Powrót po latach ;)

grypserek napisał(a):

razpol napisał(a):Domyślam się, że to Pocitelj?

Jak najbardziej masz rację. Z drugiej strony nie ma się co domyślać, pod pierwszym zdjęciem jest napisane :p

Ha! Racja, nie zauważyłem.

Katerina napisał(a):Ta kobieta była obłędna - zaczepiała przechodzących turystów (głównie mężczyzn) wyrzucając z siebie jak karabin maszynowy mantrę "Mister, mister, mister, mister, loook, mister..." i prezentowała swój towar
Może uważała,że to faceci trzymają kasę na wakacjach

Mnie tam wszyscy zaczepiali... głównie proponując lemoniadę, bo przy takiej temperaturze to ja się pocę jak oddycham, a tam już powoli nowe źródełko powstawało

Starszy zażyczył sobie lampę alladyna - kupiłem bodajże u jedynego faceta na tym "szlaku". Stał samotnie po drugiej stronie meczetu.
Co do tego banku... Już po zejściu ja pilnowałem Młodszego, a Żona na "stragany", potem delikatne wychylenie i pada sakramentalne "chodź na chwilę". Przeważnie w takim momencie łapię się za portfel, a już dawno powinienem za serce.

Ogólnie pani na miejscu mówiła ładną angielszczyzną, jak się tylko pojawiłem z uśmiechem skwitowała "bank" przyszedł
No i zakup dokonany

Dzień 6 - 12 lipiec - część druga i nie ostatnia.
Czas pisać historię dalej
Po zakupach wsiadamy do auta i jedziemy w stronę Mostaru. Ale to nie był jeszcze nasz cel wycieczki. Z tego co kojarzę, to już w Mostarze odbijamy na Blagaj i jedziemy do klasztoru derwiszów.
Po około 45 minutach jesteśmy na miejscu. Droga całkiem całkiem, po drodze kilka winiarni, no i musieliśmy w jednym miejscu przystanąć i zrobić zdjęcie domu. Takie zboczenie zawodowe mojej Żony, nie mówię, że mi się takie budynki nie podobają


Do klasztoru dojechaliśmy praktycznie pod samo wejście. Wjazd na parking bodajże 2 euro, miejsca za bardzo nie było, wpuścić wpuścili, aż stanąłem przy jednym z ostatnich straganów, tego dnia akurat był zamknięty


Płacimy za wejście i idziemy zwiedzać. Rozglądamy się też za miejscem do jedzenia.






Młodszy oczywiście cały czas dzierżył w rękach aparat. Zdecydował się zostać i nie wchodzić do środka. Prawda jest taka, że jak ja bym szedł to by musiał też iść, ale po przeczytaniu warunków ubioru stwierdziłem, że ich nie spełniam, a nie chciałem sprawdzać czy przygotowane chusty są pod moje gabaryty

Później okazało się, że facetów w podobnych ubraniach Pani wpuszczała bez "sukienek" - trudno





Kilka fotek ze środka, bez zbędnego opisu








Po powrocie Żony, trudno to nazwać naszym zwiedzaniem, udajemy się w stronę kładki żeby przejść na drugą stronę.









Jemy obiad, płacimy, i jedziemy dalej. Jeszcze słowo odnośnie rachunku za jedzenie. Niby wszystko ok, ale jedna mała literka zaczęła grę domysłów. Wartości takie jak w menu ale przy cyferkach pojawiła się magiczna literka "e" i mała konsternacja
Szybkie pytanie, Pan napisał ile zapłacić w euro, tak też zrobiliśmy i ruszyliśmy w kierunku auta.

Przed 16 meldujemy się w Mostarze.
Parkujemy przy kościele pw. św. Piotra i Pawła, namiar oczywiście znaleziony na forum. Ktoś tam pisał, że za ten parking płacił - my jednak tego nie doświadczyliśmy.
Stamtąd ruszamy w stronę słynnego mostu, coś tam po drodze fotografując.





Gdzieś w okolicy ostatniego zdjęcia budowany jest hotel, jakiś Hilton czy inny wynalazek. Tam też jest parking, za który pobierana jest opłata, grupie Polaków nie spodobała się jej wysokość. Finału całych "negocjacji" nie znam, w każdym bądź razie prowadzona była w języku ojczystym z dużą domieszką łaciny. Pojawił się też wątek gospodarczy przyrównujący nasz stan posiadania do zachodnich sąsiadów.














Ogólnie rzecz biorąc Mostar nas nie zachwycił. Most ok, parę uliczek w najbliższej okolicy ok, ale to i tak nie ma klimatu tego co lubimy w chorwackich miastach i miasteczkach. Zdaję sobie sprawę, że długo tam nie zabawiliśmy, ale czasami albo się pewne miejsca lubi od razu, albo nie. Na niektóre trzeba kilku wizyt i albo się spodoba, albo się utwierdzi człowiek w przekonaniu, że jednak to nie to. A są takie miejscówki gdzie od pierwszej chwili serducho bije szybciej.

Na pewno warto przyjechać, zobaczyć, wyrobić sobie zdanie. To zdanie dotyczy zarówno Mostaru jak i Blagaj.

Pozdrav!

Blagaj jest magicznym miejscem, tak jak i sami derwisze i związana z tym filozofia sufi.
To islam w wersji pokojowej, łagodnej i bogobojnej, niestety na celowniku ortodoksów - ekstremistów.
W Blagaju podano nam jedną z najlepszych herbat pitych w moim życiu, choć koneserem nie jestem, bo wolę kawę

Mostarowi muszę dać drugą szansę, bo za pierwszym razem wyjechałam z niego... przygnębiona nędzą, ale przecież nie o to chodzi w podróżach, żeby być wiecznie na bananie ( na twarzy) , czasem dobrze jest oderwać się od "sea, sun and sand (lub otoczaków) i spojrzeć na rzeczywistość, która wcale nie jest tak daleko od radosnego chorwackiego wybrzeża (i wszędzie indziej).

Co do łazienki - ciekawe, czy muzułmanie mają w zwyczaju myć ręce na siedząco?

Byłem ciekaw czy zajrzycie do Blagaju po wizycie w Mostarze. A tu niespodzianka Blagaj był wcześniej My byliśmy w Mostarze i Blagaju nieco później w 2014. Staliśmy na parkingi w części muzułmańskiej. Wiele tam było budynków noszących ślady minionej wojny. Mimo to miasto a w zasadzie okolice mostu nam się spodobały. Pewnie miał na to wpływ nieco orientalny klimat. Wtedy jeszcze nie było fal uchodźców ani Państwa Islamskiego w Syrii ... W Blagaju to już w ogóle szczęki do ziemi opadły. Mieliśmy trochę szczęścia bo w Mostarze było mało turystów a w Blagaju to już w ogóle pustki.
Ciekawe czy kolejnym celem będzie Medziugorie

Katerina napisał(a):W Blagaju podano nam jedną z najlepszych herbat pitych w moim życiu, choć koneserem nie jestem, bo wolę kawę

Ja nie jestem koneserem ani kawy ani herbaty Pierwszej nie piję, nie lubię też jej zapachu, a z herbatą od czasu do czasu się kłócę i godzę

Katerina napisał(a):Mostarowi muszę dać drugą szansę, bo za pierwszym razem wyjechałam z niego... przygnębiona nędzą, ale przecież nie o to chodzi w podróżach, żeby być wiecznie na bananie ( na twarzy) , czasem dobrze jest oderwać się od "sea, sun and sand (lub otoczaków) i spojrzeć na rzeczywistość, która wcale nie jest tak daleko od radosnego chorwackiego wybrzeża (i wszędzie indziej).

Czy damy drugą szansę to się okaże, na pewno nie prędko. Raz, że są miejsca, do których często wracamy, dwa są miejsca, których nie widzieliśmy, a chcemy zobaczyć

Katerina napisał(a):Co do łazienki - ciekawe, czy muzułmanie mają w zwyczaju myć ręce na siedząco?

Według mnie to jest część łazienki do mycia stóp, nie wiem czy przy tej okazji myją też ręce - w jakimś stopniu na pewno ale czy specjalnie?

Dawigs napisał(a):Byłem ciekaw czy zajrzycie do Blagaju po wizycie w Mostarze. A tu niespodzianka Blagaj był wcześniej My byliśmy w Mostarze i Blagaju nieco później w 2014. Staliśmy na parkingi w części muzułmańskiej. Wiele tam było budynków noszących ślady minionej wojny. Mimo to miasto a w zasadzie okolice mostu nam się spodobały.

Okolice mostu ok, ale tak jak pisałem wolę klimat chorwackich miasteczek. Może wszędobylskie stragany i tłum ludzi zagłuszył odbiór...

Dawigs napisał(a):W Blagaju to już w ogóle szczęki do ziemi opadły. Mieliśmy trochę szczęścia bo w Mostarze było mało turystów a w Blagaju to już w ogóle pustki.

W Blagaju też sporo ludzi było, wliczając w to kilka autokarów wycieczkowych, ale jest to zdecydowanie mój klimat;) Uwielbiam góry, a w połączeniu z wodą - cud, miód, malina.

Dawigs napisał(a):Ciekawe czy kolejnym celem będzie Medziugorie

A nie powiem

Dzień 6 - 12 lipiec - część trzecia, ostatnia
Mniej więcej półtorej godziny zajęła nam podróż do kolejnego miejsca, które chcieliśmy zobaczyć. I nie, nie było to Medziugorie
W sumie to wracaliśmy do Cro tylko inną drogą. I to ja bardziej nalegałem na wizytę w tej miejscowości. O dziwo potem okazało się, że odnowiona część deptaka w Igrane pochodzi z ... Imotski

Tak jak wspominałem, droga zajęła nam ponad godzinę. O ile po wyjeździe z Mostaru było jeszcze znośnie, to dalszą część drogi zapamiętałem jako ciągnące się jedno za drugim miasteczka...
Auto zostawiamy na parkingu i zaczynamy się wdrapywać


























I docieramy do auta. Kolejny kierunek został obrany, jedziemy.
Za daleko nie zajechaliśmy. Młodszy coś zauważył i usilnie zaczął się dopominać, cóż zrobić. Nieplanowana atrakcja.


Cóż zrobić, nie pozostało nic innego jak usiąść. Jednakże, zaraz obok placu była kawiarenka i wejście biletowane na wcześniej widziane jezioro. Decyzja podjęta, zostaję z Młodszym, Starszy na doczepkę, Żona "śmiga" na dół.
Od razu uprzedzę fakty - na sam dół nie zeszła, niepotrzebnie się bała, że Młodszy może rozkręcić aferę o brak mamusi. Ale faktem jest, że parę poniższych zdjęć udało jej się zrobić.











Po około godzinie zmieniamy miejscówkę na położone dosłownie 3 minuty dalej Crveno Jezero. Tu już zejścia nie ma. Robimy kilka zdjęć i jedziemy dalej.




Mieliśmy jeszcze jeden punkt wycieczki tego dnia, ale odpuszczamy. Raz, że było już dosyć późno, trochę zmęczeni też dawało znać o sobie, a również dlatego, że ... nie byliśmy głodni. Naszym ostatnim celem była konoba Kremenko... no cóż, trzeba coś zostawić na przyszłe wakacje

Wracamy do Igrane. W okolicach Zagvozd (przynajmniej tak mi się wydaje;P) ma miejsce jakaś obława, najpierw trafiamy na "suszenie", wcześniej zostaliśmy ostrzeżeni. Przejechaliśmy może z 300 metrów i znowu nam migają... tym razem stało już kilka radiowozów, policja z bronią, trzepią jakiegoś Chorwata, nas bez zbędnej zwłoki przepuszczają i jedziemy dalej.

Na miejsce docieramy po około godzinie, wcześniej zahaczamy o kościół w Igrane. Jakby komuś potrzebny był "rozkład jazdy" to zamieszczam poniżej.

Odwożę wszystkich pod apartman, auto odstawiam na parking i niejako już rutynowo siadam u sąsiadów pod parasolami i się delektuję.


Ogólnie cała wycieczka na plus, każde z odwiedzonych miejsc zasłużyło na to żeby je zobaczyć i serdecznie polecam

Dzień 7 - 13 lipiec
Po zwiedzaniu przychodzi dzień odpoczynku.
Czyli standardowe rzucanie kamieniami

Picie kawki apartmanowej - to kolejny plus mieszkania tak blisko plaży.

I oczywiście pluskanie w wodzie

Potem poszliśmy rzucić coś na ząb



To pierwsze miało być moje... jednak przez niezrozumienie zamiast krewetek wziąłem škampi i już Żona talerz podmieniła. Nie to, że jej langustynki nie smakują... Jakby jej ktoś obrał nie ma problema
Tego dnia też ostatecznie przekonaliśmy się do konoby More. Nie pamiętam czy wspominałem, więc napiszę jeszcze raz
Młodszy był mocno marudny, nie chciał nic jeść. Dlatego zamówiliśmy mu gnocchi. Myśleliśmy, że kluchy zrobią swoje i zje - nic z tego. Zjawił się nasz kelner, zobaczył pełny talerz, spytał czy nie smakowało. A my nie, po prostu nie chciał jeść. Tu pada stwierdzenie: Nie je, nie płaci. My w szoku. Nieważne, że koszt tego dania to grosze - 20 kun. Sam efekt u gości, czyli u nas - rewelacja. Od tej pory, w Igrane już nigdzie indziej się nie stołujemy.
Żeby nie było, że to jednostkowy przypadek. W któryś dzień bezwycieczkowy Żona też coś wybrała z menu, bodajże kalmary. Ale... nauczona poprzednią pomyłką poszła się jeszcze dopytać, Pan ładnie jej na kartce narysował, zapewnił, że będzie dobre, a jak nie będzie smakować - nie zapłaci.

Wracając do siódmego dnia Zjedliśmy, zapłaciliśmy, w międzyczasie okazało się dlaczego Młodszy był marudny...


Wieczorem czekała nas jeszcze mała posiadówka ze znajomymi, spanko i następnego dnia szykowaliśmy się na Brač.

Dzień 8 - 14 lipiec
Dzień niby wycieczkowy, ale... Nie bez przyczyny był wrzucony "kościelny rozkład jazdy" Rano kościółek, trzeba się wdrapać, ja zostaję z Młodszym. Powrót około godziny 11... na Brač już nie ma sensu, nie pamiętam rozkładu, no ale stwierdzam nie da rady, siedzimy na tyłkach..

Chwila zastanowienia... no to zamiast do Makarskiej, jedziemy do Drvenika! Prom pasuje - damy radę.
Wsiadamy do auta... nie jest dobrze... może zdążymy.
Jest kolejka... zatrzymujemy się przy jednym aucie i pytamy o szczegóły. Rodzinka z Holandii, bardzo ładnie mówiąca po angielsku, coś już tam wiemy. Około 30 aut wchodzi na prom, jadę i liczę - 27 - na styk wejdziemy.
Zatrzymujemy się na pętli.

Prom podpłynął, powoli przesuwamy się do przodu





Czasami jednak człowiek ma szczęście, a czasami pecha...
Ostatni wpuszczony samochód stał przed nami...
Mamy stania 2 godziny...

No to siadamy obok, zamawiamy coś do picia i siadamy...
I znowu się powtórzę ale czasami człowiek to ma pecha, a czasami szczęście
Nie wiem czy to przez ilość czekających samochodów, w każdym bądź razie kursy bez przerwy, więc tego czekania zamiast 2 godzin było 45 minut.
Płyniemy














W końcu meldujemy się na Hvarze w Sućuraj i jedziemy może nie tyle zwiedzać, co rozpoznać temat
Ale to już w kolejnej części.

Pozdrav

Dzień 8 - 14 lipiec - ciąg dalszy
Ruszamy wartko z promu, bo czas goni i jedziemy może nie na drugi koniec wyspy, ale blisko. Pierwszym celem jest Hvar. To co rzuca się w oczy to dzikie wysypisko śmieci zaraz za Sućuraj, no mówię, pięknie się zaczyna...

Kolejnym elementem zwracającym uwagę jest znak ograniczający prędkość na najbliższe 44 km (przynajmniej tak mi się wydaje...)

No i droga również ciekawa - przez te najbliższe 40 kilka kilometrów.
Ogólnie nie zatrzymujemy się po drodze tłumacząc sobie, że to zrobimy jak będziemy wracać... nic bardziej mylnego...




Z tym nie zatrzymywaniem może nie do końca tak było. Na pewno zatrzymujemy się żeby kupić oliwę, miód, lawendę w woreczkach. Drugim i ostatnim przystankiem było miejsce do "focenia". W większości przypadków jednak robimy zdjęcia z jadącego samochodu. Przez szybę lub też nie.






Dojeżdżamy do Hvaru, trochę kluczymy, gdyż chciałem sobie na samą górę wjechać, ale nie znalazłem drogi do niej biegnącej. Znalazłem tą, która wydawała się właściwa, ale był zakaz wjazdu...
Wracamy na parking , który mijaliśmy po drodze, zostawiamy auto w cieniu i ruszamy pozwiedzać.



























Podejście nic trudnego, bardziej zmęczyły mnie te pierońskie schody niż serpentynowe ścieżki do twierdzy. Problemem była temperatura Niestety na całej trasie otwarta była tylko jedna budka/stragan z napojami, więc warto wziąć jakieś picie ze sobą.
Mimo, że mieliśmy picie szybko się skończyło. Na szczęście w połowie trasy można było uzupełnić zapasy. Przy wejściu do ogrodów też był stragan, ale tego dnia był zamknięty, nie wiem jak w inne dni.

Pozdrav!

Wybaczcie, że rozwlekam jeden dzień na kilka oddzielnych postów, ale raz, że mimo wszystko sporo się działo, a dwa, że mimo selekcji selekcji selekcji zdjęć cały czas jest ich za dużo

Dzień 8 - 14 lipiec - ciąg dalszy
No to lecim! Po krótkim odpoczynku i podziwianiu panoramy ruszamy dalej.

Tak jak wspominałem, autami da się wjechać na samą górę. Tak, te są "wycieczkowe", ale pod murem stały 2-3 auta prywatne, jedno z nich na czeskich blachach. Da się! Tylko trzeba wiedzieć jak

Nic, idziemy w stronę wejścia. Wejście płatne (nie pamiętam, ale coś około 50 kun), tylko i wyłącznie gotówką i tylko kunami.

Podobno płacić za wejście nie ma sensu, widoki są takie same z ogrodu. Ja się z tym do końca nie zgodzę...










































To jeszcze nie koniec atrakcji tego dnia, ale na pewno koniec na dzisiaj

Kilka lat udzielałem się na innym forum o zupełnie innej tematyce. Też pisało się relację, ale niektórzy woleli, a właściwie był taki zwyczaj, że do każdego dziennika powstawał temat komentarze. Wyjątki były wprowadzane przez autorów, którzy zazwyczaj w pierwszym poście pisali czy życzą sobie komentarzy.

To tak dla pewności mojej i Waszej - można komentować

Pozdrav!

Swoją drogą nie wiedziałem, że Jadrolinija może tak zapierniczać

Katamarany mogą, wzykłe promy pływają dużo wolniej.

Piękne morze na tym zdjęciu - kocham takie fale

Odrobiłem zaległości i mogę napisać : bardzo fajna relacja z pięknymi , słonecznymi zdjęciami , wcale nie jest rozwleczona
Czekam na więcej


Pozdrawiam
Piotr