Kilka dni w Bolonii

Wychodzimy z Bazyliki Grobu Świętego na Dziedziniec Piłata, który symbolizuje miejsce skazania Jezusa.
Dziedziniec znajduje się pomiędzy dwoma portykami.



Zaraz po wejściu na Dziedziniec Piłata, po prawej stronie, znajduje się kilka nagrobków.


Szczególną uwagę przykuwa ten z nożyczkami. Ponoć pochowano tutaj krawca.


Nad nagrobkami znajdują się XIII-wieczne freski autorstwa malarza Jacobusa, przedstawiają Maryję, Św. Jana i Jezusa.


Pomiędzy tymi nagrobkami znajduje się niewielka kaplica.




Na niewielkiej kolumnie w lewej wnęce okiennej widać kamiennego koguta z XIV wieku, zwanego „Kogutem św. Piotra”. Ma on przypominać epizod zaparcia się Jezusa przez św. Piotra. Jezus powiedział do Piotra: „Zaprawdę powiadam ci, że tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się mnie wyprzesz. I tak się stało.


W centralnej części Dziedzińca Piłata znajduje się Catino Di Pilato, czyli Misa Piłata, która symbolizuje misę, w której Piłat umył ręce po zatwierdzeniu wyroku na Chrystusie. Misa została podarowana przez króla Longobardów - Liutprando około 740 roku. Ułożona jest na XVI-wiecznym cokole.



Od strony Dziedzińca na zewnętrznej ścianie Bazyliki Grobu Pańskiego można oglądać wspaniałe detale dekoracyjne, układające się w geometryczne wzory.


Przeszliśmy pod drugi portyk.


Tam również znajduje się mała kaplica.


We wnęce pomiędzy budynkami ujrzeliśmy takie wysypisko śmieci.




Czwarty bok Dziedzińca Piłata jest zamknięty przez fasadę Kościoła Świętej Trójcy.

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):Bazylika Grobu Pańskiego została w V wieku wybudowana na starożytnej świątyni Izydy. Została tak zaprojektowana, aby wiernie odtworzyć grób Chrystusa, jakim go widział biskup Petroniusz podczas swoich podróży do Jerozolimy.

Można wejść do środka?

Do środka edykułu wejść nie można, zresztą to wejście jest bardzo małe i żeby tam wejść, to trzeba by było się czołgać.

wiola2012 napisał(a):Próbuje znaleźć podobieństwa i jakoś inaczej wygląda edykuł w Jerozolimie. Czy dobrze zrozumiałam, tak wyglądał grób za czasów Petroniusza?

Zrozumiałaś dobrze.
Grób Święty w Jerozolimie został zbudowany przez Konstantyna i zainaugurowany w 335 roku w miejscu, w którym pochowano Chrystusa. Grobowiec ten został zburzony przez Al-Hakim bi-Amr Allah w 1009 roku.
Dlatego ten edykuł nie wygląda tak, jak ten obecnie stojący w Jerozolimie, który na przestrzeni wieków był niszczony i odbudowywany.
Kompleks Santo Stefano to jedyne miejsce na świecie, gdzie można zobaczyć, jak wyglądał oryginalny Grób Święty wybudowany za czasów cesarza Konstantyna.

megidh napisał(a):Do środka edykułu wejść nie można, zresztą to wejście jest bardzo małe i żeby tam wejść, to trzeba by było się czołgać.

Ja nie wejdę?



Jak widać czasem się da .
Nie wiem z jakiej okazji było otwarte, to byl 28 kwietnia.
Nawet postawili drewniane podpórki, żeby łatwiej było wyjść.

W środku w zasadzie nic nie ma, tylko miejsce po relikwiach św. Petroniusza, które w 2000 roku przeniesiono do Bazyliki.

mysza73 napisał(a):Jak my byliśmy też można było wejść, ale ja sobie darowałam czołganie

Ja wysłałam męża na rekonesans .
Po uslyszeniu jego relacji sobie odpuściłam.

marze_na napisał(a):Jak widać czasem się da .

Więc jednak można wejść do środka .
Super zdjęcie małżonkowi zrobiłaś .

marze_na napisał(a):Nie wiem z jakiej okazji było otwarte, to byl 28 kwietnia.
Nawet postawili drewniane podpórki, żeby łatwiej było wyjść.

Na żadnej wiarygodnej stronie nie znalazłam informacji o możliwości wchodzenia do wnętrza Grobu. Ale na Wikipedii podali, iż "Drzwi Grobu otwierane są tylko w jednym tygodniu w roku, po celebracji Wigilii Paschalnej w obecności bożogrobców".
I jeszcze tutaj, na oficjalnej stronie Bazyliki Santo Stefano, jest informacja, iż w Wielką Sobotę odbywa się Uroczysta Wigilia Paschalna z otwarciem Grobu Pańskiego: o godz. 21.00.

mysza73 napisał(a):

marze_na napisał(a):

megidh napisał(a):Do środka edykułu wejść nie można, zresztą to wejście jest bardzo małe i żeby tam wejść, to trzeba by było się czołgać.

Ja nie wejdę?

Jak widać czasem się da .
Nie wiem z jakiej okazji było otwarte, to byl 28 kwietnia.
Nawet postawili drewniane podpórki, żeby łatwiej było wyjść.

Jak my byliśmy też można było wejść, ale ja sobie darowałam czołganie

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):Jak my byliśmy też można było wejść, ale ja sobie darowałam czołganie

Ja wysłałam męża na rekonesans .
Po uslyszeniu jego relacji sobie odpuściłam.

Podpórki są ciekawe, ale i tak nie zachęciłyby mnie do wejścia. Czołganie się na pewno by mi nie przypasowało.

megidh napisał(a):Super zdjęcie małżonkowi zrobiłaś .

Mam jeszcze jak wchodzi . Ale takie z d... strony średnio nadaje się do publikacji .

megidh napisał(a):Na żadnej wiarygodnej stronie nie znalazłam informacji o możliwości wchodzenia do wnętrza Grobu.

Ja też nigdzie nie znalazłam nic ponad to, co już przytoczyłaś.

Aha, nie trzeba się czołgać, wchodzi się na czworakach .

Weszliśmy do Kościoła Świętej Trójcy, który nazywany jest także Martyrium. Ta nazwa wiąże się z tym, że początkowo złożone były tutaj szczątki świętych Witalisa i Agrykoli, ale po wybudowaniu (tuż obok Bazylik Grobu Świętego) poświęconego im kościoła, szczątki te zostały do niego przeniesione.

Ściana z oknami pod sklepieniem odgradza wnętrze tego kościoła od Dziedzińca Piłata.




We wnętrzu widać pozostałości po XIV wiecznych freskach.


Najbardziej znany jest fresk ciężarnej Madonny, który mnie nie rzucił się w oczy, więc jego zdjęcia nie posiadam, więc wstawiam fotkę z internetu.


Ten fresk był przez wieki przedmiotem kultu wielu ciężarnych kobiet, które w okresie wielkanocnym dokonywały obrzędu obchodzenia z modlitwą na ustach 33 razy (po jednym na każdy rok życia Jezusa) wokół Grobu Pańskiego i po zrobieniu każdej rundy wczołgiwaniu się do grobu (z niemałym trudem, bo brzuch przeszkadzał). Po zakończeniu tej modlitwy kobiety przechodziły do Kościoła Świętej Trójcy, aby pomodlić się przed freskiem Madonny Ciężarnej.

We wnętrzu tego kościoła znajduje się też najstarsza drewniana szopka pochodząca z 1250 roku, która została wyrzeźbiona z pni lipy i wiązu. W roku 1370 została ona pomalowana przez Simone dei Crocifissi.
Po renowacji została umieszczona w szklanej gablocie, która posiada elektroniczną kontrolę temperatury.

marze_na napisał(a):

megidh napisał(a):Super zdjęcie małżonkowi zrobiłaś .

Mam jeszcze jak wchodzi . Ale takie z d... strony średnio nadaje się do publikacji .

Takie też bym z chęcią zobaczyła. Każdy powód do śmiechu jest dobry .

marze_na napisał(a):

megidh napisał(a):Na żadnej wiarygodnej stronie nie znalazłam informacji o możliwości wchodzenia do wnętrza Grobu.

Ja też nigdzie nie znalazłam nic ponad to, co już przytoczyłaś.

Ciężko jest wyszukać jakieś wiarygodne informacje. Bardzo mnie rozczarowała oficjalna strona Bazyliki Santo Stefano. W zasadzie nie ma tam żadnych informacji, poza godzinami otwarcia i jakimiś ogłoszeniami.
Natomiast w zakładce HISTORIA prezentowany jest ilustrowany przewodnik, który można zakupić (nawet nie jest drogi, ale tylko w języku włoskim) oraz linki do filmików (8 odcinków). Filmiki zaczęłam oglądać, ale szybko zrezygnowałam, bo prawie przez cały czas na ekranie widać opowiadającego księdza (którego i tak nie rozumiem), a ujęć z wnętrza Bazyliki jest tyle, co kot napłakał.

Bazylika Grobu Pańskiego - przepiękna. Uwielbiam takie surowe wnętrza.

Najstarsza drewniana szopka też bardzo mi się podoba

I chociaż lubię wchodzić w różne zakamarki, do wnętrza Grobu raczej bym nie weszła

Chyba jesteście w trakcie kolejnej wycieczki? Za długa ta przerwa jak na Ciebie, Gosiu .

wiola2012 napisał(a):Chyba jesteście w trakcie kolejnej wycieczki? Za długa ta przerwa jak na Ciebie, Gosiu .

Całe szczęście , zaległości odrobione


Pozdrawiam
Piotr

wiola2012 napisał(a):Chyba jesteście w trakcie kolejnej wycieczki? Za długa ta przerwa jak na Ciebie, Gosiu .

Dzięki Wiolu za zainteresowanie, ale niestety wtedy powodem mojej nieobecności na forum nie była kolejna wyprawa.
Powód był bardzo przykry, gdyż musieliśmy pożegnać się z naszym psem, który dostał udaru i niestety nie udało się go uratować.
To zdjęcie zrobiłam mu trzy dni wcześniej.

Trochę mnie to zdołowało i chyba ta sytuacja spowodowała, że się rozchorowałam. Nawet by mi do głowy nie przyszło, że stres może być przyczyną anginy, ale ponoć tak może być.
Z kolei moja choroba spowodowała konieczność zrezygnowania w wycieczki, na którą mieliśmy jechać 8 czerwca.
Dopiero po wyzdrowieniu i nadrobieniu zaległości w pracy wyjechaliśmy na wczasy last minute, z których wróciliśmy dopiero kilka dni temu.

Przykro czytać .
Niemniej miło Cię znowu widzieć na forum.