Weekend w Palermo (luty 2018)

dangol napisał(a):Prognozy pogody nie były wprawdzie optymistyczne , ale czy to mogło być jakąś przeszkodą ? Zwłaszcza, że sycylijska zima stulecia nie może trafiać się co rok, w 2017 pulę wykorzystał Tony …

No ja myślę - ile bowiem może być zim stulecia na Sycylii przy globalnym ociepleniu?

Widzę, że już pierwszego wieczora pojedliście trochę śródziemnomorskich i palermitańskich przysmaków


Jestem już na bieżąco - nadganiam relacje

dangol napisał(a):Planowo mieliśmy wylecieć o 13:50, spóźnienie wyniosło 8 minut. Po drodze „trochę” samolotem potelepało, zwłaszcza w końcówce lotu, bo wichura była spora. Niektórzy nawet krzyczeli ze strachu, ja o dziwo byłam nad wyraz spokojna . No i miałam rację, po pilot wylądował gładko . Lot trwał 2 godziny 23 minuty, na miejscu byliśmy o 16:21 (wg rozkładu miała to być 16:15).

Mój syn leciał tym samym samolotem. Też mówił, że trochę telepało.
Syn poleciał na wspinaczkę skałkową (bo niedaleko Palermo w San Vito lo Capo jest raj wspinaczkowy) i był tam przez tydzień.

Fajny ten Wasz wypad weekendowy. Podoba mi się.
Ale to jedzenie, brr - aż mnie trzęsie na sam widok. Jak większość tutaj podziwiam Was za odwagę w jedzeniu tych dziwnych potraw.

Danusiu bardzo klimatyczny spacer nam zafundowałaś. Lokalne targowiska robią wrażenie, ale te głowy mnie przeraziły (żal tych biednych zwierzątek). Czekam na ciąg dalszy tej niesamowitej wyprawy

tony montana napisał(a): No ja myślę - ile bowiem może być zim stulecia na Sycylii przy globalnym ociepleniu?

Też miałam to na względzie , stąd decyzja.

dhmegi napisał(a): Mój syn leciał tym samym samolotem.

Wyprawa wspinaczkowa Twojego syna to jest dopiero przygoda!

Sara76 napisał(a): Czekam na ciąg dalszy tej niesamowitej wyprawy

Dalej było już mniej niesamowicie, a jedzenie na targowiskach (i nie tylko) bardziej normalne , przerażające głowy też się już nie pojawią.

Targ rupieci przy Via Corrado Avolio i Piazza Ritiro San Pietro…







Kościół San Francesco Saverio przy Piazza San Francesco Sevrio .



Powstał jako klasztorna świątynia jezuitów, którzy w 1633 r. zbudowali swój czwarty dom w Palermo . Obecny barokowy wygląd kościoła to wynik modernizacji przeprowadzonej w latach 1685- 1710 .
Kościelna budowla ma centralną kopułę i cztery mniejsze, jest też dzwonnica z zegarem (który chyba nie działa). Fasada podzielona jest na dwa rzędy, z czterech łukowych niszach miały znaleźć się posagi jezuickich świętych, ale nigdy ich tam nie umieszczono. W drugim rzędzie elewacji znajduje się tympanon z marmurowym kartuszem i tekstem Dedi te in lucum gentium (“Ustanowiłem cię światłem narodów)” – fragmentem Księgi Izajasza odnoszącym się do Chrystusa, tu wykorzystanym jako podkreślenie znaczenia św. Franciszka Ksawerego w dziele ewangelizacyjnym. W centrum znajduje się XVIII-wieczny portal ozdobiony po bokach powykręcanymi kolumnami.



Nad drzwiami płaskorzeźba z wizerunkiem św. Franciszka Ksawerego z lilią i otwartym sercem. Pod popiersiem świętego przedstawiono kraba trzymającego krzyż – jest to nawiązanie do legendy mówiącej o tym, jak patronowi świątyni wpadł do rzeki niesiony przez niego krucufiks, a krab wyłowił krzyż z dna i przyniósł świętemu .



Do wnętrza kościoła wchodzi się przez siedem stopni, symbolizujących siedem dni stworzenia świata. My jednak nie weszliśmy...

Malowidło na jednym z domów przy Piazza San Francesco Saverio…

dangol napisał(a):Targ rupieci przy Via Corrado Avolio i Piazza Ritiro San Pietro…

Przejaw ubóstwa . Zwłaszcza pierwsze zdjęcie jest bardzo wymowne .
Sycylia ze swoją różnorodnością i kolorytem, bogactwem skarbów architektury i sztuki oraz zachwycającymi cudami natury to jednak wyspa bardzo biedna. Podobny targ z wszystkim co ma szansę się sprzedać działa w Katanii w okolicach dworca.

marze_na napisał(a): Przejaw ubóstwa . Zwłaszcza pierwsze zdjęcie jest bardzo wymowne .
Sycylia ze swoją różnorodnością i kolorytem, bogactwem skarbów architektury i sztuki oraz zachwycającymi cudami natury to jednak wyspa bardzo biedna. Podobny targ z wszystkim co ma szansę się sprzedać działa w Katanii w okolicach dworca.

Ballarò w niedzielę również zmienia się w tego typu targ, zdecydowanie mniej jest wtedy kolorowych straganów z żywnością.

Pozostałości kościoła Santissimo Crocifisso all'Albergheria (Via Albergheria – róg Via Flavio Ando) – niestety, tak też wygląda stolica Sycyli…



Kościół został zbudowany przez Bractwo Św. Krzyża, dokładne dane na temat jego powstania nie są znane, prawdopodobnie było to pomiędzy XIV i XV wiekiem, na pewno istniał w połowie XVI wieku.
W 1612 r. kościół został przyznany ojcom trynitarzom, którzy obok założyli mały klasztor. Członkowie Bractwa Św. Krzyża mogli nadal korzystać z kościoła, szczególnie dla pochówków zmarłych braci w krypcie znajdującej się pod świątynią.
Kościół został poważnie uszkodzony w 1958 r. gdy runęła ściana znajdującego się naprzeciwko klasztoru św. Franciszka Ksawerego (trwała wtedy rozbiórka tej budowli, w jej miejsce zbudowano obecną rezydencję uniwersytecką). Wkrótce potem świątynię zburzono, zostało tylko to, co widać na powyższych fotkach, na dodatek tonące w śmieciach .

W oddali , widać kościół San Giuseppe Cafasso (ex-San Giorgio in Kemonia) umiejscowiony przy Via dei Benedettini.



Stojąca w tym miejscu świątynia z IV wieku została zniszczona przez Arabów. Po odbudowie przez Normanów w 1072 r., opiekowali się nim ojcowie bazylianie. Za czasów Rogera II (od 1140 r.) była to kaplica cmentarna dla dworzan. W 1307 r. kościół przejęli cystersi, 1431 r. bractwo San Giorgio in Kemonia, a w 1737 r. benedyktyni.
Świątynię rozebrano w 1769 r., w jej miejsce stanęła nowa, której budowę rozpoczęli 4 lata wcześniej. San Giuseppe Cafasso patronuje kościołowi od 1950 r.

Via Gian Luca Barbieri doszliśmy do Via Porta di Castro tuż koło Vicolo Fiume Torto i Palazzo Fiore già Mancino. Pałac (niestety obecnie w stanie fatalnym ) powstał prawdopodobnie w 1620 r. dla bogatej rodziny Fiore.





Via Porta di Castro poszliśmy w lewo do Via Generale Luigi Cardona.

Schodkami weszliśmy na Piazza Vittoria, pomiędzy Villa Bonanno i Pałacem Normanów.
Na razie żadne z tych miejsc nie było naszym celem, ale kilka fotek i tak zrobiliśmy.



Teatro Marmoreo czyli marmurowa barokowa rzeźba z lat 1661-1662 , ustawiona przed Pałacem Normanów na cześć króla Hiszpanii i Sycylii Filipa IV Habsburga, z okazji 40-tej rocznicy jego koronacji. Wokół cokołu umieszczono posągi reprezentujące kontynenty, którymi rządził król (Europa, Azja , Afryka, Ameryka), wyżej figury czterech Maurów. Dzieło uzupełniają tablice i herby wielkich sycylijskich rodów. Pomnik Filipa V Burbona (pierwszego króla Sycylii z tej dynastii) wieńczący kompozycję to marmurowe dzieło z 1856 r., które zastąpiło oryginalną wykonaną z brązu figurę Filipa IV Habsburga, zniszczoną podczas sycylijskiej rewolucji w 1848 r.

Dobry wieczór.
Bieda działa na mnie przygnębiająco obojętnie gdzie jestem , latem na Sycylii jest bardziej zakryta tłumem turystów i może mniej widoczna szczególnie jak ktoś nie zapuszcza się w okolice nie będące typową trasą turystyczną.. A generalnie południowe Włochy są biedne i od lat 80-tych XIX wieku do 1914 roku wyemigrowało z Włoch 4 miliony ludzi i w dużej mierze z Sycylii. Szczerze powiem jak wracałem z biednych krajów ( Kaukaz - Dagestan , Czeczenia ,Nagorny Karabach) to wtedy bardziej doceniałem w jakich żyję warunkach, aczkolwiek poziom życia nie zawsze przekłada się na prawdziwe szczęście.
Pozdrowienia dla autorów tej relacji , bardzo miło ogląda się znajome kąty jak również te nieznane i będzie to dobry przewodnik na tegoroczny wyjazd.
Pozdrowienia.

iwc1 napisał(a):
Bieda działa na mnie przygnębiająco obojętnie gdzie jestem , latem na Sycylii jest bardziej zakryta tłumem turystów i może mniej widoczna szczególnie jak ktoś nie zapuszcza się w okolice nie będące typową trasą turystyczną

Wahałam się, czy wstawić te fotki... Ostatecznie uznałam, że trzeba pokazać Palermo takie, jakie jest (a w zasadzie takie, jakie nam się udało zobaczyć), a nie jedynie zachwycać się perełkami architektury.

iwc1 napisał(a): będzie to dobry przewodnik na tegoroczny wyjazd

Jeśli przyda się chociaż w jednym procencie, to świetnie . Fajnie, jeśli relacji nie pisze się tylko dla samej siebie

Palazzo dei Normanni - widok od Piazza del Parlamento…



W Torre Pisana obecnie jest obserwatorium astronomiczne …







Szczyt Porta Nuova, do której zmierzaliśmy…

Schodkami zeszliśmy na Corso Vitttorio Emanuele, aby przez monumentalną Porta Nuova przejść na Corso Calatafimi.
Dawniej w tym miejscu stała Porta dell’Aquila (Brama Orła) z XV wieku . Obecna brama powstała w latach 1569-1570 na zlecenie wicekróla Marcoantonio Colonna, jako pamiątka wizyty w Palermo króla Karola V po zwycięskiej wyprawie do Tunisu w 1535 r. Król właśnie przez tę bramę wjechał do miasta…
Mieszkańcy potocznie nazwali ją Nową Bramą… Brama została podwyższona 1583 -1584 do wysokości 43 m, nosiła wówczas oficjalna nazwę Porta Austriaca (lub Porta Imperiale), powszechnie jednak nadal znana była jako Porta Nuova. Po zniszczeniach po wybuchu w magazynie prochu w 1667 r. (w czasie burzy trafił go piorun), przez kolejne dwa lata została odbudowana . Na ścianie piramidalnego dachu wieńczącej budowlę znalazł się wtedy symbol senatu miasta – orzeł z rozpostartymi skrzydłami.
Od strony Corso Vittorio Emanuele jest to typowy łuk triumfalny.
Wewnątrz bramy cztery alegoryczne figury Pokoju, Sprawiedliwości, Prawdy i Obfitości. Nad łukiem widać także orła Palermo i herb wicekróla Marcoantonio Colonna.
Na fasadzie od strony Corso Calatifimi znajdują się cztery wielkie telamony przedstawiające Maurów pokonanych przez Karola V.

Corso Calatafimi wiedzie w stronę Monreale. Na piechotę byłoby jednak za daleko, nie mówiąc o tym, że niezbyt fajnie, gdyż duży ruch tam panuje. Dzięki relacji Marzeny wiedziałam , że można tam dojechać szybko i tanio miejskim autobusem nr 389. Przystanek znajduje się przy Piazza Indipendenza, blisko Porta Nuova, na tyłach Pałacu Normanów (koło wejścia dla turystów).
Dzięki temu, że znałam numer autobusu, obyło się bez długiego czekania . Gdy dochodziliśmy do przystanku, nasz autobus właśnie tam stał. Podbiegliśmy i zdążyliśmy tuż przed tym, jak ruszył. Tyle, że nie mieliśmy biletów… Teoretycznie można je kupić u kierowcy, ale praktycznie jest to możliwe tylko na pętli autobusu, zanim wybije godzina odjazdu (tak zrobiliśmy w Monreale, w drodze powrotnej – dobrze jest mieć wyliczone monety, a jeszcze lepiej wcześniej kupić bilety w kiosku).
My wpadliśmy w ostatnim momencie, kierowca już odjeżdżał i absolutnie nie chciał bawić się w sprzedaż podczas jazdy. Na szczęście jeden z pasażerów zaproponował, że sprzeda nam bilety ze swojego zapasu . Po chwili mogliśmy więc skasować je i nie byliśmy pasażerami na gapę .
Cena jednego biletu to 1,40 euro, w przypadku zakupu u kierowcy 1,80 euro. Ile wynosi kara za brak biletu, może lepiej nie wiedzieć ?



Autobus pokonuje 8-kilometrową trasę w około 20 minut, pod drodze jest sporo przystanków, jak na miejski środek transportu przystało. Końcówka to podjazd serpentynami na mały placyk tuż przed zabudowaniami Monreale.

Miasteczko położone jest na zboczu Monte Caputo. Zanim jednak tam poszliśmy, popatrzyliśmy z góry na Palermo i dolinę Conca d'oro"(„Złota muszla”), dawniej słynną z uprawy cytrusów. Wówczas w okresie ich dojrzewania cała dolina była „złota”, czyli żółto-pomarańczowa. Teraz jakieś cytrusy też było widać .



W dolinie więcej jednak jest domów, niż owocowych drzew. Widoczność niestety była taka sobie (zdjęcia z Via d’Acquisto)

Dla takich widoków warto byłoby nawet na gapę pojechać .