i kilka mniej spektakularnych śladów niegdysiejszej działalności człowieka, która poza standardowo świetnie pokazaną przyrodą, najbardziej mnie w Waszych (i nie tylko) relacjach fascynuje. Lubię wyobrażać sobie ludzi, którzy najpierw budowali, potem pielęgnowali, a następnie opuszczali swoje domostwa. Na pytanie "dlaczego?" nie zawsze jest jednoznaczna odpowiedź i to pewnie jest to coś, co ciągnie mnie do takich miejsc. Koniecznie piszcie i pokazujcie dalej te Wasze zakątki.

eystrasalt napisał(a):Albo przyspieszyliście swoją opowieść, albo ja zaspałem. W każdym razie zaległe strony od 600 do ostatniej zostały nadrobione

Nie przyspieszyliśmy , raczej udaje się nam wciąż utrzymywać niezłe tempo . Trochę jeszcze do pokazania zostało a wiosenny wyjazd zbliża się milowymi krokami

eystrasalt napisał(a):Dzięki za Gerę i kilka mniej spektakularnych śladów niegdysiejszej działalności człowieka, która poza standardowo świetnie pokazaną przyrodą, najbardziej mnie w Waszych (i nie tylko) relacjach fascynuje. Lubię wyobrażać sobie ludzi, którzy najpierw budowali, potem pielęgnowali, a następnie opuszczali swoje domostwa. Na pytanie "dlaczego?" nie zawsze jest jednoznaczna odpowiedź i to pewnie jest to coś, co ciągnie mnie do takich miejsc. Koniecznie piszcie i pokazujcie dalej te Wasze zakątki.

Dlaczego... to rzeczywiście nie jest jednoznaczne. Zwłaszcza w takich miejscach jak Grecja powodów może być sporo, bo i strasznie skomplikowaną historię miał ten region z wieloma "najeźdźcami" i "okupantami" , ale też ukształtowanie tego kraju, wyspiarsko-górzystego sprzyja tworzeniu osad w zależności od sytuacji w danym okresie dziejów. Niektóre osady to punkty obserwacyjne, inne to punkty obronne, jeszcze inne to zwykłe rolnicze wsie. Jak wyspa była większa to dawała możliwość by schować się gdzieś w jej wnętrzu. A że na szczytach gór żyje się niełatwo toteż gdy czasy były spokojniejsze ludzie zapewne przenosili się niżej. A nawet potem jak już byli nisko - to przenosili się na łatwiej dostępne wybrzeże. A że niektórzy sami wyprawiali się na wyprawy, podboje to i potem mogli być podbici i na wybrzeżu... . Nic nie jest stałe... wszystko się zmienia.
I nas to też zawsze interesuje .

kulka53 napisał(a):Nic nie jest stałe... wszystko się zmienia.

Panta rhei, że skwituję po grecku (za Heraklitem)

23 września, sobota

No to jesteśmy na Nisiros, naszej wyspie z numerem 32 . A co to jest Nisiros? To wulkan , co prawda dość słabo aktywny, ale jednak… Ostatni wybuch (pary) miał miejsce pod koniec XIX wieku a poprzedzały go dwie mniejsze erupcje. Część morza Egejskiego obejmująca obszar pomiędzy Nisiros a Kos jest szczególnie aktywna sejsmicznie, tu znajdują się epicentra mniejszych lub większych, stosunkowo częstych trzęsień ziemi.

Wulkan Nisiros to okrągła i górzysta (prawie 700 m. n.p.m. ma najwyższy szczyt Diavatis) wyspa o powierzchni 41 km. kw. zamieszkała przez niecały tysiąc ludzi. Są tu 4 miejscowości, 5 monastyrów, kilka plaż i oczywiście krater , który stanowi główną atrakcję dla której przybywają tu tysiące turystów z pobliskiej Kos… ale nie tylko, bo my akurat przybyliśmy z Tilos .

Pierwszą noc na Nisiros spędziliśmy na placyku pod Paleokastro. O, tutaj.



Według informacji na tabliczce



wstęp jest płatny, ale jak to już nieraz bywało w przypadku różnych greckich zabytków (np. Kritinia na Rodos) że plany pobierania opłat nie zostały nigdy zrealizowane

Paleokastro nawet dostało nagrodę .



Jesteśmy tutaj



A czym jest Paleokastro? Potężnym, starożytnym murem z IV wieku p.n.e. otaczającym 2 kilometry kw. ówczesnego miasta, zbudowanym z lokalnego, wulkanicznego, ciemnego bazaltowego andezytu. Niektóre ociosane głazy ważą nawet 3,5 tony .

Wczesnym świtem, zanim jeszcze zabraliśmy się za śniadanie poszedłem na krótki spacer by rozeznać się w okolicy.

Główna brama do dawnego miasta.

Okazuje się, że mur ma kształt litery L i rozciąga się dłuższym ramieniem na zachód a krótszym na północ. Z drugiej strony już muru nie ma, jest za to stromo opadające zbocze. Z północnego krańca rozciągają się widoki na pobliską wysepkę Giali (która chyba niedługo już zniknie bo służy jako miejsce pozyskiwania surowców), Kos oraz wyłaniającą się spoza niej wysoką Kalimnos.

Widać też stąd Stolicę Nisiros – Mandraki i górujące nad nią Kastro.