Małe i duże bałkańskie podróże :-)

A takie widoczki rozpościerają się z zakrętu drogi wiodącej na wzgórze z monastyrem. Zaraz tam pojedziemy







c.d.n.

kulka53 napisał(a):

To rura gazowa?

Paskudztwo...

Jacek S napisał(a):To rura gazowa?

Paskudztwo...

Wiesz, z drugiej strony słyszałem, że w niektórych miastach w Polsce,
potrafią wkuć się w średniowieczną polichromie, żeby Ikeowski kinkiecik zawiesić.

Paskudztwo, ale nie barbarzyństwo

Kinkiecikom też mówię zdecydowane nie!

Nie da się ukryć, to "nieukryta" rura gazowa

Tu jeszcze jedno zdjęcie zrobione po wyjściu z monastyru, trochę widać, że ciągnie się wzdłuż całego muru po prawej stronie:



W Rumunii te rury poprowadzone są często z dużą fantazją, zupełnie w powietrzu (wtedy mogą służyć jako wieszaki np do trzepania dywanów ) , albo właśnie po ścianach domów. Również często poprowadzone są przy ziemi i służą jako ławki dla mieszkańców. Ta jeszcze jest dość cienka..... często są to grube rury. Bardzo też rzucają się w oczy pozostawione na zewnątrz liczniki gazowe. Pięknie to nie wygląda , ale zapewne skutkuje łatwością w przeprowadzaniu konserwacji i remontów

weldon napisał(a):w niektórych miastach w Polsce

Ciekawe w których?
Barbarzyństwu mówimy zdecydowane "nie"

Pozdrawiam

Co do rur - pewnie takie przepisy ustanowili, że ma iść na wierzchu i już.
U nas też podobne, ale Polak potrafi.

A co do świątyń - wszystkie ładnie utrzymane, czysto, schludnie, kwiaty ...
Stare malowidła robią bardzo piękne wrażenie. Widać, że gospodarze dbają o te pamiątki i z czułością je konserwują.

Nowiutkie te freski,ale ja uwielbiam ściany pokryte malowidłami tak, że nie pozostawiają nawet milimetra pustej powierzchni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Nowiutkie te freski ...

Niedoczytałem, że wszystko prawie było zniszczone.
Ale te nowe to chyba na podstawie jakichś archiwaliów się odtwarza ...
czy maluje od tak - od nowa ?

Jacek S napisał(a):Kinkiecikom też mówię zdecydowane nie!

I parówkożercom

kulka53 napisał(a):

A to len chyba, być może nawet karpacki.

pzdr

Tomku, dzięki za wskazówkę. Dla mnie kwiatki były po prostu śliczne.

To bardzo prawdopodobne, że na tej baaaaardzo mocno zarośniętej łące rósł len karpacki. Jeszcze jedno jego zdjęcie.





A te żółte kwiatki to wiesiołek. Jego kwiaty pachną delikatnie cytrynowo.

Lidia K napisał(a):Tomku, dzięki za wskazówkę. Dla mnie kwiatki były po prostu śliczne.

A te żółte kwiatki to wiesiołek. Jego kwiaty pachną delikatnie cytrynowo.

Mamy weekendową działkę 40 km na N od Poznania. Kiedyś w okolicy była roszarnia lnu. Na polach, których trochę widać na zdjęciach był siany len. Pięknie to wyglądało jak zakwitł. Niestety roszarnia zbankrutowała, uprawa lnu się skończyła.

A wiesiołek to też wielce pożyteczna roślina.
pozdrowienia

Po noclegu wśród takiej zdrowej i pożytecznej roślinności z pewnością nabraliście mnóstwo energii, której zresztą i tak Wam nie brakuje .

longtom napisał(a):

Lidia K napisał(a):Tomku, dzięki za wskazówkę. Dla mnie kwiatki były po prostu śliczne.

A te żółte kwiatki to wiesiołek. Jego kwiaty pachną delikatnie cytrynowo.

Mamy weekendową działkę 40 km na N od Poznania. Kiedyś w okolicy była roszarnia lnu. Na polach, których trochę widać na zdjęciach był siany len. Pięknie to wyglądało jak zakwitł. Niestety roszarnia zbankrutowała, uprawa lnu się skończyła.

A wiesiołek to też wielce pożyteczna roślina.
pozdrowienia

Ja nigdy nie widziałam kwitnącego lnu, bo w naszych okolicach nie siało się lnu a rzepak i zboża.

dangol napisał(a):Po noclegu wśród takiej zdrowej i pożytecznej roślinności z pewnością nabraliście mnóstwo energii, której zresztą i tak Wam nie brakuje

Zadziwiające jest to, jak mocny i długi się ma sen wśród takich pachnących łąk. Mimo to po każdym urlopie potrzebujemy choć troszkę "odpocząć" w pracy

Franz napisał(a):Nowiutkie te freski

Crayfish napisał(a):wszystko prawie było zniszczone.

Freski w Dealu powstały niedawno ale biorąc pod uwagę koleje i zawirowania historii tego miejsca nic dziwnego że niewiele z oryginału się zachowało. Nie wiem czy to co można teraz oglądać to odtworzenie oryginału czy jakaś nowa koncepcja.... Na pewno to, czy freski pochodzą z dawnych wieków, czy są niedawno namalowane to pierwsze co rzuca się w oczy po wejściu do cerkwi. No i muszę przyznać, że te nowe nie tworzą takiej atmosfery wnętrza, jak te zabytkowe... są takie jakby schematyczne a ich kolorystyka jest jak dla mnie zbyt intensywna, krzykliwa . Odnowione czy odrestaurowane zabytkowe malowidła to zupełnie inna bajka. Na szczęście w Rumunii jest ich bardzo dużo...
A dbałość o otoczenie i ilość przeprowadzonych (lub będących w trakcie) restauracji zabytkowych miejsc jest w Rumunii zadziwiająca , choć może lepiej byłoby powiedzieć, że po prostu nie spodziewaliśmy się tego i stąd to zaskoczenie...

dangol napisał(a):nabraliście mnóstwo energii, której zresztą i tak Wam nie brakuje

Niestety, czasem brakuje , czego dowodem jest spadająca ilość i jakość naszych górskich wędrówek.... nikt nie staje się coraz młodszy . Mimo to "twardym trza być...." i jak Małgosia napisała zawsze można odpocząć PO urlopie

Pozdrawiam

Dzień czternasty, piątek, 13 sierpnia c.d.

Teraz nie ma już wyjścia... jedziemy do Targoviste. To był obowiązkowy punkt na naszej trasie, przewodniki wypowiadały się o tym miejscu bardzo pozytywnie. Po krótkiej rundce po wąskich uliczkach centrum znajdujemy zacienione miejsce parkingowe pod ogromnymi kasztanami i możemy wyruszyć na spacer po mieście.

Targoviste zapisało się w historii Rumunii dwoma istotnymi faktami. Po pierwsze, w latach 1394-1659 było stolicą Wołoszczyzny, po drugie, to tu w 1989 r. odbył się proces i egzekucja małżeństwa Ceausescu.

Najważniejszym zabytkiem i główną atrakcją Targoviste jest dwór hospodarski (Curtea Domneasca). Kompleks powstał w XIV w. i wielokrotnie przebudowywany oraz rozbudowany, pełnił swą funkcję do czasu przeniesienia stolicy do Bukaresztu. Całkowicie opuszczony został w połowie XVIII w.