Rumuńskie wyrypy: 2022

Oczywiście, jako pierwsze rzuca się w oczy przejście z narteksu do nawy głównej, gdzie kusi swoim bogactwem ikonostas. Zatrzymujemy się jednak jeszcze, by przyjrzeć się dokładniej tej części cerkwi. Tak samo wspaniale wypełniona kolorowymi malowidłami ściennymi, pokrywającymi każdy centymetr kwadratowy powierzchni - zarówno ścian, jak i sklepień, czy zwężających się w kierunku zewnętrznym półkoliście zwieńczonych otworów okiennych. Wśród wizerunków dostrzegamy również osoby świeckie. Nic dziwnego - ktoś budowę tej świątyni przecież finansował. Monastyr wzniesiony został częściowo przez Włada Drakula, a po obrabowaniu go przez bojara Albu Wielkiego, odnowiony został przez Włada Mnicha. Co mnie tutaj jednak najbardziej intryguje, to kształt wejścia do nawy - gdybym nie wiedział, gdzie się znajduję i widział jedynie sklepienie tego przejścia, byłbym przekonany, że jestem w meczecie.















Czas wreszcie przejść z pronaosu do naosu.

Franz napisał(a):

Ciekawe czemu oni wszyscy trzymają jakieś "kartki"...,że niby tacy oczytani

Wnętrze cerkwi też piękne!
Kształt wejścia do nawy faktycznie oryginalny.
I jeszcze Drakula w to wplątany jest...

Ciekawe, ciekawe...

piotrf napisał(a):Jak dobrze pójdzie początkiem maja powiem ( i pokażę ) więcej

W końcu padł jakiś konkretny termin tej relacji z Ukrainy!
Już się nie wymigasz!

Pozdrawiam.

Jacek S napisał(a):Ciekawe czemu oni wszyscy trzymają jakieś "kartki"...,że niby tacy oczytani

Wiesz, wtedy umiejętność czytania dostępna była prawie wyłącznie wyższemu klerowi, a i to nie całemu. Wielu spośród świeckich panujących było analfabetami; na szczęście mieli piśmiennych sekretarzy.

Joanka23 napisał(a):Wnętrze cerkwi też piękne!
Kształt wejścia do nawy faktycznie oryginalny.
I jeszcze Drakula w to wplątany jest...

W moich oczach to właśnie wnętrze decyduje o urodzie wielu tych cerkwi, które na zewnątrz mają miły, ale taki dosyć zwyczajny wygląd.

Cieszę się, że nie tylko ja jeden doceniam to piękno.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mijamy ustawiony tuż za wejściem piec kaflowy i stajemy w niemym podziwie wobec ogromu otaczającego nas piękna. Z zewnątrz budowla z uwagi na pokrycie pridvoru, narteksu i głównej części cerkwi jednym kawałkiem dachu sprawia wrażenie nieco podłużne, dla którego z uwagi jeszcze na boczne absydy przyjęło się określenie koniczyny. Natomiast, gdy się stoi w jej sercu, proporcje się odwracają, stwarzając wrażenie, iż maleńka powierzchnia otoczona jest strzelistymi ścianami. Wszystko oczywiście szczelnie pokryte barwnymi malowidłami. Nawę poprzeczną stanowią jedynie usytuowane naprzeciwlegle absydy boczne, każda z jednym podłużnym oknem niżej i dwoma mniejszymi powyżej.









Zadzieram głowę w górę, ciekaw rozwiązania kopuły. Widoczne z zewnątrz przecięcie naw na planie kwadratu przechodzi w dziesięciokątny bęben, który tutaj - oparty na żagielkach - sprawia wrażenie, że jest okrągły. Wreszcie kieruję wzrok w stronę ikonostasu, rzeźbionego w drewnie, polichromowanego arcydzieła. Już później doczytam, że reprezentuje styl brynkowiański, ale takich niuansów nie jestem w stanie okiem rozpoznać. Mam ochotę dotknąć go dłonią, ale nie ośmielam się podejść bliżej, niż na wysokość wystawionych ikon, do których raz za czas ktoś się zbliża, by je z czcią ucałować. Ostatni rzut oka na carskie wrota i pora opuścić święty przybytek.

Pstrykamy jeszcze kilka fotek na zewnątrz, gdzie malowidła są nieco wyblakłe wskutek działania warunków atmosferycznych. Kierujemy się do bramy umieszczonej w dawnej wieży strażniczej, którą później wyposażono w dzwony, czyniąc z niej główną dzwonnicę. Tu taka ciekawostka językowa: dzwon w języku rumuńskim to clopot [klopot], a dzwonnica, to clopotnita [klopotnica]









Wracamy do samochodu, rzucając za siebie ostatnie spojrzenia na monastyr, który za panowania Radu Wielkiego stał się znanym ośrodkiem kultury, zaś hospodar Matei Basarab wyposażył go w drukarnię, w której w pierwszej połowie XVII wieku wydano między innymi szeroko stosowany "Zbiór Praw z Govory".

Franz napisał(a):
Przed Ukrainą coś mnie wstrzymuje. Zwłaszcza własnym samochodem. Może to błąd, ale na razie ją omijam.

Nie błąd - WIELBŁĄD

Franz napisał(a):
Ja mam głównie obawy przed ludźmi w mundurach. Czy to słynne wyłudzanie łapówek w zamian za wymyślone mandaty już zniknęło z dróg?

Następny wilbłąd.
Jak jedziesz przepisowo nikt cię nie zatrzyma (bardzo przepisowo)


(jak byś miał czas to zachęcam forum/viewtopic.php?t=30120&highlight= )


Monastyr przepiękny

Pzdr.

gego napisał(a):Jak jedziesz przepisowo nikt cię nie zatrzyma (bardzo przepisowo)


(jak byś miał czas to zachęcam forum/viewtopic.php?t=30120&highlight= )

Znam Twoją relację - zdradziłem się w niej ze swoją obecnością.

Natomiast, nie jestem pewien, czy to brzmi tak przekonywująco:

gego napisał(a):następna niespodzianka
Na długości ok 7 kilometrów znajdują się nieoznakowane progi zwalniające (rzekomo w tych miejscach dochodzi do dużej ilości wypadków i ludzie zrobili progi)
Są to wylane na asfalt paski betonu o wysokości od 20 cm w górę Progi te nie są oznakowane i leżakują grupami po dwa lub trzy progi w różnych odległościach.
Przefajnie.

<...>

Co do jakości dróg - to wyobraźcie sobie jak wstajecie rano (burzliwej nocy) wasze pofałdowane prześcieradło - drogi na Ukrainie są mniej więcej takie same.
Fałdy te mają do 40 cm głębokości i cała zabawa polega na tum aby jechać po skraju nich i nie wlecieć do środka

<...>

Co do tych lini - szaleństwo.
Jedziesz stepem, droga prosta jak nie wiem co, widoczność na 2 kilometry o gość namalował na drodze dwie ciągłe
Z drugiej strony stoi na wzniesieniu patrol i przez patrzałki poszukuje grzeszników.
(Peugot ni chcąc wjechać do "dziurki" omijając ją wyjechał ok. 0,5 metra za linie - zgrzeszył i został skrupulatnie wyłowiony - mimo ostrzeżenia iż "stoją")

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Wszystko oczywiście szczelnie pokryte barwnymi malowidłami.

Przepięknymi zresztą !
Benedyktyńska praca.
Podoba mi się bardzo.

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Benedyktyńska praca.
Podoba mi się bardzo.

piotrf napisał(a):Zgadzam się Mariuszem - wspaniałe są te malwidła

Są podobne do tych z zachodnich Bałkanów, ale w Rumunii jest ich znacznie więcej.
A propos podobieństw - w Govorze widać wpływ szkoły kijowskiej. Ponoć. Moje oko nie rozróżnia takich szczegółów.

piotrf napisał(a):Jeżeli można mam pytanie : czy wiesz ile jest cerkwii w Rumunii , posiadasz spis
A może natknąłeś się na takowy

Nie mam takiego spisu. Gdybym się natknął na takowy, zapewne bym go już miał.
Mam trochę literatury na ich temat, ale traktującej wybiórczo.

Pozdrawiam,
Wojtek

piotrf napisał(a):Czas chyba , żeby stwierdzić naocznie podobieństwo

Tiaaa... jeszcze jest wiele innych miejsc, które na mnie czekają, a przed którymi żadne obawy mnie nie wstrzymują.

piotrf napisał(a):Na fotkach mam tylko malowidła zewnętrzne

Jakaś mała wrzutka dla porównania?

Pozdrawiam,
Wojtek

piotrf napisał(a):Zgadzam się Mariuszem - wspaniałe są te malwidła

Jeżeli można mam pytanie : czy wiesz ile jest cerkwii w Rumunii , posiadasz spis
A może natknąłeś się na takowy ( oops , to już drugie )
Wiki pod tym względem jest dość uboga . . .


Pozdrawiam
Piotr

Wszystkich to się pewnie zliczyć nie da; mi w planowaniu i wyborze trochę pomogła ta strona (ale tu głównie zabytki opisane):

http://www.romanianmonasteries.org/

Aglaia napisał(a):Wszystkich to się pewnie zliczyć nie da; mi w planowaniu i wyborze trochę pomogła ta strona (ale tu głównie zabytki opisane):

http://www.romanianmonasteries.org/

Ładna stronka, ale bardzo mało ma tych monastyrów wymienionych.

Pozdrawiam,
Wojtek