Małe i duże bałkańskie podróże :-)

21 września, środa

Tym razem nie zjeżdżaliśmy do ronda i dolnego, niedużego parkingu w Chorze, a skręciłem na duży, przestronny plac powyżej stolicy, przy szkole. Zanim znów pójdziemy oglądać działa ….



popatrzymy na amorgoski gołębnik …..





….i zajrzymy na punkt widokowy, którego nie odkryliśmy wcześniej.





Widać stąd parking nad plażą Agia Anna oraz drogę do monastyru Chozoviotissa.

Jest normalny, powszedni dzień, w szkole trwają lekcje, uczniowie wyglądają przez otwarte okna, jakaś grupa biega za piłką po boisku. A my idąc na wiatrakowe wzgórze ponownie przechodzimy obok skupiska studni i tym razem staramy się ująć jak największe ich liczby na zdjęciach. W sumie z tego co pamiętam naliczyłem ich niemal 30 .













Dwie szkoły – stara i nowa .



Wspinamy się coraz wyżej….

No i jesteśmy . Ostatnie sprawdzenie ISO – jest ok , to pstrykamy .



















Dwa….



…a nie, bo sześć

Dziś jest też ładna, ale inna pogoda niż wtedy, gdy tu byliśmy po raz pierwszy. Jest ostrzejsze słońce i czyściejsze powietrze, bardzo dobrze widać na południowym wschodzie zarysy naszej niedoszłej Astipalei . Tym razem patrzymy na nią tylko w ten sposób, ale jeszcze się kiedyś z nią przywitamy .

Ale to pod słońce, dlatego zamiast Astipalei – kilka ujęć amorgoskiej Chory i jej licznych kościółków.





























Na schodach do skałkowej kapliczki zauważamy podobnie zagubionych jak i my turystów





Nie udało im się wejść



c.d.n.

kulka53 napisał(a):kilka ujęć amorgoskiej Chory i jej licznych kościółków.

... jak miło móc znowu podziwiać te Wasze cykladzkie klimaty ... ...
Pozdrawiam.

Jest tu cudnie
Wiatraki i samo miasto dają wrażenie spokojnego i powolnego codziennego życia
To chyba kolejne miejsce, gdzie mogłabym zamieszkać

kmichal napisał(a):... jak miło móc znowu podziwiać te Wasze cykladzkie klimaty ... ...

I nam miło, że je z nami podziwiasz
Już wiele nie zostało....ale nowa podróż zbliża się....

trinity napisał(a):Jest tu cudnie
Wiatraki i samo miasto dają wrażenie spokojnego i powolnego codziennego życia
To chyba kolejne miejsce, gdzie mogłabym zamieszkać

Cudnie, oj tak... parę lat nam zajęło, ale znaleźliśmy nasze wakacyjne miejsca na ziemi...
Zdecydowanie Grecja się nie spieszy... a już na wyspach to wcale
Z całą pewnością ich mieszkańcy swoje życie postrzegają nieco inaczej od wakacyjnych przybyszów, zapewne bywają problemy z wodą, z wiatrem, z zaopatrzeniem....
Zamieszkać na stałe chyba byśmy nie chcieli, ale spędzać to tu, to tam jakąś znaczącą część roku - jak najbardziej. Zwłaszcza że mobilną kwaterę mamy za darmo

Pozdrawiam

21 września, środa c.d.

Z wiatrakowego wzgórza schodzimy do właściwej Chory…



Kwiaty wciąż tu kwitną



Zaglądamy na podwórko



Ale tak w ogóle to chcemy się z godzinkę poszwędać po uliczkach ładnej amorgoskiej stolicy…

Niestety, wszystkie kościółki są pozamykane…szkoda, ale z drugiej strony mniej więcej mamy pojęcie jak mogą wyglądać w środku































Tak nas tu potraktowali .

Niezrażeni wędrujemy dalej





Pod skałką też kościółek.





I zalegające tu i ówdzie kociska







Znów wdrapujemy się po stromych i wąskich schodkach.

Drzwi oczywiście zamknięte, więc tylko chwilkę posiedzieliśmy na schodkach



I wracamy… kot dalej śpi



Jeszcze krótka rundka po zaułkach i będziemy wracać pod górkę do auta…

Wsiadamy do cieplutkiego, wygrzanego w słońcu auta i zjeżdżamy na dół, do Katapoli. Nie zabawimy tu długo, chodzi nam tylko o rozeznanie sytuacji promowej i podjęcie decyzji kiedy ostatecznie będziemy wracać. Zaglądamy do agencji, akurat swoją sprawę załatwia inny turysta więc chwilę czekamy, ze strzępków rozmowy które wpadają mi do ucha zaczynam wyławiać to i owo i w końcu składa mi się to w całość , dopiero teraz rozumiemy dlaczego rejsy były poskreślane i szybki rzut oka na tablicę na zewnątrz w tym nas upewnia – POJUTRZE (czyli w piątek) I W SOBOTĘ PROMY NIE PŁYWAJĄ BO JEST STRAJK

Chwilka przeciągnęła się na dłuższą chwilę, staliśmy gapiąc się w aktualny rozkład i rozważaliśmy nieliczne możliwości i wszystkie za i przeciw… w zasadzie nie mieliśmy innego wyjścia. To dziś jest ten ostatni dzień na wyspie, jutro skoro świt musimy ją opuścić. Trudno – kupujemy bilety na poranny Blue Star, zostało nam jeszcze pół dnia na Amorgos .

Dziwnie się to wszystko poukładało… gdyby nie kłopoty z autem już drugi dzień bylibyśmy na Astipalei, a teraz, gdy zmuszono nas poniekąd do o dzień wcześniejszego zakończenia amorgoskich wakacji poczuliśmy jak bardzo będzie nam szkoda stąd odpływać . Chyba już zdążyliśmy się oswoić, przyzwyczaić i polubić ten skrawek skalistego lądu .

Jadąc z Katapoli do Chory, już niedaleko od stolicy, tuż przy drodze stoi sobie ławka. To taki trochę nasz symbol łączący się z Amorgos, gdy parę dni temu po raz pierwszy tędy jechaliśmy rozśmieszył nas ten widok – ławka tuż przy asfalcie, bez żadnej ścieżki obok, nie wspominając o chodniku czy miejscu do zatrzymania auta . Teraz, nie bacząc, że stoimy po prostu na drodze spędziliśmy chwilę w tym miejscu chcąc pożegnać się już z tym widokiem i z tą częścią Amorgos…















I z tym też….







c.d.n.