Buongiorno! Benvenuti! Veneto romantico - Venezia & Verona

Melduję nadrobienie zaległości. Trochę mi to zajęło, bo czytałam i oglądałam dokładnie .

A że ja mam trochę kręćka na punkcie mozaik to przepadam tu na dłużej .

Kręćka może nie mam, ale potrafię docenić ich piękno i kunszt . Nie umiałabym scen i postaci namalować, a mowa ułożyć z kamyczków .
Rumaki piękne (szczególnie te orginalne), a widoku z balkonu zazdroszczę, pocieszam się, że nie miałabym z niego wielkiego pożytku bo pogoda nie taka była jak być powinna .

Nasz pierwszy rejs po Canal Grande .

Prawda, że niezapomniane doświadczenie?

megidh napisał(a):Jakoś mi umknęło, że teraz obowiązują jakieś opłaty za wstęp do bazyliki (chyba niedokładnie czytałam ).

Wstęp za 3€. Niedużo, zwłaszcza jak na weneckie warunki.

wiola2012 napisał(a):

Nasz pierwszy rejs po Canal Grande .

Prawda, że niezapomniane doświadczenie?

Popływaliśmy sobie trochę po kanale. Wykorzystywaliśmy nasz bilet do oporu. Czasem szliśmy na vaporetto nawet, jak dotarcie z punktu A do B pieszo wychodziło szybciej .

Murano

Ledwie wysiedliśmy z jednego vaporetto, a już idziemy na następny .
Dalszą część dnia chcemy spędzić na Murano. Promy na wyspę odpływają z Fondamente Nove w naszej sestiere Cannaregio.
Po drodze na przystanek zaglądamy na chwilę do mieszkania, żeby się przebrać i przepakować, bo poranna wizyta w bazylice wprowadziła w tym zakresie pewne ograniczenia .

Na Murano pływają tramwaje linii 4.1 i 4.2. Szczerze mówiąc to w ogóle nie zaprzątaliśmy sobie głowy rozkładami vaporetto ani nie studiowaliśmy schematów linii. Połączenia na bieżąco sprawdzaliśmy sobie na google maps. Działało to bez pudła .
No to odpływamy .




Mijamy cmentarz na wyspie San Michele.











Powoli dobijamy do brzegów. Murano to w rzeczywistości siedem małych wysepek oddzielonych od siebie kanałami. Łącznie wyspy te zajmują nieco ponad 1 km².

















Wysiadamy na przystanku Murano Colonna.




I ruszamy wzdłuż kanału Rio dei Vetrai.














(...)

Murano jest znana jako wyspa szkła, a historia ta zaczęła się pod koniec XIII wieku. Wtedy na Murano postanowiono przenieść wszystkie huty szkła weneckiego z laguny, by łatwiej można było strzec tajników produkcji.
Czasem skręcamy z głównego turystycznego traktu między zabudowania fabryk i osiedli robotniczych.










Na Murano wytwarzano zarówno szkło użytkowe jak naczynia czy żyrandole, jak i szkło dekoracyjne i biżuterię.
Pilnie strzeżone kiedyś tajemnice produkcji dziś turyści mogą poznać zwiedzając Muzeum Szkła (Museo del Vetro).
Spacerując po wyspie nie sposób zapomnieć, że głównym bohaterem jest tu szkło .






Nawet Matka Boska w kapliczce jest szklana .






Kolorowe witryny sklepików zapraszają do zakupów. Z przyjemnością oglądam szklane cudeńka, niektóre zaskakujące





Przez ponte Longo Lino Toffolo przechodzimy na kolejną wysepkę tworzącą Murano.











Dochodzimy do Bazyliki Santi Maria e Donato.
Niestety piękna romańska absyda zastawiona jest rusztowaniem, remont trwa również we wnętrzu świątyni.




Udajemy się więc w drogę powrotną na vaporetto po drodze kupując jeszcze małe pamiątki.





Odpłyniemy z przystanku Murano Museo - stąd tramwaje wodne wyruszają trochę luźniejsze.



Na zakończenie odcinka kilka kadrów Murano z lotu drona.

marze_na napisał(a):Murano jest znana jako wyspa szkła, a historia ta zaczęła się pod koniec XIII wieku. ...
Na Murano wytwarzano zarówno szkło użytkowe jak naczynia czy żyrandole, jak i szkło dekoracyjne i biżuterię.

Gdy Pani Przewodnik w Książu, napomknęła w jednej z sal, że żyrandol został sprowadzony z Wenecji, a dokładnie z Murano, musiałam go sfotografować .



Dronowe ujęcia są świetne!

wiola2012 napisał(a):Dronowe ujęcia są świetne!

Potwierdzam

wiola2012 napisał(a):Gdy Pani Przewodnik w Książu, napomknęła w jednej z sal, że żyrandol został sprowadzony z Wenecji, a dokładnie z Murano, musiałam go sfotografować .

Szczerze to mało gustowny .
W Książu byłam niedawno, bo w 2021 roku. W związku z pandemią zwiedzało się indywidualnie z audioprzewodnikiem i takich szczegółów raczej nie dane mi było usłyszeć.

mysza73 napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Dronowe ujęcia są świetne!

Potwierdzam

Dzięki .

mysza73 napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Dronowe ujęcia są świetne!

Potwierdzam

Trudno zaprzeczyć to samo tyczy się tych niedronowych


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

mysza73 napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Dronowe ujęcia są świetne!

Potwierdzam

Trudno zaprzeczyć to samo tyczy się tych niedronowych


Pozdrawiam
Piotr

Ale o tych niedroniwych było pisane już milion razy

Giudecca

Giudecca leży na południe od dzielnicy Dorsoduro i oddziela ją od niej kanał Canale della Giudecca.
Kiedy okazało się, że nasze vaporetto z Murano płynie akurat na Giudeccę to postanowiliśmy skorzystać z okazji i odwiedzić tą mało turystyczną wyspę. Jest to podobno jedno z niewielu miejsc na lagunie, gdzie łatwiej spotkać wenecjanina niż turystę.

Opływamy Wenecję od wschodu, płyniemy wzdłuż rozległych ogrodów Giardini della Biennale, a następnie wzdłuż Rivy. Mijamy kościół San Giorgio Maggiore na maleńkiej wysepce o tej samej nazwie i już dopływamy do brzegu Giudekki.












Wysiadamy przy charakterystycznym pałacu Casa dei Tre Oci.






Zaprojektowany przez artystę Mario de Maria i zbudowany w 1913 roku, jest jednym z najważniejszych przykładów architektury neogotyckiej w tym mieście. Od 2012 roku pełni funkcję centrum wystawowego.







Giudecca składa się z kilku wysp połączonych mostami. Nie ma tu ani wielkich zabytków, ani szczególnych atrakcji. Miejsce ponoć idealne na nieśpieszny spacer. Ruszamy więc wzdłuż nabrzeża.













Widoki na drugą stronę kanału.









Rzeczywiście, wyłączając bliskie okolice knajpianych stolików , jest cicho i spokojnie.














Może się tu podobać .

Dobrze zrobiliście, że skusiliście się na Giudeccę. Oglądałam zdjęcia w jakiejś wcześniejszej relacji na forum i spodobała mi się ze względu na możliwość spokojnego spaceru, bez tłumu turystów. Nie starczyło nam dni, a może by starczyło, żeby nie Werona .

wiola2012 napisał(a):Nie starczyło nam dni, a może by starczyło, żeby nie Werona .

Stojąc przed wyborem Giudecca vs Werona zdecydowanie wybrałabym tą drugą .

Canal Grande po raz drugi, trzeci, enty

Z Giudekki płyniemy na drugą stronę kanału do dzielnicy Dorsoduro, która tak bardzo spodobała nam się poprzedniego dnia.
Udajemy się prosto do sprawdzonego już baru Corner Pub na aperolka i tradycyjne weneckie cicchetti.






Następne vaporetto łapiemy na przystanku koło Ponte dell'Accademia.






Odbijamy bilety i wskakujemy na pokład .






Podziwiamy fasady mijanych pałaców.












To chyba mój ulubiony wenecki widok - ujście Canal Grande z bryłą bazyliki Santa Maria della Salute.






Ten kurs mamy króciutki, bo tylko w okolice Ponte Rialto.














W jednej z pizzeri-piekarni sieci Farini wciągamy pizze i wracamy na vaporeto .
Płyniemy z powrotem do Ponte dell'Accademia.










I znowu mój ulubiony kadr, tym razem w wydaniu wczesnowieczornym .

Ten widok też mi się najbardziej spodobał...choć widok z vaporetto na Burano też bardzo przyjemny dla oka, ale Grande Canale to jednak Grande...

Oj widzę że trochę się nazbierało materiały podczas mojej nieobecności, jakies wyspy ajajaj, zaraz nadrobię, tymczasem melduje się po nieco szokującym wyjeździe do Gruzji