Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Tholos ... urocze, dzikie miejsce, kolejny pkt. do odwiedzenia.

Super te zielone skały na plazy Tolos
Warto było iść kawał drogi

Buber napisał(a):Tholos ... urocze, dzikie miejsce, kolejny pkt. do odwiedzenia.

Dla nas w sam raz... właśnie takich miejsc zawsze szukamy .
I nawet fakt że nie dało się autem dojechać nam nie przeszkadzał

Myślisz żeby się wybrać na Tilos? z Simi to rzut beretem

tony montana napisał(a):Super te zielone skały na plazy Tolos
Warto było iść kawał drogi

Pewnie że warto
Na podobnie zielonkawej plaży byliśmy przed laty na wyspie o podobnej nazwie - Tinos
Ale tam był tylko piach i mała wydma, tu jednak skałki i to nie tylko w jednym kolorze.

21 września, czwartek c.d.

Wsiadamy do auta i przejeżdżamy kawałek z powrotem, w kierunku głównej szosy wyspy. Zatrzymuję się na kolejnej „przełęczy”, czyli w miejscu z którego nieopodal odbija stroma betonówka na szczyt z antenami i przekaźnikami, na którym byliśmy pierwszego dnia, a dziś rano widzieliśmy pieszą grupkę turystów. Istniała co prawda możliwość, że szli oni właśnie tam, dokąd my mamy się zamiar zaraz udać, ale cóż, istniała też możliwość że szli gdzieś indziej i nie rezygnujemy. Również i tutaj nie ma żadnego cienia na pozostawienie w nim auta, przytulam Lunę do barierki przy drodze, bo w ogóle innego miejsca nie było.

A wybieramy się tam…



czyli na plażę Stavros , drugiej z trzech plaż na południowo-wschodnim wybrzeżu Tilos. Z mapy wynika, że odległość do przejścia jest podobna (na drewnianej tabliczce widniał napis że wynosi 1,1 km), może ciut więcej niż poprzednio będzie w pionie… ale zamierzamy dać radę .

Nad okolicą górują mury kolejnego tiloskiego Kastro – Stavrou Lambrou.





Pełni entuzjazmu ruszamy w dół. Początkowo ścieżka jest nawet niezła, choć nie tak łagodna jak poprzednia na Tholos.



Kapliczka… czyżby Stavros?



Dość szybko się obniżamy i choć na niebie pojawiło się sporo popołudniowych obłoków to tylko momentami zasłaniają palące słońce.



Kastro z nieco innej strony.



Kawałek dalej napotykamy zagadkową tabliczkę .



Jeszcze nie wiemy, że w pewnym sensie leży ona tam nieprzypadkowo .

Zeszliśmy już spory kawałek w dół a do zatoczki wciąż nie jest blisko .





Mniej więcej w tym miejscu dociera do mnie co mógł mieć na myśli ten, kto kładł powyżej tę tabliczkę. Nie ma wątpliwości, nie będziemy szli dalej prosto, należy skręcić w lewo, w ostro opadający kamienisty żleb . Zatrzymuję się i czekam na Małgosię by sama zobaczyła i zdecydowała czy będzie w stanie i czy czuje się na siłach by kontynuować wędrówkę. Minę ma niewesołą, ale chęć sprawdzenia „co czeka na zakrętem” jest silniejsza niż obawa przed czekającymi nas trudnościami. Zresztą… mniej więcej połowę drogi mamy już za sobą, szkoda byłoby teraz wracać.

Zdjęcia oczywiście nie oddają jak to zejście faktycznie wyglądało… na szczęście także i tutaj ktoś zadbał o kamienne kopczyki dzięki którym mogliśmy się przynajmniej orientować czy łatwiej pokonać dane miejsce po kamiennym gruzowisku bardziej tędy, czy może o metr z boku . Sytuacji nie ułatwiały sandałki , ale tak naprawdę to mając założone inne buty różnica nie byłaby wielka.















Łatwiejsze momenty też się zdarzały….



i mogliśmy wówczas podnieść schylone głowy i rozejrzeć się po okolicy



Tu jesteśmy już prawie u celu .

Plaża Stavros jest BARDZO FAJNA .



A największym zaskoczeniem (oczywiście poza ciężkim zejściem) jest fakt, że ktoś poza nami na nią dotarł , byliśmy w szoku bo sądziliśmy, że absolutnie nie spotkamy nikogo, kto byłby na tyle zdeterminowany by chcieć złazić tym fatalnym szlakiem. Ale może byli to tacy sami obeznani jak my .

Plaża jest znacznie mniejsza niż Tholos, w dużej mierze piaszczysta, z gruboziarnistego piachu, ale tylko przy samym brzegu, zalewanym teraz przez spore fale.



Poza tym jest kamienista, otoczakowa. Zalega na niej sporo wyrzuconych przez morze śmieci, głównie patyków i butelek. Fale są spore, ale usytuowanie plaży jest widocznie korzystniejsze, bo podmuchy wiatru są praktycznie nieodczuwalne . Zostajemy tu .





Także i tu jest kolorowo .

Jestem zachwycony tym miejscem , zwłaszcza że po jakiejś godzinie ludzie którzy byli tu przed nami pozbierali się i ruszyli w drogę powrotną. Nie mając auta czekał ich zapewne jeszcze powrót na kwaterę . Zostaliśmy sami.























Większość czasu przesiedziałem w wodzie…dziś, przy powiewającym wietrze i nie aż tak upalnym jak wcześniej powietrzu jej temperatura wydawała się jeszcze wyższa niż mierzone codziennie rano na Eristos około 27-28 stopni. To był jakiś obłęd , jeszcze nigdy nie mieliśmy tak wspaniałych, idealnych pod każdym względem warunków do pobytu na greckiej wyspie .



Spędziliśmy na Stavros jakieś 4 godziny, chętnie bylibyśmy dłużej, ale i nas czekała wędrówka pod górę tym fatalnym żlebem . Nie było to banalne, ale bez większych strat i stłuczeń dotarliśmy do auta czekającego przy drodze w cieniu gór. Małgosia zostawiła swojego kija w stojaku



ale spytałem czy nie chciałaby go może zabrać… sprawdził się wyśmienicie a może, kto wie, jeszcze się gdzieś przyda? . Poza tym to będzie taka pamiątka z tego wędrówkowego dnia . Kij objechał kolejne dwie wyspy i wrócił z nami do domu .

Okolica oświetlona późno popołudniowym słońcem.





Turcja w zoomie.



Zanim wróciliśmy na Eristos jeszcze raz się zatrzymaliśmy. Przy drodze do plaży znajduje się taki punkt, gdzie jeden z okolicznych rolników (albo może i kilku) sprzedaje to i owo z własnych poletek. Widzieliśmy że miejsce to działa tylko raz a potem przez dwa dni gdy wieczorem tędy przejeżdżaliśmy było zamknięte (rano też, ale to było do przewidzenia) …. tzn. nikogo w pobliżu nie było . Tym razem mieliśmy szczęście. Nie miałem pojęcia jak powiedzieć że chcemy kupić arbuza dlatego wykonałem przed starszym, niewysokim i szczupłym Grekiem ruch rękami w kształcie dużej kuli a on natychmiast się domyślił… aaa, arpuzi . Miał aż dwie sztuki , wzięliśmy mniejszego płacąc narysowaną kijem na piachu dwójkę euro .

I tak powoli kończył się piąty dzień na Tilos. Dzień dość męczący, ale bardzo ciekawy i pełen pozytywnych wrażeń…poza silnym wiatrem który o tej wieczornej porze praktycznie całkiem już ucichł i faktem, że obie napotkane na obu plażach pary nie dostosowały się do preferowanego przez nas braku plażowego odzienia .

To był nasz ostatni wieczór na wyspie, ostatni wieczór i noc na Eristos. Zdecydowaliśmy, że jesteśmy jednak głodni i ciekawi następnych wrażeń na następnych zaplanowanych wyspach, a Tilos… no cóż, postaramy się za jakiś czas na nią powrócić.

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Plaża Stavros

... i kolejne ciekawe kolory ... ...
Pozdrawiam.

Super te plaże: i ta poprzednia zielona, i ta czerwona także....

kulka53 napisał(a):Czyżby to Sudety były? Chyba nie...

Spanie było na Szrenicy.

pzdr

Obie plaże rewelacyjne , lubimy takie wśród skał.
Podziwiam, że pomimo sporych różnic wysokości, zdecydowaliście się na wędrówkę do obu jednego dnia .
My raczej podzielilibyśmy to na dni kolejne

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):Plaża Stavros

... i kolejne ciekawe kolory ... ...

piekara114 napisał(a):Super te plaże: i ta poprzednia zielona, i ta czerwona także....

No taka ciekawie kolorowa wyspa się nam trafiła

longtom napisał(a):Spanie było na Szrenicy.

czyli przypadkiem trafiłem
Oryginalnie spędzacie czas

dangol napisał(a):Obie plaże rewelacyjne , lubimy takie wśród skał.
Podziwiam, że pomimo sporych różnic wysokości, zdecydowaliście się na wędrówkę do obu jednego dnia .
My raczej podzielilibyśmy to na dni kolejne

Tak, obie były fajne, sądzę, że Tholos jest dużo bardziej popularna ze względu na łatwiejsze dojście i większą spektakularność.
To że byliśmy na obu jednego dnia to tylko i wyłącznie zasługa tego nieznośnego wiatru , w planie była tylko Tholos.
A przed wyjazdem w ogóle nie sądziłem że dotrzemy na którąkolwiek z nich .
Te różnice poziomów wciąż są w zasięgu naszych możliwości... choć pisząc naszych mam oczywiście na myśli Małgosię .

22 września, piątek

Ostatni dzień na Tilos . Strasznie będzie nam żal odpływać, zwłaszcza też że pogoda wciąż rewelacyjna .

Dziś nigdzie się z Eristos nie ruszamy, plażujemy do oporu . Mamy masę czasu, aż nie wiadomo co z tym zrobić . Po śniadaniu robimy porządki w aucie (właściwie ja robię ), Małgosia idzie na krótki spacer po okolicy.

Dziś też mieliśmy nocne, jachtowe towarzystwo.



Dojrzewają… .





Wreszcie jest moment by obfocić dokładniej pobliską „artystyczną” tawernę

















Parę fotek okolicy

Niewiele pozostało już mieszkańców na Eristos, poza wspominaną już niemiecką parą mieszka tu jeszcze tylko jedna samotna kobieta w średnim wieku i młoda dziewczyna którą nazywamy IZA bo jeździ takim autkiem













Podczas śniadania….



Nie ma co, podoba się nam tutaj .

Jeszcze kilka porannych fotek.











c.d.n.

super ta plaża z trudnym zejściem. Spokój, intymność i fajne okoliczności przyrody .





super zdjęcie

pozdrawiam,
M