Wenecja? Czemu nie!

Janusz Bajcer napisał(a):Moje Wenecja dwa lata wcześniej - w 1997 roku w czasie pierwszego pobytu w Chorwacji na Istrii.

Moja Wenecja też w 1997. W lipcu we Wrocku powódź stulecia, a we wrześniu na jeden dzionek miasto na wodzie...

piekara114 napisał(a): Ale cudo. Takiej nastołowej z korbką to nie widziałam jeszcze...

Oglądając ją z bliska próbowałam podpatrzeć, czy ma jakieś mocowanie do stołu z pedałem, ale nic nie dojrzałam.

Kapitańska Baba napisał(a):Widzisz? Deszcz chciał Was namówić na kawę, dlatego padał

Na kawę nie trzeba nas długo namawiać

Kapitańska Baba napisał(a):Wiele razy zastanawiałam się jak żyją Wenecjanie - z tą wszechobecną wodą, wilgocią, wodnym transportem.
Myślę, że nie jest to wcale takie różowe.
Zresztą takie samo zdanie mam o mieszkańcach wysp - niby fajnie, ładnie ale wszędzie daleko. Często do pracy promem, do szkoły promem. Nawet na tak dużej wyspie jak Brać jeśli potrzebujesz szpitala musisz płynąć do Splitu. W Supetarze stoi taksówka - nie raz widziałam jak przy kiepskiej pogodzie i zafalowaniu ruszała w drogę z pacjentem. Wyobraź sobie że jesteś połamana lub z jakimkolwiek innym bólem i musisz płynąć w skaczącej motorówce.....

No właśnie o tym wszystkim sobie myślałam zachwycając się innością Wenecji.

empire13 napisał(a):Jestem lekko spóźniony ale przyłączam się.

Spóźnienie niewielkie, gdyż jeszcze od autobusu do mieszkania nie doszliśmy . Fajnie, że się przyłączasz

empire13 napisał(a):Bardzo dobrze wspominam swój króciutki wypad do Wenecji. Chętnie powspominam i poznam nowe miejsca

Janusz Bajcer napisał(a):

maslinka napisał(a):Moja Wenecja to tylko kilka godzin "po drodze" dawno temu, w poprzednim tysiącleciu (w 1999 roku).

Moje Wenecja dwa lata wcześniej - w 1997 roku w czasie pierwszego pobytu w Chorwacji na Istrii.

Moja dziewiętnaście lat później - w 2016 roku, też w czasie pierwszego pobytu w Chorwacji na Istrii

A, że ja na Istrii jeszcze nie byłam , to musiałam specjalnie pojechać .

piotrf napisał(a):Spóźniony przyłączam się do śledzących Twoją relację Bardzo lubię "lagunowe" miasta , chociaż w żadnym z nich nie chciałbym mieszkać . . .
Pozdrawiam
Piotr

Witam Piotrze!
Takie malutkie spóźnienie, to nie spóźnienie

piotrf napisał(a):Bardzo lubię "lagunowe" miasta , chociaż w żadnym z nich nie chciałbym mieszkać . . .
Pozdrawiam
Piotr

Rewelacyjne są do zwiedzania, fotografowania, mogą stanowić natchnienie dla poetów i scenerię do filmów, ale jako miejsce stałego pobytu rzeczywiście są "trudne" .

dangol napisał(a):

Janusz Bajcer napisał(a):Moje Wenecja dwa lata wcześniej - w 1997 roku w czasie pierwszego pobytu w Chorwacji na Istrii.

Moja Wenecja też w 1997. W lipcu we Wrocku powódź stulecia, a we wrześniu na jeden dzionek miasto na wodzie...

Witaj Danusiu! Miło, że wpadłaś
Pamiętam doniesienia radiowo - telewizyjne na temat tej powodzi. Coś strasznego. Musieliście przeżyć koszmar
Ale, że po zalanych ulicach miałaś jeszcze ochotę na kanały

Też dołączam do grona forumowiczów zauroczonych Wenecją. Chętnie pooglądam, co tam zobaczyliście. Byłam w Wenecji tylko na jednodniowej wycieczce w 2017 roku, więc z pewnością miejsc, których nie widziałam, nie zabraknie w Twojej relacji.
No to wiosła w dłonie i płynę z Wami.

Wenecja? Czemu nie!

Kontynuujemy spacer do wynajętego mieszkania. Jesteśmy cały czas w dzielnicy Canaaregio. To tutaj istniało, najstarsze w Europie, getto. Na temat getta weneckiego można znaleźć wiele ciekawych informacji tutaj.

Nie są to takie typowe, znane z prospektów, weneckie obrazki.

Ponte Chiodo - mostek bez barierek.

Po którymś mostku z kolei, nawigacja daje nam wybór albo idziemy dalej uliczkami pomiędzy budynkami, albo kierujemy się w stronę morza i przejdziemy się nabrzeżem. Wybieramy drugą opcję.

Nie był to najlepszy wybór . Widokowo i owszem, ale wiatr dał się nam we znaki.

Zmarznięci docieramy do mieszkania. W wiadomości od gospodarza mamy wskazówki dotyczące samodzielnego zameldowania. Jeszcze nigdy nie uzyskałam od nikogo tak dokładnych instrukcji wraz ze zdjęciami, jak otworzyć skrytkę i wziąć klucze. Kolejne instrukcje dotyczyły obsługi piecyka gazowego, pralki, segregacji śmieci itp.
Wszystko okazało się zgodne z opisem. Trochę zimno w mieszkaniu, ale w przeciągu kwadransa piecyk nagrzał pomieszczenie. Do sypialni ciepło jeszcze nie dotarło, dlatego skupiamy się w pomieszczeniu uniwersalnym - kuchniosaloniku. Posilamy się tym co znaleźliśmy w torbach i omawiamy plan na popołudnie.

megidh napisał(a):Też dołączam do grona forumowiczów zauroczonych Wenecją. Chętnie pooglądam, co tam zobaczyliście. Byłam w Wenecji tylko na jednodniowej wycieczce w 2017 roku, więc z pewnością miejsc, których nie widziałam, nie zabraknie w Twojej relacji.

Witaj Małgosiu!
Przed wyjazdem, Twoją relację przeczytałam od deski do deski. Jak zwykle u Ciebie, była to skarbnica informacji W ciągu jednego dnia zobaczyliście naprawdę bardzo wiele.

megidh napisał(a):No to wiosła w dłonie i płynę z Wami.

Cała przyjemność po naszej stronie. My spacerowaliśmy z Wami, teraz się odwdzięczymy

Wenecja? Czemu nie!

Wystawiam rękę przez okno, żeby organoleptycznie sprawdzić pogodę. Jest dość ciepło, ale niebo nie ma nad nami litości. Pada jeszcze mocniej niż przed południem.
Co tam, nie jesteśmy z cukru. Wychodzimy na spacer.
Idziemy w stronę mostu Rialto.
Mijamy po drodze różne mostki i placyki, studnie, o których czytałam u Megidh. Mijamy szkolną wycieczkę, której uczestnicy bardziej zajęci są omijaniem kałuż, niż słuchaniem przewodnika.
Przy Campo S. Bortolomio stoi pomnik Carlo Galdoni.

Innego dnia, wieczorem.

Był komediopisarzem i prawnikiem. Do dzisiaj pamiętam jedną z jego najsłynniejszych komedii „Sługa dwóch panów”. Wystawiano ją w naszym Teatrze Dramatycznym. Akcja dzieje się w osiemnastowiecznej Wenecji. Byłam dzieckiem, ale zaśmiewałam się do rozpuku z perypetii bohaterów
Z pomocą nawigacji docieramy do Galerii Fondaco dei Tedeschi.
Po raz pierwszy podczas wycieczki sprawdzają nam paszporty covidowe.

Galeria robi wrażenie. Osób kupujących nie widać, za to oglądaczy sporo.

Przestrzeń sklepowa jest niewielka, mamy wrażenie, że sklepy pełnią raczej rolę reklamową, są nieduże, a ceny wysokie. Wjeżdżamy na najwyższe piętro. Chcielibyśmy wyjść na taras widokowy.
Niestety dzisiaj jest zamknięte z powodu deszczu. Poza tym, żeby wejść na taras, trzeba się zapisać na określona godzinę, korzystając z tego linku: dfs.bookingbug.com
Zapisujemy się więc na kolejny dzień.
Na ostatnim piętrze znajduje się wystawa zdjęć przedstawiających panoramę Wenecji. Jest bardzo interesująca .

Po wyjściu z galerii okazuje się, że jesteśmy głodni.
Jesteśmy przy słynnym moście, poszukamy tutaj miejsca na posiłek.

Tuż przy nim jest kilka restauracji, lecz w większości już nie ma miejsc.
Udaje nam się zasiąść w Ristorante Rialto z pięknym widokiem na most. Tzn. byłby piękny widok, ale zasłony ( namiotowe) są opuszczone i niewiele widać .
Nie był to dobry wybór. Nie polecam. Smakowo jedzenie jest porządku, ale cena za wysoka na takie malutkie porcje. O tzw. coperto nie wspomnę, 5€ za 2 osoby.
Po posiłku postanawiamy, że będziemy powoli zmierzać do mieszkania. Po drodze zrobimy zakupy na wieczór i na śniadanie, a jeżeli się rozpogodzi, to pójdziemy na wieczorny spacer.
Nie rozpogodziło się . Mimo to wieczór w dobrym towarzystwie był bardzo przyjemny .

Ramówkę na jutro też ustaliliśmy, zatem DOBRANOC

Galeria mi się nie podoba - nie lubię takich miejsc.
Za to mostek bez barierek - świetny
I te zaparkowane wzdłuz kanałów motorówki - jak u nas samochody
W sumie mogłabym pływać do miasta zamiast jeżdzić autem. Gorzej w deszczowy dzień

Ciekawa ta wystawa w galerii. A o samej galerii wcześniej nigdzie nie czytałam...

Kurna..... ja zawsze coś przegapię.....a tu proszę Wenecja uwielbiana przeze mnie, niedoceniona przez męża mego
Dziś za oknami we Wrocku taka sama pogoda, jak w Twoje relacji

Kapitańska Baba napisał(a):Galeria mi się nie podoba - nie lubię takich miejsc.

Galeria jako centrum handlowe niczym nie zachwyca, ale budynek sam w sobie jest ładny . To co nas tu przywiodło, to darmowy taras widokowy. Naprawdę warto, gdyż widoki są super.

Kapitańska Baba napisał(a):Za to mostek bez barierek - świetny

Podobno w Wenecji są 2 takie mostki bez barierek. Drugi znajduje się na wyspie Torcello - Ponte del Diavolo, czyli Diabelski Most, Według lokalnej legendy most został zbudowany przez diabła .
Pierwotnie wszystkie mosty były zbudowane z kamienia i ogólnie bez bocznych zabezpieczeń. Trochę to niebezpieczne było biorąc pod uwagę brak oświetlania.

Kapitańska Baba napisał(a): I te zaparkowane wzdłuz kanałów motorówki - jak u nas samochody
W sumie mogłabym pływać do miasta zamiast jeżdzić autem. Gorzej w deszczowy dzień

Tak to właśnie często wyglądało, mieszkańcy zamiast autem, podpływali pod dom jakąś łódką i sobie "garażowali"

piekara114 napisał(a):Ciekawa ta wystawa w galerii. A o samej galerii wcześniej nigdzie nie czytałam...

Taras widokowy to to, co przyciąga do galerii. Jak już ktoś przyjdzie, to może coś kupi . Wystawa też była dla mnie zaskoczeniem.

ZAQ_12 napisał(a):Kurna..... ja zawsze coś przegapię.....a tu proszę Wenecja uwielbiana przeze mnie, niedoceniona przez męża mego

Witaj Agnieszko! Nic nie przegapiłaś, dopiero minął pierwszy, na dodatek deszczowy dzień.
To, że Ty uwielbiasz Wenecję, to zrozumiałe , a dlaczego mąż niedocenia? Był i mu się nie spodobała, czy nie chce jechać?

ZAQ_12 napisał(a):Dziś za oknami we Wrocku taka sama pogoda, jak w Twoje relacji

No niestety, wiosna nas nie rozpieszcza. Teraz jednak u mnie świeci słońce ( w mojej relacji też zaświeci )