Pożegnanie lata 2016 (Dolomity, Garda, Sardynia, Bawaria)

ta plażyczka na Giardinelli - super.

Kalmary - uwielbiam! Canonau Jerzu - wypiliśmy kilka butelek i było to wg nas jedno z najlepszych win jakie piliśmy na Sardynii
Chyba mamy podobne gusta kulinarne

pozdrawiam,
M

Kilka fotek z drogi powrotnej do auta.





Pożar trochę zniszczył Giardinelli, na szczęście przyroda nie dała za wygraną.





W oddali, w najwyższym punkcie La Maddaleny, forteca San Vittorio ( Guardia Vecchia) - jedna z pierwszych fortyfikacji na archipelagu, zbudowana przez Piemontczyków, którzy zajęli wyspę w 1767 r.
Fort gruntownie przebudowano w 1887 r., obecnie mieści wojskowe centrum telekomunikacyjne.



Marina Giardinelli…





Tuż obok miejsca, w którym zostawiliśmy auto, była taka kapliczka.

Tego dnia na La Maddalenie przejechaliśmy około 6 km…
Z wysepki odpłynęliśmy liniami Dalcomer, wyszło 3,5 euro taniej. Niewiele, ale na kawkę prawie było .



Na pożegnanie wyspę oblały słoneczne promienie (ale to tylko taka zmyłka, jeszcze trochę i aura pokaże, że potrafi być paskudna).

Jeszcze troszkę i ponownie ląd…









Płynąc na La Maddalenę, wypatrywałam przede wszystkim tych miejsc, które miałam szansę zobaczyć z bliska. Tym razem mogłam skupić się także na innych, na przykład wysepce Santo Stefano, na której w latach 70-tych ubiegłego wieku amerykańska marynarka wojenna założyła bazę nuklearnych łodzi podwodnych. Bazę zamknięto w 2008 r., obecnie na wyspie znajduje się luksusowy ośrodek wypoczynkowy. Jest też dawny kamieniołom granitu, w którtym znaleziono ślady ludzie z neolitu, są ruiny fortu św. Jerzego, z którego w 1793 r. Napoleon ostrzeliwał La Maddalenę… Te miejsca czekają na „odkrycie” przez sardo-cromaniaków.







Na Capo d’Orso ze słynnym skalnym Niedźwiedziem popatrzyliśmy tylko z promu… Wprawdzie potem przejeżdżaliśmy w niewielkiej odległości, ale nie było już czasu, żeby tam wejść.
Co prawda pokazało się słońce, ale w powietrzu czuć było, że poranny deszcz nie był jedynym tego dnia… Skoro pogoda ewidentnie się psuła , nie było sensu pozostawania na Sardynii jeszcze tego jednego dnia, który ewentualnie mogliśmy na przeznaczyć. Zdecydowanie wieczorem wsiadamy na prom!







Koniec rejsu …

Dopłynęliśmy do Palau. W tej dawnej pasterskiej osadzie założonej w 2 poł. XIX w. nie ma niczego ciekawego do oglądania, ale zatrzymaliśmy się tam na moment.









Kościół Matki Boskiej Łaskawej (Nostra Signora delle Grazie) …



Krótki pobyt w Palau był podyktowany portową kawką połączoną z przeglądaniem internetu (udało się trafić na miejsce z bezpłatnym WI-FI ).
W związku ze zmianą planów, pojawiła się bowiem konieczność znalezienia lokalizacji campingów , najlepiej w samym Monachium, w którym postanowiliśmy spędzić dzień „zaoszczędzony” na Sardynii.

Te ostatnie kilka godzin na Sardynii to przede wszystkim przejazd do Olbii, z przystankiem na pożegnalną kąpiel połączoną z wykorzystaniem plaży na upichcenie ostatniego spaghetti (sosik mieliśmy gotowy , uduszona resztka nadzienia do „wczorajszych” kalmarów).
W związku z takim planem, miejsce postojowe trzeba było znaleźć jeszcze przed luksusowym Szmaragdowym Wybrzeżem. Przypadkowy zjazd do jednej z zatoczek w Golfo di Arzchena okazał się dobrym trafem .



Cala dei Ginepri w sezonie zapewne nie spodobałaby nam się ze względu na tłok. Baru nad plażą nie postawiono przecież dla pustek , jakie zastaliśmy. Fakt, nawet teraz nie byliśmy całkiem sami ( jeden z kącików mniejszej części plaży zajęła jakaś parka, która na parking dojechała ciut przed nami – schodzili do plaży wtedy, gdy my akurat dojeżdżaliśmy), ale czy to miało jakieś znaczenie?
Minusem była coraz gorsza pogoda, trzeba było się sprężyć i z obiadem, i z kąpielą, zanim zaczęło lać.

Nad Caprerą i La Maddaleną już lało… Musieliśmy się z szybko zebrać, póki deszcz nie doszedł i do nas.

dangol napisał(a):W związku ze zmianą planów, pojawiła się bowiem konieczność znalezienia lokalizacji campingów , najlepiej w samym Monachium, w którym postanowiliśmy spędzić dzień „zaoszczędzony” na Sardynii.

Niby rozumiem, że deszcz. Ale żeby Sardynię zamieniać na Monachium

pzdr

W deszczową pogodę zdecydowanie przyjemniej jest w przytulnej piwiarni , niż na nawet najpiękniejszej plaży.

Nie mieliśmy czasu na zjazdy do licznych zatoczek na Costa Smeralda, ale przy coraz gorszej pogodzie lazury i szmaragdy zamieniły się w szarość, więc nie było czego żałować.
Na krótko pojechaliśmy tylko do Porto Cervo, aby pospacerować w tutejszej marinie pod osłoną parasola .

W strugach deszczu dłuższy spacer nie miał sensu . Podjechaliśmy więc jedynie do znajdującego się po drugiej stronie zatoczki kościółka Stella Maris, pokazywanego na fokach chyba przez wszystkich , którzy trafili do Porto Cervo.





No bo faktycznie ładnie wygląda, nawet w szaroburej oprawie.

Chociaż kościół pochodzi z tego samego okresu co i cały kurort, wewnątrz znajdują się XVII-wieczne organy oraz dwa krucyfiksy z XVIII w. Najcenniejsza jest XVI-wieczna „Mater Dolorosa” pędzla El Greco, podarowana świątyni przez jednego z bogaczy wypoczywających na Szmaragdowym Wybrzeżu.
Gdzieś czytałam (ale czy to prawda, nie mam pojęcia), że ofiarodawczynią była jakaś kobieta pochodząca z tej samej rodziny, co kolekcjonerzy sztuki Heinrich Thyssen i jego syn Hans Heinrich Thyssen - Bornemisz . Z rodziny Thyssen wywodziła się Begum Inaara Aga Khan , druga żona Karima Aga Khan IV, dzięki któremu powstało Szmaragdowe Wybrzeże. Begum Inaara urodziła się jako Gabriel Renate Homey, we wczesnym dzieciństwie przyjęła nazwisko swego ojczyma Bodo Thyssen.

Fotka "skarbu" niestety marna ...



Popatrzyliśmy jeszcze na Porto Cervo z okolic kościółka, do części restauracyjnej nie zjeżdżając wcale. Raz - że pogoda do d…, dwa – że nasze portfele były za chude .





Trzy – że to jednak zupełnie nie nasz klimat.

Ta nasza kochana Italia i jej wyspy szczególnie lubią deszcz....
A Niedźwiedź z Capo d'Orso - jako żywy!

dangol napisał(a): Podjechaliśmy więc jedynie do znajdującego się po drugiej stronie zatoczki kościółka Stella Maris, pokazywanego na fokach chyba przez wszystkich , którzy trafili do Porto Cervo.

Znam go już tak dobrze jakbym sama tam była .

W bardzo podobnym okresie na Sycylii pogoda też płatała nam figle.