Małe i duże bałkańskie podróże :-)

10 września, środa c.d.

Początkowo nie mieliśmy zamiaru iść do drugiego wodospadu, ale jak to, być tu i go nie zobaczyć? Ostatecznie uzgodniliśmy, że Małgosia poczeka na mnie a ja pójdę, pooglądam też i jego a potem jej opowiem czy było warto .

Prawie cały odcinek drogi jest porządnie stromy , wysokość zdobywa się więc szybko i już za chwilę pierwszy wodospad jest sporo niżej.





Tadaaaam....



























Fajne miejsce, puste o tej porze, chociaż po ścieżce widać, że odwiedzane dość często. Chętnie bym się pokąpał... ale woda jest jednak za zimna jak na moje możliwości zanurzeniowe .

Generalnie jest tu ciekawie i ładnie, ale wciąż mamy w pamięci Milopotamos, wodospady i baseniki na jedynej płynącej także latem rzeczce na Kithirze.... Chyba pod większym wrażeniem byliśmy wtedy, a może to dlatego, że to był ten Pierwszy Raz?

Dostrzegam Małgosię na dole....



Fujowy zoom daje radę





Wróciłem na dół, jakoś udało mi się zejść a nie zjechać w tempie znacznie szybszym niż dopuszczalne. O ile pierwszy wodospad jest dostępny bez problemu, ten drugi wymaga już nieco wysiłku i ostrożności, ale mimo wszystko, dostępny jest także dla prawie każdego. Na dole zgromadził się już mały tłumek amatorów kąpieli w słodkiej wodzie i zwykłych „odwiedzaczy”.

Posiedzieliśmy jeszcze trochę razem obserwując poczynania innych ludzi (w sumie nieczęsto mamy ku temu okazję ) i ruszyliśmy do samochodu.













c.d.n.

kulka53 napisał(a): O ile pierwszy wodospad jest dostępny bez problemu, ten drugi wymaga już nieco wysiłku i ostrożności, ale....

....było warto...

Pozdrawiam

10 września, środa c.d.

Upał dziś porządny, ale w tej zalesionej i w związku z tym zacienionej części wyspy panuje przyjemny chłodek. Do tego ta woda.... wszędzie prawie gdzie się człowiek obróci, coś błyszczy w słońcu, spływa, szumi.

Skręcamy do Loutry. Ta miejscowość znana jest z dwóch powodów, jednym i ważniejszym są gorące źródła termalne, których powiem od razu i bez bicia – nie zlokalizowaliśmy . Albo nie trafiliśmy tam gdzie trzeba, albo co wydaje mi się bardziej prawdopodobne, obiekt zwyczajnie już nie działa . Mniejsza z tym, i tak nie mieliśmy zamiaru korzystać, ale chcieliśmy chociaż zobaczyć jak to wygląda. No ale bez większego żalu skierowaliśmy się za drogowskazami ku drugim znanym i łatwo dostępnym wodospadom – Gria Vathra, które znajdują się około kilometr od „centrum” niewielkiej Loutry.

Na końcu brukowanej uliczki jest mini placyk gdzie można zostawić auto (w cieniu rzecz jasna ). Można po wybojach podjechać jeszcze kawałek dalej, już wzdłuż rzeczki, co postanowiła zrobić kolejna grupka hippisów w zdezelowanym Mercedesie-busie , ale my sobie podarujemy. Co prawda nie mamy zielonego pojęcia jak daleko jest do wodospadów , niemniej chcemy je zobaczyć. Tu uwaga: jeśli ktoś chce zobaczyć je „od spodu” wystarczy podejść naprawdę niedaleko wzdłuż rzeczki, tam podejdziemy później. Natomiast znacznie ciekawszy wg mnie jest widok „z góry”, w tym celu trzeba się trochę nasapać podczas podejścia w ogóle nieoznakowaną ścieżynką wśród paproci. I jeszcze druga uwaga... dla w miarę odważnych i choć trochę sprawnych – jest możliwość zejścia po skałach korytem rzeki z góry na dół .

Póki co jesteśmy na górze .





Jak widać, nie sami.

Młodzi ludzie właśnie zbierają się do odejścia, a idą w dół wzdłuż strumienia , chętnie zajmę ich miejsce





Zejście w dół po stromej skale...

Na zdjęciach zdecydowanie nie jest to to samo, co na miejscu , całkiem fajne miejsce.

Wracam.



Nie zdecydowałem się na zejście wzdłuż strumienia, chociaż pewnie dałbym radę. Ale bez zamoczenia butów by się nie obeszło, tych do wody przy sobie nie miałem, a bez butów po skałach, no cóż, to nie dla mnie. Grzecznie więc zeszliśmy z powrotem ścieżką by dojść do baseników i dolnej części wodospadu.



Ci ludzie zaraz sobie poszli i byliśmy całkiem sami.















Całkiem sami? No, chyba nie do końca



Na „wysepce” utworzonej przez dwie odnogi rzeczki stało kilkanaście namiotów . Przynajmniej niektóre były na pewno zamieszkiwane o czym świadczyło porozwieszane na sznurkach pranie... Teraz wiedzieliśmy to już na pewno, z taką wciąż praktykowaną swobodą obozowania jak na Samotrace nie spotkaliśmy się w Grecji jeszcze nigdy i nigdzie .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Póki co jesteśmy na górze .

\

... nie ma co - ładne widoki są z góry ... ... mogłeś nie kropkować - byłyby jeszcze ładniejsze ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):
Na „wysepce” utworzonej przez dwie odnogi rzeczki stało kilkanaście namiotów . ...

Fajna "meta".
Cień, bieżąca woda...

pzdr

kmichal napisał(a):... nie ma co - ładne widoki są z góry ... ... mogłeś nie kropkować - byłyby jeszcze ładniejsze ... ...

Wolałem nie ryzykować... na forum ostatnimi czasy cenzura w tym temacie zapanowała
Ale tak między nami... nie masz czego żałować

longtom napisał(a):Fajna "meta".
Cień, bieżąca woda...

Jedyny minus (jak dla mnie) to częste wizyty odwiedzających wodospady.
Ale niewykluczone, że mieszkańcom namiotów to wcale nie przeszkadza

Pozdrawiam

10 września, środa c.d.

Wymoczeni w lodowatych wodach samotrackich strumieni zapragnęliśmy trochę się ogrzać . Właściwie całą wyspę już objechaliśmy... co my tu będziemy jeszcze robić? . Dziś, mimo że pora zrobiła się mocno popołudniowa, pojechaliśmy na trochę do Kamariotissy. Trochę pooglądamy portową mieścinę a przy okazji zorientujemy się gdzie kupuje się tam bilety na prom.

Po kilkunastu minutach parkowałem już auto na sporym placu przy nabrzeżu. Wieczorem, gdy przypłynęliśmy, po ciemku niewiele było widać, w świetle dnia okazało się, że Kamariotissa nie jest ani szczególnie ciekawa, ani też duża. Śmialiśmy się, gdy przy wjeździe zauważyliśmy drogowskaz, centrum prosto, port w prawo... jak się okazało, dwie uliczki szły dokładnie równolegle oddzielone jednym rządkiem domów – wynika z tego, że centrum od portu jest oddalone o może 100 metrów .

Było piękne, słoneczne, upalne, bezchmurne popołudnie. Szybko znalazłem miejsce gdzie sprzedaje się bilety, jest ono w jednym z domów przy nabrzeżu, naprzeciw portu. Pokręciliśmy się parę chwil po okolicy, szczerze mówiąc nie ma tu nic przykuwającego uwagę.

Starożytna Nike i całkiem nowoczesny krąg... Stonehenge naszych czasów?





Teoretycznie jest to chyba miejska plaża



Kamariotissa na tle Fengari







Największy, a być może jedyny? kościół w porcie.



Zamknięty.

Jeszcze mamy lato



Jakby późne...



Czekają na lepsze czasy?





Może nic specjalnego tu nie ma, ale... brzydko nie jest







Pół godzinki i możemy jechać. Po drodze do stolicy napotykamy jedyną na Samotrace stację benzynową... z braku konkurencji tanio nie jest (1,89 za Pb)



Lubię takie widoczki




Zanim przyjechaliśmy tu, na Samotrakę, nie bardzo miałem czas i głowę na to by wcześniej przeglądać zdjęcia wyspy w sieci. Czytając jakieś opisy tu i ówdzie nabrałem wyobrażenia, że wyspa jest jednym wielkim masywem górskim wystającym z morza strzelistym szczytem. Okazało się, że może i masyw jest spory, ale strzelistego szczytu zdecydowanie tu brak... Fengari to niewysoka kulminacja trójramiennego łańcucha skalistych na tej wysokości gór. Trudno tak naprawdę się nawet zorientować, gdzie ten najwyższy punkt się znajduje.



Pagórkowate obszary zachodniej Samotraki są wykorzystywane rolniczo, jak nie na oliwne gaje bardziej na południu, to na zżęte o tej porze roku pola zbóż w tej okolicy.





c.d.n.

kulka53 napisał(a):Teoretycznie jest to chyba miejska plaża

... jak na plażę miejską to tłumów nie ma ... ... ale za bardzo to chyba nie ma się czemu dziwić ... ...

kulka53 napisał(a):Może nic specjalnego tu nie ma, ale... brzydko nie jest

... port na tle gór prezentuje się przyzwoicie ... ...
Pozdrawiam.