Od knedlików po kalmary czyli przez Czechy na Istrię

ruzica napisał(a):Dzisiejszy odcinek postaram się maksymalnie skrócić, ponieważ będzie coś, co na forum było już tryliard razy


Czwartek, 22 maja 2014

Planując wakacje w Chorwacji wymyśliliśmy sobie, że jeden dzień poświęcimy na wycieczkę w jakieś bardziej odległe rejony.

Do wyboru mieliśmy 2 lokalizacje: Wenecja albo….Plitwice

Wybór padł na to drugie, nie pamiętam już właściwie dlaczego


Pod koniec trasy popełniliśmy pewien błąd, nazwijmy to „nieświadomy błąd drogowy”;). Zamiast jechać autostradą do Karlovca, i tam zjechać na drogę krajową 1, pojechaliśmy trochę inaczej-najpierw autostradą A6 do Bosljeva, potem A1 do Ogulina, i tam wjechaliśmy na drogę nr 42.(nie polecam, ale tę trasę sugerowała mapa gogle, jako najkrótszą).

Wybór był prawidłowy , ale trasę najlepiej ustawiać na najszybszą a nie najkrótszą
Jakbyście pojechali przez Karlovac to przejeżdżając przez Slunj mogliście jeszcze zobaczyć tam wodospadziki
plitwickie-czy-krka-t44130.html

Dziś nie mam weny- będzie zatem dużo zdjęć i mało tekstu

Piątek, 23 maja 2014

Po szalonej eskapadzie do Plitwickich Jezior mieliśmy zrobić sobie dzień odpoczynku, ja liczyłam na jakieś konkretne plażowanie. Niestety pogoda znacznie się pogorszyła- był to nasz najbardziej pochmurny dzień w cro.

Z przyczyn oczywistych plażowanie odpadało, dlatego zrobiliśmy sobie krótką wycieczkę do Poreč.

Z Lanterny do Poreča jest blisko, jakieś 12 km, więc docieramy tam szybko. Parkujemy na jednym z parkingów w centrum-poza sezonem są bezpłatne. Z parkingu kroki kierujemy w stronę zabytkowej starówki.


Poreč to miasto z charakterystycznym dla chorwackiego wybrzeża klimatem. Są tu wąskie, brukowane uliczki, przechadzające się leniwe koty, poukrywane w zakamarkach knajpki pachnące rybami, budynki z białego kamienia. Tym co zdziwiło mnie najbardziej jest tłum turystów- nie spodziewałam się tego w maju.




Pogoda jest w sam raz do spacerowania-mimo zachmurzenia jest bardzo ciepło.


Idąc przez „zagłębie knajpiane” co chwila słyszymy nagabywania nachalnych nieco naganiaczy- nie mam nic przeciwko naganiaczom, taką mają pracę, ale dlaczego mówią do mnie „Guten Tag” Z lekką irytacją odpowiadam „Dobar dan” i idę dalej.


Wędrując wąskimi i malowniczymi uliczkami Poreča dochodzimy do Bazyliki Eufrazjana.



Początkowo nie mieliśmy jej w planach , ale kusi nas. Pewne wątpliwości budzi cena wejścia- 40 kun od łebka, to trochę dużo, a aż taką fanką zwiedzania wnętrz kościołów nie jestem Z drugiej strony- być i nie wejść? Sama już nie wiem co robić Ostatecznie wątpliwości rozwiewa mój strój- akurat mi się zachciało najkrótszej z moich spódniczek i bluzki bez pleców. A przed kościołem wyraźny zakaz wchodzenia w takim negliżu

No trudno, idziemy dalej, w stronę portu. Po drodze spotykamy kilka kotów, jednak większość z nich nie rozumie polskiego i słysząc moje kici-kici, zwiewa z prędkością światła (chorwackie mica-mica, czy też mac-mac jakoś nie przechodzi mi przez gardło).

Ale jeden robi dla nas wyjątek i pięknie pozuje:


Po drodze do portu mijamy miejsca nieszczególne:


Ale też bardzo ładne:


W porcie zlewa nas deszcz, na szczęście trwa może z 3 minuty.


Na koniec robimy jeszcze zdjęcie okazałym palmom....


…oraz rotundzie


Wracamy do „zagłębia knajpianego” i pijąc kawę wypisujemy kartki dla tych co marzną w PL

Po kawie wracamy na parking, skąd pstrykamy ostatnie foty. Z tej strony Poreč prezentuje się naprawdę uroczo, szkoda, że pogoda niezbyt fotogeniczna.


Prosto z Poreča jedziemy trochę dalej na południe, ale o tym następnym razem

Piątek 23 maja 2014-cd.

Z Poreča przemieściliśmy się zaledwie 10 km na południe, ale czujemy się tutaj jakby w innym świecie. Do Vrsaru dojeżdżamy po południu, parkujemy w centrum, nie ma z tym większego problemu.
Idziemy zwiedzać miasteczko:


Centrum Vrsaru jest maleńkie, to kilka uliczek i wszystkie wiodą ostro pod górkę



Coś nam w tym Vrsarze nie pasuje- nie wiem czy to kwestia tego, że jesteśmy tu przed sezonem, ale miasto jest jakby zupełnie wymarłe. Na ulicach nie ma żywej duszy, w centrum ani jednej Konoby, nawet jedyny sklep chyba zbankrutował. Lubię ciszę i spokój, ale bez przesady. Minimum życia musi być. A tu jest go tyle co w mauzoleum Lenina


Tak się później zastanawiałam- czy ta wymarłość to nie jest efekt tego, że przyjechaliśmy tutaj w czasie popołudniowej sjesty? Na Istrii zwyczaj sjesty jest traktowany wręcz ortodoksyjnie, co czasami komplikowało nam życie. Np. nasza ulubiona Konoba była czynna do 14 stej( a obiad przed 14 to dla nas zdecydowanie za wcześnie), a potem dopiero od 18stej, kiedy to byliśmy już głodni jak wilki i tupaliśmy nóżkami przed otwarciem

No dobra, może i miasto jest wymarłe, ale nie sposób mu odmówić pewnych zalet. Między innymi punktu widokowego


Oraz ładnej, śródziemnomorskiej architektury:


Po krótkim spacerze schodzimy na dół w poszukiwaniu Konoby, bo głód przybiera już wymiar ekstremalny

Po drodze natykamy się na taki okaz:


Trochę folkloru

Okazuje się, że jakieś życie w mieście jednak jest- toczy się w porcie, z którego mamy ładny widok na starówkę:


Pogoda po południu trochę się poprawiła, pierwszy raz dziś słońce wyłoniło się z za chmur- korzystamy więc z okazji i idziemy na spacer brzegiem morza.

Idąc w kierunku południowym dochodzimy do takiego mostku:


To pomost łączący wysepkę Koversada ze stałym lądem. Przechadzamy się do końca pomostu, ale na wyspę już nie wchodzimy. Koversada jest w całości przeznaczona na camping dla naturystów- nie idziemy więc, bo nie chcemy nikogo bulwersować naszym pełnym odzieniem

Od centrum Vrsaru odeszliśmy jakieś 2,5 km, pora zatem wracać.


Co do Vrsaru mamy trochę mieszane uczucia, tzn. miasteczko jest przyjemne i malowniczo położone(podejrzewam, że w sezonie może być jednym z niewielu miejsc na Istrii, gdzie jest względny spokój), ale ten brak życia w centrum jakoś nie do końca nas przekonał.

Jutro pojedziemy do najpiękniejszego wg. mnie miasta na wybrzeżu, gdzie przeżyję drugą, ale na szczęście ostatnią traumę wakacyjną

No to czekamy na to najpiękniejsze miasto z niecierpliwością

Miło było przeczytać i powspominać Plitvickie Jeziora
Oczekuję dalszego ciągu . Być może w tym roku z końcem czerwca się na Istrię wybiorę tyko nie mam jeszcze obranego miejsca ?

Oj miło tak popatrzeć.... A co do Poreća to w sezonie do bazyliki Eufazjana weszliśmy gratis, bo było przed 9 więc wchodzisz się "POMODLIĆ'' ale strój niestety jest wymagany.
Pozdrawiam i czekam na dalszą część.

Sobota, 24 maja 2014

Kolejnego dnia odwiedziliśmy miasto, które było jednym z głównych punktów w naszym planie. Miejsce jest znane i polecane przez każdy przewodnik- trochę się tego obawiałam, bo z tymi polecanymi miejscami często jest tak, iż bywają przereklamowane i ostatecznie rozczarowują.

Ale Rovinj zdecydowanie przereklamowany nie jest Zapraszam na wycieczkę.

Pogoda tego dnia znów była dziwna- najpierw niby bardzo słonecznie, potem się zachmurzyło i wyglądało to nieciekawie(nawet jakby zanosiło się na burzę). Wsiedliśmy do samochodu z nadzieją, że się poprawi. Po drodze z campingu szybki rzut okiem na Limski Zaljev:


W Rovinju parkujemy na bezpłatnym parkingu, ale dość dalego od centrum(coś za coś). W ciągu 15 minut dochodzimy do portu:


Spacerując malowniczymi uliczkami(choć muszę powiedzieć, że było sporo elementów utrudniających pełną radość ze spaceru- rowerzyści, motocykliści, psy bez smyczy itp.)….


...dochodzimy do kawiarni, gdzie zatrzymujemy się na bardzo dobrą kawę:



Kawiarnia nazywała się Cafe Bar Jimmy, jeśli będziecie tamtędy przechodzić to polecam


Słynne domy „wychodzące z wody” z bliska nie są tak piękne, jak w katalogu biura podróży, ale nikomu nie mówcie


A to owe domy od strony ulicy i mój ulubiony zakątek w Rovinju:


W bezpośredniej bliskości tych uroczych zakątków znajduje się wiele knajpek- w jednej z nich widziałam najdroższą kawę w cro- 60 kun za filiżankę ( co prawda była to kawa po irlandzku, może zawierała 40-letnią whisky )

Od przyjazdu do miasta moją uwagę przyciągała górująca nad innymi budynkami 60-metrowa wieża. To katedra św. Eufemii, patronki Rovinja- teraz właśnie tam kierujemy nasze kroki.



Wejście na wieżę okazało się niebanalne- schodki prowadzące na górę są bardzo strome, krzywe, niektóre się jakoś dziwnie chybotały, ale wejście jakoś można ogarnąć.

Tak z grubsza wyglądają te schody, ale prawdy żadne zdjęcie nie odda


Na samej górze otrzymujemy nagrodę za trudy wejścia- widoki






Niestety nie byłam w stanie się w pełni nimi nacieszyć- cały czas po głowie chodziła mi myśl, że czeka mnie zejście, które jest przecież trudniejsze od wejścia.

Nie pomyliłam się- zejście to była prawdziwa masakra- schodki w górnej części(jest ich dosłownie kilka) są tak strome, że trzeba iść po nich tyłem lub bokiem, pozostałe- w tę stronę też wydawały się bardziej strome, bardziej krzywe i bardziej chybotliwe. Dodatkowym utrudnieniem były moje buty- miałam balerinki dość słabo trzymające się nóg i musiałam z każdym krokiem uważać, żeby mi nie spadły
W końcu jakoś zlazłam, ale ile się naprzeklinałam- to moje

Po tych emocjonujących przeżyciach potrzebowałam jakiegoś ładnego miejsca, w którym ukoję nerwy. W Rovinju akurat nie ma z tym problemu:




Pogoda znacząco się poprawiła, mi poprawiłsię humor, za to dał o sobie znać żołądek- rozpoczęliśmy spacery w poszukiwaniu jedzenia:


A to ładniejsze ujęcie słynnych domów:


Po niedługich poszukiwaniach znajdujemy przyjemną pizzerię. Tym razem zamawiamy pizzę w bardziej chorwackiej wersji- bo z Pršutem



Kosztowała prawie 90 kun, ale jak na centrum Rovinja i Pršut- to nie tak źle

Po jedzeniu włóczymy się dalej, upał trochę zaczyna dokuczać. To dla odmiany ujęcie w lepszej pogodzie niż rano:


Na koniec idziemy jeszcze do ogrodu botanicznego. Był bardzo polecany przez mój książkowy przewodnik Pascala(jednak błędnie tam nazwany „zlatni rat”- w rzeczywistości to „zlatni rt”), ale na nas jakoś nie zrobił wrażenia.


Może i park wrażenia nie zrobił-ale pospacerować w upale wśród drzew- bezcenne

Z parku udaliśmy się do Konzumu, gdzie zakupiłam wiśniowe Ozujsko na wieczór(wcześniej próbowałam grejpfrutowe-smakują mi te słodkie wersje), a potem to już tylko parking, znowu Konzum, bo zapomnieliśmy kupić kruh, samochód, którego wnętrze nagrzało się do 50 stopni i jedziemy na krótką, wieczorną wizytę w kolejnym miejscu.

ruzica napisał(a):Niestety nie byłam w stanie się w pełni nimi nacieszyć- cały czas po głowie chodziła mi myśl, że czeka mnie zejście, które jest przecież trudniejsze od wejścia.

Nie pomyliłam się- zejście to była prawdziwa masakra- schodki w górnej części(jest ich dosłownie kilka) są tak strome, że trzeba iść po nich tyłem lub bokiem, pozostałe- w tę stronę też wydawały się bardziej strome, bardziej krzywe i bardziej chybotliwe.

Mogę podpisać się pod każdym słowem. Dla mnie to również było traumatyczne przeżycie. Ale dla widoków z góry warto .

Podpisuję się obiema rukami i nogami tyż. Byłam zdobyłam a co śmiechu było jako, że matka rodzicielka się "obawia o swe stawy kolankowe"...
Pisz dobry człowieku i pisz to balsam na duszę tak sobie wspominać i stwierdzać, że jednak kobiety inaczej widzą.

Bo kobiety i dzieci odważne są
Ja weszłam, syn wszedł, mąż został na dole...
Teoretycznie był zmęczony, teraz zaczynam sie jednak zastanawiać, jak było naprawdę

marze_na, monika cieszę się, że rozumiecie moje cierpienia. Choć gdybym miała tam wejść jeszcze raz to pewnie i tak bym poszła

beatamark1 napisał(a):Bo kobiety i dzieci odważne są
Ja weszłam, syn wszedł, mąż został na dole...
Teoretycznie był zmęczony, teraz zaczynam sie jednak zastanawiać, jak było naprawdę

To nie zawsze tak działa, u nas akurat to ja jestem ta mniej odważna

Sobota, 24 maja-cd.

Po prawie całodziennej wycieczce do Rovinja, w drodze powrotnej zahaczyliśmy jeszcze o Pazin, stolicę Istrii. Miasto w sensie turystycznym może nie wyróżnia się jakoś szczególnie na tle pozostałych, ale ma kilka ciekawych obiektów do ofocenia.

Na przykład zamek:


Kiedy zaparkowaliśmy przy zamku, przez 20 minut upierałam się, że to na pewno nie tu- ubzdurałam sobie, że zamek miał stać na jakimś imponującym urwisku.


Urwisko rzeczywiście było, ale po drugiej stronie:



To Jama Fojba, czy też Pazinska Jama(fojba to rodzaj wąwozu krasowego, występującego w Słowenii, Chorwacji i Włoszech). Podobno w latach po II wojnie, wrzucano do Jamy ciała zamordowanych Chorwatów, nie wiem na ile to prawda. Dołem prowadzi jakiś szlak turystyczny, ale mi się już bardzo nie chciało .

Panorama miasta z Vojakiem w tle:


Najbardziej w Pazinie spodobał mi się imponujący most:


To tyle z ekspresowej wizyty w Pazinie, jakos nie za bardzo nam się chciało po nim łazić.

A tymczasem na campingu…. No właśnie o campingu piszę bardzo mało, a to z prostej przyczyny- my prawie w ogóle tam nie przebywaliśmy. Zwykle na wycieczki wyjeżdżaliśmy tuż po śniadaniu, a wracaliśmy dość późno- kiedy robiło się już chłodno i siedzenie przed namiotem bywało w takich warunkach mało przyjemne.

W ciągu tygodnia na Lanternie trochę się pozmieniało- przede wszystkim dość znacznie się zaludnił, w dużej mierze rodakami. A wraz z zaludnieniem przyszło też coś, co było o wiele bardziej irytujące niż pobliski kamieniołom-dyskoteki. Nie wiem o której się kończyły(były tylko w weekend), bo zawsze jakoś szczęśliwie udawało mi się zasnąć, ale muzyka pochodząca z dyskotek była irytująca w stopniu wybitnym.

A po za tym życie campingowe było całkiem przyjemne.

Jutro będą kolejne dwa urocze miasteczka- tym razem nie na wybrzeżu

Jeśli chodzi o Vrsar to byliśmy tam 2 razy na wakacjach, a w tym roku w maju odwiedziliśmy również stare kąty .
W sezonie miasteczko tętni życiem i jest naprawdę dużo ludzi .Nam tam bardzo się podobało .Mieszkaliśmy prawie na starym mieście koło apteki:)W tym roku 2 maja było też full ludzi i pełno pootwieranych knajpek , więc wy musieliście trafić na jakiś przestój turystyczny

ruzica napisał(a):
A to owe domy od strony ulicy i mój ulubiony zakątek w Rovinju:

W którymś z tych zakątków (i nie tylko) , był kręcony odcinek serialu "Anna German".
Oczywiście Rosyjski reżyser chciał oszukać widza że akcja dzieje się we włoszech
Albo gdy Anna German na tle amfiteatru w Puli usiłuje nas przekonać, że jest w Rzymie
To juz brak szacunku dla widza.

Paźin również minęliśmy w przelocie i jak widać nie tylko my.
Fajnie przed wyjazdem popatrzeć na widziane miejsca ale innym okiem