Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Chciałem wejść na grzybowy kapelusz ale nie chciałem go przypadkiem zniszczyć... może Danusia jeszcze go kiedyś odwiedzi? .



Skomplikowany i dość ostry skalny teren















Rosną tu też inne, malutkie grzybki



Ale ten duży jest naprawdę bardzo fajny i warto było się przespacerować do tej jednej z największych ciekawostek Kimolos – Skiadi



Czasu mamy jeszcze sporo, dlatego nasz spacer po wnętrzu wyspy jeszcze się tak szybko nie skończy...

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Chciałem wejść na grzybowy kapelusz ale nie chciałem go przypadkiem zniszczyć... może Danusia jeszcze go kiedyś odwiedzi?

Czuję się zobowiązana do odwiedzin. Jka tylko będzie okazja (albo ją wywołamy ), to z przyjemnością wybiorę się na "grzybobranie".

kulka53 napisał(a): nasz spacer po wnętrzu wyspy jeszcze się tak szybko nie skończy

Paleokastro?

dangol napisał(a):z przyjemnością wybiorę się na "grzybobranie".

Tak miedzy nami, to ja bardzo chętnie wróciłbym jeszcze raz na Kimolos
Może niekoniecznie na grzyby (za którymi oboje w ogóle nie przepadamy) , ale ta wysepka zasługuje na nieco więcej czasu niż myśmy na niej spędzili.

dangol napisał(a):Paleokastro?

Bingo
Ale dopiero wieczorem

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):... spacer po wnętrzu wyspy jeszcze się tak szybko nie skończy...

To dobra wiadomość, bardzo ładna ta Pilzinsel.

pzdr

longtom napisał(a):To dobra wiadomość, bardzo ładna ta Pilzinsel.

Skojarzyło mi się z piwem , ten obcy język jednak jest mi obcy
Jak dobrze że są internetowe tłumacze

To idziemy

14 września, piątek c.d.

Spod Skiadi wracamy tą samą drogą, ale nie do samochodu, kawałek przed „parkingiem” jest rozwidlenie ścieżek. Kiedyś ktoś podpisał kierunki na kawałkach desek, pomalował znaki na kamieniach, dzięki temu mogliśmy się zorientować, że na szczyt Paleokastro, najwyższy punkt Kimolos należy iść właśnie tędy. Wysokość góry nie jest mocno imponująca, wynosi około 360 metrów, a przed wiekami, za panowania Wenecjan nad wyspą, właśnie tu powstała obronna twierdza. Pozostały z niej tylko ruiny, a skoro jesteśmy tak blisko i mamy trochę czasu, pamiętając malowniczą Paleochorę na Kithirze, chętnie zobaczymy jej odpowiednik na Kimolos .

Jest bardzo gorąco. Co prawda powiewa lekki wiatr i słońce nawet czasem chowa się za jakąś chmurkę, ale powietrze jest parne, wilgotne, męczące. Za to widoki... niczego sobie .





To jest chyba drugi co do wysokości szczyt wyspy, Sklavos



Ścieżka, murki, opuncje, oliwki, zeschłe trawy...



Gdzieniegdzie jednak kwitnie coś innego niż urginie



Można też napotkać jakieś zwierzę



Można też spotkać ludzi , i to na dodatek turystów . Z przeciwnej strony szło kilka osób w dość zaawansowanym wieku, to byli Niemcy. Spytałem jak daleko jeszcze do Paleokastro, rzut beretem, jakieś pół godzinki .

No to zaraz zajdziemy .



Nieprawdopodobne, że ktoś wciąż uprawia takie pólka ...



Cała wyspa była tak zagospodarowana... pewnie w przeszłości uprawiano tu zboża. Przecież tyle ruin wiatraków widzieliśmy z rana .





Plaży nie widać, ale zatoczka wygląda ciekawie





Te to są wszędzie



Paleokastro



Pół godzinki zmieniło się w godzinę i choć rzeczywiście znaleźliśmy się już bardzo blisko szczytu który jak sądziliśmy będzie właśnie tym co trzeba, to żadnych ruin w okolicy nie było widać .

Za to zobaczyliśmy inny ciekawy obrazek , minął nas mieszkaniec wyspy z osłem i kozami











Właśnie, dlaczego był ciekawy? . Osła uważa się za głupie zwierzę, a konia za zwierzę mądre bo potrafi swojego nieprzytomnego pana dowieźć do domu. Ten osioł był wyjątkowo mądry bo to właśnie on sam prowadził się bez poganiania do własnej zagrody, a stadko kóz chłop cały czas musiał batem zaganiać.

Potem my minęliśmy jego... kawałek dalej miał swoją „działkę” czyli porosły zeschłą trawą kawałek wydartej górom ziemi. Gdy byliśmy obok właśnie kopał tę ziemię motyką, chyba usuwając to co w jego ocenie było chwastami...

Nie myliłem się w ocenie zatoczki... teraz wyglądała jeszcze bardziej zachęcająco





Mniej zachęcająco wyglądało niestety Paleokastro . Doszliśmy już do podnóża najwyższej jego części gdzie zrobiło się trochę stromo, ale nie na tyle by nie dało się tam wejść. Jednak nie było widać żadnych ruin, kompletnie nic, wszędzie tylko bardziej współczesne murki i czasem zawalona chata. Moglibyśmy podejść na szczyt, ale nie widzieliśmy w tym sensu... czego później pożałowaliśmy ...zawsze to jeszcze jedna góra byłaby zaliczona. Ale w tamtym momencie nastawieni byliśmy na ruiny, których kompletnie tu nie było .

Podeszliśmy więc jeszcze kawałek lekko obniżającą się ścieżką która przeszła na zachodnią stronę szczytu. Warto było, widoki były przepiękne .

Kolejne zatoczki... jedna z nich to pewnie Agioklima, zatoczka z ładną plażą i położoną nieopodal morską jaskinią. Jest to jedno z dwóch miejsc które, jak sądzę warto było jeszcze koniecznie zobaczyć na Kimolos .













Strome, ostre, powulkaniczne północno-zachodnie stoki Paleokastro









Do Agioklimy nie poszliśmy, nie mieliśmy takiego planu... trzeba byłoby przeznaczyć na taką wycieczkę cały dzień. Trudno, pozostawimy przyjemność jej odkrycia naszym ewentualnym następcom . Pocieszyliśmy się czym innym... u podnóży Paleokastro rosła ogromna, rozłożysta figa , owoce były właśnie takie, jakie lubimy najbardziej – słodkie, już zeschnięte, ale jeszcze nie na wiór – po prostu wspaniałe. I do tego w takich ilościach, że nazrywałem cały worek . Osładzały nam jeszcze kilka kolejnych greckich dni .

Nie chcieliśmy jeszcze tak szybko stąd odchodzić, przysiedliśmy więc na kamieniach by trochę odpocząć, coś zjeść i pokontemplować w spokoju górskie wnętrze malutkiej greckiej wysepki Kimolos...



Sklavos



Niezdobyte Paleokastro





Współczesnych murków tu nie brakuje









W dole kościółek do którego chyba można nawet dojechać, Agios Georgios.



Porosty









Kilka zdjęć z drogi powrotnej









Znajomy osiołek





Zrobiliśmy jeszcze inne zdjęcia. Na jednym ze wzgórz dostrzegliśmy starszego człowieka, podobnie jak ów napotkany wcześniej uprawiającego kawałek swojej ziemi. Nie wiedzieliśmy i nie dowiemy się jaki był cel tej pracy, cel kopania motyką zeschniętej na kamień ziemi i wyrywania rudej, wyschniętej trawy podczas upalnego popołudnia. Gdzieś na odludziu, gdzieś na końcu Grecji, na końcu Europy...







Nie udało się znaleźć ruin, chyba wcale ich tu nie ma, a może trzeba dokładnie wiedzieć gdzie szukać tych resztek? Nawet jeśli tak, nie ma to jak sądzę większego sensu. Ale mimo to nie żałujemy tego czasu spędzonego na wędrówkach po wnętrzu Kimolos, takie krajobrazy nieczęsto mamy przecież okazję oglądać.

Podchodząc do samochodu usłyszeliśmy wydobywający się z niego donośny pisk . Nie, nie zagnieździły się tam żadne ptaki , trochę jednak nas nie było i po prostu znów wyładował się akumulator zasilający włączoną na czas nieobecności lodówkę z naszymi zapasami. Teraz wiem już że to żaden problem , wystarczy zawsze zostawiać auto na lekkim spadzie . Przebraliśmy buty, uzupełniliśmy płyny, wsiedliśmy i gdy auto zaczęło powoli staczać się ze wzniesienia, po prostu wrzuciłem dwójkę .
Ciekawe czy nowoczesne, skomputeryzowane auto ruszyłoby w ten sposób bez popsucia czegoś w jego komputerze i całej elektronice albo i jeszcze w czym innym? .

Inną, krótszą drogą wróciliśmy bezpośrednio do Chorio i nie zatrzymując się pojechaliśmy na plażę. Powtórzyliśmy scenariusz z wczoraj... plażowanie i kąpiel na Mavrospilii, gotowanie i nocleg przy Ellinice. Było fantastycznie , Kimolos to świetne miejsce dla nas, doskonałe na kompletne odcięcie się od cywilizacji przy zachowaniu warunków które tak bardzo lubimy – ciepłych kąpieli, pustej plaży i spokojnego miejsca na nocleg.

Jutro wracamy na Milos .

Na koniec dnia tradycyjnie mapka



A, E – nocleg na plaży Ellinika
B – wzgórze Xaplovouni z wiatrakami
C – zatoka Agios Minas
D – punkt startu do dzisiejszych wycieczek

c.d.n.

Ruiny widmo... Dobrze, że osiołki nie zniknęły , z pewnością ciekawsze od tego, czego nie znaleźliście. To, że nie mogły to być imponujące ruinki - wiadomo, ale ciekawe czy zostało cokolwiek, co dałoby się zidentyfikować jako pozostałości fortecy? Jedno jest pewne, że nawet jak kiedyś dotrę na Kimolos, to osobiście nie sprawdzę - Grzesiek miłośnikiem ruin nie jest, a tym bardziej takich, których w zasadzie nie ma

dangol napisał(a):To, że nie mogły to być imponujące ruinki - wiadomo, ale ciekawe czy zostało cokolwiek, co dałoby się zidentyfikować jako pozostałości fortecy? Jedno jest pewne, że nawet jak kiedyś dotrę na Kimolos, to osobiście nie sprawdzę

Podobno, podkreślam, podobno są tam jeszcze pozostałości jakiejś wieży, jak się domyślam, widać je ze szczytu.
My, jeśli jeszcze kiedyś dotrzemy na Kimolos , co wykluczone nie jest, choć mało prawdopodobne , chętnie wybralibyśmy się na tę wycieczkę jeszcze raz, już nie dla ruin których nie ma , ale dla zatoczki Agioklima i dla.... tych obłędnych fig .

Swoją drogą, jak się czyta przewodniki już po pobycie w jakimś rejonie czy na jakiejś wyspie, dopiero wtedy widać jak wiele jest w nich błędów i niedokładności . Internet jest dużo lepszy... i rzeczywiście na temat ruin Paleokastro w zasadzie niewiele można znaleźć. Już w zeszłym roku i na przykładzie Kithiry stwierdziłem, że jeśli chodzi o greckie wyspy to na przewodniki nie ma co za wiele liczyć... ten rok tylko to potwierdził.

weldon napisał(a):Fajna kraina, gorąca, aczkolwiek mieszkać tam to chyba bym nie chciał

Bardzo fajna
Ja bym chętnie tam zamieszkał... ale na nieco większej wyspie i zasobnej w wodę, a są też i takie.
No i koniecznie na takiej, gdzie trochę mniej wieje