Wyprawa na antypody - Patagonia

Tymona napisał(a):A ja sobie tak czytam i odległy świat z Tobą oglądam i ciągle ocham i acham

A ja się cieszę, że taką towarzyszkę tej podróży mam.

To dopinguje do spędzania czasu - w pocie czoła - nad klawiaturą.

Pozdrawiam,
Wojtek

Stajemy w krótkiej kolejce i po chwili kupujemy wejściówki. Za jedyne 15000 peso od głowy, czyli około 25 USD, mamy prawo poruszać się po terenie parku. Teraz trzeba znaleźć właściwy busik. W ramach opłaconego noclegu w schronisku Torre Central mamy zostać przewiezieni ostatnich kilka kilometrów. Rozglądamy się wokół - jest spory ruch. Autobus, którym przyjechaliśmy, przygotowuje się do dalszej trasy; z przeciwka nadjeżdża inny, z bocznych dróżek dojeżdżają mikrobusy.



Jest i nasz! Plecaki załadowane zostają na dach i przywiązane sznurami, my pakujemy się do środka. Jest ciasno, ale odcinek do przejechania jest krótki - około 7km. Bus rusza i zjeżdża w dół do rzeki.



Przez Rio Paine przerzucony jest wąski most, tak że ledwo się na nim mieścimy. Deski skaczą pod kołami, ale nie sprawia to wrażenia, że miałby się właśnie teraz zawalić. Dalej droga trochę dziurawa - kilka razy słyszę charakterystyczny dźwięk podwozia szurającego o szutrową nawierzchnię.



Pochmurne przed chwilą niebo zaczyna się ponownie wypogadzać i wychodzi słońce. Zmierzamy w kierunku okrytych białymi, gęstymi obłokami szczytów. W dali majaczą turnie, które dały nazwę parkowi - Torres del Paine.



Po prawej pojawiają się zabudowania - to nasze schronisko. Kilka osób wysiada, w tym i my. Wskazujemy plecaki i wkrótce mamy nasze bagaże w rękach. Mikrobus podjedzie jeszcze kawałek, do widocznych kolejnych budynków, ale zanim odjedzie... kierowca czeka na zapłatę. Jak to? Przewóz miał być zawarty w cenie noclegu!



No tak, miał być, ale to inny samochód z innym kierowcą, a za ten przejazd trzeba zapłacić. Mruczę pod nosem, co myślę o kolejnym przykładzie naciągactwa, ale płacimy po 2500 peso i kierujemy się do schroniska. W środku schludnie i przyjemnie. Można nawet dokupić sprzęt turystyczny. Spoglądam na kartusze gazowe - wziąłem ze sobą palnik na wypadek, gdyby w schroniskach nie było możliwości włączenia grzałki elektrycznej. Ale widzę też i gniazdka, więc poczekam z ewentualnym zakupem.



Nocleg tutaj kosztuje 21000 peso. Załatwiamy w recepcji niezbędne formalności i zostajemy zaprowadzeni do pokoju. Po drodze mijamy ciekawe pomieszczenie - podłogę ma trochę obniżoną, a w rogu znajduje się piecyk w formie kominka. W tej chwili jednak palenisko zimne, ale może wieczorem?..



Nie zabawiamy wewnątrz długo. Ładujemy niezbędne graty do małych plecaków i wychodzimy na zewnątrz. Niestety, niebo ponownie się zaciąga, mamy jednak nadzieję, że uda nam się krótki wypad - chcemy podejść na punkt widokowy, skąd najlepiej widać te słynne turnie.

Wycieczka na mirador Torres del Paine

Droga skręca w lewo, oddalając się od naszego celu, próbujemy więc skrócić, kierując się na widoczne pole namiotowe i stojące dalej zabudowania. Niestety, okazuje się, że to nic nie dało i wkrótce ponownie trafiamy na naszą drogę.



Po mostku przechodzimy przez nieco wyschnięte koryto potoku, ale po chwili trafiamy na następny most, gdzie już pod nogami rwący strumień.



Wiszący, nieco się kołyszący, mostek przerzucony jest nad wylotem wąwozu, który tuż powyżej wcina się mocno w podnoszący się teren. To już Rio Asencio, spływający spod Torres del Paine.



Na wprost, lekko się obniżając, prowadzi szlak do schroniska Los Cuernos - nim pójdziemy następnego dnia - a teraz odbijamy w prawo, w kierunku gór.





Zaczyna się podejście. Najpierw po zboczu, z rosnącym w oczach Monte Almirante Nieto, potem dróżka zataczając szeroki łuk zawraca w kierunku potoku.





W dole zostaje bliskie Lago Nordenskjold, a w miarę podchodzenia, zza wzgórz przebłyskują kolejne tafle wody.



Znów wyszło słońce, ale nie na długo.

...kolory niesamowite - momentami to "gogenowska paleta" - taki krajobraz to uciecha dla oczu .

Pozdrawiam

Cudowne Pan odwiedza miejsca i aż chce się jeszcze i jeszcze.
Pozdrawiam Wedera

mariusz-w napisał(a):...kolory niesamowite - momentami to "gogenowska paleta" - taki krajobraz to uciecha dla oczu .

Jak się wszystko mocno zaciągnęło, to i tam robiło się szaro-buro. Ale wystarczyło, by się słońce chociaż słabo przez chmury przebiło, a już wszystko stawało w kolorach.

Wedera napisał(a):Cudowne Pan odwiedza miejsca i aż chce się jeszcze i jeszcze.

Szczerze mówiąc, wolałbym, by się Pani zwracała do mnie w mniej formalny sposób. Ale, oczywiście, nie śmiałbym nalegać.
A co do miejsc - będzie podobnych więcej.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Kolejna świetna relacja. Kolory rzeczywiście niesamowite. Szczególnie ta roślinność, tamtejszy odpowiednik tundry...

Z zainteresowaniem czekam na ciąg dalszy...

Część z tych kolorów miałem okazję podziwiać ale na północy
Kolory skał zmieniające się ze zmianą kąta padania światła . . .
Piękne Wojtku
Czekam na więcej

Pozdrawiam
Piotr

Tomasz W napisał(a):Kolejna świetna relacja. Kolory rzeczywiście niesamowite. Szczególnie ta roślinność, tamtejszy odpowiednik tundry...

Z zainteresowaniem czekam na ciąg dalszy...

Akurat tego dnia, w dalszym ciągu wycieczki pogoda postanowiła się popsuć. Ale już następnego - zanotowano istotne jej nawroty

A ta roślinność... świadomość, że jesteśmy na szerokości geograficznej, odpowiadającej szerokości Polski...

piotrf napisał(a):Część z tych kolorów miałem okazję podziwiać ale na północy
Kolory skał zmieniające się ze zmianą kąta padania światła . . .

Tiaaa... jak mi żal, że nie pstrykałem fotek w czasie wędrowania po Irlandii, Szkocji i Norwegii.
Cóż, trzeba będzie tam powrócić.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

W latach 89 / 90 szwędałem się po Ameryce Północnej - pstrykałem wtedy Minoltą - kompaktem . Trochę fotek jest , szczególnie z pustyni w Newadzie , Arizonie , Pn. Kalifornii
Trzeba kupić skaner

Pozdrawiam i czekam na dalszy ciąg
Piotr

piotrf napisał(a):W latach 89 / 90 szwędałem się po Ameryce Północnej - pstrykałem wtedy Minoltą - kompaktem . Trochę fotek jest , szczególnie z pustyni w Newadzie , Arizonie , Pn. Kalifornii
Trzeba kupić skaner

Kiedy kilka lat temu zrobiliśmy kurs po kilku parkach narodowych zachodnich USA, to też miałem kompaktową Minoltę. Fajny aparacik - trzykrotny zoom bez wysuwania obiektywu.
A wrażenia z stamtąd uważam za jedne z najpiękniejszych w moim życiu...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Leszek Skupin napisał(a):A jakieś przykładowe ceny, bo wiesz... można mieć 100 000 i być biednym dlatego, że chleb będzie kosztował np. 10 000 jednostek monetarnych Czyli po ile LPG, chleb i/lub piwo i czy lepiej wwozić euro czy dolary, a może lepiej wypłacać kartą kredytową ze ściany

Nooo... podałem przykładową cenę - za przejazd z lotniska do miasta. ...

Owszem 2000 , ale nie podałeś ile km was wiózł dobra wracam do czytania

Leszek Skupin napisał(a):Owszem 2000 , ale nie podałeś ile km was wiózł dobra wracam do czytania

Ile kilometrów nas wiózł?.. Hmm... jakieś 20 minut.

Kolejne ceny powinieneś wyłowić w już zamieszczonych fragmentach wspomnień. Postaram się również wspominać o nich w następnych - tam, gdzie moje zapiski, bądź jakieś walające się jeszcze po domu kateluszki, wspomogą moją kiepską pamięć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Leszek Skupin napisał(a):Wojtku przecież ja żartuję z tymi cenami

No wiesz! Jak mogłeś mi to zrobić?! A ja się tak starałem...
Do końca życia będę Ci to wypominał! Jeśli nie zapomnę...


A tak bardziej serio - to fakt, że ja zwykle kwestię kosztów pomijam, a czasami może się to komuś przydać. Więc postaram się jednak raz za czas coś o nich wspomnieć.

Leszek Skupin napisał(a):Piotrek się do tych żartów dołączył z pytaniem "jak ominąć autostradę"

Po jednej takiej patagońskiej "autostradzie" zapychaliśmy na piechotę. Ale to trochę później, w Argentynie.

Pozdrawiam,
Wojtek