Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):Młody dość człowiek raczej ostrym tonem poinformował nas że to miejsce to nie jest kemping i nie wolno tutaj nocować… cokolwiek dziwna uwaga o mniej więcej 7 rano . Powiedziałem że my już zaraz odjeżdżamy...pojechał, a my niedługo za nim

Spisaliscie numery ? jak kiedys zawitam na Sardynie to mu....


Fajnie jest "pozwiedzac" Cagliari nie ruszajac sie z domu kiedy zima za oknem a kreska na termometrze ponizej zera...

czekam na ciag dalszy....

Pozdrawiam

kmichal napisał(a):... nie docenia atrakcyjności swojego "bolidu" ... ...

U nas też się takie zaczynają pojawiać, ale dopiero dotarło to do mnie ostatnimi czasy.
Dla nas pojazd był atrakcyjny, bo nieznany

rybkujaca napisał(a):Spisaliscie numery ? jak kiedys zawitam na Sardynie to mu....

Byliśmy tak zaskoczeni jego pojawieniem i słowami, że nie mogłem znaleźć długopisu
Na szczęście był nieszkodliwy o tej porze .

Swoją drogą jak tak sobie myślę i wspominam, to chyba tylko 2 razy zostaliśmy "przegonieni" z wcześniej wybranych noclegowych miejscówek. Jak na 7 sezonów w całości na dziko i trochę wcześniejszych doświadczeń (tak z grubsza licząc pewnie z 500 nocy w aucie) to chyba nie najgorszy wynik

rybkujaca napisał(a):Fajnie jest "pozwiedzac" Cagliari nie ruszajac sie z domu kiedy zima za oknem a kreska na termometrze ponizej zera...

Przydają się relacje... można się przenieść w miejscu i czasie.
Jest to jeden z głównych powodów tego, że wciąż je "tworzymy"

Pozdrawiam

23 maja, poniedziałek c.d.

Zatem wędrujemy sobie powoli po sardyńskiej stolicy starając się wybierać trasę uliczkami na których nas nie było w poprzednim roku…Cel mamy tu właściwie jeszcze tylko jeden, pewnie parę innych by się znalazło, ale to w większym oddaleniu od centrum, no nie aż tak nas interesujących. Idziemy w dół i czasem pstrykniemy to i owo… .





Mury Castello









Jako że stołeczne lotnisko nieopodal, to często coś przelatuje prawie nad głowami….



Via Ospedale i kościół San Michele.





Był zamknięty .

















Via Domenico Alberto Azuni







Kościół św. Anny.

Niedługo doszliśmy do ścisłego centrum, na Piazza Jenne, nad którym góruje Torre dell’Elefante.















Na placyku, całkiem niebrzydkim i sympatycznym stoi pomnik Carlo Felice, króla Sardynii i księcia Sabaudii w latach 1821-31. Pomnik chyba na co dzień wygląda trochę inaczej .









Ku nabrzeżu prowadzi szeroka arteria Largo Carlo Felice, na której podobnie jak w zeszłym roku pięknie na fioletowo kwitną jakieś akacjopodobne? drzewa.

Po nabrzeżu i porcie w poszukiwaniu biletów na prom w padającym deszczu wędrowaliśmy rok temu, także tym razem podarujemy sobie te okolice. Idziemy ciasno zabudowaną dzielnicą pomiędzy nabrzeżem a Castello…







wkrótce docierając do eleganckiego, reprezentacyjnego Bastionu Sant’Remy.







Przeprowadzanie remontów czy rewitalizacji nie tylko u nas zwykle ciągnie się i ciągnie… także tutaj od poprzedniego roku chyba nie za wiele się zmieniło, schody i górna część budowli jest niedostępna.

Rdzenna ludność Sardynii .



Poszli… a uliczka ładnie zielona



Którędy?



Chyba jednak w dół….





Przy komendzie policji poczujemy się bezpieczniej

Mijamy jeszcze kościół pod ciekawym wezwaniem świętego Lucyfera













I po paru krokach stajemy na placyku San Cosimo.





Kwitnące na fioletowo drzewa chyba zawsze będą się nam kojarzyć z Cagliari , ale teraz bardziej nas interesuje to, że właśnie doszliśmy do celu. Niby nie było daleko, ale czuliśmy się porządnie zmęczeni, aż przysiedliśmy chwilę na ławce by trochę odpocząć. Może to ta pogoda, ładna ale upalna i wilgotna tak na nas podziałała? .

Przyszliśmy tu by popatrzeć na bazylikę San Saturnino, najstarszą zachowaną wczesnochrześcijańską świątynię na Sardynii. Święty Saturnin, patron Cagliari był chrześcijańskim męczennikiem prześladowanym i zabitym w 304 r. przez cesarza Dioklecjana, kościół został wzniesiony nieopodal prawdopodobnego miejsca jego pochówku. Najwcześniejsze wzmianki o kościele zbudowanym na planie greckiego krzyża pochodzą z początku VI wieku do dziś zachował się w stanie powiedzmy niekompletnym , bez zachodniego ramienia. Szczerze mówiąc, nowoczesne dodatki z metalu i szkła niespecjalnie dodają mu uroku, podobnie jak fakt, że jest zamknięty, także za wiele się nie naoglądamy. W ogóle całość wyglądała na nieudostępnioną do zwiedzania, zamkniętą na stałe, a dookoła były prowadzone jakieś wykopaliska, być może otaczającego go przed wiekami cmentarza. No ale przyszliśmy, zobaczyliśmy, zaliczyliśmy .









c.d.n.

23 maja, poniedziałek c.d.

Cagliarskie cele zatem już za nami, pozostał nam kawałek drogi do samochodu. Zapuściliśmy się wschodnią stroną Castello, wzdłuż murów.

Do Castello można się dostać dwiema windami, jedna, nieczynna z powodu remontu znajduje się przy bastionie San Remy, natomiast druga – mniej więcej w jego połowie. Rok temu byliśmy przy niej na górze, teraz będzie okazja by nie tylko popatrzeć, ale i skorzystać . Zrobiliśmy to , w parę sekund byliśmy na górze, skąd są bardzo ładne widoki na wschodnią część Cagliari.

Mało prawdopodobne byśmy jeszcze kiedyś się tutaj znaleźli, zatem na pamiątkę…





Nie zaglądaliśmy już ani do katedry, ani nigdzie indziej. Parę zdjęć po drodze, m.in. przy Piazza Arsenale i Porta Cristina.















Kolejny samolocik

Po drodze zajrzeliśmy na jeszcze jeden punkt widokowy, z którego najlepiej widać było północne Cagliari z m.in. Castello di San Michele.















Viale Buon Cammino, już mamy blisko .



Autko czekało na nas w piniowym cieniu, myślę, że to całkiem niezłe, darmowe miejsce do zaparkowania chcąc zwiedzić sardyńską stolicę. Trochę nas ona dziś wymęczyła , zanim ruszyliśmy sporządziliśmy sobie tradycyjny napój energetyczny, co czasem pomaga a czasem nie za bardzo. Nawet z pomocą napoju i nawigacji nie udało się nam tak po prostu wyjechać z miasta, trochę pobłądziliśmy, ale dzięki temu napełniłem bak niedrogim paliwem . A potem już ruszyliśmy prosto na północny zachód .

Prosto to może za dużo powiedziane, trasa SS125 prowadzi przez przełęcz i jest mocno kręta. Ale ruch był bardziej niż znikomy , prawie nic zupełnie tamtędy nie jechało. Cel mieliśmy jeden – w zasadzie już od rana – uzupełnić zapas wody, rano się nie udało, musieliśmy to zrobić teraz, zatem jechaliśmy wypatrując jakiegoś ujęcia, kranika. Nie było nic .

Trasa ta nie powala, ot, droga przez góry. W najciekawszym miejscach tak to wyglądało:















Przejechaliśmy góry, wody ani śladu. Kierowaliśmy się prosto na znaną z zeszłego roku plażę Feraxi która była już tuż, tuż… ale musimy nabrać wodę . Jedną miejscowością była mikro-osada San Priamo, którą objechaliśmy zaglądając w każdy zakamarek – i nic, porażka. No trudno… nadłóżmy więc drogi i pojedźmy do większej znacznie Muravery, tam nawet jak nie będzie kranika gdzieś w centrum, to będzie na cmentarzu.

Ile się naszukaliśmy cmentarza w Muraverze, to nie wspomnę , a był praktycznie przy głównej drodze. W międzyczasie zajrzeliśmy na główny placyk miasteczka i już niemal odetchnęliśmy z ulgą bo dojrzeliśmy upragniony kranik, ale okazał się… bez wody. Ostatecznie pytając mieszkańców i spoglądając na mapkę miasta na placyku ustaliliśmy gdzie jest cmentarz, zajeżdżamy, podchodzę pod bramę… szok, czegoś takiego jeszcze nigdy i nigdzie nie widzieliśmy – cmentarz jest ZAMKNIĘTY W PONIEDZIAŁKI

Ręce nam opadły, po czymś takim to już można się tylko uśmiać . Odpuściliśmy, trochę zwykłej wody jeszcze mieliśmy, a poza tym trochę zapasów wody specjalnie do picia, której nie wykorzystaliśmy ze względu na niewysokie temperatury. Damy radę .

Zajechaliśmy nad plażę Feraxi, dokładnie w to samo miejsce w lasku w którym byliśmy rok temu. Z nowości – pojawiła się przy wjeździe budka (właściwie zwykła przyczepa kempingowa) z opłatami parkingowymi, teraz oczywiście nieczynna, ale w sezonie pewnie jak najbardziej. No i druga sprawa, nie będziemy tak zupełnie sami, nieco dalej stały dwa niemieckie T4 ewidentnie rozbite na dłużej.

My też rozbiliśmy nasz obóz , trzeba było przepakować i poupychać kupione w Cagliari wina. Ugotowaliśmy jedzonko, posiedzieliśmy przy jednym chwilkę… to był całkiem niezły dzień .

I jeszcze mapka:



A – Porto Pino
B – Castello di Acquafredda
C – Santa Maria di Uta
D – Cagliari
E – Muravera
F – plaża Feraxi

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Przeprowadzanie remontów czy rewitalizacji nie tylko u nas zwykle ciągnie się i ciągnie… także tutaj od poprzedniego roku chyba nie za wiele się zmieniło, schody i górna część budowli jest niedostępna.

do września za bardzo się nie posunęli z robotą...

kulka53 napisał(a):...cmentarz jest ZAMKNIĘTY W PONIEDZIAŁKI

heh.. rzeczywiście niespotykane...ciekawe jaki jest powód.


Cagliari bardzo ładnie prezentuje się w maju

pozdrawiam,
M

kulka53 napisał(a): Kwitnące na fioletowo drzewa chyba zawsze będą się nam kojarzyć z Cagliari

Ja kojarzę je z kwietniowym Marrakeszem, kwitnące tam jacarandy oczarowały mnie wówczas.
Te Wasze drzewka to prawdopodobnie też jacarandy. Fioletowa jest także paulownia puszysta, ale ma zdecydowanie większe kwiaty.

Mikeee napisał(a):do września za bardzo się nie posunęli z robotą...

Zadziwiająco słabo im to idzie co wydaje się dziwne bo to miejsce jest jednym z najbardziej turystyczno-reprezentacyjnych .

Mikeee napisał(a):

kulka53 napisał(a):...cmentarz jest ZAMKNIĘTY W PONIEDZIAŁKI

heh.. rzeczywiście niespotykane...ciekawe jaki jest powód.

Co kraj to obyczaj, co miasteczko a w nim cmentarz - to zwyczaj

Mikeee napisał(a):Cagliari bardzo ładnie prezentuje się w maju

Też tak sądzę.
To całkiem ładne miasto, jak na Sardynię nawet bardzo ładne, chyba trochę je polubiliśmy.
Szczególnie w pamięć zapadają widoki z i na Castello...

dangol napisał(a):

kulka53 napisał(a): Kwitnące na fioletowo drzewa chyba zawsze będą się nam kojarzyć z Cagliari

Ja kojarzę je z kwietniowym Marrakeszem, kwitnące tam jacarandy oczarowały mnie wówczas.
Te Wasze drzewka to prawdopodobnie też jacarandy. Fioletowa jest także paulownia puszysta, ale ma zdecydowanie większe kwiaty.

Aha, no tak, na Ciebie zawsze można liczyć , dzięki.
Coś doczytałem i się okazuje że powszechniej występuje w innych rejonach świata , nic dziwnego że nigdzie indziej poza Cagliari ich nie widzieliśmy (albo widzieliśmy tylko już nie kwitły ). Czyli posadzono je w mieście specjalnie dla ozdoby .

Pozdrawiam

Ale możecie zobaczyć , podobno planujecie podróż do Portugalii . My widzieliśmy jacarandy w słynnej dzielnicy Belem w Lizbonie, w pobliżu stadionu Belenenses .
pzdr.

tiwa napisał(a):podobno planujecie podróż do Portugalii . My widzieliśmy jacarandy w słynnej dzielnicy Belem w Lizbonie, w pobliżu stadionu Belenenses .

"Planujemy" to trochę za dużo powiedziane , trafniej - mamy zamiar i chęć by się tam kiedyś znaleźć .
Niewykluczone, że będzie to właśnie termin wiosenny, może nawet kwietniowy .
Może i Lizbona się znajdzie na trasie, choć ja bym najchętniej ją ominął mając awersję do dużych miast .