Turcja Egejska - Kuşadası i okolice

Efez wspaniały , nawet w deszczu. Chociaż aura taka sobie Wam się trafiła, to zdjęcia wyszły świetne i zachęcające do wybrania się tam...

dangol napisał(a):Efez wspaniały , nawet w deszczu. Chociaż aura taka sobie Wam się trafiła, to zdjęcia wyszły świetne i zachęcające do wybrania się tam...

Tak źle z tą pogodą nie było, bo potem się poprawiła.
Cieszę się, że zdjęcia Ci się podobają .

Znowu zaczyna padać, więc wracamy w kierunku naszego ostatniego schronienia, bo tutaj nie ma żadnego miejsca z zadaszeniem. Nie dochodzimy do naszej poprzedniej miejscówki, bowiem wcześniej widzimy kolejne sklepienia w murze, więc tam się zatrzymujemy.


Jesteśmy wewnątrz jednego ze sklepień podbudowy Świątyni Domicjana. To tutaj powinno znajdować się Muzeum Inskrypcji, ale zamknięte kraty nie pozwalają na wejście do środka. Nie ma tam żadnych informacji o tym, że muzeum w ogóle tutaj istnieje, nie mówiąc już o godzinach otwarcia.
Mamy stąd widok na Agorę Państwową.


Deszcz zelżał, więc idziemy dalej drogą okalającą Agorę Państwową od strony południowej. Droga jest wybrukowana ogromnymi kamiennymi płytami a wzdłuż niej leży mnóstwo fragmentów kolumn i innych budowli.












Dochodzimy do wielkiej budowli. Był to duży zbiornik do magazynowania i rozprowadzania wody doprowadzanej do miasta akweduktem Marnas.
Na inskrypcji określana jest jako nimfeum (fontanna monumentalna) z 92-93 r.n.e. W II wieku dodano do niej dwa skrzydła boczne i misę fontanny od frontu. Była też ozdobiona posągami, których fragmenty zostały odkryte podczas wykopalisk pomnika przez Austriacki Instytut Archeologiczny (ÖAI) w 1908 roku.


Za tą fontanną jest już droga prowadząca do Domu Marii Panny.



Kawałek dalej droga się kończy w miejscu, w którym kiedyś stała wjazdowa Brama Magnezyjska, po której obecnie pozostały jedynie kamienne pozostałości leżące na ziemi.


Po chwili jesteśmy już na placu przy drugim wejściu (albo jak kto woli, pierwszym) do Efezu, nazywanym "górnym".
W centralnej części tego placu, w olbrzymiej szklanej gablocie pod zadaszeniem, znajduje się makieta starożytnego Efezu. Dopiero tutaj można się odnaleźć w ukształtowaniu terenu i rozłożeniu miasta.





Wokół gabloty widać wylegujące się wielkie psy, którym deszcz nie przeszkadza. Nie zwracają też żadnej uwagi na kręcących się wokół nich turystów.



Kawałek dalej widzimy kocią jadłodajnię.

dangol napisał(a):Efez wspaniały , nawet w deszczu. Chociaż aura taka sobie Wam się trafiła, to zdjęcia wyszły świetne i zachęcające do wybrania się tam...

Podpisuję się pod wpisem Danusi .

Oglądam i podziwiam, miałam nie pytać ale zapytam

Czy kolory na zdjęciach są przez Ciebie poprawiane, czy tam rzeczywiście jest tak "soczyście" ze względu na deszczyk?

Gabloty z makieta nie kojarzę (a tamtędy wchodziliśmy), może w 2013 jej jeszcze nie było...
Albo (ojej) pamięć zaczyna szwankować
Muszę sprawdzić w swojej relacji (o ile nie wyparowały z niej zdjęcia)

wiola2012 napisał(a):Oglądam i podziwiam, miałam nie pytać ale zapytam

Czy kolory na zdjęciach są przez Ciebie poprawiane, czy tam rzeczywiście jest tak "soczyście" ze względu na deszczyk?

Czasem się zdarza, że jakieś zdjęcie poprawię, kadrując je lub delikatnie podciągając kolory (ale tylko automatycznie).
Przy tym zdjęciu chyba nic nie robiłam z wyjątkiem zmiany rozmiaru i dodaniu ramki.
Przez tą pogodę tam rzeczywiście były fajne warunki do zdjęć a deszcz wymył kamienie i wydobył z nich jakiś blask.
Tutaj jest oryginał tego zdjęcia (jedyną ingerencją w niego jest zmniejszenie rozmiaru, aby móc wstawić na forum).

tony montana napisał(a):Gabloty z makieta nie kojarzę (a tamtędy wchodziliśmy), może w 2013 jej jeszcze nie było...
Albo (ojej) pamięć zaczyna szwankować
Muszę sprawdzić w swojej relacji (o ile nie wyparowały z niej zdjęcia)

A ja nie trafiłam na Twoją relację. Podeślij linka, bo z chęcią bym poczytała i pooglądała fotki (o ile oczywiście nie wyparowały).
Od 2013 roku jednak trochę lat minęło, więc może makiety wtedy nie było.
Podejrzałam na mapach Google i w 2019 roku coś już tam było, bo z drogi widać ludzi stojących i oglądających coś w tym miejscu, gdzie my widzieliśmy gablotę z makietą.

Wyparowały
Jest tylko kilka pierwszych stron, bo kiedyś się wziąłem za uzupełnianie ale jakoś to porzuciłem

troche-lata-wiosna-how-are-you-my-friend-turkiye-2013-t41070.html?hilit=Turkiye

megidh napisał(a):Przez tą pogodę tam rzeczywiście były fajne warunki do zdjęć a deszcz wymył kamienie i wydobył z nich jakiś blask.
Tutaj jest oryginał ….jedyną ingerencją w niego jest zmniejszenie rozmiaru, aby móc wstawić na forum

Czyli mamy dobre strony deszczu ( nie umniejszając zdolnościom fotografa )

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):Przez tą pogodę tam rzeczywiście były fajne warunki do zdjęć a deszcz wymył kamienie i wydobył z nich jakiś blask.
Tutaj jest oryginał ….jedyną ingerencją w niego jest zmniejszenie rozmiaru, aby móc wstawić na forum

Czyli mamy dobre strony deszczu ( nie umniejszając zdolnościom fotografa )

Każde wytłumaczenie jest dobre, żeby nie narzekać na aurę, która nam się trafiła w Efezie .
Ale masz rację. Już wcześniej Piotr pisał o tych dobrych stronach deszczu

piotrf napisał(a):Gosiu , na Waszych zdjęciach znalazłem dobrą stronę deszczu w Efezie
Ten mozaikowy dywan jest wyraźny i kolory ma żywsze znacznie , piękne

A co do zdolności fotografa, to jeśli chodzi o mnie, to chyba przesadzasz. Ja tylko cykam fotki na automatycznych ustawieniach i to komórką. Kiedyś, jakieś 40 lat temu, interesowałam się fotografią i miałam wtedy Zenita TTL (jak na tamte czasy to była górna półka). Ale jak przyszły inne obowiązki, to fotografia została przestawiona na boczny tor. Ale dzięki za dobre słowo.
Natomiast zdarza się, że co jakiś czas, jak mi brakuje moich zdjęć, to wstawiam fotki Waldka, który jest fotografem, więc może to jego zdolności masz na myśli.
Ja lubię zdjęcia z szerszą perspektywą, natomiast Waldek uwielbia wąskie kadry oraz szczegóły i szczególiki.

Pomimo tego, że dalej kropi, już się nie przeczekujemy, tylko idziemy dalej, bo szkoda nam czasu. Od momentu, kiedy zaczęło padać, minęły już prawie dwie godziny. Trochę nam się z tego powodu pobyt w Efezie przedłużył.
Mijamy Łaźnie Variusa, ale ani ja, ani Waldek, nie robiliśmy im zdjęć.
Na zdjęciu poniżej widać jedynie ich fragment w głębi za kolumnami.


W tym miejscy zaczyna się Bazylika Stoa (Królewska Kolumnada).
W okresie hellenistycznym stoa była jednonawowa, ale w 11 roku n.e., za panowania cesarza Augusta, wybudowano w jej miejscu dwukondygnacyjną, marmurową promenadą o długości 165 metrów, z trzema nawami i drewnianym dachem, która biegła ze wschodu na zachód od Łaźni Variusa, wzdłuż północnej strony Górnej Agory. Jej główną funkcją było zapewnienie ludziom schronienia i cienia. Ponadto służyła również jako giełda papierów wartościowych i centrum wymiany bezpieniężnej.
Do środka prowadziły z agory cztery stopnie, biegnące wzdłuż całej jej długości.
Obecnie tych schodów nie widać, bowiem są zasłonięte drewnianym chodnikiem, ale kiedyś wyglądały tak.


Jońskie kolumny, których było 67, miały głowice w kształcie głów byka. Boczne nawy miały szerokość 4,72 metra, natomiast nawa środkowa 6,85 metra. Na cokole po wschodniej stronie Bazyliki Stoa umieszczono posągi Augusta i jego żony Liwii, ukazujące ich w pozycji siedzącej. Fragmenty tych posągów można obejrzeć w Muzeum w Selçuku.
Budowa Bazyliki Stoa została sfinansowana przez Gauisa Sextiliusa Pollio. Był on również fundatorem innych budynków w Efezie.






Na zdjęciu poniżej widać kapitele kolumn z głowami byków z Bazyliki Stoa.



Za Bazyliką znajduje się półokrągły teatr, wbudowany u podnóża północnego zbocza góry Pion. Był używany jako buleuterion na posiedzenia rady miejskiej oraz jako odeon do występów artystycznych. Pierwotny teatr był zbudowany w okresie hellenistycznym. Po przejściu kilku faz budowy i odbudowy, jego obecny kształt, który był zadaszony, pochodzi prawdopodobnie z około 100 roku naszej ery.
W porównaniu z Teatrem Wielkim wydaje się bardzo mały ale szacuje się, że mieściło się w nim 1400 osób.
Inskrypcja wskazuje, że budowę nowej skene w Odeonie sfinansował Publius Vedius Antoninus około 150 r.n.e. Skene miała dwukondygnacyjną fasadę edykularną (podobną do fasady Biblioteki Celsusa ), którą ozdobiono portretowymi posągami rodziny cesarskiej i inskrypcjami listów cesarza Antoninusa Piusa.
Z agory była widoczna tylko górna część tej fasady, bowiem dolną zasłaniała stojąca bezpośrednio przed nią dwukondygnacyjna Bazylika Stoa.
Idziemy zobaczyć Odeon i to, co z niego można dojrzeć.
Wchodzimy schodami po prawej stronie.



Z góry dobrze widać pozostałości kolumnady Bazyliki Stoa.






Te masywne kamienne bloki, przy których stoi Waldek, to pozostałość po fasadzie Odeonu.




Ulewa była potężna, więc orchestra została zalana.


To schody prowadzące na widownię po lewej stronie.


I wychodzimy z Odeonu.

Po wyjściu z Odeonu uzmysławiamy sobie, że już nie pada.


Rzucamy ostatnie spojrzenia na Odeon





i idziemy dalej wzdłuż Prytanejonu, czyli Urzędu Miasta.


Prytanejon został wybudowany za czasów cesarza Augusta w I wieku. Na przestrzeni lat był wiele razy przebudowywany. Podczas prac archeologicznych prowadzonych na terenie Prytanejonu znaleziono dach budynku oraz statuę Artemidy, które obecnie są wystawione w muzeum w Selcuku.
Obecnie stoi tam tylko kilka zrekonstruowanych niekarbowanych kolumn w doryckim stylu, na których znajdują się inskrypcje z wykazem Kuretów, czyli Kapłanów Artemidy Efeskiej.


Idziemy w dół stromą ulicą nazywaną przez archeologów "Clivus Sacer" (Święta Droga), która ciągnie się na zachód od Górnej Agory Państwowej na Plac Domicjana.



W międzyczasie wyszło słońce i zaczęło mocno przygrzewać.
Ten mały kotek już się w nim wygrzewa.


Dochodzimy do Placu Domicjana, na którym już byliśmy, ale wtedy padał deszcz i nie obejrzeliśmy go dokładnie.
Teraz to nadrobimy. Wcześniej opuściliśmy Plac Domicjana drogą ciągnącą się w kierunku południowym, obeszliśmy wokoło Górną Agorę i wróciliśmy w to samo miejsce Świętą Drogą.


Ponownie oglądamy pomnik Memmiusa,


który kiedyś wyglądał tak.


Patrzymy w górę Świętej drogi, na początku której stoją dwa pasujące do siebie cokoły, które mogły być podstawami dla posągów lub filarów.


Ponownie podchodzimy do płaskorzeźby z boginią Nike.


W centralnej części Placu Domicjana znajdują się pozostałości okrągłego pomnika, prawdopodobnie będącego częścią ołtarza.

Gosiu , zwiedzaliśmy Efez dokładnie w taki sam sposób ( w takiej samej kolejności )
Na nas taki kierunek został nieco wymuszony - staraliśmy się omijać duże , zorganizowane grupy turystów


Pozdrawiam
Piotr

Jeśli kiedyś będę tam w realu, też taki kierunek zwiedzania wybiorę, skoro mam gotowy świetny przewodnik (a za moment nawet dwa)

I ja

piotrf napisał(a):Gosiu , zwiedzaliśmy Efez dokładnie w taki sam sposób ( w takiej samej kolejności )

dangol napisał(a):Jeśli kiedyś będę tam w realu, też taki kierunek zwiedzania wybiorę, skoro mam gotowy świetny przewodnik (a za moment nawet dwa)

piekara114 napisał(a):I ja

Życzę Wam, żebyście kiedyś tam dotarły i bardzo się cieszę, że moje pisanie może się Wam przydać. Piotr zapewne też jest zadowolony, że jego informacje mogą zostać wykorzystane. Przecież właśnie w tym celu piszemy relacje. Ja już wiele razy skorzystałam z relacji znajdujących się na CRO FORUM.

piotrf napisał(a):Na nas taki kierunek został nieco wymuszony - staraliśmy się omijać duże , zorganizowane grupy turystów

Patrząc na zdjęcia w Twojej relacji faktycznie widać, że sporo turystów razem z Wami zwiedzało Efez. A nie powinno być ich tak dużo, bo przecież weszliście na teren Efezu jako pierwsi, zaraz po otwarciu bramek.
No ale w Teatrze byliście zupełnie sami.
Natomiast mam wrażenie, że podczas naszego pobytu nie widzieliśmy zorganizowanych grup turystów. Być może zrezygnowali ze zwiedzania z uwagi na ulewę . Było trochę turystów, ale wszyscy sprawiali wrażenie, że są tam indywidualnie.