Pisać czy nie pisać ? II Hiszpania 2010

Myślałam, że opiszę cały dzień ale mam jeszcze parę rzeczy do zrobienia, a poza tym zaczynam marznąć - zjadłam na rozgrzewkę pół opakowania czekoladek z brendy - helen, Liliana - nie czytajcie tego !!! Zemdliło mnie ale nie rozgrzało.
Cholera mnie bierze bo grzejniki są zimne tylko w naszym pionie - podejrzewamy sąsiada który remontuje łazienkę, że może przerabia instalację i zakręcił pion
Zmykam pod kołderkę na tzw : ciepłe nóżki
C.D.N.

weldon napisał(a): Może weźcie mu kogoś do towarzystwa, bo z wami, to się, po prostu - nudzi?

Trudno zapakować do samolotu i dokwaterować do kuzynki, z której gościnności korzystaliśmy jakiegoś dzieciaka "z łapanki "
Na wakacjach jest inaczej - specjalnie wybieramy miejsca i zwykle większe ośrodki, gdzie albo jest towarzystwo dla niego albo gdzie może poznać kogoś w swoim wieku ( i zwykle nie ma z tym problemu)
I choć właściwie nie mam problemów z kontaktami z własnym dzieckiem ( jeszcze ) to szczerze mówiąc mnie też na wakacjach niekoniecznie zależy na tym by spędzać 24 h / na dobę tylko i wyłącznie w towarzystwie syna.

masmedia napisał(a): Szczerze mówiąc mnie też na wakacjach niekoniecznie zależy na tym by spędzać 24 h / na dobę tylko i wyłącznie w towarzystwie syna.

Mi akurat, brakowało Jej towarzystwa, poza tym, dogadywaliśmy się.
Musisz przejść przez te pierwsza fazę buntu. Kiedyś Kaśka "musiała",
teraz "chce" z nami jeździć.
Jeszcze trochę, a twój zauważy,że kolegom będzie mógł zaimponować tym, gdzie był.
Spodoba mu się robienie zdjęć, kupowanie pocztówek, których nie ma w Polsce.
Na razie to jest abstrakcja. Zwłaszcza - dla kolegów.
Ale, tak, na prawdę, to musiałaby się jakaś Twoja rówieśniczka wypowiedzieć, bo ja lama jestem w tym temacie
i tylko tak z obserwacji własnych wnioski jakieś tam wyciągam.

A w ogóle to kładź się, bo się przeziębisz i znów na relację będziemy czekać.


Dobranoc

PS i żadnych cygar!

masmedia napisał(a):Postać Salvadora Dali to osobny temat, do którego wrócę jeszcze przy okazji wizyty w Figueres.

O i na to czekam - pamiętam, że Figueras to bardzo ciekawe miejsce.

W domu Dalego nie byłam - ale za to razem z Wami je choć trochę zobaczyłam

pozdrawiam

weldon napisał(a):Jeszcze trochę, a twój zauważy,że kolegom będzie mógł zaimponować tym, gdzie był.
Spodoba mu się robienie zdjęć, kupowanie pocztówek, których nie ma w Polsce.

Czekam na ten dzień z utęsknieniem - może to po prostu przyjdzie z wiekiem - na razie jest jak jest i musimy się do tego dostosować.

weldon napisał(a):A w ogóle to kładź się, bo się przeziębisz i znów na relację będziemy czekać.

Gdybym się przeziębiła siedziałabym w domku i pewnie relacja pisałaby się ekspresowo ale niestety nie mogę sobie na taki "komfort "pozwolić - w pracy przerąbane - jedyne co mnie pociesza to fakt, że z każdym dniem przybliżam się do kolejnych wakacji

JESZCZE 27 dni i ...

Tymona napisał(a): O i na to czekam - pamiętam, że Figueras to bardzo ciekawe miejsce.

Nie wiem czy będę miała wiele do opowiedzenia bo wizyta była krótka a zwiedzanie raczej pobieżne

C.D. relacji

Po obejrzeniu domu Dalego przejeżdżamy jeszcze parę kilometrów w poszukiwaniu latarni, która miała byś gdzieś w pobliżu.

Do latarni nie trafiliśmy, ale po drodze napotkaliśmy takie ciekawe widoki










W końcu zawracamy w stronę miasta.

Ciche Cadaques położone nieco na uboczu było ulubionym miejscem wielu artystów, którzy nazwali je kiedyś "najpiękniejszą wioską świata".
Nadal jest to urocze miasteczko, którego nie dosięgnęła komercja i które uchroniło się przed nowoczesną zabudową, wielkimi hotelami i całą infrastrukturą związaną z turystyką.

Parkujemy samochód przy wjeździe do miasta i dalej maszerujemy pieszo- najpierw w górę - wąskimi , brukowanymi uliczkami






Dochodzimy do kościoła de Santa Maria





Niestety z placu przed kościołem nie ma możliwości sfotografowania tego obiektu w całej okazałości - za to z murów roztacza się ładny widok na morze, dachy miasteczka i nie tylko

Z placu kościelnego uliczka biegnie w dół



W końcu docieramy do centrum










Wszędzie biel, błękit i zieleń oraz wysadzane kamieniami pnące się w górę uliczki. Pustki - przechadzających się po deptaku przechodniów można policzyć na palcach jednej ręki. Miasteczko wydaje się być uśpione -jakby ukołysane przez fale. Ciszę przerywają tylko robotnicy pracujący przy remoncie głównej ulicy



Spacerujemy uliczką podziwiając zabudowania przy głównej ulicy a także "pnące się" na wzgórzach wokół wybrzeża







Tuż przy brzegu na cokole dumnie stoi ten, który rozsławił to miejsce i okolicę -Salvador Dali



W miejscowości znajduje się wiele galerii sztuki , małych pracowni i sklepików z obrazami - niestety większość z nich , podobnie jak restauracje i kawiarenki albo są pozamykane albo tez świecą pustkami.
Przy głównej ulicy czynnych jest dosłownie kilka sklepików z pamiątkami - mój mąż przegląda stoiska z pocztówkami i kalendarzami, reszta dokonuje zakupu niezbędnych jak się okazuje w tym dniu przedmiotów - jakich ... - chyba się domyślicie ?

Na jednej z pocztówek zauważam zdjęcie kościoła zrobione z drugiej strony zatoczki - oczywiście muszę tam pójść .



Niestety na drodze stają nam znowu roboty drogowe - cały plac i droga do miejsca, z którego rozpościera się widok uwieczniony na pocztówce jest zagrodzony słupkami i trwa na nim wylewanie asfaltu.
Latem po prostu podwinęłabym nogawki weszłabym do wody ale niestety to nie ta pora roku i nie to obuwie
Musimy skrócić drogę i wracamy do góry

Wsiadamy do auta i podróżujemy dalej - najpierw wśród gór







a później wzdłuż wybrzeża

W jednym z punktów zatrzymujemy się na małą sesję zdjęciową - słońce świeci, widoki urzekające - żal nie skorzystać.

Pod koniec naszej wycieczki docieramy do miejscowości Llança .
Zatrzymujemy się w pobliżu plaży i portu jachtowego. Niestety wraz z nami do miejscowości docierają ciemne chmury, które po kilku minutach zasłaniają całe niebo.











Jakieś małe przebłyski

Paweł "zalicza" plac zabaw przy plaży - my po krótkim rozeznaniu postanawiamy zobaczyć co kryje się na wzgórzu rozpościerającym się tuż nad portem.
Pogoda trochę nieciekawa - niebo miejscami robi się czarne, ale wygląda na to że to stan przejściowy więc maszerujemy w górę wzdłuż wyznaczonej ścieżki.





Sądząc po ścieżce spodziewałam się jakiś ciekawostek lub przynajmniej niesamowitych widoków ale niestety na samej górze nie znaleźliśmy nic niezwykłego - jedynie napotkana brama w skałach sugerowała ze wzgórze może jednak kryje jakieś tajemnice .




Zachmurzone niebo zepsuło wrażenia estetyczne

Wracając natrafiamy na efektowny mini ogród pełen kaktusów i innych egzotycznych dla nas roślin .


















Wśród kolczastych roślin milusińscy - nie wiem czy tam zamieszkiwały ale widziałyśmy miski z jedzeniem więc bardzo możliwe że tu w dość nietypowym ale bezpiecznym bo trudno dostępnym miejscu znalazły sobie dom.





W porcie zaś przedstawiciel zupełnie innego gatunku



Nasz spacer dobiega końca a nad miastem przez chmury zaczyna przebijać się słońce