Małe i duże bałkańskie podróże :-)

MCR napisał(a):

ajdadi napisał(a):Dwa tygodnie wakacji z takim tylko jedzeniem...chyba z głodu bym umarł...

Próbowałeś, czy teoretyzujesz?:)

Próbowałem i mi nie smakowało

Pozdrawiam

DarCro napisał(a):Jakbyście w Prima Aprilis takie stare Naxos wkleili do relacji o Meksyku, to bym uwierzył, bo jakoś podobnie sobie wyobrażam tamtejsze puebla.

OK
Jak pojedziemy do Meksyku, opiszemy jako mało znane zakątki Naxos

longtom napisał(a):Wyobraź sobie dwie takie solidne macki ugrilowane....

Spróbowałem...
Ale widzę mniej więcej to:

ajdadi napisał(a):pyreczki, ale z kotlecikiem
Reszta jak najbardziej mi odpowiada

I reszta też mi odpowiada

I to nie chodzi o to, czy to jest w smaku obrzydliwe czy wyborne. Chodzi o to, co to jest . Bo o tym jak wygląda, to już nawet nie wspomnę.
Małgosia mi tu podpowiada, że jak ... sto oczu

Masakra

Pozdrawiam

16 września, poniedziałek

Poranek przy plaży Kastraki... w sumie podobny jak wieczór, z tym, że wtedy mieliśmy jednego gościa, a teraz – trochę ich więcej



Nacierały prosto na nas, ale na szczęście miały przewodnika , który nieco je utemperował . Swoją drogą, jak zmieniły się zwyczaje... nie ma już poganiania owiec, jest prowadzenie i to na motorze .



Zniknęły w zaroślach...



a my spokojnie mogliśmy dokończyć śniadanie . Słońce dopiero co wzniosło się ponad góry otaczające nas od zachodu, wczoraj nie chciało się nam robić zdjęć, teraz oświetlenie było całkiem niezłe. No i pogoda, tradycyjnie idealna

Będąc na zachodnim wybrzeżu Naxos można czuć się trochę jak nad wielkim jeziorem.









Bezchmurnie, bezwietrznie... półkoliste fale?







Południowa część Kastraki, przechodząca w wydmowy cypelek Aliki





Piaskożwirek - dla nas bomba

Ruszamy. Dziś jak zwykle mamy w planie trochę zwiedzania i trochę plażowania. Zwiedzania takiego można by powiedzieć niezbyt intensywnego – spróbujemy zobaczyć zaznaczone na mapkach te atrakcje wyspy, do których jeszcze nie dotarliśmy. Jedną z nich jest Kastro Apalirou, ruiny bizantyjskiego zamku, którego obrońcy aż dwa miesiące opierali się podbojowi pierwszego weneckiego władcy Naxos – Marko Sanudy.

Po drodze zatrzymujemy się na chwilę przy tzw. zamku Bazeos, XVII wiecznym klasztorze opuszczonym przez mnichów i przekształconym w rezydencję tej weneckiej rodziny. Obecnie to ośrodek kultury gdzie odbywają się wystawy i koncerty.





Dobrze widać stąd Ano Sagri i monastyr Agios Elefterios w którym byliśmy przedwczoraj. W oddali – najwyższy szczyt Paros (z antenką)





No dobrze, ale pojedźmy w końcu do tego Apalirou. Wyraźnie oznakowany skręt w szutrówkę i tu pierwsze rozczarowanie... ona jest baaaardzo kiepska . Powolutku suniemy naprzód, mijając po prawej kościółek Agios Ioannis.



Droga jest mniej więcej taka, z tym, że tu chociaż tu jeszcze w miarę szeroka i można manewrować między dziurami. Potem robi się węziej i jest już beznadziejnie.



A na dodatek na dość wysokich pagórach, na których spodziewaliśmy się ujrzeć imponujące mury Kastro nie ma zwyczajnie nic . Rozglądamy się na wszystkie strony, nic nie widać a jechać dalej właściwie nie bardzo się da. Stwierdziliśmy, że to całe Kastro to zapewne jakieś ledwo wystające z ziemi/skał murki i w ogóle nie warto się dalej zapuszczać. I to był duży błąd, bo jakiś czas po powrocie w internecie znalazłem m.in. takie zdjęcie:



No i od tej pory nie mogę się nadziwić jak to się stało, że nie widzieliśmy tych murów i przeżałować tego, że jednak odpuściliśmy.

Ale odpuściliśmy, zawróciliśmy i pojechaliśmy zdobywać inne Kastro. Apano Kastro leży nieopodal Chalki, po drodze zwróciliśmy uwagę na jeszcze jedną wenecką rezydencję – Paleologos Pirgos.





Apano Kastro również była pałacem obronnym Marko Sanudy, zbudowanym na szczycie skalistej góry, gdzie wcześniej istniały inne budowle obronne, jeszcze za czasów mykeńskich. Z Chalki skręciliśmy do małej wioski Tsikalario i zostawiliśmy auto na placyku przy kościółku Agios Stefanos i licznych kranikach z wodą.





Wioska jest naprawdę malutka



i już po parudziesięciu metrach otwiera się nam taki widok



Nasze ulubione okrągłe głazy .



Tym razem mury Kastro widać doskonale







Zaciekawienie.... to mało powiedziane

Oprócz drogowskazów do Apano Kastro (zwanego też Kastro Tsikalariou), przy drodze były też ogromne tablice z napisem Mycenian Tombs. Skoro też tu będą, może uda się je odszukać?

Kawałek dalej na kamieniu był napis „TOMBS” i nikła, kozia ścieżeczka w lewo. Małgosia nie miała ochoty skakać jak one po kamieniach, ja stwierdziłem że spróbuję. Trochę poskakałem, ale efekt był mizerny. Mniej więcej tu odnaleziono kilka grobowców z czasów mykeńskich.





O, teraz coś lepiej widać, grobowce w formie kamiennego kręgu .









Góra z Apano Kastro widziana z „cmentarza” .



Podszedłem bliżej pokonując kolczaste chaszcze i kilka kamiennych murków ogradzających pastwiska. Wolałem nie ryzykować wejścia na górę taką niewiadomojaką drogą (w sandałkach), już sam powrót po skalistych bezdrożach do właściwej ścieżki okrążającej górę po północnej stronie był nie lada wyzwaniem.








Spotkaliśmy się gdzieś po drodze i już wspólnie mogliśmy się zastanawiać którędy można by się wdrapać na górę. No ale wszędzie było mniej więcej tak



Skalisto-trawiaste bezdroża i żadnej ścieżeczki... no dobra, nic tu po nas. Jeszcze tylko mała kapliczka:



I trochę większa (Agios Andreas):

Trochę murów Kastro pozwiedzamy zoomem

















Ot, i cały....



Pastwiska Tsikalario



I cudne urginie

Okolica... no dla mnie bomba







Jedno co może się tu udać (oprócz kóz ) - miód



Naxos



Wracamy. Jak widać zaciekawienie nie minęło



Przy aucie skorzystaliśmy do woli z bieżącej wody przy kościółku urządzając sobie małe pranie i uzupełniając butelkowe zapasy. Na wybrzeże udaliśmy się przez 3 wioski: Pano-, Mesi-, i Kato Potamia. Gdyby ktoś chciał się wybrać do Apano Kastro, mniej więcej taka sama odległość będzie do pokonania, gdy wyruszy się z oznakowanego miejsca tuż przed Pano Potamią.

W stolicy nie mieliśmy zamiaru się zatrzymać, pojechaliśmy pooglądać sobie jeszcze nie odwiedzone, najpopularniejsze plaże Naxos – Agios Prokopios, Agia Anna i północną część Plaki. Ale te widoczki bardzo się nam spodobały – Naxos i laguny Agios Georgios widziane z cypelka z górą Stelida.

Po drugiej stronie cypelka – spora osada i plaża Agios Prokopios.









Hmmm, jakby to ująć... spadamy stąd

Kawałek dalej – Agia Anna.



















Paros widać ładnie, ale poza tym... spadamy ponownie

Tu kończy się asfalt. Wzdłuż Plaki jedzie się tak:



Plakę, choć z masą domów na zapleczu i licznymi skupiskami parasoli, uznaliśmy za chyba najfajniejszą naxoską plażę









Ale nie zostaliśmy tu. W poszukiwaniu większej intymności i pustek wróciliśmy do porannego punktu wyjścia – na plażę Kastraki. Niestety, tym razem nie było spokojnego leniuchowania, tego dnia po południu po raz pierwszy podczas tych wakacji, po ponad dwóch tygodniach w Grecji popsuła się pogoda . Całe zachodnie niebo zaciągało się coraz mocniej ciemnymi chmurami, zawiewał coraz mocniejszy wiatr przechodzący niemal w wichurę. Nie był to meltemi, to nie ten kierunek... ale efekt był podobny. Musieliśmy zbierać się dużo wcześniej niż byśmy chcieli, ale nie trzeba było daleko uciekać szukając schronienia na tę noc. Znaleźliśmy je całkiem nieopodal chowając się i samochód za porośniętymi jałowcami wydmami plaży Kastraki. Zajęliśmy tym co zawsze z niepokojem obserwując ciemniejące niebo, nasłuchując groźnych burzowych pomruków. Wiatr też nie chciał ustać... co przyniosą kolejne dni? Sms do Krzyśka i sprawa jasna – będzie dobrze

A póki jeszcze było dobrze, przejechaliśmy dziś taką trasę:



A – plaża Kastraki
B – zamek Bazeos
C – niezdobyte Kastro Apalirou
D – trochę bardziej zdobyte Apano Kastro
E – Potamia
F – zatoka Agios Georgios
G – Agios Prokopios
H – Agia Anna
I – Plaka
J – plaża Kastraki

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Okolica... no dla mnie bomba

.....Nie tylko dla Ciebie...

Pozdrawiam Adrian

DarCro napisał(a):- Tatuś???!!!

Biorąc pod uwagę to, kto trzymał aparat, bardziej by raczej mogło chodzić o mamusię

ajdadi napisał(a):.....Nie tylko dla Ciebie...

No to super że też się podoba
Uwielbiam tego typu krajobrazy, księżycowe, puste, jałowe, suche, ale wiem że bardzo wielu ludzi zupełnie to nie kręci.
W Grecji takich widoków sporo, także i dlatego tak mocno przypadła mi do gustu, chociaż i w Macedonii i Czarnogórze, również w BiH bywało przepięknie. Ale w GR mamy to na wyspach, połączenie piękna krajobrazu z ciepłym morzem... a to nie do przecenienia

Pozdrawiam

...i Wy to wszystko ta Skodzinką
szacun i mistrzostwo świata, jest to dla mnie koronny argument i wartość przekonywująca, że i ja mogę się wybrać w taki kawał drogi i w takie tereny, a zróżnicowanych terenów w tej tasiemcowej relacji - do której co jakiś czas zaglądam po ciuchu - nie brakuje...