Nasze regiony turystycznie (czyli co warto zobaczyć)

Piotrek_B napisał(a):...
Szkoda tylko, że pogode mieliscie do d.....
...

A kto mówił, że pogoda była do d... Była inna

Leszek Skupin napisał(a):

Piotrek_B napisał(a):...
Szkoda tylko, że pogode mieliscie do d.....
...

A kto mówił, że pogoda była do d... Była inna

no, inna.......dla Wodnika Szuwarka chyba

Piotrek_B napisał(a):

Leszek Skupin napisał(a):

Piotrek_B napisał(a):...
Szkoda tylko, że pogode mieliscie do d.....
...

A kto mówił, że pogoda była do d... Była inna

no, inna.......dla Wodnika Szuwarka chyba

Spójrz na to z tej strony... gdyby pogoda była normalna dla normalnego człowieka to nie byłoby takich fotek Te fotki są inne

Z majowej wyprawy w Karkonosze; okolice, o których pisała Dangol.
Tu: Podgórzyn, piękne widokowo miejsce i pyszna rybka w smażalni nad stawem



i Przesieka - mała, malownicza miejscowość położona pomiędzy Karpaczem a Szklarską Porębą. Taki widok na okolicę roztaczał się z balkonu pensjonatu, w którym się zatrzymaliśmy

Byłem w Słowińskim Parku Narodowym i spłynąłem Bukowina i Łupawą. Kraina w kratę Ciekawy skansen Słowińców w Klukach, ładne widoki z góry Rowokół. Spływ - cudo Coś może bym i wkleił ale w imageschacku się pozmieniało i nie wiem jak

Fajnie to Lesiu opisałeś, że tak powiem z.........sercem
Za jakieś 3 tygodnie to co widziałeś będzie wyglądało jeszcze fajniej jak liście dostaną kolorowego zawrotu głowy
Pozdrav

EDIT: a jak sie już tak "bieszczadowo" zrobiło to podaje link do fajnego foto-bloga.
Masa zdjęć z Bieszczadów (o wszystkich porach roku), Beskidów i nie tylko
http://pejzaz.blog.onet.pl

W Karkonoszach do których mam 60 km leży schronisko Samotnia w kotle Małego Stawu...myślę, że to najpiękniejsze schronisko w Polsce...

No nie dojrzałem bo zamiast fotek przy tym poście wyświetlają się krzyżyki...ale sorki i nic nie poradzę, że to moje ulubione miejsce w górach..przynajmniej raz na 2 miesiące spędzam tam weekend lub na dole w Kruczych Skałach..pozdrawiam...

Leszek Skupin napisał(a):Ti ti ti..... ti ti ti .... ti ti ti.... ti ti ti.... 5.00 rano. Komórka Alberta daje znak, że czas wstawać Cholera jak mi się nie chce. Jeszcze przez chwilę walczę ze sobą, a może by tak nie iść z nimi Ciemno, zimno, mokro, deszcz pada... Strasznie mi się nie chce. Ale buty w zasadzie mam w porządku, kurtkę też... do cholery to po co ja tu przyjechałem. Trzeba się zwlec bo chyba właśnie po to. Mamy iść na rykowisko pooglądać byki. Leśniczy mówi, że może jak dobrze pójdzie to nawet zobaczymy walkę. No to był argument nie do przebicia. Kawa wypita, buty na nogach, kurtka na grzbiecie... Godzina 6.00. W drogę.

Lesiu!!! Czapki z głów!!!
Tekst, foty i sama wyprawa rewelacja! Klimat boski! Jestem pod wrażeniem!!!

Pozdrav i powodzenia na szlakach! Póki co na szlaku do Firleya.
Jola

Piotrek_B napisał(a):Fajnie to Lesiu opisałeś, że tak powiem z.........sercem
Za jakieś 3 tygodnie to co widziałeś będzie wyglądało jeszcze fajniej jak liście dostaną kolorowego zawrotu głowy
Pozdrav
...

No tak sobie myślę, że będzie jeszcze fajniej może nawet już za dwa tygodnie

Dzięki

Jolanta Michno napisał(a):Lesiu!!! Czapki z głów!!!
Tekst, foty i sama wyprawa rewelacja! Klimat boski! Jestem pod wrażeniem!!!

Pozdrav i powodzenia na szlakach! Póki co na szlaku do Firleya.
Jola

Cieszę się, że udało mi się oddać klimat, bo warto było tam iść nawet mimo takiej pogody... a może właśnie DLA takiej pogody

Do zobaczenia w Firleju

Może i ja coś skrobnę, choć zapewne nie tak ładnie i opisowo jak Leszek Zdjęcia u mnie to tylko odwzorowanie chwili, żaden artyzm, szczególnie, że małpą robione i pod strachem Boga, bo prawie cały czas na wodzie, a aparat nie mój. Poza tym nie wszystkie zdjęcia, a raczej tylko niewielka ich ilość nadają się do pokazania z różnych przyczyn :)
W ramach obozu kondycyjno - wytrzymałościowego zafundowaliśmy sobie, spływ rzekami Bukowina i Łupawa. To nasz trzeci obóz tego typu. Spływaliśmy już Krutynią, ok. 125 km, niech ja Pan Bóg ma w opiece oraz ok. 100 km Brdą meandrująca malowniczo przez Bory Tucholskie. Straszące wszystkich Piekiełko było wtedy dla nas łaskawe, poza tym teraz odkryliśmy, co to jest Piekło :):). Trzeci spływ, czyli coś grubszego, bo co? My nie damy rady?? Jeszcze się taki nie urodził.. Kilka dni w necie i wybór pada na sławną Łupawę, najcięższą rzekę Pomorza. Kilka telefonów do firm wynajmujących kajaki i wszystko ustalone. Bierzemy rzekę na pięć dni, z tym, że pierwszy dzień to Bukowina , dopływ Łupawy, bardzo do niej podobny.
Ruszamy w niedziele rano, zaopatrzeni w prowiant, przed nami wiele kilometrów.



. W doborowym towarzystwie droga jednak upływa szybko i niezauważenie . Raptem po jakiś 7h jesteśmy w Kamienicy Królewskiej nad Jeziorem Kamienieckim. Przystań Viking okazuję się fajnym miejscem do noclegu. Rozbijamy obozowisko i zaczynają się zajęcia w podgrupach

Przy ognisku snują się opowieści z poprzednich spływów, ale i nie zapominamy nawet w chwilach zabawy o Ojczyźnie i tak kole 3 rano po wodach jeziora niesie się rzewnie wykonane na głosy "Legiony to..." Chwila zadumy i już wspomnienia z wojska dają znać o sobie "Kalina malina... " Festiwal w Kołobrzegu kończy się bladym świtem. Potem wiara się wycisza i dopada nas sen... na jakieś 2h



Pobudka, toaleta i z niecierpliwością czekamy na sprzęt, który maja nam przywieźć. Kajaki maja być jednoosobowe, niełamliwe i niezatapialne Wreszcie są! Rzeczywiście bardzo fajne i co ważne pakowne. Spływamy na wodę i od razu kilka osób ma kontakt z wodą, do tego sprzętu trzeba się przyzwyczaić.

Ruszamy. 2 km po jeziorze i wpływamy na Bukowinę. Chłopaki rozpraszają się po drodze, część wpływa w jakąś odnogę, nie tam gdzie trzeba, dochodzą do wniosku, że to nie tu w momencie jak rzeczka zwęża się na szerokość kajaka. Płyną tyłem z powrotem, komórki nie maja zasięgu, jest cudownie, czyli jak zwykle.Bukowina to rzeka, a raczej rzeczka, która obfituje w zwalone drzewa, jazy i młyny wodne. Jest bardzo kręta i ciężko się płynie. Ale przecież o to chodziło. Co jakiś czas przenoski, kładki dla ludzi, pod którymi nie da się przecisnąć. Rzeka meandruje , zwraca, czasem zwęża się do 1,5 m. Bywa tak , że płynąc obok kupla , odgrodzeni trzcinami, on płynie w jedną stronę, ja w drugą. Rzeczka pokazuje na co ją stać jeśli chodzi o utrudnianie życia i robię kabinę 3 razy. Na szczęście nie jedyny.



Część jedzenia idzie z prądem, jest super. Po 6h walki i 20 km dopływam do Łupawy i nocujemy na łące obok rzeki w Kozinie. Prawie wszyscy mokrzy na wylot, stać nas tylko na małe ognisko, coś na ząb i spać. W nocy ulewa, wszystkie rzeczy, które miały podeschnąć są jeszcze bardziej mokre. Rano wstajemy, szybki wypad 3 km do sklepu i znowu na wodzie.

Robi się piękna pogoda i zapoznajemy się z Łupawą. To jej przełomowy odcinek. Płyniemy pięknym 40-to metrowym wąwozem, górska rzeka przebija się przez zwałowiska kamieni i głazów. Ciężko robić na wodzie zdjęcia, moment nieuwagi i już robimy kabinę. Co jakiś czas zwalone drzewa, jeśli ich nie pokonamy z najazdu i kajak nam postawi bokiem do drzewa to jedynym ratunkiem abyśmy z tym kajakiem nie zostali wciągnięci pod drzewo to jak najszybciej wyskoczyć do wody lub podeprzeć się wiosłem. Pod warunkiem, że jest na tyle płytko, że wiosło dosięgnie dna . Po jakimś czasie dopływamy do najtrudniejszego odcinka rzeki, gdzie spadek ma 3 promile. Rzeka płynie przez bezludna morenę, wiele osób przyjeżdża tylko na ten kawałek, traktując to jak spływ ekstremalny. Kilku naszych tez tu poległo Po 5h walki i ok. 18 km przenosimy kajaki przez hydroelektrownię w miejscowości Łupawa i lądujemy na polu biwakowym. Rozbijamy obozowisko pod dachem i odpoczywamy, jak zwykle przy ognisku. Wspominamy dzień który minął, szydzimy z tych co polegli , mówimy o tym co będzie jutro.







I tak przez kolejne dni. Przenoski, walka z wodą, z drzewami (pozdrawiam bobry), hydroelektrownie, ciągniecie kajaka po brzegu, kontemplowanie przepięknych okoliczności przyrody, wreszcie Słowiński Park Narodowy i wpływamy do Jeziora Gardno, po którym jest zakaz pływania, więc spływamy do stanicy PTTK i tam kończymy spływ. Łupawa przepływa przez Gardno i w Rowach wpada do Bałtyku.







Jezioro Gardno, generalnie płytko, to stoimy prawie na środku...

Po dopłynięciu do Gardny Wielkiej i rozbiciu obozu pojechaliśmy do Rowów na rybkę i obowiązkowa kąpiel w morzu. Volim te Jadran :) Kolejna przygoda zaliczona. Rzeka spełniła pokładane w niej nadzieję. Za rok Słupia :)

Coś ze mną nie tak... Jako zwierz na wskroś lądowy, tak jak uwielbiałam czytać jachtową relację Dangolki, tak i o Twoim Sławek kajakowaniu fajnie się czytało, a lepiej jeszcze oglądało.

Bardzo fotogeniczne te czerwone kajaki I bardzo mi się ta głusza zielona podoba. Więcej nie umiem powiedzieć Poza tym, że gratuluję i że wreszcie coś więcej napisałeś!

Aha - namiociki quechua widzę - to te śmieszne rozkładane w dwie sekundy? Widziałam jakąś parodię reklamy tych namiotów - że podobno jeszcze szybciej płoną

PS. Podróż do przyszłości też mi sie podoba - jak dożyję, to ślubuję, że w 2068 roku spróbuję wejść od kajaka