Teneryfa, La Gomera i delfiny

piotrf napisał(a):Człowiek uczy się całe życie , właśnie uświadomiłaś mi , że na wyspie niewiele większej od Krakowa znajduje się 63 zapory wodne

Niewielka , ale ciekawa wyspa

Informacje o zaporach na wyspie La Gomera przekazała nam nasza przewodniczka podczas objazdu wyspy. Ale pamięć jest ulotna i w głowie pozostała mi tylko szczątkowa ilość informacji, która jednak stała się zalążkiem do poszukania obszerniejszych treści w tym temacie. Jeśli jesteś zainteresowany tematem zapór na La Gomerze, to wyszukałam takie informacje:
https://www.gomeranoticias.com/2018/12/08/litros-de-historia-viva-en-la-gomera/
https://www.camaradeaguas.com/la-ingenieria-de-caminos-canales-y-puertos-en-el-desarrollo-de-canarias-presas-de-la-gomera-el-esfuerzo-continuado-vi/
https://mdc.ulpgc.es/files/original/2d0edc192a3b10e0df34d8d3002bf47944d8fe86.pdf
Pod tym ostatnim linkiem do artykułu „Rejestr dużych zapór działających na wyspie La Gomera ”, znajduje się mapa przedstawiająca usytuowanie 24 największych tam na terenie wyspy La Gomera. Obecnie obowiązujące przepisy hiszpańskie za dużą uznają takie zapory, które mają wysokość powyżej 15 metrów oraz te, których wysokość znajduje się w przedziale od 10 do 15 metrów, ale pojemność zbiornika mają większą niż 1 hektometr sześcienny (1 000 000 m³).

Po 15 minutach jazdy autokar zatrzymał się przed wjazdem do tunelu



a my, przy zachowaniu szczególnej ostrożności, przeszliśmy na drugą stronę drogi.


Po pokonaniu jeszcze kilkudziesięciu metrów doszliśmy do punktu widokowego Mirador de Los Manaderos,



z którego mogliśmy podziwiać piękne widoki.










Mieliśmy też okazję zobaczyć z tego punktu widokowego zaporę Chejelipes. Niestety wody w niej nie było.



Ale ciekawe jest to, że za tą tamą, znajdują się dwie następne, niestety już dla nas niewidoczne, ale na mapie można zobaczyć, jak wygląda usytuowanie tych trzech zbiorników wodnych.

Gosiu , wydaje mi się po ustaleniu kątów i analizie zdjęć ( Twojego i satelitarnego ) , że środkową zaporę widać na Twoim zdjęciu




Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Gosiu , wydaje mi się po ustaleniu kątów i analizie zdjęć ( Twojego i satelitarnego ) , że środkową zaporę widać na Twoim zdjęciu

Masz Piotrze sokole oko .

Dalsza część trasy biegła w dół doliny Hermigua. W czasie jazdy ochom i achom nie było końca. Widoki, jakie oglądaliśmy przez szyby autokaru dosłownie zapierały dech w piersiach a adrenalina skakała do niewyobrażalnej wysokości, gdy autokar jechał bardzo blisko brzegów przepaści.





Gdy zjechaliśmy niżej zobaczyliśmy kolejną zaporę. Była ta zapora Malagua, w której również nie było zbyt wiele wody. Zapora ta wybudowana została w 1986 roku w celu dostarczania wody do nawadniania doliny Hermigua. Jednakże w ostatnich latach osiągnęła rekordowo niski poziom z powodu suszy.



Potem wjechaliśmy do ładnie zagospodarowanego miasteczka Hermigua.














W tym miasteczku mieliśmy zaplanowaną wizytę w gospodarstwie Finca Canarias, podczas której zobaczyliśmy, w jaki sposób filetuje się liście aloesu. Poznaliśmy również asortyment produkowanych kosmetyków i maści leczniczych z aloesu i mogliśmy wypróbować ich działanie, bowiem w tym celu zostały nam udostępnione próbki tych produktów.
Podczas lotu na Teneryfę rozbolał mnie jeden z palców prawej dłoni. Możliwe że miało na to wpływ ciśnienie. W każdym razie ból nie był zbyt mocny, ale uciążliwy, bowiem był on zesztywniały i nie mogłam go zginać. Skorzystałam więc z oferowanego cool żelu przeciwbólowego z aloesu, zawierającego w swoim składzie CBD. Wysmarowałam sobie ten bolący palec tym żelem i po kilku minutach nagle zaczęłam nim ruszać. No normalnie stał się cud .
Oczywiście na miejscu można było dokonać zakupów, więc kupiłam jedną tubkę tego magicznego żelu. Tubka o pojemności 100 ml kosztowała 26 €, ale co tam, jak pomaga, to trzeba kupić. Żel jest świetny, ale ma jedną wadę. Zyt szybko się kończy .

















Wizyta w Gospodarstwie Finca Canarias (razem z czasem przeznaczonym na zakupy) trwała niecałe pół godziny.

Kolejnym miejscem, do którego pojechaliśmy, był punkt widokowy Mirador de La Punta, z którego można obejrzeć sporą część doliny Hermigua.








Tuż obok punktu widokowego znajduje się stacja ładowania pojazdów mechanicznych.


Te kaskadowe murki, to pola tarasowe (los bancales), które zajmują 38% powierzchni całej wyspy La Gomera.
Jednak obecnie pola tarasowe są wykorzystywane jedynie w minimalnym stopniu, bowiem od roku 1980 roku tradycyjne rolnictwo na La Gomerze zostało porzucone w wyniku pojawienia się nowych technologii. Natomiast tarasy stały się kolejną atrakcją turystyczną wyspy.

Jedziemy dalej, podziwiając z okien autokaru niesamowite widoki.




Te pola tarasowe robią na nas niesamowite wrażenie.










Przed nami miejscowość Agulo, która została przez gazetę „The Times” została okrzyknięta najpiękniejszą wioską w Hiszpanii.
Niestety program naszej wycieczki nie przewidywał oglądania tej miejscowości, więc mogliśmy się jej przejrzeć tylko podczas przejazdu.





Przejeżdżając na miasteczkiem Agulo, w pewnym momencie mieliśmy możliwość oglądania Teneryfy w całej okazałości, od jednego końca, do drugiego.





Po przejechaniu tunelu droga pięła się mocno w górę a widoki były coraz piękniejsze.





Krótki filmik z tego przejazdu.

Film bardzo fajny , a te tarasy . . . stworzenie ich musiało kosztować ogrom pracy , trochę dziwne że zrezygnowali z ich wykorzystywania , w zielonościach prezentowałyby się znacznie ciekawiej


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Film bardzo fajny ,

Dzięki .

piotrf napisał(a):a te tarasy . . . stworzenie ich musiało kosztować ogrom pracy

Na ten temat nie znalazłam żadnych informacji, ale przewodniczka mówiła, że była to bardzo ciężka, mozolna praca, polegająca na skuwaniu skał kilofem, wyrównywaniu terenu i oczyszczaniu go z kamieni.

piotrf napisał(a): trochę dziwne że zrezygnowali z ich wykorzystywania , w zielonościach prezentowałyby się znacznie ciekawiej

Też się dziwię. Jednak podczas jazdy widzieliśmy, że pośród tych pustych tarasów trafiały się takie, na których coś rosło.

Po około 20 minutach jazd y dojechaliśmy do restauracji, w której mieliśmy zamówiony obiad.




Do restauracji schodziliśmy po schodach i obawialiśmy się, że wejdziemy do jakiegoś lochu, ale zupełnie niepotrzebnie. Lokal usytuowany jest na zboczu góry, więc jego wnętrze znajduje się na kilku poziomach.


Stoliki w sali restauracyjnej już na nas czekały.


Obiad został podany bardzo szybko, tak że nawet nie zdążyłam zrobić zdjęcia zupie, w związku z czym nie pamiętam, co to była za zupa. Ale drugie danie już się załapało na fotkę. Do wyboru były chyba trzy potrawy.


Do posiłku otrzymaliśmy też nawet dobre wino.


Na koniec pyszny deser Leche asada, czyli prażone mleko, polany miodem palmowym. Tutaj można przeczytać o wyrobach cukierniczych z La Gomery, w tym również o prażonym mleku.


Z sali restauracyjnej roztaczają się wspaniałe widoki, które można podziwiać przez panoramiczne okna.




Pomiędzy obiadem a deserem mieliśmy okazję usłyszeć język gwizdany Silbo gomero, w wykonaniu jednej z kelnerek. Język ten został w 2009 roku ogłoszony przez UNESCO Niematerialnym Dziedzictwem Kulturowym Ludzkości.

Po obiedzie przeszliśmy do części kawiarnianej usytuowanej na wyższym poziome lokalu. Tam spróbowaliśmy miejscowego trunku gomerón, który wytwarzany jest z mieszanki syropu palmowego i brandy winogronowej. Za alkohol płaciliśmy dodatkowo po 1,5 € za kieliszek. Nawet mi ten trunek smakował.



Potem wyszliśmy jeszcze na taras, z którego podziwialiśmy wspaniałe widoki.






Z tej wysokości świetnie było widać Teneryfę, z górującym nad nią szczytem wulkanu Teide, którym wyłonił się spośród chmur.

Obiad w tak widokowym miejscu musiał smakować wybornie
Gomerón podobnie jak mistela ( białe wino , skórka pomarańczy i karmelizowany cukier ) to nie do końca moje trunki , ale próbować trzeba


Pozdrawiam
Piotr

Jestem, jestem... Widoki fajne, ale mam wrażenie, że dużą część tej wycieczki spędza się w autokarze. Chyba, że będzie jeszcze jakiś trekking czy spacer po lesie wawrzynowym (w sumie to mojego główne cele na La Gomerę) lub jakieś miasteczko...

piotrf napisał(a):Obiad w tak widokowym miejscu musiał smakować wybornie

Nawet gdyby jedzenie było niesmaczne, to widoki by to zrekompensowały. Na szczęście nie musieliśmy delektować się tylko widokami, bo kubki smakowe również zostały zaspokojone.

piotrf napisał(a): podobnie jak mistela ( białe wino , skórka pomarańczy i karmelizowany cukier ) to nie do końca moje trunki , ale próbować trzeba

Zawsze i wszędzie. Trzeba poznawać nowe smaki.
W tej restauracji polewali jeszcze jakiś biały trunek, który w kieliszku wygląda jak czysta wódka, ale nie wiem, co to było, bo spróbowałam tego alkoholu a Waldek nie pamięta już, co to było.

piekara114 napisał(a):Jestem, jestem...

Super , bo już myślałam, że mnie opuściłaś .

piekara114 napisał(a):Widoki fajne, ale mam wrażenie, że dużą część tej wycieczki spędza się w autokarze.

Generalnie tak właśnie jest, ale do chwili wyjazdu autokaru z portu w San Sebastian do przyjazdu na obiad, minęły raptem niecałe 2 godziny trwał raptem (od 10:40 do 12:30), a zatrzymaliśmy się na dwóch punktach widokowych i odwiedziliśmy gospodarstwo aloesowe.

piekara114 napisał(a):Chyba, że będzie jeszcze jakiś trekking czy spacer po lesie wawrzynowym (w sumie to mojego główne cele na La Gomerę) lub jakieś miasteczko...

Będzie i krótki trekking, i stolica wyspy San Sebastian.

Obawiałam się, Gosiu, że zanim wrócę już skończysz lub zaniechasz kanaryjską relację, ale na szczęście pokazujesz piękną La Gomerę. Mam nadzieję, że starczy nam czasu na popłynięcie na nią. Jeśli to nastąpi, to prawdopodobnie popłyniemy promem i wypożyczymy na miejscu jakieś auto.