Mój mandarynkowy Dubrownik

29 grudnia (niedziela): Od młynów do stećków

Po odwiedzeniu twierdzy Sokol grad jedziemy się zrelaksować nad rzeką Zamierzamy odwiedzić kompleks Konavoski Mlini w rezerwacie przyrody Konavoski Dvori. Parkujemy obok bardzo wysoko ocenianej (średnia ocen 4,8 na Google Maps) konoby Vinica Monkovic:



Nie będziemy tu jednak jeść; zaplanowaliśmy, że obiadokolację zjemy w Cavtacie, do którego pojedziemy wieczorem

Konavoski Mlini to kompleks 15 obiektów (młynów czy budynków mieszczących folusze , o czym napiszę za chwilę ) wybudowanych wzdłuż kanałów i małych akweduktów na rzece Ljuta. Stan owej rzeki (której nazwę można przetłumaczyć jako: Wściekła ) bardzo podnosi się zimą, bywa ona wręcz nieprzewidywalna W czasach Republiki Dubrownickiej to miejsce było centrum młynarstwa. W XVI wieku powstała sieć kanałów i akweduktów, które zachowały się do dzisiaj.

Tak to wygląda :





Gatunki zagrożone wyginięciem zamieszkujące okolicę:


Żółwia chętnie bym spotkała, koleżków po lewej stronie tablicy - niekoniecznie

Siadamy obok kanału:



i budynku, w którym w sezonie chyba otwiera się coś na kształt baru/restauracji, o czym świadczy duża zadaszona "świetlica" tuż obok:



Słuchamy głośnego szumu wody (zaraz zlokalizujemy, skąd dochodzi) i pochłaniamy zapasy piernika (jeszcze ze świąt ), który popijamy gorącą herbatą z termosu. Teraz przyda się ona bardziej niż na plaży Muszę przyznać, że zaczyna się robić chłodno.

Czytamy o życiu i pracy na tych terenach:



Ludzie zajmowali się tu młynarstwem do lat siedemdziesiątych XX wieku. Natomiast młyny, które pozostały, są w posiadaniu rodziny niejakiego Iva. Mężczyzna sukcesywnie odrestaurowuje budynki i dba o ścieżki oraz mostki, którymi można się poruszać po rezerwacie. No to idziemy:



Już wiemy, skąd pochodził głośny szum wody. Rzeka Ljuta naprawdę się wściekła :



Dochodzimy do budynku, w którym mieści się folusz (inaczej: pilśniarka, spilśniarka) - maszyna stosowana w procesie folowania (wstępnej obróbki) sukna:


Czego to ja się nie dowiem w czasie pisania relacji! Zawsze poszukuję dodatkowych informacji i przy okazji się dokształcam

Budyneczek z foluszem jest zamknięty, ale wiemy, że to ten, bo obok zaprezentowano rysunki pokazujące powstawanie tkanin i ubrań:



Zmierzamy w stronę kolejnej popularnej restauracji - Konavoski Dvori Eco Green Restaurant W sezonie w tych okolicach nie umrzecie z głodu; dzisiaj konoba jest zamknięta, ale można pospacerować po jej tarasie:




Rzeka Ljuta ujarzmiona:



Mijamy parę w zimowych kurtkach :



Miejscowi mają inny odbiór temperatur , choć i my w tej chwili nie narzekamy na upał. Restauracja jest położona w takim malowniczym otoczeniu:



Powoli opuszczamy rezerwat Konavoski Dvori - miejsce, które szczególnie nam się spodobało i które nawet w sezonie (tak podejrzewam) może być bardzo spokojne. Ciekawe, czy uda nam się tu kiedyś przyjechać latem i to sprawdzić

Pora na trochę widoków - jedziemy "w góry", a dokładnie drogą wspinającą się nieco powyżej lotniska w Čilipi. Obserwacje poczynione z samochodu:


Okazuje się, że w bule gra się nie tylko latem

To nie TEN Drvenik :



Widok na pas startowy lotniska:



Do zachodu słońca mamy jeszcze trochę czasu:


Zdążymy dotrzeć na jeden z polecanych w okolicy punktów widokowych.

Teraz podziwiamy pogled na Cavtat, w którym będziemy za ponad godzinę:



(Jak my to wszystko zdążymy zrobić?! )

Tymczasem Małż mówi, że ma dla mnie niespodziankę Nie powie, dokąd i po co teraz jedziemy Nie szkodzi, jest cudnie; cieszę się drogą i widokami :





Tylko muszę się przebrać, bo temperatura spadła do 10 stopni, a zaraz ("w górach") będzie jeszcze zimniej. Na tym wyjeździe codziennie woziliśmy w bagażniku ciuchy do przebrania - zestaw letni i zimowy , może raczej jesienny

Niespodzianką jest to miejsce :



Niektórzy mogą pukać się w czoło, bo niby co ciekawego może być w kościółku (św. Łukasza):



i w przylegającym do nim małym cmentarzu. Otóż stećci , zwane przeze mnie pieszczotliwie stećakami, które, z niewiadomych przyczyn , niezwykle lubię

Stećci to późnośredniowieczne rzeźbione nagrobki kamienne, które można znaleźć na terenie Bośni i Hercegowiny (tam jest ich zdecydowanie najwięcej), zachodniej Serbii, północnej Czarnogóry oraz środkowej i południowej części Chorwacji. W 2016 roku zostały one wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Dla mnie obejrzenie stećków to zawsze nie lada gratka! Bardzo się cieszę z niespodzianki, którą Małż wyszukał dla mnie na mapie :




Najprawdopodobniej nagrobki pojawiły się w drugiej połowie XII wieku, a rozprzestrzeniły się na przełomie wieków XIV i XV. Były budowane głównie z wapienia. Najczęściej rzeźbione na nich motywy to krzyże, narzędzia, broń, półksiężyc i gwiazdy oraz przedstawienia mężczyzn i kobiet, sceny turniejów, polowań, a także zwierzęta i rośliny. Bogactwo motywów można też znaleźć na stećku, który jest tutaj "gwiazdą" i dla którego tu przyjechaliśmy

Moje zdjęcia z nagrobkiem zrobione (również) po to, by pokazać jego rozmiary:




Bardzo zadowoleni z dotychczasowych odkryć podczas dzisiejszej wycieczki ruszamy w dalszą drogę. Nadal będzie (mam nadzieję ) pięknie i ciekawie

https://www.cro.pl/download/file.php?id=1583480

to zdjęcie

Nagrobki myślę, że dla mojej żony byłyby też nie lada gratką, tak trochę Egiptem zalatują.

Widziałem stećki w Trsteno przy arboretum. A także w Stolcu, gdzie jest ich wiele. Wejście było płatne co dla niektórych byłoby bez sensu ale mi się podobało. W sumie to tylko kamienne klocki. Pogadaliśmy z osobą która opiekowała się terenem, opowiadała historię miejsca. Kupiłem tam fajną miniaturkę tych grobowców bogomilców.

maslinka napisał(a):Najważniejsze są oczywiście widoki z twierdzy:

Twierdza jest bardzo ciekawa, a widoki z niej pierwsza klasa .

ziemniak napisał(a):to zdjęcie

Dzięki!

ziemniak napisał(a):Nagrobki myślę, że dla mojej żony byłyby też nie lada gratką, tak trochę Egiptem zalatują.

Trochę tak

Marlowe1994 napisał(a):Widziałem stećki w Trsteno przy arboretum. A także w Stolcu, gdzie jest ich wiele. Wejście było płatne co dla niektórych byłoby bez sensu ale mi się podobało. W sumie to tylko kamienne klocki. Pogadaliśmy z osobą która opiekowała się terenem, opowiadała historię miejsca. Kupiłem tam fajną miniaturkę tych grobowców bogomilców.

Jak fanka stećków byłam w wielu miejscach, w których można je zobaczyć. Radimlję w Stolcu odwiedziliśmy nawet dwa razy . Zdjęcia z pierwszej wizyty, w 2010 roku, kiedy jeszcze "zwiedzanie" było za darmo:




Później byliśmy, gdy płaciło się chyba 2 euro. Też sobie pogadaliśmy z panem, który się opiekował terenem

Poza tym w Czarnogórze jest ich też sporo, np. w Durmitorze:
post2101048.html#p2101048

megidh napisał(a):

maslinka napisał(a):Najważniejsze są oczywiście widoki z twierdzy:

Twierdza jest bardzo ciekawa, a widoki z niej pierwsza klasa .

Dla nas było to bardzo ciekawe (i wciąż mało popularne) miejsce.

29 grudnia (niedziela): W pogoni za (zachodzącym) słońcem

Po obejrzeniu stećka jedziemy dalej górską drogą:




Dojeżdżamy do Jasenic, żeby zobaczyć crkvę sv. Spasa:



Kościół po remoncie, wstawiono nowe drzwi, przez co nie wygląda szczególnie interesująco:



Ciekawsze są stare nagrobki obok:



Nie aż tak stare...

Teraz to szukamy atrakcji trochę na siłę , ale krajobrazy są piękne:




Jedźmy lepiej podziwiać zachód słońca! Zamierzamy to robić z punktu widokowego Sivi soko, który znajduje się dokładnie tutaj:
https://www.google.pl/maps/place/Lookou ... FQAw%3D%3D

Zatrzymujemy się przy drodze i karmimy oczy:



Zdjęcie z zajawki:



Jesteśmy trochę za wcześnie:



Trudno mi się oderwać od pogledów:



Zoom na Dubrownik:



Tutaj Maździaka jeszcze nigdy nie było :



A to chyba "oficjalny" punkt widokowy Sivi soko:




Część zdjęć jest zrobiona stamtąd. Poniżej - lotnisko w Čilipi:



Widok w stronę BiH:



A to może być któryś ze szczytów w Czarnogórze (jesteśmy blisko trójstyku), ale nie mam pojęcia, który:



Chwila zadumy :



Nie będziemy tutaj czekać na "ostateczny" zalazak sunca. Trochę zgłodnieliśmy i fajnie byłoby wkrótce dotrzeć do cywilizacji, czyli do Cavtatu Może zdążymy tam dogonić zachodzące słońce Zjeżdżamy w stronę miasteczka; kolory jak na Dzikim Zachodzie :




Ładne serpentynki:



Wyłania się Mljet :



Dojeżdżamy do Cavtatu i zostawiamy Maździaka w porcie (za darmo, w sezonie parking płatny):




Starówka jest po drugiej stronie półwyspu, widok na zachodzące słońce również. Docieramy tam za późno.



Słoneczko zdążyło się schować:



Nie udała nam się pogoń za zachodzącym słońcem. Nie ma sensu żałować ("prawie" widzieliśmy zalazak sunca i jeszcze zobaczymy, choćby jutro - z pokładu statku ), trzeba poszukać jakiejś restauracji. Kot też właśnie wypatruje rybek :



Zostawiamy go i nie wiemy, czy wskoczył do wody. Obstawiam, że mu się nie chciało Zależy, jak bardzo był głodny.

Na koniec odcinka - wieczorne impresje z Cavtatu :





A w kolejnej odsłonie relacji, oprócz wizyty w konobie, przespacerujemy się po miasteczku Zobaczymy też nocny Dubrownik ze wzgórza Srđ

I dobre i smutne to zdjęcie...



Aż się ma ochotę poprawić ten krzyż, jakoś chociaż go oprzeć o ten pomnik ...

Pogledy na Dubrovnik Góry znikające w tle wspaniałe

majkik75 napisał(a):Aż się ma ochotę poprawić ten krzyż, jakoś chociaż go oprzeć o ten pomnik ...

Szczerze mówiąc, dopiero przeglądając zdjęcia to zobaczyłam.

majkik75 napisał(a):Pogledy na Dubrovnik Góry znikające w tle wspaniałe

Punkt widokowy był świetny. Grzebienie gór/wysp wyłaniające się z morza wyglądały wyjątkowo.

Czekam na Cavtat
Byłam w nim raz ale z powodu ceny za postój odpuściliśmy nabrzeże wiec po mieście nie pochodziłam, wpadłam tylko do najbliższego sklepu po chleb i wodę.
Nabrzeże to był ekskluzywny kurort z niemieckimi jachtami pełnymi bardzo wiekowych ludzi. Ciekawe jak wygląda zimą

Marlowe1994 napisał(a):

Jestem osobą, która ponosi odpowiedzialność za własne czyny, więc wcale mnie to nie przeraża 

Dla mnie właśnie w tym ich cału urok - bardzo wąsko, człowiek stoi właściwie pod samą pionową ścianą - czuć wtedy ogromną potęgę Natury 

https://www.dalmacijadanas.hr/zastrasuj ... kih-plaza/

Oczywiście, to się zdarza - najczęściej po opadach albo gdy bardzo wieje. Wtedy jest największe ryzyko. Napisałam nawet, że z tego powodu plaża jest węższa.
Dobrze, że nikt nie ucierpiał.

Kapitańska Baba napisał(a):Czekam na Cavtat
Byłam w nim raz ale z powodu ceny za postój odpuściliśmy nabrzeże wiec po mieście nie pochodziłam, wpadłam tylko do najbliższego sklepu po chleb i wodę.
Nabrzeże to był ekskluzywny kurort z niemieckimi jachtami pełnymi bardzo wiekowych ludzi. Ciekawe jak wygląda zimą

Może jeszcze dzisiaj uda mi się wrzucić odcinek ze spaceru po miasteczku
Grudniowy Cavtat miał niewiele wspólnego z kurortem, nawet nieekskluzywnym

Na Pasjačy byliśmy w 2021. Kolory plaży na Twoich zdjęciach są takie jak moje lipcowe. To jest zadziwiające

pomorzanka zachodnia napisał(a):Na Pasjačy byliśmy w 2021. Kolory plaży na Twoich zdjęciach są takie jak moje lipcowe. To jest zadziwiające

To prawda, mnie też trudno uwierzyć, że to był grudzień

Mam taki tydzień w pracy, że prawie nie wiem, jak się nazywam... Postaram się niedługo wrzucić kolejny odcinek

maslinka napisał(a):Mam taki tydzień w pracy, że prawie nie wiem, jak się nazywam... Postaram się niedługo wrzucić kolejny odcinek

I tak poleciałaś z relacją mega, jak nie Ty

U mnie często też tak jest w pracy, albo jest lżej z tym że tak człowieka zniszczą mundrości góry, że się odechciewa czegokolwiek.
Dałaś mi zagwostkę co to za szczyt w tej Czarnogórze

te kiero napisał(a):I tak poleciałaś z relacją mega, jak nie Ty

To znaczy, że się muszę wziąć za pisanie Właśnie wróciłam z wycieczki z klasą, ale myślę, że dam radę

te kiero napisał(a):Dałaś mi zagwostkę co to za szczyt w tej Czarnogórze

Może znajdziesz?