Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):Ale tak w ogóle to chcemy się z godzinkę poszwędać po uliczkach ładnej amorgoskiej stolicy…

... jestem zdecydowanie za ... ...

kulka53 napisał(a):Z wiatrakowego wzgórza schodzimy do właściwej Chory…

... pięknie i kolorowo ... ...

kulka53 napisał(a):JEST STRAJK

... Grecy potrafią robić "niespodzianki" ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):JEST STRAJK

... Grecy potrafią robić "niespodzianki" ... ...

Owszem
To już przynajmniej trzecia taka jak dotąd w naszej promowej "karierze" , przez którą musieliśmy dość mocno zmieniać plany.
Taki to już grecko-promowy urok

21 września, środa c.d.

Ostatnie chwile na Amorgos, ostatnie popołudnie postanowiliśmy spędzić – jakżeby inaczej – na plaży . No i oczywiście już bez eksperymentów… spokojnie, na luzie, jedziemy i wędrujemy znaną dróżką na plażę Psili Ammos.

Pojawiło się trochę niegroźnych chmur…





Ale pogoda jest tak naprawdę bez zarzutu. Auto zostaje na mikro-placyku nad Levrossos.

Ta plaża jest właściwie bardzo ładna, ale ze względu na „zagęszczenie” i stojące nad nią domki z kwaterami – dla nas praktycznie bezużyteczna .



Plaża miejska w Aegiali



Wiatrakowy grzbiet Machos



Są piękne…

Na plaży rozkładamy się w kąciku pod skałkami, gdzie po chwili pojawia się nasza plażowa kotka . To już kolejny dzień gdy dostaje od nas porządny posiłek i to już wreszcie było wystarczająco, nawet trochę zostało na później . Kotek miał tak wypełniony brzuszek, że wyglądał jak w ciąży, dziewczyna która wraz z rodzicami rozłożyła się nieopodal nie bardzo chciała uwierzyć, że to nie to, że to głównie nasza zasługa















Tutaj trochę widać stan wypełnienia kota , który nawet nie bardzo miał siłę się przemieszczać.

Poza karmieniem kota zajmowaliśmy się ….leżeniem i kąpielami, no i oczywiście obserwacją i chłonięciem znanych widoczków .







Pożegnalna fotka…. Mamy nadzieję, że nasz amorgoski kotek przetrwał zimę i ma się dobrze. Może ktoś z czytających wybierze się w tym roku na wyspę i trafi na Psili Ammos… jeśli spotkałby tam to stworzonko – prosimy o informację.



Nasi sąsiedzi początkowo trochę nas wkurzyli bo rozłożyli się nieco za blisko jak na nasze wymagania, poza tym nie za bardzo dostosowali się stanem posiadania stroju na sobie , ale potem nam przeszło a pod koniec, gdy się zbierali (w tym samym czasie co i my zresztą) dość mocno zapunktowali. To byli Grecy, małżeństwo (chyba) tak pod 60-tkę z dorosłą dziewczyną (córką). Gdy szli plażą pani Greczynka zebrała parę śmieci zalegających pod skałami, jakąś folię, połamany parasol itp. i zaniosła je do beczki pełniącej rolę śmietnika – swoją drogą czy i w jaki sposób ta beczka bywa opróżniana? Tego nie wiem. Później pokręciła się jeszcze po sporej części plaży znosząc inne śmieci aż urosła całkiem spora górka , po raz pierwszy widzieliśmy takie zachowanie Greków i byliśmy pod wrażeniem, że są także tacy, którym nie jest obojętne otoczenie w jakim przebywają jak i zapewne stan i wygląd ich kraju… Brawo.

Podbudowani nieco ruszyliśmy do auta


















Trochę złowrogo wyglądały te chmury przy zachodzącym słońcu, ale nie przejmowaliśmy się tym za bardzo…



Wróciliśmy do auta, pokonaliśmy kawałek na nasz placyk obok Aegiali i zajęliśmy się codziennymi, wieczornymi czynnościami. To już piąta noc w tym miejscu, do tej pory nas to zadziwia i rozśmiesza że musieliśmy zadowolić się tak marną miejscówką , ale tak naprawdę to jedno z tych wspomnień dzięki którym zapamiętaliśmy Amorgos jednak szczególnie i całkiem dobrze. Przygoda z akumulatorem i wymuszony, wcześniejszy powrót – trochę się tu działo – ale to dobrze, jest co wspominać, zwłaszcza że zakończenie tej podróży było naprawdę pozytywne. Trochę już o tym było, a o kolejnych zaskakujących zwrotach akcji – w następnych odcinkach .

c.d.n.

A to Pani Greczynka !

Na Krecie nie widziałem nigdy takiego zachowania ;0

Urginie na tle nieba o zachodzie słońca super.

Jest fajnie (zdjęcia przy zachodzącym słońcu, głowa w wodzie ), a jeszcze będą zaskakujące zwroty akcji .
pzdr.

tony montana napisał(a):A to Pani Greczynka !

Na Krecie nie widziałem nigdy takiego zachowania ;0

Jak mówię, my też po raz pierwszy, choć Kreta jeszcze przed nami
Ludzie ci albo byli Ateńczykami, albo w ogóle nie mieszkali już w Grecji tylko przyjechali "do siebie" na urlop. Takie wrażenie odniosłem, sądzę, że to może tłumaczyć ich zachowanie.

piekara114 napisał(a):Urginie na tle nieba o zachodzie słońca super.

One w ogóle są super... i tylko we wrześniu są dostępne

tiwa napisał(a):Jest fajnie (zdjęcia przy zachodzącym słońcu, głowa w wodzie ), a jeszcze będą zaskakujące zwroty akcji .

Było fajnie... naprawdę... a co do zwrotów, to w zasadzie będzie jeden , ale naprawdę zaskakujący , na szczęście dla nas jak najbardziej na plus się to okazało .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):

piekara114 napisał(a):Urginie na tle nieba o zachodzie słońca super.

One w ogóle są super... i tylko we wrześniu są dostępne

I tu jest mały problem, na razie.... póki wakacje w lipcu....

piekara114 napisał(a):

kulka53 napisał(a):

piekara114 napisał(a):Urginie na tle nieba o zachodzie słońca super.

One w ogóle są super... i tylko we wrześniu są dostępne

I tu jest mały problem, na razie.... póki wakacje w lipcu....

No, jeszcze pewnie w październiku, ale to też Cię nie urządza
Myślę, że jeszcze przyjdzie na to czas....

Coś tam o październiku myślę...kilka pomysłów jest, ale najpierw wakacje...
A syn to nastolatek już, więc pewnie jeszcze 3, max 4 lata i przestanie z rodzicami jeździć....

22 września, czwartek

Wstajemy skoro świt... w zasadzie jak zwykle, ale tym razem ciut jednak wcześniej trzeba było, prom miał odpłynąć około 7 rano. Jak zawsze przygotowaliśmy się odpowiednio, coś do jedzenia, coś do poleżenia... choć co do tego nie mieliśmy pewności czy się uda. To przypuszczenie stało się pewnością, gdy podjechaliśmy do portu – kłębił się tam już potężny francuskojęzyczny głównie tłum . Nic w tym dziwnego, Amorgos jest bardzo popularna wśród właśnie Francuzów, a że tłum – tego się można było spodziewać wiedząc, że przez 2 kolejne dni nic stąd nie odpłynie .

Dzień zapowiadał się jak zwykle – pogodny .



Przypłynął z Astipalei prom Blue Star, przypłynął prawie pusty, ale amorgoscy turyści jednak trochę go zapełnili. Mimo, że nieliczne samochody zostały wpuszczone pod sam koniec, piesi zwykle mają w tym względzie pierwszeństwo, udało się nam zająć przyzwoite miejsce na górnym pokładzie, osłonięte od wiatru i słońca a także – co się miało też przydać – od deszczu . Wjeżdżając pomachaliśmy panu właścicielowi warsztatu samochodowego w Aegiali, dzięki któremu dobrze zakończyły się nasze kłopoty z autem...czy nas poznał? Trudno powiedzieć, w każdym razie również nam pomachał .

Ostatnie zdjęcie Amorgos...



i zabraliśmy się za pochłanianie śniadania . Dzięki temu czas minął bardzo szybko, dobrze się nie rozejrzeliśmy a tu już Donoussa przed nami .

Po drugiej stronie – oświetlona porannym słońcem ogromna Naxos.





Ewidentnie zakręcamy do donouskiego portu.









Wygląda na to, że jak na taką mikro-wysepkę całkiem sporo ludzi tu dosiądzie .





Plaże Donoussy opustoszały, będą zapewne już czekać na przybyszów w kolejnym sezonie...



Faktycznie, zrobiło się nieco gęściej, ale to dopiero nikły początek tego co miało się zdarzyć na kolejnych wyspach . Zyskaliśmy średnio ciekawe hippisopodobne towarzystwo podróżujące z kilkoma psami, tragedii nie było, ale mogło być lepiej... no ale już nie było się gdzie przenieść.

Skupiliśmy się na czytaniu, słuchaniu ulubionej muzyki i przyglądaniu się widokom na Naxos, okolice znane bo przejechaliśmy je 3 lata wcześniej, ale od strony morza oglądaliśmy je po raz pierwszy.





Apollonas



Naxos północno-zachodnia.