Małe i duże bałkańskie podróże :-)

1 września, niedziela

Noc po długiej podróży przespaliśmy jak zawsze jak dwa kamienie , mimo upływającego czasu wciąż na tyle nieduże, że spokojnie mieszczące się na rozłożonych skodowych fotelach. Ranek przywitał nas ciepełkiem i prawie bezchmurnym niebem, humory jak zawsze dopisywały. Zebraliśmy się szybciutko... zawsze tak jest gdy na śniadanie wyciągamy z lodówki jeszcze nie zjedzone kanapki . Okolica w jakiej spędziliśmy noc okazała się całkiem niczego sobie



Do leżącego nad jeziorem Dojranu dojechaliśmy w kilka zaledwie minut. Jeszcze sto lat temu było tu całkiem spore miasto zamieszkałe głównie przez Turków i Bułgarów... na skutek zawirowań historii, decyzji podejmowanych gdzieś, tysiące kilometrów stąd, zmian granic, wysiedleń, miasto najpierw opustoszało, następnie, z końcem I wojny światowej zostało całkowicie zrównane z ziemią. Dziś nad brzegiem jeziora, podzielonego po połowie pomiędzy Macedonię i Grecję, znajdują się po macedońskiej stronie dwie wsie. Nowy Dojran, przy nieco wyższym, niezbyt dostępnym, zarośniętym trzcinami odcinku to zwykła wieś jakich w okolicy wiele. Stary Dojran to miejscowość, którą na macedońską miarę można nazwać kurortem... jak zauważyliśmy jest tu jakiś hotel, są kwatery do wynajęcia... na chwilę się zatrzymaliśmy.

Poranny spokój, cisza, sielankowe widoczki na unoszące się bez ruchu na tafli otoczonego górami jeziora łódki – tak właśnie zapamiętaliśmy to miejsce















Jak kurort, musi też być i plaża i coś w rodzaju promenady



Tu sezon się już skończył, pozostały tylko stojaki na parasole... ciekawy patent



Tyle piachu w butelkach, nic dziwnego, że na plaży za dużo go nie ma

Pospacerowaliśmy chwilkę po nabrzeżu, uzupełniliśmy zapasy butelkowej wody z napotkanego kraniku. Widać było, że to miejsce jest z pewnością dość popularne na lokalną skalę, może gdyby była inna pora i potrzeby poszlibyśmy się wykąpać w ciepłej wodzie jeziora o kamienistym dnie... ale teraz pojechaliśmy dalej. Przejście graniczne było tuż obok a na nim kilka samochodów, po paru minutach stało się to, o czym marzyliśmy przez cały prawie rok... witaj Grecjo

c.d.n.

kulka53 napisał(a):

c.d.n.

To, co na tym zdjęciu wygląda już bardzo zachęcająco
Ładne kolorki, wzgórza, domek na wodzie

Witaj Grecjo

Melduję się nieco spóźniony, ale po drodze różne rzeczy się działy - w tym wczorajszy gdański koncert brytyjskiego zespołu New Model Army (i polskiej Armii)

kulka53 napisał(a):...stojaki na parasole... ciekawy patent

Jeszcze można z opon samochodowych robić (środek zalewamy cementem)

pzdr

kulka53 napisał(a):Grecja w ogóle a jej wyspy mniejsze i większe tym bardziej mocno nas wciągnęły... wpadłem na taki pomysł jeszcze przed wyjazdem, że skoro inni zdobywają przeróżne Korony – Polski, Europy, Ziemi czy Himalajów, wyznaczają sobie jakiś cel, to my możemy spróbować zdobyć cel na miarę naszych możliwości - Koronę Greckich Wysp i spróbować dopłynąć na wszystkie zamieszkałe

Piękny plan Trzymam kciuki, bo jeszcze długo będzie co oglądać na forum .

Czekam z niecierpliwością na greckie krajobrazy.

tony montana napisał(a):Melduję się nieco spóźniony, ale po drodze różne rzeczy się działy - w tym wczorajszy gdański koncert brytyjskiego zespołu New Model Army (i polskiej Armii)

Meldunek przyjęty, spocznij!

Zdjęć jak zwykle mam ogromny nadmiar. Dzięki za zwrócenie uwagi- te kolorki w nielubianym przeze mnie odcieniu różu dowalił mi google+. Znalazłam gdzie to zmienić w ustawieniach i odhaczyć automatyczne ulepszanie kadrów. Ale najpierw musiałam na już wysłanych zdjęciach odzyskać oryginały. Ciężkie jest życie z ulepszaczami

longtom napisał(a):

kulka53 napisał(a):...stojaki na parasole... ciekawy patent

Jeszcze można z opon samochodowych robić (środek zalewamy cementem)

pzdr

weldon napisał(a):
Ale to musi być z felgą, bo inaczej parasola nie będzie gdzie wsadzić

Nie jestem pewna czy takiego rozwiązania gdzieś na jakiejś plaży nie widzieliśmy Pomysłowość Greków z ich prowizorką potrafi zaskoczyć.

marze_na napisał(a):

kulka53 napisał(a):Grecja w ogóle a jej wyspy mniejsze i większe tym bardziej mocno nas wciągnęły... wpadłem na taki pomysł jeszcze przed wyjazdem, że skoro inni zdobywają przeróżne Korony – Polski, Europy, Ziemi czy Himalajów, wyznaczają sobie jakiś cel, to my możemy spróbować zdobyć cel na miarę naszych możliwości - Koronę Greckich Wysp i spróbować dopłynąć na wszystkie zamieszkałe

Piękny plan Trzymam kciuki, bo jeszcze długo będzie co oglądać na forum .

Czekam z niecierpliwością na greckie krajobrazy.

W przewodniku naliczyliśmy 75 wysp - plan na bardzo długie lata gdyby utrzymać tegoroczną średnią. Oby się Grecja za szybko na wyspach nie zmieniała
W relacji będą krajobrazy (nie pejzaże), ciekawostki przyrodnicze i archeologiczne, widoki ze zdobytych szczytów, cykladzkie (i nie tylko) osady, białe kapliczki, wiatraki stare i nowe, zwierzęta i rośliny, porty i mnóstwo plaż.

1 września, niedziela c.d.

Wioska Doirani, jedyna miejscowość po greckiej stronie leżąca nad jeziorem niczym szczególnym naszej uwagi nie zwróciła... może jedynie tym, że w przeciwieństwie do łatwo dostępnych brzegów po stronie macedońskiej, tu przy granicy wszystko otoczone było płotami i drutem kolczastym . Pojechaliśmy dalej na wschód, prawie zupełnie pustą o tej porannej, niedzielnej porze, szeroką i dobrą drogą. Minęliśmy po prawej przebłyskujące w oddali jezioro Kerkini i kawałek dalej zderzyliśmy się z brutalną rzeczywistością powakacyjnego bułgarskiego najazdu na Grecję . Znaleźliśmy się bowiem na podstawowej, najkrótszej drodze z Sofii do Salonik, a tym samym i na płw. Chalkidiki.... Stan jej jest dość beznadziejny, widać co prawda było, że kiedyś planowano tu zbudowanie tworu autostradopodobnego, jednak wiadomo... pieniądze zapewne unijne Grecy woleli przeznaczyć na coś innego i powstały tylko jakieś fragmenty, wiadukty i.t.p. Przed Serres większość Bułgarów skręciła na szczęście na wspomniane Saloniki, a my skierowaliśmy się właśnie do samego Serres.

Pewnie zatrzymalibyśmy się tu na dłuższą chwilę, gdyby nie to, że czas nasz tego dnia był troszeczkę ograniczony. Serres posiada bowiem kilka bizantyjskich i osmańskich zabytków i być może jeszcze będzie okazja by je zobaczyć... dziś postanowiliśmy odwiedzić tylko jeden, położony parę kilometrów za miastem.

Monastyr Prodromou (św. Jana Chrzciciela) to najcenniejszy zabytek w tej okolicy. Zbudowano go w 1270 roku w górskim wąwozie na północny wschód od Serres. Klasztor zasłynął z pięknie malowanych ikon i innych obrazów a obecnie zamieszkują go siostry zakonne.

Przez Serres przejechałem na szczęście dość gładko, czasem wśród gąszczu rozpraszających wzrok kierowcy detali, typowego dla greckich miast, udawało mi się wypatrzyć kierujący do klasztoru drogowskaz. Troszkę ogłupiała nawigacja tym razem nie przydała się za bardzo, trzeba było polegać na sobie . Za miastem wspinaliśmy się mozolnie coraz wyżej i wyżej, krętą i wąską górską uliczką pokrytą nowym asfaltem. Otwierające się przed nami krajobrazy, typowe w sumie dla górskich okolic wnętrza Grecji po raz kolejny mnie zachwyciły.... dziwne to trochę, niby dobrze się je zna, pamięta, ale gdy po tak długiej przerwie znów się je widzi, serce się raduje a oczy chcą je chłonąć, napawać się nimi . Niemniej, baczną uwagę trzeba było zwracać na pojawiające się co chwilę z naprzeciwka samochody – niechybny znak tego, że poranne niedzielne nabożeństwo w klasztorze już się skończyło .

Rzeczywiście, gdy dojechaliśmy na miejsce (tu droga się kończy), na przydrożnych parkingach było jeszcze tylko kilkanaście aut. Zaparkowałem w cieniu, wzięliśmy aparaty i poszliśmy zobaczyć dokąd dojechaliśmy .

Pierwsze wrażenie było takie sobie

Fakt, że to poza murami monastyru, ale przywitała nas lekka ruina





Ale i postępujące prace remontowo-budowlane

Monastyr jest otwarty a wejście darmowe.

We wnętrzu trwało właśnie sprzątanie, odkurzanie. Weszliśmy, ale szybko poinformowano nas że zdjęć nie będziemy mogli zrobić . Dość mroczna atmosfera i krzątające się non stop siostry sprawiły, że odpuściliśmy jakikolwiek próby uwiecznienia dość ciekawego, nastrojowego wnętrza świątyni i tylko mu się poprzyglądaliśmy.

No trudno, za to na zewnątrz nikt pstrykać nie zabraniał













W bocznych budynkach urządzono nieduże muzeum w którym można było zobaczyć eksponaty i stare zdjęcia ilustrujące dawne życie mieszkańców monastyru, utrzymujących się z uprawy oliwek, winorośli i hodowli.





















Niedługo trwała nasza wizyta w monastyrze Prodromou, może w sumie godzinkę.











Wróciliśmy do auta, zjedliśmy co nieco, wzmocniliśmy się nieco używanymi podczas podróży napojami energetycznymi i byliśmy gotowi na dalszą drogę. Myślę, że przejeżdżając przez Serres warto tu zaglądnąć, choćby dla ładnych widoków na głęboką dolinę na zboczu której schowany jest monastyr.



c.d.n.

Super się zapowiada zasiadam do lektury

Z niewielkim opóźniaczem też jestem i czekam na ciąg dalszy.

Za rok może i my powrócimy do wakacji w Grecji, po prawie 10 latach przerwy

Bardzo mi się podoba Wasz plan z koroną wysp... 75... my byliśmy póki co na czterech

Zdjęcia z muzeum - eksponaty przypominają mi trochę Cypr i wioskę Omodos na przedgórzu Gór Troodos - tam też były takie domo-piwniczki z muzealno-działającymi jeszcze niekiedy narzędziami i przedmiotami.

Oczywiście kupiliśmy dwa czy trzy dość ciężkie, półsłodkie, przepyszne wina w tym miejscu

Na Rodos z kolei podobny klimat miała wioska Emponas, na zboczach Atavyros (1215 m n.p.m)
http://goo.gl/maps/8s0gv

Tam też kupiliśmy pyszne wino, tylko jedno dojechało (doleciało) do domu

A przy okazji gdyby ktoś miał okazję zakupić (coprawda ani greckie ani cypryjskie, jeno włoskie)
Primitivo di Manduria - DOLCE NATURALE - to polecam

kulka53 napisał(a):

Bardzo mnie ten motyw zafascynował.
Jednego smoka ziejącego piekielnym ogniem widzieliśmy w Meteorach, drugiego w Bitoli w Macedonii.

Cały monastyr w takim meteorytowym klimacie.

pzdr

longtom napisał(a):

kulka53 napisał(a):

Bardzo mnie ten motyw zafascynował.
Jednego smoka ziejącego piekielnym ogniem widzieliśmy w Meteorach, drugiego w Bitoli w Macedonii.

Cały monastyr w takim meteorytowym klimacie.

pzdr

I te kolory...


Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):że skoro inni zdobywają przeróżne Korony – Polski, Europy, Ziemi czy Himalajów, wyznaczają sobie jakiś cel, to my możemy spróbować zdobyć cel na miarę naszych możliwości - Koronę Greckich Wysp i spróbować dopłynąć na wszystkie zamieszkałe

Ja sie pochwalę: zdobyłem Koronę Polskich Wysp, a także Słowackich, Czeskich i Węgierskich.