Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

longtom napisał(a):Jeśli nawet na zdjęciach widać, że dziurawa, to znaczy, że naprawdę była DZIURAWA.

Fakt... zdjęcia nie oddają "stanu faktycznego" jakości drogi, spłaszczają dziury, zmniejszają kamienie .
Większą część tego szutrowego odcinka pokonaliśmy na jedynce , ale tak naprawdę nie było jakichś problematycznych momentów. Myślę, że nie było gorzej niż na odcinku Kleftiko - Agios Joannis Siderianos , tylko te kałuże...

weldon napisał(a):Przypomina mi mój dojazd do wodospadów Kravicy, tylko u mnie było bardziej stromo

A myśmy asfaltem zjechali... zwinęli go w "międzyczasie" czy co?

weldon napisał(a):My tłoku nie lubimy i przyjechaliśmy...

My też nie i przyjechaliśmy... po ciemku, przespaliśmy się przy wodospadzie (trochę szumiało ) i rano zwinęliśmy się prędko "zanim nadjechały tłumy"

8 maja, środa c.d.

Praktycznie całe wybrzeże Monte Argentario zdaje się być prywatne. Każda boczna dróżka prowadzi do ogrodzonego domku, albo jakiegoś osiedla. Na jednym fragmencie nawet okrążająca półwysep droga przebiega przez tereny prywatne o czym głosiła wielka tablica. Stał tam też znak – 20 km/h i wjazd na własną odpowiedzialność .

Kilka dalszych widoczków.

















Kolejna z kilkunastu dawnych wież strażniczych, zapewne przerobiona na letnią rezydencję jakiegoś Włocha

I w ten powolny sposób objechaliśmy cały nieduży w sumie półwysep. Dróżka jest wąska, kręta i na sporym odcinku szutrowa. Po północnej stronie leży całkiem spore miasteczko Porto Santo Stefano. Objechaliśmy je dookoła

Te kolorowe domki strasznie się nam podobały





Na szczęście nie chciałem tu zaparkować



Nad nami cudowne słońce, nad lądem wciąż sporo chmur .





W Porto Santo Stefano też jest mini twierdza













Na dłużej w mieście się nie zatrzymaliśmy, nie ma co tu więcej oglądać, choć malowniczości nie można mu odmówić. Jedyne co mogłoby nas tu jeszcze kiedyś ściągnąć ponownie, to fakt, że odpływają stąd promy na wyspę Giglio . Przy nabrzeżu stał prom... nawet przez moment pomyślałem, że przecież mamy jeszcze chwilę czasu do spędzenia we Włoszech, może by popłynąć? . Następnym razem .

Nie bylibyśmy sobą, gdybyśmy nie spróbowali znaleźć się w najwyższym punkcie jakiejś wyspy na której jesteśmy, w tym przypadku półwyspu. Z mapy wynikało jasno, że w najwyższe partie wiedzie dobra droga, zresztą droga będzie zawsze, gdy są anteny . Il Telegrafo, najwyższy szczyt Monte Argentario wznosi się na 631 m.npm. Pojechaliśmy tam.

Chwilę trwało zanim odnaleźliśmy właściwą drogę i potem mozolnie wspinaliśmy się coraz wyżej i wyżej. Około 10 km jazdy trzeba by być w okolicach najwyższych partii półwyspu... jak było do przewidzenia, w okolicy anten stał piękny okrągły zakaz wjazdu . Zresztą i tak wszędzie w okolicy rósł las, widoków nie było żadnych. Wracamy.

Nie... nie zjedziemy stąd jeszcze tak szybko . Zatrzymałem się w ustronnym miejscu, tam w promieniach pięknie świecącego i grzejącego słońca postanowiliśmy wykapać się choć raz w komfortowych warunkach .

Po kąpieli – kilka fotek











Łąka i Giglio

Zjechaliśmy ciut niżej, tam przy drodze były znaki kierujące do punktu widokowego i krzyża.

Krzyż stoi w sąsiedztwie kolejnej grupy anten















Ale widok , na taki właśnie liczyliśmy



Nawet Fuji nie był w stanie szerokokątnie objąć całości... stąd panoramka

Monte Argentario rzecz jasna było kiedyś wyspą, a że leżało całkiem blisko brzegu to nawiało te mierzeje po obu stronach. A środkowy most, ten z Orbetello, istniał już za Rzymian.

Kilka zbliżeń

Feniglia





Orbetello





Giannella





A w dole – pole golfowe



Marina przy Porto Ercole





Feniglia i Ansedonia



Klasztor Convento dei Padri Passionisti.

No to wracamy... najwyższy czas udać się na obiad , no a potem na spoczynek . Trzeba znaleźć dobre miejsce... wypatrywaliśmy go z góry i uznaliśmy, że pojedziemy sobie północną mierzeją w kierunku lądu, może tam coś ciekawego się znajdzie. Bo zbyt daleko z półwyspu odjeżdżać nie chcieliśmy .

Wzdłuż całej mierzei ciągnie się plaża. Piaszczysta, miejscami dzika, ale nie tak ładna jak Feniglia.

Ale można na nią wjeżdżać autami . Prawie jak w Grecji...



Widok na Monte Argentario w promieniach zachodzącego słońca.







I w drugą stronę.





O, tam byliśmy



Plażowe kwiatki...



trawki...



i ptaki







Fajne miejsce na nocleg znaleźliśmy tuż obok tego miejsca gdzie zatrzymaliśmy się na te fotki, tak mniej więcej pośrodku mierzei. To był zupełnie dziki odcinek, bez domów, kempingów itp. Wzdłuż plaży wąskim paskiem rósł las brzegiem którego można było przejechać piaszczystą dróżką. Do głównej było bardzo blisko, ale schowaliśmy się w „zatoczkę” pod drzewami, tak, że w ogóle nie było nas widać . Ugotowaliśmy sobie porządne jedzenie a potem jeszcze raz poszliśmy na plażę.

Zachód słońca nad Monte Argentario



Dzisiejsze mapki:



A – nocleg „gdzieś w Lacjum”
B – Montalto di Castro
C - Orbetello



A – Obetello
B - plaża Feniglia
C – Porto Ercole
D – Porto Santo Stefano
E – okolice najwyższego szczytu Il Telegrafo
F – nocleg przy Monte Argentario.

c.d.n.

Niezła panoramka.
Fajna miejscówka.

kaszubskiexpress napisał(a):Niezła panoramka.

Dzięki
Dawniej gdy więcej chodziliśmy po górach to i panoramek robiliśmy potem więcej. A teraz, jak już trafiliśmy w takie miejsce z widokiem na 2 mierzeje i cypelek pośrodku (jedyne zresztą tak dogodne) to nie sposób było tego nie wykorzystać

mysza73 napisał(a):Zapisałam sobie Porto Santo Stefano ,
spodobało mi się bardzo ,
muszę tak kombinować, żeby tam kiedyś zajrzeć .

To tak naprawdę też Toskania, ta ciut mniej znana
Widywaliśmy już ładniejsze okolice, ale i ten półwysep też przypadł nam do gustu... i jego też chcieliśmy zaliczyć już rok temu, ale dobrze wykombinować udało się dopiero teraz
Kto nie kombinuje, ten nie ma

Pozdrawiam i zapraszam na c.d.

No i nadrobiłem...

Most-chudziak, góry i miasto-widmo, ustawiłbym na pierwszym miejscu listy przebojów tego okresu co nadrabiałem. Te widoki na te zatoczki półwyspu też się kwalifikują.

W tym tempie to do Wezuwiusza i Amalfii to za dwa, trzy lata dojedziecie?

Czy ja tu dostrzegam po prawej stronie namiocik na plaży?:

DarCro napisał(a):No i nadrobiłem...

Most-chudziak, góry i miasto-widmo, ustawiłbym na pierwszym miejscu listy przebojów tego okresu co nadrabiałem. Te widoki na te zatoczki półwyspu też się kwalifikują.

No i fajnie że znów jesteś
Narobiłeś sobie zaległości w relacjonowaniu . Za miesiąc to my będziemy pewnie nadrabiać .

Sporo miejsc odwiedzonych w czasie tych 2 tyg bardzo się nam podobało, z tym że nie zawsze były to te same miejsca . Mam jeszcze parę dni... może uda się dokończyć i popełnić jakieś mini podsumowanie.

Miasto-widmo piękne nie było, ale "robiące wrażenie" - to na pewno.
Argentario pewnie bylibyśmy bardziej zachwyceni i oszołomieni... no ale już wcześniej byliśmy w HR, MNE, AL, GR, więc było... ładnie
A góry , mało które nie wzbudzają w nas emocji...

DarCro napisał(a):W tym tempie to do Wezuwiusza i Amalfii to za dwa, trzy lata dojedziecie?

Tempo mamy faktycznie takie sobie , a ile jeszcze po drodze opuściliśmy i trzeba będzie uzupełnić . Niemniej, odpuszczając Rzym do Amalfi i okolic mamy szczere chęci dotrzeć za rok. A jak się nie uda, no to za dwa

DarCro napisał(a):Czy ja tu dostrzegam po prawej stronie namiocik na plaży?:

Namiocik jak malowany... tyle że chyba plażowy

9 maja, czwartek

Spało się super...ta nadmorska noc była najcieplejsza ze wszystkich włoskich nocy. Tym razem nie wstajemy już tak wcześnie jak zwykle, tym razem nigdzie się nam aż tak bardzo nie spieszy... przecież nikt nie zajmie nam miejsca na tej wczoraj odwiedzonej dzikiej plaży . Feniglia bardzo się nam spodobała, na tyle, że postanowiliśmy zostać tu jeszcze jeden dzień, poplażować... a zrezygnować z odwiedzenia z czegoś tam jeszcze co w planie było .



Wczesnoporanny widoczek na Porto San Stefano