Drugie oko na Maroko...

Czytelników pewnie zostało już niewielu, ale skoro zaczęłam , to ciągnę ten wózek dalej ...

Pora na medynę Marrakeszu i przechadzkę po sukach. Jak zwykle jest to bardzo emocjonujące . Marokańskie suki i oferowane na nich towary w zasadzie są podobne, niemniej jednak w każdym mieście da się wyczuć jakiś specyficzny dla niego klimacik . Plątanina uliczek medyny Marrakeszu jest jednak zdecydowanie łatwiejsza do opanowania niż w Fezie .



W Marrakeszu dodatkowa różnica to specyficzny kolor murów miejskich i ogromnej większości starych budynków nie bez powodu jest często nazywany Czerwonym Miastem, Czerwoną Perłą zagubioną w Atlasie...









Po gwarze suku dobrze trochę się wyciszyć w murach zabytków. Na suki wrócimy jeszcze w "czasie wolnym", co nieco rzuciło nam się w oczy, trzeba przeznaczyć trochę więcej minut na targowanie się .
Program wspólnego odkrywania wspaniałości Marrakeszu jest dość napięty, zbyt dużo czasu na własne fantazje nie będzie. Nie uda nam się wejść do kubby El-Baraudijin z czasów Almorawidów (druga dynastia w Maroku), chociaż jest ona tuż nieopodal kolejnego celu wycieczkowego zwiedzania. Nawet się nie zatrzymujemy obok na chwilkę, a szkoda, bo pomimo niewielkich rozmiarów, obiekt wart jest uwagi! Kubbę zbudowano na początku XII wieku (jest to jedna z dwóch budowali Almorawidów, jakie zachowały się do dziś w Maroku), po raz pierwszy zastosowano tu elementy ozdobne, stosowane w marokańskich budowlach do dziś . Wystarczyć nam musi pośpiesznie zrobiona fotka zewnętrza kubby...



Bez większego zainteresowania ze strony przewodników przechodzimy też obok Muzeum Marrakeszu mieszczącego się w pałacu z XIX w. (nie ma nawet czasu na pstryknięcie foty przez bramę wejściową), za to wkrótce ...

dangol napisał(a):Czytelników pewnie zostało już niewielu, ...

Są, są
A poznając Twoją marokańską relację coraz bardziej zaczynam "nakręcać" się na Bliski Wschód
Może troche nie po drodze to Maroko ale klimat........zbliżony
Pozdrav

Czytamy,czytamy Już się bałem Danusiu,że zapomniałaś i o nas i o Maroku...

Dangolko, oczywiście że czytamy tylko mamy zaległości Na razie doszedłem do odcinka o bramie i strażniku - sensacyjnie też umiesz pisać! A teraz górki lubiane nie tylko przez Kulki

Ja też jestem baaardzo do tyłu, ale jestem!!! Danusia!!! JESTEM!!!

Ja też jestem (do jutra tylko , ale odnajdę ten wątek po powrocie z Chorwacji ) i śledzę dokładnie marokański wątek, na najbliższe 2 - 3 lata jeszcze nie jest w planie, więc tym bardziej oglądam Twoimi oczami. I widzę niezwykle kolorowy świat. Od kilku dni po równie kolorowym świecie oglądanym oczami Cejrowskiego noszę bardzo kolorowe bluzeczki, a dziś mam na sobie taką z kilkoma odcieniami czerwieni dokładnie takiej jak domy w Marrakeszu.

Ciekawi mnie jak się poczułaś wracając do domu mając przed oczami wschodni zbytek i bogactwo w takich miejscach jak Fez czy Marrakesz

Od deski do deski-jestem-czekam. Bajeczne kolory na zdjęciach...

Danusiu ja dopiero dzisiaj dotarłam do Twojej relacji i przeczytałam jednym tchem .
Jakoś nie pociągają mnie tamte kierunki, ale jak czytam i oglądam Twoje zdjęcia, to dech zapierają te ich koronkowe, haftowane budowle, no i jak zobaczyłam te piękne miseczki , a do miseczek akurat mam wielką słabość , to mogłabym tam jechać od razu...
No i meczet zrobił na mnie wielkie wrażenie - cudo!

I melony były

A no i oczywiście, jak zawsze zadziwia mnie taka szczegółowość relacji, że pamiętasz te wszystkie rzeczy, ale tak, tak, wiem, masz magiczny notesik, w którym sobie zapisujesz conieco

Takie miałam wyrzuty sumienia, że jeszcze nie jestem na bieżąco, iż właśnie wróciłam do lipca, kiedy to mi się marokański film musiał urwać i teraz juz jestem na bieżąco.

Danusia - ja Was naprawdę podziwiam za ten Fez. Podobnie jak Wojan - chyba bym się sama nie odważyła tam łazić... Nawet o tym nie myślałam, bo hotel był daleko, ale ja tam żadnego punktu odniesienia nie umiałabym zlokalizować. Jak znam życie, to bym łaziła gdzie oczy poniosą, a potem bym o pomoc tubylców prosiła

U producentów wyrobu o nazwie mozaiki (nie wiem jak to się odmienia ) też nie byłyśmy. I też żałuję - przepiękne!!!
Zresztą Twoje fotki to w ogóle cudowne szaleństwo.

Co do połykających ludzi małpek, to szkooooda. To taki fajny folklor

To fajnie, że jesteście .

Jeszcze się trochę powłóczę po Marrakeszu, może uda mi się zeń "wyjechać" przed kolejnym cro-rejsikiem.

Jesteśmy przy przepięknej szkole koranicznej Ben Jusuf, na szczęście uwzględnionej w programie do zwiedzenia od środka.





Medresę założyli Merynidzi w XIV w. Wspaniale zachowane bogate dekoracje, pokrywające niemalże każdy fragment powierzchni, powstały w wieku XVI w czasach panowania Saadytów.
Przyjemność zwiedzania psują trochę przewijające się gwarne tabuny turystów nie można usiąść i w spokoju podumać, tak jak w feskiej Bou Inania... Misterne zdobienia robią jednak tak duże wrażenie, że momentami zapomina się o tłumie tuż obok. Momentami - bo przy uwiecznianiu zabytku na fotkach pojawia się problem, jak uchwycić moment, kiedy zwiedzających jest jak najmniej?



W głębi głównego dziedzińca znajduje się wejście do sali modłów.







W tej medresie mamy możliwość wejścia na pięterko, żeby pooglądać dawne pokoje uczniów (tego brakowało nam w Bou Inanii ). Większość z nich to ciasne cele z niewielką ilością dziennego światła (naukę pobierało tu 800 czy 900 młodzieńców i jakoś się tu musieli pomieścić), rozmieszczone wokół niewielkich wewnętrznych dziedzińców. Tylko nieliczni uczniowie mieli szczęście zamieszkiwania w większych pokojach z oknami wychodzącymi na główny dziedziniec medresy.















Ruszamy dalej...
Po drodze jest okazja na obserwację uliczek trochę mniej oblężonych przez turystów, za to ukazujących zwykłe codzienne życie mieszkańców.
O tej porze (toż to najgorętsza część dnia!) raczej tu pusto, ludziska siedzą w domach, a jak już ktoś musi być na zewnątrz, to najprawdopodobniej jest gdzieś na suku. Młodsi mieszkańcy być może odprężają się w jednej z kawiarenek internetowych, których sporo w wielu zakamarkach medyny. Na tej uliczce rzecz jasna też jest jakaś .



Gdy zbliżamy się do pałacu wezyra, na ulicy sennego od upału Marrakeszu pojawia się trochę więcej życia i oczywiście są kolejne stragany z przyprawami i henną .

Danusia te foty mnie powalają. Ja mam takie papierowe i niestety nie widać tylu szczegółów.

A siedział w medresie na dziedzińcu taki pan, co kaligrafował robaczkami imiona? Wieeem, że teraz w każdym kącie świata tego pełno, ale wtedy (2003?) widziałam to pierwszy raz. I mam cudnie wymalowane imiona bliskich i znajomych królika Oprawiłam w ramki i były prezenty

Ula, niestety na pana od robaczków nie trafiliśmy, może po prostu w tym tłumie nie zauważyłam go? Szkoda, bo pamiątka byłaby fajniasta! Ale może kiedyś dowiem się, jak brzmi moje imię po robaczkowemu, to mi moja Gocha wykaligrafuje to tym specjalnym długopisikiem zakupionym pod pocztą w Fezie. Zdolności do tego ma , próby naśladowcze robaczków z marokańskiej gazety wyszły jej całkiem nieźle . W zasadzie można byłoby to pooprawiać w ramki i porozdawać jako napisy z imionami - przecież i tak nikt się nie połapie, co tam jest faktycznie napisane

Braku bliskich spotkań z małpkami żałuję cały czas, ale może to kiedyś nadrobię w ciut bliższej okolicy niż Maroko. Chodzi za mną Andaluzja i może jeszcze coś hiszpańskiego, kiedyś to zrealizuję . Wtedy ruszę "na Gibraltar", tam małpiszonów też dostatek, jeden taki w lipcu "woził się" z moimi znajomymi na lusterku od auta

A co do fotek... Od papierowych może i lepsze , ale gdyby zamiast mnie te zdjęcia robili Mistrzowie z naszego forum, to dopiero byłoby na co popatrzeć Przykładem tegoroczne tureckie foty Piotrka - arabskie klimaty podobne, ale jaka różnica w jakości fotek ... Muszę się jeszcze duuuuużo nauczyć, a wtedy - po osiągnięciu odpowiedniego poziomu wtajemniczenia - kupię sobie coś lepszego do pstrykania, to może wówczas faktycznie któraś z moich fot powali



Leszku, rzeźbienie pewnie trwało dłuuuuuugo, chociaż konktetnej wiedzy w tym temacie nie mam... Ale jak sobie przypomnę, ile trwa układanie jednej niezbyt dużej i niekoniecznie skomplikowanej mozaiki, to krótko być nie mogło

dangol napisał(a):
A co do fotek... Od papierowych może i lepsze , ale gdyby zamiast mnie te zdjęcia robili Mistrzowie z naszego forum, to dopiero byłoby na co popatrzeć Przykładem tegoroczne tureckie foty Piotrka - arabkie klimaty podobne, ale jaka różnica w jakości fotek ... Muszę się jeszcze duuużo nauczyć, a wtedy - po osiągnięciu odpowiedniego poziomu wtajemniczenia - kupię sobie cóś lepszego do pstrykania, to może wówczas faktycznie któraś z moich fot powali

Mnie się Twoje fotki podobają i to co w wypadku relacji jest według mnie ważniejsze to właśnie treść (tekst i zdjęcia obrazujące). Lustrzankowa jakość bez treści niewiele by wniosła do mojej wiedzy o arabskich klimatach. A dzięki Twoim zdjęciom mogłam zobaczyć bardzo dużo szczegółów. Spodobały mi się fotki szczególnie te, na których widać miejscowe zwyczaje, ludzi, zwierzęta i przyrodę. Ta inność.
Dzięki za to, że zabrałaś nas na swoją wycieczkę do Maroka, udało Ci się świetnie opisać trasę i miejsca, które widziałaś z ogromną ilością szczegółów i informacji. Pochodziliśmy po uliczkach razem z Tobą, ogądaliśmy zabytki, targowiska, ludzi. Prawie jakbym tam była.

Pozdrawiam
Lidia