Między morzem, a górami, czyli Passatem przez Europę ;)

2/3 ferraty za Nami, ale wspinaczki jeszcze trochę zostało...





Powoli wchodzimy w rejony słynnego amfiteatru, ale tak naprawdę dopiero będąc wyżej, będzie można zobaczyć go w całej okazałości...



W przeważającej części tego odcinka wspinaczka jest naprawdę bardzo ciekawa. Występują tu również całkiem pionowe przejścia...





Teraz lekki trawers...





I wreszcie widzimy amfiteatr w całej okazałości. Z tej perspektywy prezentuje się naprawdę przepięknie...





Jesteśmy już naprawdę wysoko. Za niedługo przekroczymy próg 3000 m n.p.m.





W oddali przepiękne widoki...







I to już w zasadzie ostatnie metry wspinaczki...







W tym miejscu ferrata się kończy. Nie kończy się natomiast szlak. Do szczytu pozostało jeszcze troszkę drogi...

blackmore2k3 napisał(a):Jesteśmy już naprawdę wysoko. Za niedługo przekroczymy próg 3000 m n.p.m.

Czyli 3 tysiące zaliczone ... poprzeczka poszła w górę !
Uśmiech na ostatniej fotce mówi wszystko ... no ale cóż więcej trzeba, piękna pogoda, super widoki, szczyt niedaleko ...

pozdrawiam.

Zgadza się, poprzeczka poszła lekko w górę. Ale taki też był jeden z Naszych celów. Znaleźć się powyżej 3000 m. n.p.m. i zobaczyć jak to jest. Jak się będziemy czuli na takiej wysokości. Tatry niestety takiej możliwości nie dają, za to Dolomity jak najbardziej.

Uśmiechów na tej ferracie, jak i podczas całego pobytu w Dolomitach zdecydowanie nie brakowało.
Ale i tak, te najszersze będą dopiero w kolejnym dniu

Pozdrawiam,
Paweł.

Z przyjemnością nadrobiłem zaległości, świetne zdjęcia

kataryniarz napisał(a): świetne zdjęcia

szkoda tylko, że nie oddają w pełni tego co naprawdę na żywo widać i czuć ( potęgę gór, stromiznę czy przepaść);

ujęcia jednak robią wrażenie;

trochę jednak tego ekwipunku trzeba mieć ze sobą, przy takiej wyprawie... i wiedzieć jak go używać

No niestety, zdjęcia w żadnym stopniu nie oddają tego co się czuję, będąc tam na miejscu. Ale zawsze można choć trochę nacieszyć oko, czy po prostu powspominać.

Co do sprzętu, to wiadomo, że parę rzeczy trzeba zakupić. A używanie go wcale nie jest takie trudne. Wszystkiego się można nauczyć

kataryniarz napisał(a):Z przyjemnością nadrobiłem zaległości, świetne zdjęcia

Przejście bardzo ładną ferratą, mamy już niestety za sobą. Jeszcze tylko jedno zdjęcie na stronę, z której przyszliśmy...



I patrzymy w drugą stronę. Przed Nami ostatnie podejście, które doprowadzi Nas na sam szczyt Tofany de Rozes...



Chwilka odpoczynku i ruszamy dalej...





Mijamy kolejną pamiątkową tabliczkę...



Dochodzimy do miejsca, w którym jest zdecydowanie więcej przestrzeni. Wiele osób robi sobie tutaj krótki odpoczynek. Jak widać w tym dniu jest ich naprawdę sporo.



My podchodzimy troszkę wyżej i również na chwilę przystajemy...





Spojrzenie wokół...







I idziemy dalej w górę...



Mijamy Panią z psem, która jakby nigdy nic, idzie sobie spokojnie szlakiem. Myślę sobie, jak tutaj się znalazł ten pies ? Przecież nie wszedł ferratą...
Ale tutaj właśnie łączą się dwa szlaki. Warto wspomnieć, że na szczyt, który właśnie atakujemy, prowadzi także ze schroniska Giussani, normalna droga turystyczna, która nie wymaga żadnego sprzętu. My nią właśnie będziemy wracać.
Na tym odcinku widzieliśmy jeszcze jednego psa.







Już tylko metry dzielą Nas od szczytu...

ale pogodę to mieliście chyba zamówioną
pięknie świeciło i jak mniemam grzało

Pogoda rzeczywiście piękna się trafiła. Chociaż na szczycie, jak się trochę postało, to trzeba było coś na siebie założyć. Robiło się trochę chłodno.

W końcu stajemy na szczycie Tofany di Rozes. Jesteśmy na wysokości 3225 m. n.p.m.

Na samej górze, znajduje się solidny krzyż, wypełniony kamieniami. Z tego co zauważyłem, prawdopodobnie jest tam jeszcze pamiątkowa księga, do której może wpisać się każdy zdobywca. My akurat tego nie zrobiliśmy. Cieszyliśmy się w tym czasie widokami. A kto wie, może jeszcze kiedyś się tam pojawimy...











Widoki ze szczytu niesamowite...













Jeszcze tylko pamiątkowe zdjęcie...



I niestety pora schodzić. Jeszcze kawał drogi przed Nami...

blackmore2k3 napisał(a):W końcu stajemy na szczycie Tofany di Rozes. Jesteśmy na wysokości 3225 m. n.p.m.

No to pierwszy szczyt z wielkiej trójki Tofan zdobyty.

... więc w tym miejscu można zacytować ... podobno ulubione powiedzenie śp. Macieja Berbeki :
"Ja p******e ! ... nic w górze, wszystko w dole".

Nawet chmury pod stopami.

pozdrawiam.

przepiękna budowa Dolomitów, te warstwy i kolorystyka dają niezwykły efekt wraz z chmurami;
ciekawe jak długo wchodziliście...

te kiero napisał(a):przepiękna budowa Dolomitów, te warstwy i kolorystyka dają niezwykły efekt wraz z chmurami;

blackmore2k3 napisał(a):

Przepięknie.


Pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):No to pierwszy szczyt z wielkiej trójki Tofan zdobyty.

Dokładnie tak, chociaż to ten najniższy z całej trójki. Ale tak czy tak, stanięcie na jego szczycie cieszy ogromnie

mariusz-w napisał(a):
... więc w tym miejscu można zacytować ... podobno ulubione powiedzenie śp. Macieja Berbeki :
"Ja p******e ! ... nic w górze, wszystko w dole".

Nawet chmury pod stopami.

pozdrawiam.

No nie do końca tak wszystko w dole. Wystarczy spojrzeć, na pozostałe Tofany, które są jednak trochę wyżej

te kiero napisał(a):przepiękna budowa Dolomitów, te warstwy i kolorystyka dają niezwykły efekt wraz z chmurami;
ciekawe jak długo wchodziliście...

No właśnie nie pamiętam dokładnie czasów poszczególnych przejść. Ale chyba na samą ferratę weszliśmy dopiero koło 9. Na szczycie byliśmy koło południa.

blackmore2k3 napisał(a):No nie do końca tak wszystko w dole. Wystarczy spojrzeć, na pozostałe Tofany, które są jednak trochę wyżej

Oj tam, oj tam ... to już "apteka" ... jedna to tylko 16 metrów wyższa, a druga 13.
Z miejsca gdzie byliście to prawie niedostrzegalne.

pozdrawiam.