Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Tutaj pstrykam wreszcie fotkę nieodłącznemu elementowi podróży po rumuńskich drogach, jakże ułatwiającemu jazdę słupkowi kilometrowemu .

Teraz czeka nas już przeprawa przez Dunaj. To też pewnego rodzaju atrakcja , co prawda pływałem już rzecznymi promami w kraju a wspólnie płynęliśmy kiedyś przez Dunaj w okolicach Budapesztu, ale mimo wszystko ciekawi nas jak będzie tutaj. Przeprawa relacji Smardan-Braila jest jedną z dwóch w okolicy, wybraliśmy tę ze względu na to że bardziej pasowała do dalszej części naszej podróży. Gdy podjeżdżamy na nadrzeczny wyasfaltowany placyk okazuje się, że jesteśmy drudzy w kolejce. To dobrze, przynajmniej wiedziałem gdzie mam się ustawić . Prom już widać, jest mniej więcej pośrodku rzeki. To właściwie promik , jest całkiem niewielki.







Niedługo przybija do brzegu i możemy się na niego ładować. Okazuje się, że ustawianie aut to poważne zadanie... w zależności od ilości i gabarytów rozłożenie ich na jednostce może być całkiem różne. Facet z obsługi każe mi ustawić się w konkretny sposób w konkretnym miejscu i cały czas do mnie coś gada kompletnie nie zwracając uwagi, że kompletnie go nie rozumiem , chyba nie popatrzył na numer rejestracyjny czy co? . No ale w końcu spełniam jego zalecenia. Samochody są tak pościskane, że ledwo mogę wysiąść ze swojego , a muszę, w środku chyba bym się usmażył..... Wszyscy niemalże faceci na promie pościągali koszule (ja też), upał jest nieprawdopodobny .





Jeszcze przed odpłynięciem inny gość z obsługi zbiera pieniądze za przeprawę, samochód i 2 osoby to wydatek 20 lei. Podróż nie trwa długo, nie ma jakichś spektakularnych widoków, no ale dla nas jakaś atrakcja to mimo wszystko była .











c.d.n.

Fajna ta przeprawa ... układanka samochodów i ścisk ... faktycznie niemiłosierne.
Upału na szczęście nie czuję !

Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):To właściwie promik , jest całkiem niewielki. .

Promik?

Promisko

Jak mi się uda, to w weekend pokażę, jak wygląda promik

kulka53 napisał(a):Prom już widać, jest mniej więcej pośrodku rzeki. To właściwie promik , jest całkiem niewielki.

Wcale nia taki mały. Ten z Drezna do Pillniz, przez Łabę, jest chyba mniejszy



pzdr

kulka53 napisał(a):Teraz czeka nas już przeprawa przez Dunaj. To też pewnego rodzaju atrakcja

Przypomnieliście mi naszą dawną przeprawę przez Dunaj. Wasza to przynajmniej zaplanowana była.
Dla nas też była to pewnego rodzaju atrakcja , ale byłam bardzo szczęśliwa gdy znaleźliśmy się po drugiej stronie i mogliśmy jechać dalej. Kiedyś o tym pisałam.


Jak zwykle fajnie się z Wami podróżuje.

Pozdrawiam serdecznie
Jola

Dziękujemy za odwiedziny

To mówicie koledzy, że prom wcale nie był taki mały...... . No może, ale pisząc sugerowałem się tymi promami, którymi ostatnio dane nam było pływać, czyli Jadrolinijskimi i tym na greckie Skiros. Promy w Świnoujściu też są znacznie większe z tego co pamiętam

Ale w porównaniu do promu przez Wisłokę w Gawłuszowicach (który już zresztą nie istnieje, powstał tam most) faktycznie ten rumuński to kolos

Jolu, dawno Cię u nas nie było.....
Bardzo nam miło, że także i Ty do nas zaglądasz .
To prawda, nasza przeprawa była zaplanowana.... dzień wcześniej

To z Wami wszystkimi fajnie się podróżuje

Pozdrawiamy

Bezpiecznie opuściliśmy rumuński prom, zatem jedziemy dalej

Dzień trzynasty, czwartek, 12 sierpnia c.d.

Przystań po drugiej stronie rzeki znajduje się na przemysłowych przedmieściach dużego miasta Braila, skoro tu przyjechaliśmy, zatrzymamy się w nim na chwilę .

Braila obecnie liczy około 200 tys mieszkańców i niewiele jest tu zabytków starszych niż XIX-wieczne. Osada istniała już przed tysiącleciami jednak udokumentowana historia rozpoczyna się w XIV wieku. Miasto będące ważnym portem na Dunaju przechodziło z rąk do rąk, było wielokrotnie palone i grabione aż od 1539 roku na trzy stulecia zapanowali tu Turcy. Po wyzwoleniu, w XIX wieku miasto rozplanowano na nowo w sposób niespotykany chyba nigdzie indziej, ulice z centrum rozchodzą się promieniście a ich przecznice zataczają wokół Starego Miasta półokręgi. Trzeba przyznać, że taki układ ulic wyraźnie rzuca się w oczy będąc w Braili .



Bez kłopotów dojeżdżamy do głównego w mieście placu o nazwie Piata Traian, również bez problemu znajduję tuż obok bezpłatne miejsce parkingowe w cieniu drzew i kamienic. No i wyruszamy na niedługi, leniwy i powolny spacer po mieście.

Ta monumentalna Cerkiew Grecka z 1872 r. była zamknięta...







Ważnym zabytkiem miasta jest cerkiew Archaniołów Michała i Gabriela. Budynek został zbudowany na Piata Traian w XVII wieku jako meczet, a w 1836 r. przebudowano go i przekształcono w świątynię prawosławną. Obecnie jest to jedyna w kraju cerkiew nie posiadająca wieży. Wyglądała z zewnątrz tak niepozornie, że nie mamy żadnego zdjęcia, te pochodzą z internetu:

Kamienice przy Piata Traian







Zegar miejski z 1909 r. pośrodku placu





Pomnik Trajana z 1906 r.



Fontanna



Budynek Teatru Miejskiego

Wchodzimy na reprezentacyjny, wyłączony z ruchu kołowego deptak M Eminescu, większość stojących przy nim kamienic jest już ładnie odremontowanych, ale nie wszystkie...

























W supermarkecie zrobiliśmy sobie niewielkie zakupy a potem już wracamy do samochodu. Wyjazd z miasta nie był tak łatwy jak wjazd ale udało mi się nie pobłądzić. Boczną, ale całkiem dobrą drogą kierujemy się na Buzau, kto by pomyślał, że w tym kompletnie nieciekawym mieście znajdziemy się w trakcie naszej podróży aż dwa razy . Po drodze uzupełniam zawartość baku, kupujemy też przy drodze kolejne arbuzy. A przejeżdżając przez kolejne duże miasto Ploiesti właśnie natrafiamy na ogromne targowisko w centrum, jest tu i hala targowa i zadaszone stragany. To będzie dobra okazja by kupić sobie różne warzywa i owoce na końcówkę naszego wyjazdu i jeszcze do domu coś przywieziemy . Tak więc kupuję kiście winogron, kolejnego arbuza, melony, ogórki i papryki, pewnie coś jeszcze, ale już nie pamiętam....

Mimo coraz późniejszej pory upał nie ma zamiaru zelżeć, to wprost nieprawdopodobne by jeszcze po 20, gdy opuściliśmy już Ploiesti było około 35 stopni . No ale my teraz już tylko poszukujemy dogodnego miejsca na nocleg. Nie było łatwo, a wypatrzone miejsce wcale nie było zbyt dobre, bo dość blisko ruchliwej drogi, mimo to, nie było wyboru, robiło się coraz później. I tak ugotowany obiad jedliśmy już przy zapadających ciemnościach. Byliśmy tak okropnie zmęczeni upałem, że nie przeszkadzały nam w głębokim śnie nawet przejeżdżające jakieś 200 m od nas tiry . Na szczęście nie było tu komarów i mogliśmy spać przy niezasuniętych namiotowych zamkach......

A taką trasę po rumuńskich równinach (i nie tylko) dziś pokonaliśmy...



A - Greci i góry Macin
B - przeprawa przez Dunaj i Braila
C - Buzau
D - Ploiesti
E - nocleg "gdzieś w Rumunii"

c.d.n.

Dogoniłem Pawle Twoją relację i tu będę też na bieżąco

Piękną trasę wyznaczyliście z Małgosią i wiele ciekawych miejsc dzięki tej relacji znalazło się w moim notatniku .

Dzięki za przypomnienie promu przez Wisłokę w Gawłuszowicach . Ten "Wasz" prom przez Dunaj spokojnie mógłby robić za most na Wisłoku

Rumunia to piękny kraj i wiele jeszcze ma do zaoferowania tym , którzy chcą po nim wędrować , mam więc nadzieję , że kiedyś się tam spotkamy na szlaku



Pozdrawiam
Piotr

kulka53 napisał(a):To będzie dobra okazja by kupić sobie różne warzywa i owoce na końcówkę naszego wyjazdu i jeszcze do domu coś przywieziemy .

Coś mi się wydaje ... że jakoś tak prawie o tym samym czasie do domu wracamy ! ... to znaczy kończymy relacje !

Pozdrawiam.

piotrf napisał(a):Piękną trasę wyznaczyliście z Małgosią i wiele ciekawych miejsc dzięki tej relacji znalazło się w moim notatniku .

Staraliśmy się maksymalnie wykorzystać te 2 tygodnie, które mieliśmy przeznaczone na Rumunię. Może trochę przesadziliśmy z monastyrami a troszkę za mało było pięknej górskiej przyrody , ale to się wie już po fakcie. Z pewnością wróciliśmy zadowoleni i pełni wrażeń, baaardzo pozytywnie zaskoczeni tym, co oferuje Rumunia jako całość. W końcu to tam kąpaliśmy się w najcieplejszym jak dotąd morzu , a to jest jeden z wyjazdowych priorytetów

piotrf napisał(a):Dzięki za przypomnienie promu przez Wisłokę w Gawłuszowicach . Ten "Wasz" prom przez Dunaj spokojnie mógłby robić za most na Wisłoku

Czyżbyś znał to miejsce w zakamarku Podkarpacia
Ale masz rację... szerokość promu spokojnie wystarczyłaby na rzekę w okolicach Mielca

piotrf napisał(a):Rumunia to piękny kraj i wiele jeszcze ma do zaoferowania tym , którzy chcą po nim wędrować , mam więc nadzieję , że kiedyś się tam spotkamy na szlaku

Na razie postanowiliśmy zrobić sobie przerwę od Rumunii, przynajmniej na dziś taka wersja jest przyjęta .
A w przyszłości... kto wie, wiele tam jeszcze zostało

mariusz-w napisał(a):jakoś tak prawie o tym samym czasie do domu wracamy ! ... to znaczy kończymy relacje !

Jeszcze troszkę mi do opisania zostało , dwa dni konkretnie.....
Miałem zamiar i szczere chęci zakończyć wszystko do końca maja... dziś jest ostatni jego dzień .

Ale na swoje usprawiedliwienie napisać mogę, że tym razem miałem do zrelacjonowania nie jak poprzednimi laty 4 tygodnie, a całe 5 .
No i remont na działce prawie zakończony

Pozdrawiam

Dzień czternasty, piątek, 13 sierpnia

Że jak trzynasty i do tego piątek, to powinien być pechowy? Teoretyczne..... , ale na szczęście nic takiego, co można by pechem nazwać się nam nie przytrafiło .

Mimo bliskości dość ruchliwej i uczęszczanej przez tiry szosy, wstaliśmy wyspani i wypoczęci. Poranna rosa na trawach, namiocie i samochodzie wskazywała na to, ze dzisiejszy dzień będzie kolejnym pięknym i upalnym dniem w naszej podróży po Rumunii.




















Kilka nocnych godzin wystarczyło, by w dalszej drodze chciało nam towarzyszyć kilku pasażerów na gapę .

Do pierwszego punktu na naszej dzisiejszej trasie nie mamy aż tak daleko, wczoraj szukając miejsca na nocleg jednak kawałek przejechaliśmy. Mimo to przed nami jeszcze około 30 km, w tym czasie Małgosia wertując przewodniki wyczytała o jednym ciekawym miejscu leżącym tuż przy naszej drodze, szkoda byłoby tam nie wstąpić .

To miejsce to monastyr Dealu. Leżący na wzgórzach ponad rozległymi równinami kompleks klasztorny powstał na przełomie XV i XVI wieku na miejscu wcześniejszej świątyni. Przez wieki, dzieje klasztoru były burzliwe, był grabiony, niszczyły go trzęsienia ziemi, był również odbudowywany a przez pewien czas mieściła się tu szkoła oficerska i skład broni. Do obecnych czasów zabudowania klasztorne nie zachowały się, zbudowano je w latach 50-tych XX wieku. Nie zachowała się również większość oryginalnych malowideł wewnątrz świątyni. Obecnie klasztor jest siedzibą żeńskiego zgromadzenia zakonnego.

Gdy podjeżdżamy pod klasztor jest jeszcze bardzo wcześnie, pusto tu, nie ma zupełnie nikogo. Droga pod mury prowadzi przez piękny ogród ale za wysokim żywopłotem.







Wstęp na teren monastyru jest płatny, cena 1 lei jest jednak zupełnie symboliczna. Nie mieliśmy komu jej uiścić, kasa była zamknięta. Cerkiew klasztorna jest w remoncie, już od tych wczesnych godzin kręcą się robotnicy. Po krótkim spacerze wewnątrz murów i zaglądnięciu do wnętrza cerkwi, opuszczamy to ładne i zadbane miejsce.