Po przejściu bramy Herkulesa wchodzimy na Plac Domicjana.
Po zachodniej stronie placu ujrzeliśmy płaskorzeźbę ukazującą wizerunek bogini zwycięstwa Nike, datowaną na I-II w.n.e. Zdobiła ona jeden ze spandreli łuku nad Bramą Herkulesa. Uważa się, że drugi spandrel był lustrzanym odbiciem tej płaskorzeźby oraz że płaskorzeźba pochodzi z innego pomnika i została wbudowana w Bramę Herkulesa w IV wieku naszej ery.
Ponoć fałd sukni bogini, widoczny na tej płaskorzeźbie, był inspiracją do powstania logo znanej firmy produkującej buty i odzież sportową, której nazwa na piśmie jest tożsama z imieniem bogini. Bo już jej wymowa jest zupełnie inna.
Na terenie znajdującym się tuż za płaskorzeźbą z Nike archeolodzy odnaleźli niedawno
bizantyjską strefę handlowo-gastronomiczną sprzed 1,4 tys. lat.
Dalej pada, więc nie zatrzymujemy się w tym miejscu, lecz idziemy dalej szukając jakiegoś schronienia.
I znajdujemy jakieś częściowo zadaszone pomieszczenie. Początkowo mieliśmy tam towarzystwo młodzieży tureckiej z opiekunką. Chyba byli na wycieczce szkolnej. Bardzo byli rozgadani i hałaśliwi. Nie można było w ich towarzystwie zebrać myśli. Ale gdy stali się zbyt głośni ich opiekunka, która do tego momentu wydawała się zachowywać jak ich koleżanka, nagle zaczęła ich ostro strofować. Po ich uspokojeniu przeprosiła nas za ich zachowanie a po chwili cała grupka opuściła to schronienie i zostaliśmy sami.
Deszcz się uspokoił, więc poszliśmy dalej.
Weszliśmy na teren Górnej Agory (Państwowej), na której niestety żadna budowla się nie zachowała.
Agora Państwowa powstała w I w.n.e. za czasów imperatorów Augustusa i Klaudiusza. Wymiary Agory wynosiły 160 metrów na 73 metry. Archeolodzy przypuszczają, że właśnie na tym placu stała świątynia egipskiej bogini Izis.
Na ziemi leży sporo bardzo ciekawych fragmentów budowli.
W oddali widzimy Odeon a raczej to, co z niego pozostało.
W rogu zachodniego krańca Górnej Agory widzimy drewniany podest, który stanowi
punkt widokowy, więc tam idziemy i oglądamy Efez z góry.
Patrzymy na Drogę Kuretów, po której niedawno szliśmy.
Nieco bliżej widać, stojący po północnej stronie Placu Domicjana, pomnik Memmiusza pochodzący z I wieku. Ukazuje on rodzinę Gajusza Memmiusa, który był wnukiem rzymskiego dyktatora Sulli.
Ponoć pomnik ten był dwukondygnacyjną budowlą przypominającą wieżę ze stożkowym dachem.
Płaskorzeźby postaci znajdujące się na pomniku być może przedstawiały cnoty Memmiusza. Ale istnieje też inna teoria, według której figury te mogą przedstawiać członków rodziny Memmiusza.
Pomnik został zrekonstruowany, ale ponieważ pierwotny wygląd pomnika nie jest znany, to rekonstrukcja została wykonana według uznania osób jej dokonujących.
W oddali widzimy Bibliotekę Celsusa, której z uwagi na ulewę, nie obejrzeliśmy z bliska.
Po południowej stronie Placu Domicjana widzimy pozostałości Świątyni Domicjana, która powstała w latach 81-96 n.e. jeszcze za czasów panowania Domicjana.
Została zbudowana po tym, jak Domicjan ogłosił się bogiem i nadał Efezowi status Neokoros (godność nadawana przez rzymski senat i cesarza rzymskiego niektórym miastom, które zbudowały świątynie cesarza lub ustanowiły kult członków rodziny cesarskiej).
Świątynia dedykowana cesarzowi nazywana była też neokoratem .
Świątynia Domicjana miała u podstawy wymiary 34 x 24 metry, posiadała 8 kolumn z przodu i z tyłu i 13 kolumn wzdłuż boków. Stała na wysokim tarasie o wymiarach 85,6 x 64,5 m.
Trzykondygnacyjna fasada ozdobiona była 35-40 figurami bóstw.
W świątyni stał olbrzymi posąg Domicjana, wykonany z drewna i marmuru. Miał ponad 7 metrów wysokości i był ponoć widoczny z miejskiego portu.
W Muzeum Archeologicznym w Efezie w Selçuku można obejrzeć części tego pomnika, a mianowicie głowę i lewe ramię.
Sprawujący autorytarne rządy Domicjan był bardzo niepopularny. Doprowadziło to do jego zamordowania. Po zamachu na jego życie rzymski senat oficjalnie ogłosił potępienie jego pamięci (damnatio memoriae). Jego nazwisko zniknęło ze wszystkich publicznych rejestrów, budynków i pomników. Monety z jego wizerunkiem zostały przetopione a posągi zniszczone lub tak przerobione, aby przedstawiały nowego cesarza Nerwę.
Nazwa świątyni Domicjana w Efezie została zmieniona na Świątynię Sebastoi (Czcigodnych).
W okresie bizantyjskim świątynia została całkowicie rozebrana, a wiele jej kamieni zostało wykorzystanych w innych miejscach.
Sanktuarium zostało odkryte w 1930 roku przez austriackiego archeologa Josefa Keila.
Z tarasu widokowego widzimy jeszcze drogę nazwaną przez archeologów „Clivus Sacer”, czyli Święta Droga, która prowadzi na zachód od Górnej Agory Państwowej na Plac Domicjana.
.png "Weteran")
napisał(a) piotrf » 30.11.2022 21:15 
Co prawda nie raz wisiały chmury nad nami ( głównie w okolicach Dardaneli , okolicach Fethiye i gór Taurus ) , ale prócz tego , że było duszno , parno i "sennie" 
deszcz nam nie towarzyszył . 
.png "Cromaniak")
.png "Opiekun działu")
. 
