Wyprawa na koniec Europy - Hiszpania i Portugalia

Wchodzimy do kościoła wnętrze jest bardzo piekne
niestety jest dość ciemno i bardzo dużo ludzi

Idziemy na parking bowiem pojedziemy dalej...

Lizbona, Lisboa ....

Miasto będące mieszanką kolorów, historii, fascynujących kultur i uroczych zakątków. Będąc tu nie można pominąć szczególnie dwóch dzielnic położonych po przeciwnych stronach miasta - starej Alfamy i słynnego Belem.
W Belem już byliśmy, teraz jedziemy do Alfamy....

W Alfamie mam zamiar spędzić trzy noce więc bardzo chętnie popatrzę

tony montana napisał(a):W Alfamie mam zamiar spędzić trzy noce więc bardzo chętnie popatrzę

zazdroszczę Wam tych trzech dni i nocy ...
My byliśmy w Alfamie raptem cztery......... godziny

Plac Rossio – Plac króla Piotra IV
Tu skupia się całe życie towarzyskie Lizbony – to tradycyjne miejsce spotkań zarówno mieszkańców, jak i turystów. Tu też odbywają się wzelkie manifestacje, protesty itd.
Przed trzęsieniem ziemi miała tu swoją siedzibę Święta Inkwizycja. Na placu miały miejsce publiczne egzekucje, czasami odbywały się tu również walki byków.
1 listopada 1755 roku trzęsienie ziemi o sile 9 stopni w skali Richtera pochłonęło ok. 60 000 ofiar i praktycznie zrujnowało Lizbonę. Z inicjatywy ministra króla José I, markiza Pombala miasto zostało odbudowane. Plac został odrestaurowany i wyłożony charakterystycznym dla Lizbony dwukolorowym brukiem imitującym fale morskie. Ten popularny w całej Portugalii styl układania kostki chodnikowej rozprzestrzenił się również na obszary byłych kolonii portugalskich. Po obu jego stronach znajdują się barokowe fontanny. Na środku placu, na 27-metrowej kolumnie, stoi pomnik nazywany statuą króla Piotra IV (Dom Pedro IV). W północnej części placu zlokalizowany jest imponujący klasycystyczny gmach Teatru Narodowego im. Donny Marii II (Teatro Nacional de Dona Maria II) z połowy XIX w info z netu

Trzęsienie ziemi w Lizbonie jak już wczesniej pisałam miało miejsce 1 listopada 1755 roku o godzinie 9.40 rano, pozostawiło po sobie niemal zupełnie zrujnowaną Lizbonę oraz zniszczoną większą część południowego wybrzeża – aż do Algarve. Bezpośrednio po trzęsieniu ziemi wystąpiło zjawisko tsunami. Fale tsunami, według późniejszych obliczeń, mogły osiągać wysokość nawet do 20 metrów. Na obszarze niedotkniętym przez morze szalały setki pożarów. Katastrofa pociągnęła za sobą ok. 30 tys. ofiar śmiertelnych.
Było to jedno z najtragiczniejszych (pod względem liczby ofiar) trzęsień ziemi w historii ludzkości. Współcześni nam geolodzy obliczają, że trzęsienie ziemi w Lizbonie miało natężenie 9 stopni w skali Richtera. Jego siła była tak wielka, że odczuwali je również mieszkańcy dalekiej Wenecji.
Niemym świadkiem pożarów jest Klasztor Do Carmo. Jego ruiny, pozostawiono jako pamiątkę po kataklizmie. Są odwiedzane przez turystów, często odbywają się tu śluby.






A to już zdjęcia przed klasztorem

spacerujemy dalej
spoglądamy na zamek św. Jerzego (Castelo de Sao Jorge), zlokalizowany na najwyższym z siedmiu wzgórz Lizbony, w dzielnicy Alfama. Nie da się go nie zauważyć, bowiem znacznie wyróżnia się on w panoramie miasta. Forteca została zbudowana przez Maurów w XII wieku, na fundamentach poprzedniej budowli z V w.






Dochodzimy do dziwnej budowli to Elevador de Santa Justa - winda , która stanowi jedną ze słynnych atrakcji Lizbony. Górująca nad miastem słynna 45-metrowa żeliwna konstrukcja została wzniesiona w 1902 r. w stylu neogotyckim. Dzięki niej, możemy też szybko przemieszczać się między dolną a górną Lizboną. Wyposażona jest w dwie windy, z których każda może pomieścić 24 osoby. Konstruktorem budowli był uczeń Gustave’a Eiffela. W 2002 roku winda została uznana za pomnik narodowy.

...

Święty Antoni (lepiej znany jako św. Antoni z Padwy) urodził się w Lizbonie , podobno dokładnie w miejscu gdzie dzisiaj stoi kościół pod jego wezwaniem (Igreja de Santo Antonio) do którego własnie doszliśmy.
Św. Antoni jest patronem Lizbony, niezwykły jest ogromny kult, jakim darzą Świętego Antoniego Portugalczycy. Można usiąść na chwilę w kościele i zobaczyć, jak przychodzący tu ludzie dotykają obrazu Świętego Antoniego "na szczęście".

Po chwili dochodzimy do Katedry Sé, która znajduje się na Largo da Sé, na trasie słynnego Tramwaju 28. Sé jest skrótem od Sedes Episcopalis, oznaczającym siedzibę biskupa. Katedra jest pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny (Santa Maria Maior). Wybudowana w XII wieku przez pierwszego króla Portugalii, Alfonsa I Zdobywcę po odbiciu miasta z rąk Maurów. Zbudowana została na ruinach starego meczetu dla podkreślenia siły chrześcijaństwa i wyższości nad islamem. Była wielokrotnie przebudowywana w różnych stylach, ale w ostatnim czasie przywrócono jej pierwotny romański charakter.

Kusisz tą Lizboną...

fiolek napisał(a):mijamy kolejkę do cukierni , można tu kupić tradycyjne portugalskie ciastka (pastéis de Belem), produkowane tu od 1837 roku według pilnie strzeżonej klasztornej receptury. Chrupiące babeczki wypełnione masą budyniową serwowane są na ciepło, posypane cukrem pudrem i odrobiną cynamonu

W Berlinie ,,mamy" taką kawiarenkę z kawą na stojąco, do której zawsze stoi kolejka.
Kawa po prostu boska. Śmiem twierdzić, że lepsza niż we Włoszech
Podają tam też lizbońskie babeczki pod nazwą pastel del nata
Istne niebo w gębie
Swoją drogą w internecie znalazłam przepis. Może nie jest to ta pilnie strzeżona receptura, ale chcę go wypróbować.

Na Twoich zdjęciach są kwitnące na fioletowo drzewka. Czy pachniały? I czy wiesz może, co to jest?

fiolek napisał(a):

tony montana napisał(a):W Alfamie mam zamiar spędzić trzy noce więc bardzo chętnie popatrzę

zazdroszczę Wam tych trzech dni i nocy ...
My byliśmy w Alfamie raptem cztery......... godziny

No w ciągu dnia to nie tylko Alfama będzie ale także inne dzielnice Lizbony, Cabo de Roca, Sintra, Fatima, Batalha i Nazare w planie...

trochę dużo jak na trzy dni

Ale co będzie to będzie

Magdalena S. napisał(a): Kusisz tą Lizboną...

Lizbona bardzo mi się spodobała

Magdalena S. napisał(a):

fiolek napisał(a):mijamy kolejkę do cukierni , można tu kupić tradycyjne portugalskie ciastka (pastéis de Belem), produkowane tu od 1837 roku według pilnie strzeżonej klasztornej receptury. Chrupiące babeczki wypełnione masą budyniową serwowane są na ciepło, posypane cukrem pudrem i odrobiną cynamonu

Magdalena S. napisał(a):W Berlinie ,,mamy" taką kawiarenkę z kawą na stojąco, do której zawsze stoi kolejka.
Kawa po prostu boska. Śmiem twierdzić, że lepsza niż we Włoszech
Podają tam też lizbońskie babeczki pod nazwą pastel del nata
Istne niebo w gębie
Swoją drogą w internecie znalazłam przepis. Może nie jest to ta pilnie strzeżona receptura, ale chcę go wypróbować

te ciastka tylko w Belem nazywają się ...de Belem.
W innych cukierniach noszą nazwę pasteis de nata ( pastel de nata w liczbie pojedynczej - babeczka )
Jak smakuje nie wiem, nie spróbowałam

Magdalena S. napisał(a):Na Twoich zdjęciach są kwitnące na fioletowo drzewka. Czy pachniały? I czy wiesz może, co to jest?

Te drzewa to Jacaranda bardzo popularne w Lizbonie drzewa z rodziny akacjowanych
Zimą zrzucaja liście, a w okolicy maja obsypują się pięknymi liliowymi kwiatami.
Po opadnięciu kwiatów ( ulice przykrywają się wtedy fioletowym dywanem ), wypuszczaja nowe liście.
Czasami zdarza się, że kwitną drugi raz jesienią, ale kwiaty nie są takie obfite, są też mniej widoczne bo pojawiają się między liśćmi .
Rosną tylko w ciepłym klimacie, ja spotkałam się z nimi podczas pobytu na Sycylii.
Czy pachnie , nie wiem

tony montana napisał(a):
No w ciągu dnia to nie tylko Alfama będzie ale także inne dzielnice Lizbony, Cabo de Roca, Sintra, Fatima, Batalha i Nazare w planie...

trochę dużo jak na trzy dni

Ale co będzie to będzie

Wystarczy dobra logistyka i dacie radę
Szerokości i powodzenia w spełnieniu planów