Przez Jugosławię, Istrię do Wenecji - był rok 1986.

Jestem i ja
w czasach "demoludów", nie było nas w Jugosławii, ale przejeżdzaliśmy przez nią jadąc do Grecji, do której ,notabene, nas nie wpuścili My do roboty, a oni pytali o dolary - 50 na każdy dzień, a u nas wizy 30-dniowe....też jest co wspominać.....

Ale sorki za odskoki, pisz dalej

Rysio napisał(a):

piekara114 napisał(a):Też jestem.
Ja moje pierwsze spotkanie miałam w 2000 roku, więc trochę po Was, ale tuż po wojnie. I na granicy super miło to nie było. Czekamy tez na kila fotek, choć wiadomo, że wtedy inne standardy w robieniu zdjęć rządziły

Eee, tam. W 2000 r. to już grubo po wojnie było Z 1996 roku pamiętam wszechobecne patrole błękitnych hełmów i kolumny IFORu ciągnące do Bośni. Internet był w powijakch, pierwszą mapę Cro kupiłem u Madziarów a we wiadomościach pieprzyli że tam wciąż niebezpiecznie. Owszem w rejonie Plitvic czy na Senjskiej drodze dopiero asfaltowali leje bo bombach a w znakach drogowych były dziury po kulach, ale pierwsze kontakty z Chorwatami rozwiały wszelkie wątpliwości co do pomysłu urlopu nad Jadranem

Niby już po wojnie (jeszcze 1,5 roku wcześniej, mój kolega przebywał tam właśnie na misji, różności się nasłuchałam), ale w Sibeniku jej ślady były jeszcze bardzo widoczne. Trwał remont Katedry, domy prowadzące do niej miały jeszcze dziury, wszędzie ślady po kulach, część ulic zablokowana z informacją, że teren może być jeszcze zaminowany. Czego nie zauważyłam w Splicie czy Trogirze, a Plitvice to był raj nie wskazujący, że wojna dopiero co była...

Robi się watek wspomnieniowy i to nie tylko smoków...

miras_sg napisał(a):Ojj.... Wracają wspomnienia z tamtych lat , szacun za pomysł stworzenia takiej relacji . Chętnie poczytam .
Co do tych puszek ....... to utkwiło mi w pamięci jak się ścieliło półkotapczan to się sypały na głowę

Szczytem moich marzeń były kolonie w NRD Pojechała siostra,bo była starsza

Udało mi się w końcu wyjechać na obóz do Czechosłowacji,też było egzotycznie i te słodycze w sklepach-szok

Ptaszki ćwierkały, słoneczko grzało był wspaniały upalny dzień Lecz jak ktoś rozłożył kramik pod samą komendą milicji, to został zgarnięty i zamknięty w pokoju przesłuchań. Czas się dłużył nikt nie przychodził przez prawie dwie godziny. Nagle drzwi się otworzyły, zostałem przeprowadzony do innego pokoju, w którym był już mój ojciec.

Padają pytania: „ Czy to opakowanie kartonowe od Smieny i sam aparat jest mój”. Odpowiadam, że oczywiście tak! A czy te igły w opakowaniu też są moje? Odpowiadam, w żadnym wypadku. To igły mojej młodszej o osiem lat siostry. Przed wyjazdem zgarnęła mi całe opakowanie fotograficzne i bawiła się nim oraz misiami w doktora, pewnie igły zostawiła w opakowaniu aparatu. Konsternacja u milicjantów i nas wypuścili.

Z placu zgarnęli mnie wuja i kuzyna. W tym czasie Ojciec poszedł po nowy towar do samochodu. Jak przyszedł zobaczył puste miejsce po kramiku. Zbladł….. Dobrzy ludziska powiedzieli mu gdzie się znajdujemy. Przez te dwie godziny wydostawał nas, (wychowany w komunie wiedział co mówić: Kochany towarzysz Tito, towarzysze........itp. frazesy w które nikt nie wierzył) a trwało to tak długo, ponieważ Chorwaccy stróże prawa myśleli przez te igły, że natrafili na przemytników narkotyków.


Niech ktoś mi powie, że podróże nie kształcą.



cdn.

Witam,
jednak to były ciekawe czasy, wspominam te dobre chwile z dzieciństwa, a było ich sporo z sentymentem. Mój tato wygrał w totolotka wycieczkę do Bułgarii i Rumunii (lata 70-te) i przyniósł mi po powrocie śniadanie z samolotu na takiej specjalnej zamykanej tacy - to była wyżerka !
Będę zaglądał Pozdrawiam

Jestem i ja. Kompletnie tamtych czasów nie znam, więc z chęcią zobaczyłabym zdjęcia. Jak Ci się nie chce skanowac, czy tam coś to zrób tym starym fotografiom zdjęcia po prostu i wrzuc tu kilka na forum

Niesamowita opowieść, pisz dalej

Pisz, pisz
Przypomniały mi się wakacje na Węgrzech, też z handelkiem w tle (gówniara, miałam 7 lat i szło mi najlepiej) i przerzut w mojej lalce, zakupionych u sąsiadów walorów wymienialnych (o czym dowiedziałam się już po przekroczeniu granicy. Ot co dziecko pamięta

MaJaKi napisał(a): Ot co dziecko pamięta

Złote obrączki ze Lwowa w kanistrze z benzyną

Ja spóźniony, ale siadam cicho przy ścianie

Fajna opowieść, chyba pierwsza taka na forum

Aleeee fajna relacja, aż się łezka w oku kręci, również mam wspomnienia z wakacji w Jugosławii w tamtych latach.

agata26061 napisał(a):Jestem i ja. Kompletnie tamtych czasów nie znam, więc z chęcią zobaczyłabym zdjęcia. Jak Ci się nie chce skanowac, czy tam coś to zrób tym starym fotografiom zdjęcia po prostu i wrzuc tu kilka na forum

Oooo , dobry pomysł , bo też myślałem że stare fotografie to tylko zeskanować można.

Wspaniała relacja. Bardzo chętnie poczytam

Urodziłam się w 84. Miałam szczęśliwe dzieciństwo wśród rodziny, która miała dla mnie czas
Wtedy tego czasu dla dzieci było chyba więcej... A dzieci bawiły się razem na podwórkach.
Coś niecoś z tamtych czasów sobie przypominam. Pamiętam, że w środy po pracy tata chodził ,,postać" w kolejkach po mięso.
Pamiętam lanie od babci, gdy podczas zabawy podarłam drogocenne kartki na owe mięso.
Pamiętam, radość moją i siostry gdy mama wracając z Istambułu, gdzie poleciała po swetry na handel, przywiozła nam plastikowe sztućce z samolotu
Chodziłyśmy w sukienkach zrobionych na drutach. Czasem wybieraliśmy się popatrzeć na zabawki do Peweksu.
I tą świąteczną atmosferę gdy siostra dostała fioletowy peweksowski płaszczyk.
Pierwszego banana jadłam w roku 90tym.

Nie zdążyłam w tamtych czasach poczuć, jak to jest martwic się o brak wszystkiego, bo byłam za mała.

W Jugosławii nie byłem - więc czytam

Desperados76 napisał(a):Ja spóźniony, ale siadam cicho przy ścianie

Fajna opowieść, chyba pierwsza taka na forum

Były jeszcze starsze wspomnienie

tribunj-czerwiec-2010r-t30167.html