Madziarskie bajdurzenia przy gulaszu i nie tylko

Ewa Zuber napisał(a):Maslinko wspaniała relacja, a jakże trafnie dobrany tytuł.
Mój Budapeszt pamietam z zeszłego wieku, wracałam stamtąd dzień przed ogłoszeniem w Polsce stanu wojennego . Twoja opowieść obudziła we mnie wspomnienia. Chyba pora aby.... tam zajrzeć!

Witaj, Ewo.
Cieszę się, że przywołałam Twoje miłe wspomnienia.

nomad napisał(a):I budapesztański czar pryśnie z chwilą opuszczenia tego miasta przez Maslinkę-przewodniczkę ciekawie opowiadającą o tym pięknym mieście.

Budapeszt po moim wyjeździe nie stracił nic ze swego uroku. Wystarczy zajrzeć do relacji Weldona.

Lidia K napisał(a):Z lekkim opóźnieniem powróciłam do Budapesztu, dla mnie to też jest taki sentymentalny powrót, nasze zdjęcia z psującego się właśnie aparatu nie nadają się nawet do oglądania przez nas. Więc mogę nadrobić te braki z nawiązką.

Cieszę się, że czytając, wspominasz miłe chwile

Lidia K napisał(a):

maslinka napisał(a):Wyjątkowo nie przegoniłam dziecka, choć zwykle tak robię

Czuję pedagoga podobnego do mojej mamy

Lidia, żartowałam
Jeszcze lubię dzieci. I mam nadzieję, że tak zostanie, mimo że niektóre z nich chcą to u mnie zmienić

monia85 napisał(a):Wreszcie udało mi się przeczytać całość Czekam zatem na następny odcinek, bo bardzo mi się podoba

To fajnie, że Ci się podoba Zdążyłaś w sam raz na finisz. Niedługo ostatni odcinek...

Lidia K napisał(a):

maslinka napisał(a):

Lidia K napisał(a):

maslinka napisał(a):Wyjątkowo nie przegoniłam dziecka, choć zwykle tak robię

Czuję pedagoga podobnego do mojej mamy

Lidia, żartowałam
Jeszcze lubię dzieci. I mam nadzieję, że tak zostanie, mimo że niektóre z nich chcą to u mnie zmienić

Poprawiam się. Czuję Pedagoga przez duże P. Taka była moja mama i moja babcia i mój dziadek i moja ciocia. Kochali dzieci ale im nie pobłażali. Nie mam żadnych wątpliwości że jesteś wspaniałym Pedagogiem.

Pozdrawiam
Małgosia

Hehe, dzięki
Ale jakim jestem Pedagogiem i czy na pewno przez duże P, to się pewnie okaże za parę lat. Na razie mam sporo pokory i ciągle się uczę, pracuję dopiero (już ) szósty rok.

Pozdrawiam, Małgosiu

P.S. Jakoś nie mogę się zabrać za ten ostatni odcinek. Trudno jest zacząć, a jeszcze trudniej skończyć.

Odcinek 9: 29 sierpnia (niedziela) - Ostatni wieczór i mosty

Zaczynamy naszą ostatnią podróż ulicami nocnego Budapesztu. Idziemy tam, gdzie przecinają się ścieżki wieczornych spacerowiczów, nocnych marków i imprezowiczów, czyli w okolice ulicy Váci.

Na jednym z budynków trafiamy na polski akcent:



Potwierdza się słynne przysłowie: "Polak, Węgier, dwa bratanki..."

Oddalamy się od imprezowego centrum. Trafiamy na miły deptak z ciekawie wygiętymi ledowymi latarniami. Użycie tych lamp sprawia, że ma się wrażenie jakby na słupach zawisły gwiazdy







Jednak wszystkie drogi prowadzą... na Váci utca Docieramy do jej południowej części, najbardziej oddalonej od centrum. W tym miejscu ulica nie jest już gwarnym deptakiem, a wąską uliczką usianą klimatycznymi knajpkami.



Zasiadamy w jednej z nich i raczymy się kuflem zimnego, pysznego piwka :



Jest uroczo. Czas umilają nam muzykanci, którzy przygrywają przy stoliku obok Nam nie grają, bo mój mąż dał im delikatnie do zrozumienia, żeby się nie wysilali, bo na nas nie zarobią. Przygrywają więc jakiejś parze Niemców.

Czas płynie jakby wolniej. Jednak w końcu trzeba się zbierać...
Knajpkę i uliczkę opuszczamy z małym zawrotem głowy, o jaki przyprawiła nas cena piwa w tym miejscu. Za jeden półlitrowy kufel zażyczyli sobie równowartość 20 zł Toż to więcej niż na Stradunie w Dubrowniku!
Niestety postąpiliśmy jak frajerzy, nie patrząc w kartę, tylko od razu zamawiając dwa piwa. Sądzę, że gdybyśmy popatrzyli do menu, cena nie byłaby tak wysoka... (Wczoraj przecież piliśmy piwo na placu przy Váci ut i kosztowało ono w miarę normalnie.)
Trudno, mamy nauczkę. Nie miałam zamiaru dyskutować z kelnerem. Pewnie akurat zapomniałby języka angielskiego Nasze niedopatrzenie.

Ale nie będziemy się teraz tym martwić. W końcu to nasz ostatni wieczór w Budapeszcie i nic nam go nie zepsuje

Budapeszt by night nie może się obyć bez mostów Pięknie pokazał je już w swojej relacji Weldon. Ja też nie mogę ich pominąć, bo w tych mostach jest coś hipnotyzującego...

Idziemy w stronę Dunaju. Po drodze mijamy piękny budynek hali handlowej:



Pierwszy rzut oka i jest! Pięknie podświetlony zamek i Most Elżbiety:



Nad miastem góruje Cytadela i Pomnik Wolności. W nocy wyraźnie widać kobiecą postać trzymającą gałązkę palmową:



A teraz mój ulubiony - Most Wolności :



W tle Hotel Gellert, w którym znajduje się luksusowe kąpielisko. Można się moczyć i relaksować w pięknie zdobionych wnętrzach:



Zmierzamy w stronę centrum. Po drodze mijamy Most Elżbiety:



Ten z kolei najbardziej podoba się mojemu mężowi (i Weldonowi )

Wieczór postanawiamy zakończyć w miejscu, które wczoraj bardzo przypadło nam do gustu, a mianowicie w "Cafe Amstel"

Zanim jednak tam dotrzemy, pozuję z mężczyzną jadącym na hulajnodze :



Dzień kończymy w tym przytulnym wnętrzu:



Jesteśmy sami w "Cafe Amstel". Niedzielny wieczór, weekendowi turyści opuścili już Budapeszt.

Nas też to czeka, już jutro rano...


30 sierpnia (poniedziałek) - Ostatni węgierski obiad i powrót do domu

Nadeszła pora pożegnać się z pięknym Budapesztem. Byliśmy tu pełne 3 dni i myślę, że całkiem sporo udało nam się zobaczyć. Było zwiedzanie, ale też relaks na kąpielisku i nocne odkrywanie miasta; trochę zabytków, trochę parków i trochę knajpek

Węgierska stolica żegna nas chmurami i chłodem. Przynajmniej jest nam mniej smutno, że musimy wracać do domu. Na autostradzie zaczyna padać. Postanawiamy skorzystać z tego, że jesteśmy jeszcze w kraju, w którym karmią wyśmienicie i zjeżdżamy do miejscowości Tata. Wiemy, że nad jeziorkiem jest kilka restauracji, z których pachniało nam bardzo smakowicie, gdy byliśmy tam pod koniec lipca, w ramach "łagodnego przejścia" w czasie powrotu z Chorwacji

Zatrzymujemy się na parkingu i "uderzamy" do jednego z lokali. Bardzo tu elegancko, ale ceny są przystępne. Porcje, jak to zwykle na Węgrzech, ogromne! Zamawiam kurczaka w sosie curry, z warzywami, frytkami i gorącą pitą grecką:



Pychota! Zjadłam prawie całą porcję, co było nie lada wyczynem. Świetne zakończenie węgierskich mini-wakacji.
Jeśli ktoś zrobił się głodny i właśnie wędruje do kuchni, życzę smacznego

I tym miłym, kulinarnym akcentem chcę zakończyć madziarską relację, która chyba nie zawsze była dziarska

Dziękuję wszystkim za zainteresowanie. Mam nadzieję, że udało mi się zachęcić Was do odwiedzenia tego wspaniałego miasta

Pozdrav