Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):Mi to kompletnie nie przeszkadza, przepadam za suchymi i górzystymi pustkowiami .

Mnie natomiast ... owszem, ale na krótko.
Jednak prawdziwie odpoczywam w szeroko rozumianej zieleni.
Jak widzę autochtonom też się kolory cknią ... i bardzo dobrze ... bo domki super wyglądają.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Mnie natomiast ... owszem, ale na krótko.
Jednak prawdziwie odpoczywam w szeroko rozumianej zieleni.
Jak widzę autochtonom też się kolory cknią ... i bardzo dobrze ... bo domki super wyglądają.

Każdy jest inny
Woda i zieleń to życie... bez wody trudno jest komfortowo funkcjonować, to oczywiste.
Mimo to nie przepadam za wilgocią, w powietrzu, w ziemi, takie tereny to dla mnie świetna odmiana od naszego swojskiego błota, mgieł, deszczów, bagien, zarośli...

No i tak naprawdę my nie wyjeżdżamy by odpoczywać .

9 września, niedziela c.d.

W Klimie było spokojnie, sielankowo i kolorowo, za to w miejscu do którego udamy się teraz, będzie... no właśnie jeszcze nie wiemy jak . W każdym razie uznaliśmy, że jest jeszcze dość wcześnie, na tyle, by przed zalegnięciem na plaży jeszcze coś zobaczyć. Na razie jednak podjedziemy do wioski Klimatovouni, z której to mają być jakieś wyjątkowo ładne widoki . Sprawdźmy to więc.

Tu wszystko jest bardzo blisko siebie, wracamy do Tripiti i podjeżdżając kawałek szutrówką w prawo jesteśmy już we wspomnianej wiosce. A może podjedziemy jeszcze dalej? Drogowskaz pokazuje kierunek Skinopi. Toczymy się po wąskiej, piaszczystej dróżce sprawiającej wrażenie jakby przejeżdżało tędy może kilka aut dziennie. Widoki ładne, ale trochę się boję jak będzie dalej, zawracamy.

Kilka widoczków z tej drogi i sprzed Klimatovouni rzecz jasna głównie na malownicze Tripiti .

W kilkanaście minut znajdujemy się w innym świecie. Ten świat nazywa się:



Sarakiniko. Coś tam przed wyjazdem obiło mi się o uszy, widziałem jakieś tam zdjęcia niedużej plażyczki wśród skał. Standard. Ale niech nikomu kto znajdzie się na Milos przypadkiem nie przyjdzie do głowy by ominąć to miejsce .

Już wysiadając z samochodu na nasłonecznionym, omiatanym przez silny wiatr placyku widzieliśmy że chyba fajnie tu będzie. Nieduża dolinka wyżłobiona w miękkich, białych skałach przez spływającą wodę wyglądała zachęcająco.







Parę kroków dalej odsłonił się widok na zatoczkę z mini plażą.







I na wydłubane otwory w skałach

Schodząc trochę niżej szybko zorientowaliśmy się, że to będzie nasz księżycowy HIT .







Do przejścia jest niedługi kawałek, jak widać nie jesteśmy tu sami.





Powoli schodzimy w dół a każdy krok wywołuje coraz większe emocje. Tu nie da się być krótko . Niezwykłe, wyrzeźbione przez wodę i wiatr kształty białych skał, niebo, granatowe morze z białymi grzywami fal, wszystko to zrobiło na nas niezwykle silne wrażenie .

I gdy tak z szeroko otwartymi oczami wędrujemy przez tę niezwykłą krainę, przychodzi nam niemal w tym samym momencie do głów taka sama myśl... gdyby to miejsce znajdowało się w innym kraju, na ile byłoby ogrodzone, miałoby wytyczone ścieżki, strażników, nakazy, zakazy... ile euro trzeba byłoby zostawić by się tu znaleźć . Może dlatego tak tu jest, że można sobie do woli pochodzić gdzie się chce (z czego skorzystaliśmy ), bo Milos, choć popularna, nie jest tak oblegana przez turystów jak Santorini? , to bez znaczenia.
Bardzo w każdym razie zdziwiła nas taka swobodna możliwość kontaktu z tym miejscem, zwłaszcza, że te skały to tak naprawdę nie skały , tylko takie niewiadomoco. Wapienne zlepieńce, miękkie i kruche, właściwie pod każdym prawie krokiem coś się osypywało. Jednak mimo to nie widzieliśmy wydłubanych w nich napisów, my swoich na „pamiątkę” też nie zostawiliśmy. Ciekawe ile by ich było w naszym wspaniałym kraju o wysokiej kulturze obywateli, wyrytych patykami, pomalowanych sprayami... .

Jak dobrze, że Grecja jest jeszcze krajem ze swobodnym dostępem do takich miejsc jak to . Jak dobrze, że Grecja jeszcze jest dla nas RAJEM .

Jak widać na tych skałkach można też sobie poleżeć









c.d.n.

Ten widok trochę przypomina księżycowy Pag

CUDO! Chciałbym tam kiedyś się znaleźć.

Też mi się z Pagiem skojarzyło.
Jadąc na Milos nastawiłbym się na to, by w takim miejscu sobie przynajmniej pół dnia pobyć jak nie cały...

Tego cudu natury faktycznie nie można ominąć!
Zwłaszcza, że dotrzeć można tu nie tylko od strony wody, jak to sklanych grot Kleftiko.
Jeśli kiedyś trafię na Milos, z pewnością dotrę w to miejsce... Do kolorowej Klimy zresztą też

kulka53 napisał(a):Zdjęcia które pokazujemy to jakaś 1/3 z tych które zrobiliśmy
Może i jest ich trochę za dużo, ale my lubimy czytać relacje w których jest dużo zdjęć, to pozwala się zorientować "w terenie", wyrobić sobie opinię o danym miejscu, poczuć się tak, jakby się w tych miejscach było samemu

ja też tak mam, jak przebieram zdjęcia na bloga, to w końcu i tak większa połowa tam ląduję - nie da się zdecydować które piękniejsze poza tym nie każdy może zajrzeć w każdy kątek dlatego choć w ten sposób można pozwiedzać

kulka53 napisał(a):Cyklady rzeczywiście są inne. Może niektórym nie podobałoby się to, że nie ma na nich zieleni, że są puste i jałowe. Mi to kompletnie nie przeszkadza, przepadam za suchymi i górzystymi pustkowiami .

My też lubimy dzikie puste tereny - zieloną trawkę mamy pod nosem, a na wakacjach chcemy czegoś innego - ciekawszego

Czytam, oglądam i podziwiam. Ciesze się, ze wiele jeszcze obiecujecie

kulka53 napisał(a):

Na mój gust,to jest megahit -nie ważne czy księżycowy ,czy jakikolwiek inaczej go zwać.....
Gnałbym auto,wielbłąda a nawet osiołka setki kilometrów żeby się tam dostać - to miejsce to "moja bajka"

P.S.
Niech fani Pagu się nie irytują ale..... przy Sarakiniko odpada w przedbiegach.....

Niesamowite miejsce...
Oglądam zdjęcia nie wiem który już raz
Ciekawy jestem na ile są to 'plastyczne' formy i jak zmieniają się w czasie...?

pozdr