Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Wstęp jest oczywiście płatny i w sumie nie kosztuje dużo, natomiast dość zaskakująca jest bardzo wysoka opłata za możliwość fotografowania (kilkanaście lei). Co ciekawe, niedługo po przekroczeniu bramy Południowej, będącej głównym wejściem na teren dworu i wykonaniu kilku zdjęć zostaliśmy zaczepieni przez jakiegoś człowieka który poprosił nas o okazanie dowodu wpłaty. Wydawał się być dość zaskoczony, że miałem i pokazałem mu kwitek dopiero co otrzymany w kasie. Facet ogólnie był brzydko mówiąc dość "upierdliwy", później nie pozwolił nam przejść do innej części kompleksu, jednak my nie wiele sobie z tego robiąc obeszliśmy tam inną drogą. Nie było to ani miłe, ani uprzejme, chyba po raz pierwszy tak dość niesympatycznie nas potraktowano. No ale cóż, bywa i tak...

Trafiliśmy na końcowy etap zabezpieczenia i odbudowy całego kompleksu. Panował tu dość spory ruch, układano chodniki, krawężniki, w remoncie była również najważniejsza, wzniesiona w 1583 r. lecz później spalona i częściowo zburzona przez trzęsienie ziemi Wielka Cerkiew Książęca (Biserica Domneasca).

Przy wejściu do niej natrafiliśmy na dzwon, na którym było napisane, że odlano go w Gdańsku, co wywołało nasze żywe zainteresowanie, a równocześnie ciekawość kręcących się tuż obok z taczkami, cementem i deskami robotników . Próbowaliśmy wytłumaczyć o co nam chodzi, chyba jednak nie zrozumieli...









Sam pałac książęcy jest obecnie nieco odbudowaną i zabezpieczoną ruiną. Nie można było wejść na jego teren, jeszcze trwały tam ostatnie prace.

Natomiast bez przeszkód weszliśmy sobie na Wieżę Zachodzącego Słońca (Turnul Chindiei) będącą symbolem Targoviste. Ta wysoka na 27 m budowla została zbudowana w XV w. przez Vlada Palovnika i pełniła funkcje obronne, potem była punktem obserwacyjnym, więzieniem i bramą.




















Widok na niezbyt odległy monastyr Dealu

kulka53 napisał(a):

Ostatnie zdjęcie w pierwszym poście na tej stronie - prawoklik nie działa.

EDIT: O! Już działa

kulka53 napisał(a): Facet ogólnie był brzydko mówiąc dość "upierdliwy",

Nawet spowodował , że się jedno zdjęcie nie otwiera ! (ostatnie -poprzedni post).

Pozdrawiam.

Natomiast bez przeszkód weszliśmy sobie na Wieżę Zachodzącego Słońca (Turnul Chindiei) będącą symbolem Targoviste. Ta wysoka na 27 m budowla została zbudowana w XV w. przez Vlada Palovnika i pełniła funkcje obronne, potem była punktem obserwacyjnym, więzieniem i bramą.




















Widok na niezbyt odległy monastyr Dealu

Na sam koniec, oglądając inne zabudowania dworu, podeszliśmy sobie do mniejszej cerkwi św Vineri wznoszącej się na terenie kompleksu. Zbudowana w XV w. świątynia będąca jedynym tak starym w pełni zachowanym zabytkiem architektury wołoskiej nazywana jest również Małą Cerkwią Książęcą. W środku jest zupełnie nieciekawa, ale spotkaliśmy się tam z miłym przyjęciem i zaproszeniem do rozgoszczenia się w jej progach.























c.d.n.

W jakim języku najszybciej można się z tubylcami dogadać (oczywiście poza rumuńskim)
... rosyjski, niemiecki ?
... czy raczej stronią od obcych języków ?

Jacek się nie chwali, to ja tylko napisze, ze ludwisarnie gdańskich rodów Benningków, Wittwercków i Anthonych, znane były na cały, ówczesny świat.

Patrząc na ten dzwon, można przypuszczać, że był on produktem ubocznym jakiegoś zamówienia na lufy działowe, ponieważ jest dość oszczędny w zdobnictwie i był odlany gdzieś na początku, może w pierwszej połowie, XVII wieku, czyli za panowania Wazów, co wyklucza jego zamówienie przez Batorego, a więc nie za nim to do Siedmiogrodu pewnie przybył.

Gerhardo był potomkiem Hermana, założyciela gdańskiej ludwisarnii. Herman robił dzwony o wiele bardziej artystyczne i zdobione, a przy odlewaniu wkładał do form prawdziwe liście, jaszczurki (zdechłe oczywiście) co nadawało im niepowtarzalnego charakteru.

W Bydgoszczy, w Fordonie, w parafii, bodajże św. Mikołaja, można było obejrzeć, dla porównania, "nasz", pochodzący z 1643 roku, dzwon, odlany właśnie przez Gerharda Benningka.

Niestety, po pożarze wieży kościelnej w 1980 roku, dzwon spadł, pękł i został przetopiony na nowy, dla nowo powstałej parafii św. Jana w Fordonie.

Niesamowite, że w tamtych czasach, pomimo, że przecież inaczej trzeba liczyć odległości, to okazuje się, że te kontakty światowe były, mimo wszystko, takie rozległe i intensywne

(Przepraszam za OT , ale Jacek nie skorzystał i się nie pochwalił tak zacnymi przodkami )

Crayfish napisał(a):W jakim języku najszybciej można się z tubylcami dogadać (oczywiście poza rumuńskim)
... rosyjski, niemiecki ?
... czy raczej stronią od obcych języków ?

Moja córka była stopem w Rumunii, przeważnie po angielsku się dogadywali.

longtom napisał(a):

Crayfish napisał(a):W jakim języku najszybciej można się z tubylcami dogadać (oczywiście poza rumuńskim)
... rosyjski, niemiecki ?
... czy raczej stronią od obcych języków ?

Moja córka była stopem w Rumunii, przeważnie po angielsku się dogadywali.

Kontakt taki bardziej oficjalny miałem tylko w bankach podczas wymiany waluty, tam znajomość angielskiego była zawsze świetna.
Ale już podczas kupowania winietki na rumuńskie drogi NIKT z obsługi nie powiedział ani słowa, ani też nie było wywieszonej informacji w obcym języku .

Ogólnie wiadomo - angielski jest podstawą. Ale powszechnej znajomości nie zauważyłem
Natomiast co do rosyjskiego, tylko raz mielismy okazję się porozumieć w tym języku w monastyrze Sihastria. W innych przypadkach nawet jak próbowałem, nie było odzewu....
A francuski przydał mi się raz... w górach Ciucas

Ogólnie wydaje mi się, że poziom znajomości języków jest podobny jak w Polsce...

weldon napisał(a):...

Nie no, ależ masz obszerną wiedzę
Dzieki za te informacje i nawet nie wspominaj skrótu OT
Mogę jedynie dodać (za przewodnikiem), że ten dzwon został odlany w 1669 roku.

PS Zdjęcie podmienione

kulka53 napisał(a):PS Zdjęcie podmienione

Teraz cacy
Warto było...

Dzień czternasty, piątek, 13 sierpnia c.d.

Wraz z upływem czasu robiło się coraz bardziej gorąco.... (nic nowego prawda? ), spacerując po starym mieście staramy się więc chronić w cieniu. Kilka uliczek w centrum jest zamkniętych dla ruchu samochodów i zamienionych w deptaki, stoją przy nich niewysokie, jednopiętrowe kamienice. Ta część miasta jest całkiem ładna i ma swój urok. Napotykamy w tym rejonie na cerkiew noszącą nazwę Targului (cerkiew Miejska), do której zaglądamy. Widać, że zagraniczni turyści nieczęsto docierają do Targoviste, bo zaraz zaczepia nas pop z długą brodą, pytając skąd jesteśmy. Na szczęście mówi po angielsku, więc możemy sobie chwilę z nim porozmawiać .

W Targoviste jest ogromna ilość cerkwi.... nie będziemy ich wszystkich zwiedzać , ale krótki spacer po mieście chcemy odbyć. Nieco dalej natrafiamy już na charakterystyczne dla rumuńskich miast bloki , tu jednak, dzięki istnieniu starego miasta w miarę niezmienionym stanie, nie przeszkadzają one tak bardzo jak gdzie indziej...

Po drodze mijamy Ratusz

Następnie docieramy do rozległego Piata Libertatii, mieści się tu wielka Cerkiew Metropolitarna. Świątynia powstała na początku XVI wieku wraz z ogromnym dworem metropolity. W XIX wieku cały kompleks popadł w ruinę, cerkiew została doszczętnie zburzona i na początku XX wieku powstała ta, którą możemy teraz oglądać. Nieopodal, w parku natrafiliśmy na ceglane murki.... to pozostałości po dawnej świątyni i dworze.