Teneryfa, La Gomera i delfiny

Takim miejscem można się zauroczyć , owoce , warzywa , ich zapach i smak - prawie nigdy nie odmawiamy sobie takich miejsc , tam są wszystkie smaki i połowa zapachów regionu


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Takim miejscem można się zauroczyć , owoce , warzywa , ich zapach i smak - prawie nigdy nie odmawiamy sobie takich miejsc , tam są wszystkie smaki i połowa zapachów regionu


Pozdrawiam
Piotr

Właśnie dlatego tam się wybraliśmy. Też lubimy odwiedzać lokalne targi.

Po wyjściu na zewnątrz od razu rzucił nam się w oczy pomnik Homenaje al Chicharrero.
Pomnik ten wykonał w 2012 roku rzeźbiarz Javier Murcia Trujillo.

Rzeźba jest hołdem dla pierwszych mieszkańców Chicharreros (Chicharrero to nazwa nadana mieszkańcom Teneryfy, ale pierwotnie odnosiła się tylko do mieszkańców miasta Santa Cruz de Tenerife przez mieszkańców sąsiedniego San Cristóbal de La Laguna w nawiązaniu do dawnego jedzenia taniej ryby chicharro).
Pomnik ma wymiary 3 na 6,40 metra, wykonany jest z kevlaru i włókna szklanego z brązowym wykończeniem i waży dwie tony. Przedstawia wysiłek dwóch rybaków ciągnących łódź. Koszt powstania tego pomnika wyniósł 200 000 euro i został przekazany miastu przez spółdzielnię Nuestra Señora de África Market Cooperative i fundusz pracy socjalnej Caja Canarias Banca Cívica Social Work Fund.


Po obejrzeniu pomnika odwróciliśmy się w stronę budynku hali i oniemieliśmy z wrażenia, bowiem główne wejście na jego teren robi olbrzymie wrażenie.


Po prawej stronie wejścia ujrzeliśmy kolejny pomnik, który jest o wiele mniejszy od oglądanego wcześniej pomnika Homenaje al Chicharrero. Jest to dzieło artysty Guzmána Compána y Zamorano o nazwie Escultura Lechera Canaria (rzeźba Kanaryjskiej mleczarki), odlane z brązu w czerwcu 2001 roku.



Postanowiliśmy obejść wokoło budynek hali targowej, ale nie udało nam się tego dokonać. Po przejściu tylko kilkunastu metrów trafiliśmy na Cafeterię Granier, w której postanowiliśmy napić się kawy.



No i skusiliśmy się na ciastka do tej kawy.


Po wyjściu z Cafeterii nie poszliśmy dalej wokół hali, lecz wróciliśmy do niej następnym wejściem aby zdążyć na umówione miejsce zbiórki ze znajomymi, gdyż zaraz po wejściu do hali rozdzieliliśmy się, żeby się nie ograniczać podczas chodzenia pośród stoisk.


Idąc na miejsce spotkania dalej oglądaliśmy fantastycznie kolorowe stoika. Zobaczyliśmy też słynne kanaryjskie ziemniaki "Papa negra", które są dosyć drogie. Jest to odmiana ziemniaków używana do przygotowania tradycyjnego dania zwanego papas arrugadas (pomarszczone ziemniaki). Są to małe ziemniaczki gotowane w mocno słonej wodzie, dzięki czemu na skórce osadza się charakterystyczna warstwa soli, a wnętrze pozostaje miękkie i delikatne.



Banany z Teneryfy mają zupełnie inny kształt, niż te, które kupujemy w Polsce. Są krótsze a grubsze. Ich smak też jest nieco inny. Według mnie są smaczniejsze od tych kupowanych w Polsce. Ale nie potrafię opisać ich smaku. Ciekawostki o bananach kanaryjskich można przeczytać TUTAJ.


Przy jednej z Cafeterii wewnątrz hali zobaczyliśmy tablicę z przepisem na kawę Barraquito.



Ze znajomymi umówiliśmy się przy wejściu do parkingu podziemnego (tym samym, którym tutaj dotarliśmy). Tuż obok tego wejścia znajduje się stoisko z empanadas, czyli pieczonych lub smażonych pierożków pochodzących z kuchni hiszpańskiej.




Przed wyjściem skusiliśmy się jeszcze na te pierożki. Wzięliśmy po kilka sztuk każdego rodzaju, aby zjeść je później na plaży.
Wróciliśmy do samochodu, ale przed wyjazdem z parkingu trzeba było za niego zapłacić w automacie. Za godzinę i 20 minut parkowania automat zażądał 1,60 €.

megidh napisał(a):Zobaczyliśmy też słynne kanaryjskie ziemniaki "Papa negra", które są dosyć drogie. Jest to odmiana ziemniaków używana do przygotowania tradycyjnego dania zwanego papas arrugadas (pomarszczone ziemniaki). Są to małe ziemniaczki gotowane w mocno słonej wodzie, dzięki czemu na skórce osadza się charakterystyczna warstwa soli, a wnętrze pozostaje miękkie i delikatne.

Bardzo lubię te papasy i w domu teraz co jakiś czas robimy je wraz z kanaryjskimi gambasami

megidh napisał(a):

W tym przepisie brakuje mi na piance cynamonu, zawsze tak dostawałam podaną barraquito

megidh napisał(a):Tuż obok tego wejścia znajduje się stoisko z empanadas, czyli pieczonych lub smażonych pierożków pochodzących z kuchni hiszpańskiej.

Ani na Gran Canari ani na Fuercie się z nimi nie spotkałam A była by fajna przegryzka w ciągu dnia, bo nie zawsze udaje nam się trafić do knajpy..

megidh napisał(a):Wróciliśmy do samochodu, ale przed wyjazdem z parkingu trzeba było za niego zapłacić w automacie. Za godzinę i 20 minut parkowania automat zażądał 1,60 €.

Skandal

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):

W tym przepisie brakuje mi na piance cynamonu, zawsze tak dostawałam podaną barraquito

Ale na piance widać jakieś ciemne drobinki, więc może to cynamon.

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):Tuż obok tego wejścia znajduje się stoisko z empanadas, czyli pieczonych lub smażonych pierożków pochodzących z kuchni hiszpańskiej.

Ani na Gran Canari ani na Fuercie się z nimi nie spotkałam A była by fajna przegryzka w ciągu dnia, bo nie zawsze udaje nam się trafić do knajpy..

Przegryzka z tych pierożków była bardzo fajna. Ostatniego dnia pobytu na Teneryfie wypatrzyłam te pierożki w Mercadonie na stoisku z wypiekanym pieczywem. Kupiłam kilka, ale nie udało nam się ich zjeść przed wylotem, więc przyleciały z nami do Polski i zjedliśmy je dopiero następnego dnia.

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):Wróciliśmy do samochodu, ale przed wyjazdem z parkingu trzeba było za niego zapłacić w automacie. Za godzinę i 20 minut parkowania automat zażądał 1,60 €.

Skandal

Empanadas robiłam w termomiksie z przepisu na cookido. Wyszły bardzo smaczne. Ciekawe czy smakują jak te oryginalne?

wiola2012 napisał(a):Empanadas robiłam w termomiksie z przepisu na cookido. Wyszły bardzo smaczne. Ciekawe czy smakują jak te oryginalne?

Myślę że tak. Jak zrobione według przepisu, to smak musi być taki sam.
Mogłabym też spróbować je zrobić, ale mi się nie chce. Chyba się starzeję .
Dawniej, jak wracaliśmy z jakiegoś kraju, to miałam sporo zapału na przyrządzanie dań stamtąd pochodzących.
A teraz coraz częściej dopada mnie lenistwo.

Teraz już jedziemy na plażę Las Teresitas, na którą z Santa Cruz de Tenerife jest ok. 10 km.
Droga biegnie wzdłuż wybrzeża. W pewnym momencie przejeżdżamy obok wycieczkowca, który całkowicie zasłania nam widok.
Takiego wielkiego wycieczkowca jeszcze nie widziałam.



Stojąc na światłach mamy okazję obejrzeć fajny mural.



Dojechaliśmy do miejscowości San Andres i zaczęliśmy się rozglądać za jakimś miejscem do zostawienia samochodu. Przed pójściem na plażę, chcieliśmy wstąpić na kawę i piwo, więc szukaliśmy parkingu w miasteczku. Udało nam się postawić auto w TUTAJ, w miejscu w którym widać to żółte autko.
Zabraliśmy z samochodu nasze akcesoria plażowe i poszliśmy w kierunku plaży, rozglądając się za jakimś lokalem, w którym moglibyśmy się czegoś napić.
Tuż obok miejsca, w którym zostawiliśmy samochód ujrzeliśmy takie malownicze ruiny.





Są to pozostałości po fortyfikacji obronnej Torre de San Andres, które powstały w 1706 r.


Ruiny są otoczone drewnianym płotem i nie można podejść do nich bliżej. Ale zdjęcia bez ogrodzenia można zrobić, bo sztachety ogrodzenia nie przylegają ściśle do siebie.



Kawałek dalej dochodzimy do ciągu knajpek i zasiadamy w jednej z nich.

Po zaspokojeniu pragnienia idziemy dalej w kierunku przejścia przez ulicę. Po chwili znajdujemy się po drugiej stronie jezdni w bardzo urokliwym miejscu, wśród pięknej roślinności.






Dochodzimy do kładki przerzuconej nad betonowym kanałem, który stanowi końcową część wąwozu Barranco del Cercado de San Andrés. Zapewne służy do odprowadzania wody, ale w chwili, gdy tam byliśmy, był suchusieńki. Jedynie na jego końcu, w części dochodzącej do morza, widać było kałużę wody.


Wchodzimy na most, za którym widzimy ciekawe wzgórze, ale nikt z nas nie ma ochoty na jego zdobywanie, choć na górze widzimy spacerujących ludzi.


obchodzimy wzgórze ścieżką biegnącą wokół niego .


Z tej ścieżki pięknie widać całe miasteczko San Andres, które położone jest tarasowo w dolinie otoczonej południowymi stokami gór Anaga.


Dochodzimy do kwiatowego ronda i niestety dalej nie mamy gdzie iść. Nasz cel widzimy przed sobą, ale nie mamy jak się do niego dostać.


Musimy się wrócić, bo tutaj nie przejdziemy na drugą stronę drogi.


Trzeba mieć fart, żeby załapać się na tak osłonięte od słońca miejsce parkingowe.


Ponownie jesteśmy przy suchym kanale, ale na szczęście nie musimy przechodzić na jego drugą stronę. Kawałek dalej widzimy bowiem przejście dla pieszych, do którego możemy dojść tą stroną kanału.


Ponownie spoglądamy na zawieszone na zboczu miasteczko San Andres.


Dochodząc do plaży mijamy wielki parking Las Teresitas, na którym bez problemu moglibyśmy zostawić samochód, bo było sporo wolnych miejsc. No ale nasze autko zostało przy Torre. Parking jest ponoć bezpłatny, ale nie sprawdziłam tego osobiście, tylko wyczytałam w internecie.


W oddali na zboczu gór widać drogę, którą można wjechać na punkt widokowy, z którego rozpościera się wspaniały widok na plażę Las Teresitas.


Po chwili wchodzimy na Playa de Las Teresitas. Dojście tutaj z miejsca, w którymi piliśmy piwo, zajęło nam 20 minut. Gdybyśmy nie pobłądzili wokół wzgórza, to zapewne zmieścilibyśmy się w 10 minutach.

megidg napisał(a):
Dawniej, jak wracaliśmy z jakiegoś kraju, to miałam sporo zapału na przyrządzanie dań stamtąd pochodzących.
A teraz coraz częściej dopada mnie lenistwo.

Myślałam, że tylko mnie to dopadło
Fakt, ostatnio jakiś nie miałam nawet możliwości sprawdzenia, czy chociaż trochę się poprawiło

U mnie różnie z tymi smakami powakacyjnymi....
- nie mogę się zebrać, aby upiec portokaliopitę, a mocno za mną chodzi, w tym roku w Grecji tylko raz czy dwa ją jedliśmy i mam niedosyt
- kanaryjską kawę piję w każdym tygodniu
- kanaryjskie papasy z gambasami min. raz w miesiącu robimy sobie na kolację, nawet próbowaliśmy robić sosy mojo rojo i mojo verde, ale coś nie do końca nam wychodzą...
- podobnie gyros-pita pork
- przedwczoraj na wieczór wypiliśmy po drineczku ron miel z okazji rocznicy ślubu
- a w sobotę zrobię paella z chorizo
- chodzi za mną znowu tagliatelle ai funghi porcini, ale w lesie było do tej pory sucho... może coś się po tych ostatnich deszczach* w końcu pojawi

Jeszcze przede mną arancini (Danusiu mam Twój przepis i czeka na nabranie mocy) i cannoli...


*wczoraj w mojej okolicy spadł grad, na szczęście z pracy wyszłam wcześniej, bo trzeba by było auto do blacharza zawozić...

Właśnie zjadłem drugie śniadanie , na całe szczęście , bo chyba zaśliniłbym klawiaturę
U nas też od czasu do czasu na stole lądują egzotyczne dania , ale te smakują zdecydowanie lepiej w otoczeniu palm i przy dźwiękach flamenco , i to jest kolejny bodziec do ponownego wyjazdu na Półwysep Iberyjski , czy na wyspy


Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):

megidg napisał(a):
Dawniej, jak wracaliśmy z jakiegoś kraju, to miałam sporo zapału na przyrządzanie dań stamtąd pochodzących.
A teraz coraz częściej dopada mnie lenistwo.

Myślałam, że tylko mnie to dopadło

Myślę, że jest nas więcej.

piekara114 napisał(a):U mnie różnie z tymi smakami powakacyjnymi....
- nie mogę się zebrać, aby upiec portokaliopitę, a mocno za mną chodzi, w tym roku w Grecji tylko raz czy dwa ją jedliśmy i mam niedosyt

Upiekłam ją z Twojego przepisu dwa razy. Wyszła świetna, ale już jej nie robię, bo ma za dużo kalorii.

piekara114 napisał(a):- kanaryjską kawę piję w każdym tygodniu

Ja zrobiłam tylko raz po powrocie z Teneryfy. Ale puszka mleka skondensowanego czeka w lodówce na powrót chęci do zrobienia barraquito. Likieru mam przecież jeszcze prawie dwa litry.

piekara114 napisał(a):- przedwczoraj na wieczór wypiliśmy po drineczku ron miel z okazji rocznicy ślubu

Wszystkiego najlepszego z okazji tej rocznicy . Ciekawe która to była ?.

piekara114 napisał(a):- a w sobotę zrobię paella z chorizo

My wolimy z owocami morza. Jakiś czas temu zrobiłam taką paellę.

piotrf napisał(a):Właśnie zjadłem drugie śniadanie , na całe szczęście , bo chyba zaśliniłbym klawiaturę

Faktycznie ślinka leci jak się czyta o takich smakołykach.

Pyszna taka paella.... Ja nie bardzo wiem jak postąpić z takimi surowymi krewetkami, aby potem tak ładnie wyglądały..

Rocznica bezimienna 23


A skoro jesteśmy przy kulinariach i jest sezon na fioletowe owoce to przed chwilą takie cuś wpadło na kolację....



Pyszne to było.... Muszę następnym razem kupić do tego sangrię.

piekara114 napisał(a):Pyszna taka paella.... Ja nie bardzo wiem jak postąpić z takimi surowymi krewetkami, aby potem tak ładnie wyglądały..

Prawie zawsze kupuję krewetki w Auchan na stoisku ze świeżymi rybami i owocami morza. One są już ugotowane, więc wystarczy je na 10 minut przed końcem przyrządzania ułożyć na paelli na 10 minut.

piekara114 napisał(a):Pyszne to było.... Muszę następnym razem kupić do tego sangrię.

I pysznie wygląda. A sangria będzie bardzo pasować do fig.