Małe i duże bałkańskie podróże :-)

9 września, niedziela

Pierwszą myślą, nadzieją kiełkującą w głowie po przebudzeniu była ta, że może już nie wieje? . Niestety... może nie tak mocno, ale wciąż tu wiało. Nie byliśmy i w sumie wciąż nie jesteśmy obeznani w prawidłowym odczytywaniu obserwowanych przesłanek pogodowych w tym rejonie Europy o tej porze roku , trudno było więc wnioskować co przyniesie ten dzień, no i oczywiście te następne. W każdym razie, co do tego byliśmy w zasadzie pewni, na deszcze ani burze to się nie zapowiadało, a to też jest bardzo ważne .
Tak więc wstajemy rzecz jasna równo ze świtem, wyciągamy z boxa stolik i krzesełka, jemy śniadanie. W tym czasie przejechało pobliską drogą kilka aut, ale nie sądzę byśmy wzbudzali inne uczucia niż zdziwienie .

Pierwszym dziś przystankiem będzie Zefiria. Dość spora jak na warunki Milos wioska, założona przez Wenecjan w XIII wieku, jak wspomniałem w poprzednim odcinku została wkrótce potem stolicą wyspy. Były ku temu dobre warunki, Zefiria leży bowiem na płaskim terenie, otoczona rozległymi, żyznymi równinami. Dopiero w XVII wieku feudalne społeczeństwo wyspy wykształciło warstwę mieszczan, wtedy większe znaczenie osiągnęła Plaka przejmując rolę głównego ośrodka wyspy. Zefiria stopniowo pustoszała, głównymi przyczynami były trzęsienia ziemi i epidemie, pod koniec XIX wieku była prawie wymarła. Obecnie zasiedlono ją na nowo.

Nie ma tu co oglądać ani zwiedzać, zatrzymaliśmy się na chwilę by obejrzeć XVII wieczny kościół... i przedziwnie pomalowany asfalt na ulicy .

Był niedzielny poranek, w kościele właśnie odbywało się nabożeństwo, dlatego żadnych zdjęć ze środka nie mamy.

Po chwili jesteśmy już przy brzegu zatoki, tu rzuca się w oczy ogromny żaglowiec



Adamas przejeżdżamy bez zatrzymywania i w kilku serpentynach wspinamy się na leżące ponad miastem wzgórza. Nie mamy jakiegoś ścisłego planu zwiedzania, chcemy rzecz jasna zaglądnąć w kilka miejsc, ale nie wiedząc gdzie i którędy dokładnie ich szukać, zdajemy się trochę na ślepy los . I ten los poprowadził nas wąziusieńką uliczką, jakże typową dla greckich osad, przez całą wioskę Tripiti na duży parking .

Przystanek i parking w Tripiti



Widać stąd duży kościół



Widać położoną całkiem blisko stąd stolicę Milos - Plakę



Różowy cykladzki rodzynek





Kościół w Tripiti całkiem ładnie się prezentuje

Podeszliśmy sobie kawałek nieco ponad wioskę, chcieliśmy bowiem poprzyglądać się po raz pierwszy słynnym cykladzkim wiatrakom

Te na Milos były w różnym stanie. Jedne w ruinie:



Inne zamknięte, lecz zabezpieczone:



W jeszcze innych urządzono apartamenty do wynajęcia









Widoki z wiatrakowego wzgórza mogły się podobać , głównym elementem przyciągającym uwagę był najwyższy szczyt wyspy, Profitis Ilias (znajoma nazwa, prawda? ). Ta górka mierzy sobie 750 m. n.p.m.



Wyżej położone zabudowania Tripiti i północno-zachodnia część Milos



Dwie bliźniaczo do siebie podobne miejscowości, Triovasalos i Pera Triovasalos.

Ale przyszliśmy tu by pooglądać wiatraki













Roślinność – prawie jak na pustyni

Wracamy do Tripiti

Zapamiętaliśmy Tripiti jako wioskę wiatraków, ale też ładnych widoków.....

...w dole Klima (jeszcze tam pojedziemy )





...kapliczka (tam też pójdziemy )



...Kastro w Place (trochę zrujnowane, ale tam też rzecz jasna dotrzemy. Tylko kiedy )



...przylądek Vani (tam to już tylko łodzią )



Tripiti opanowały koty















A dzięki tej mapce na przystanku już wiedzieliśmy dokąd i którędy teraz się udamy



c.d.n.

kulka53 napisał(a):9 września, niedzielaTak więc wstajemy rzecz jasna równo ze świtem, wyciągamy z boxa stolik i krzesełka, jemy śniadanie. W tym czasie przejechało pobliską drogą kilka aut, ale nie sądzę byśmy wzbudzali inne uczucia niż zdziwienie .

Tylko wypadku nie spowodujcie!

Ładne te wiatraczki... Szkoda, że tak zniknęły z polskiego krajobrazu.

kulka53 napisał(a): Widoki z wiatrakowego wzgórza mogły się podobać , głównym elementem przyciągającym uwagę był najwyższy szczyt wyspy, Profitis Ilias (znajoma nazwa, prawda? ). Ta górka mierzy sobie 750 m. n.p.m.

Tak, tak, nazwa znajoma, czujnie wyłapałem

Oprócz widoków i wiatraków podobają się też koty, które uwielbiam wszędzie i zawsze

DarCro napisał(a):Tylko wypadku nie spowodujcie!

Ładne te wiatraczki... Szkoda, że tak zniknęły z polskiego krajobrazu.

No nie, aż tak wystraszyć się nas nie mogli, jasno już było a my grzecznie siedzieliśmy i przyzwoicie się zachowywaliśmy.
Nasze wiatraki były drewniane - pewnie dlatego się rozleciały. Te cykladzkie są kamienne więc mają szansę na dłuższy żywot - zwłaszcza w miejscach turystycznie atrakcyjnych. W interesie miejscowych jest aby długo tkwiły na swoim miejscu.

PabloX napisał(a):Oprócz widoków i wiatraków podobają się też koty, które uwielbiam wszędzie i zawsze

Czyli tak jak my ale ja jeszcze również lubię niektóre psy (te uśmiechnięte i przyjacielsko nastawione), tych w Grecji nie widzieliśmy bez opieki właścicieli. Chyba nie mamy ani jednego zdjęcia psa za to koty będą często nam towarzyszyć w spacerach po ich miejscowościach.

kulka53 napisał(a):...w dole Klima (jeszcze tam pojedziemy )

I na to właśnie czekam, podobnie jak na Kleftiko za wzgledu na które mieliśmy w początkowych planach odwiedzić Milos. W Klimie mieliśmy spać. Potem Milos, drugi już raz zresztą, przegrało z Folegandros do którego mamy dużą słabość.
Wasze widoki na zdjęciach jak zwykle super i z niecierpliwością czekam na kolejne odcinki z wyspiarskimi klimatami.

Pozdrawiam

KOL napisał(a):

kulka53 napisał(a):...w dole Klima (jeszcze tam pojedziemy )

I na to właśnie czekam, podobnie jak na Kleftiko za wzgledu na które mieliśmy w początkowych planach odwiedzić Milos. W Klimie mieliśmy spać. Potem Milos, drugi już raz zresztą, przegrało z Folegandros do którego mamy dużą słabość.
Wasze widoki na zdjęciach jak zwykle super i z niecierpliwością czekam na kolejne odcinki z wyspiarskimi klimatami.

Witaj KOL, cykladzki prekursorze cro.pl

Klima będzie już niedługo, powiem tylko tyle że jest fantastyczna i robi wielkie wrażenie.

Niestety, Kleftiko nie widzieliśmy. Nie ma szans by dotrzeć tam od strony lądu (choć myśleliśmy że może....), jedynie drogą wodną na jakiejś jachtowej wycieczce. Na początku morze było zbyt wzburzone by jakiekolwiek wycieczkowe jachty wypływały z zatoki a potem... jakoś nam się odechciało, poza tym inaczej układały się nam dni.

Na Milos spędziliśmy trochę czasu i dużo widzieliśmy, no ale jednak nie wszystko. Wszystkiego się nie da, nawet przy dość aktywnym spędzaniu czasu jaki uprawiamy . Gdybyśmy kiedyś mieli wrócić, będzie jak znalazł .

Na słabości trudno jest coś poradzić , ale każda wyspa coś oferuje, coś wyjątkowego. Jest na Milos jedno takie miejsce, dla którego warto przyjechać na wyspę nawet po to by tylko je zobaczyć. Nas dosłownie zmasakrowało, wmurowało, oszołomiło... Nie wiem czy to nie najwspanialsze miejsce jakie widzieliśmy podczas tych wakacji .

Pozdrawiam

Lidia K napisał(a):Nasze wiatraki były drewniane - pewnie dlatego się rozleciały.

Znam taki kraj co też miał drewniane i ma je nadal.
No ale tam wiatrak to świętość prawie i sporo ich stawiali wśród tulipanów.
Jeżdżąc tam, zawsze im ich zazdrościłem, a najbardziej chyba tych przerobionych i zamieszkałych.

Te "Wasze" też fajne i też ich tam sporo.

pozdrawiam.

kulka53 napisał(a): Jest na Milos jedno takie miejsce, dla którego warto przyjechać na wyspę nawet po to by tylko je zobaczyć. Nas dosłownie zmasakrowało, wmurowało, oszołomiło... Nie wiem czy to nie najwspanialsze miejsce jakie widzieliśmy podczas tych wakacji .
Pozdrawiam

Tym bardziej czekam na następne odcinki. W napięte przyszłoroczne plany raczej Milos już się nie da wcisnąć, ale kiedyś może.

Pozdrawiam

Jak tak patrzę na te krajobrazy , na te skąpane w słońcu domki , na wygrzewające się kocurki , to już za latem tęsknię.....
Pięknie tam u Was.....

kulka53 napisał(a):
...przylądek Vani (tam to już tylko łodzią )

Albo kajakiem.

pzdr