Mój mandarynkowy Dubrownik

majkik75 napisał(a):Eeee tam, a kiedy szaleć jak nie teraz jak się ma na to możliwości i zdrowie?

Właśnie z takiego założenia wychodzimy Najbardziej lubię wydawać pieniądze właśnie na podróże

majkik75 napisał(a):Sprawdzimy w lipcu (szok i niedowierzanie ) na kilka dni czy tylko lekko taniej znaczy też dobrze

Będziecie w lipcu w Dubrowniku?

agus78 napisał(a):Maslinko - super, że relacja jednak powstaje Już jest pięknie! A to dopiero początek Zdjęcia w zajawce

Cieszę się, że Ci się podobają

agus78 napisał(a):A po Tobie na tych zdjęciach widać szczęście.

agus78 napisał(a):Zdrówka życzę!

Dzięki!
W sobotę czułam się kiepsko, ale w niedzielę "odżyłam" Chyba pisanie relacji może podziałać jak terapia


28 grudnia (sobota): Przywitanie z Dubrownikiem - część druga

Po kolacji w pizzerii wracamy do nocnego zwiedzania Dubrownika:



Obok Bramy Ploče ustawiono szopkę:



Pod palmami - tak przecież mogło to wyglądać w rzeczywistości, wszystko pasuje:



Widok na stary port:



Schodzimy do poziomu morza i przeciskamy się między łódkami, jest ich tu trochę:



Neon nad Bramą Ploče przenosi nas do niedalekiej przyszłości :




Potężne są dubrownickie mury, robią wrażenie:




Dubrownik nocą widzieliśmy do tej pory tylko raz, w podróży poślubnej w 2008 roku. Na tym wyjeździe się napatrzymy

Nie ma żywego ducha:




Brama prowadząca do starego portu:



i druga - na Stradun:



Którą wybrać? Pójdziemy na koncert:



Ale tylko na chwilę... Stoimy pod Małą Fontanną Onufrego:



Nie wytrzymam długo w jednym miejscu Ciągnie mnie w stronę pięknego Pałacu Rektorów:


Pod koniec pobytu będziemy zwiedzać jego wnętrza

Na pobliskim placu rozłożył się minijarmark:


Sympatycznie tu, bardziej kameralnie niż na Stradunie. Dzisiaj już nie skorzystamy z oferty, ale wrócimy pojutrze

Nad wszystkim czuwa Ivan Gundulić - chorwacki poeta barokowy:



Na zdjęciu poniżej widać, że Schody Jezuickie (znane podobno z serialu "Gra o tron") są zastawione i nie można na nie wejść:



W uliczce równoległej do Straduna - pusto:



Natomiast na głównym deptaku Starego Miasta wciąż tłumnie, choć jest już 23:00:



Niektóre knajpki są wciąż otwarte:



Ale da się zrobić prawie bezludne zdjęcie:



Wielka Fontanna Onufrego tym razem podświetlona na zielono:



Rzeźba psa, który podobno jest strażnikiem wody :



Malutki kościół Zbawiciela wzniesiony w 1528 roku jako dziękczynienie za ratunek dla mieszkańców miasta podczas trzęsienia ziemi:



Pozuję z miśkiem :



i zachwycam się drzewem mandarynkowym:



Wystarczy już zwiedzania Starego Miasta! Zobaczyliśmy bardzo dużo, jak na pierwszy wieczór i zmęczenie po całodziennej podróży. Ale nie byłabym sobą, gdybym nie chciała jeszcze zahaczyć o okolice twierdzy Lovrijenac :



Jest przepięknie i mega klimatycznie. Co nie znaczy, że nie można się trochę powygłupiać :


Nie wiem, skąd mam tyle energii

Jesteśmy tu sami i chłoniemy niesamowitą atmosferę:



Jeśli chodzi o dubrownickie mury, w tym miejscu najbardziej rzuca się w oczy wieża Minčeta:



Zostalibyśmy dłużej, bo klimat jest niepowtarzalny (i trudny do uchwycenia, zwłaszcza na niewyraźnych zdjęciach ; wbrew pozorom było ciemno):




Niebo bardzo rozgwieżdżone! Wygląda na to (również na podstawie prognoz pogody ), że jutro będzie pogoda żyleta Trzeba wracać, żeby rano "nie gnić" zbyt długo w łóżku, bo szkoda krótkiego grudniowego dnia

I tak docieramy do mieszkania koło północy, a zanim się wyprysznicujemy i trochę poukładamy, jest dobrze po 1:00. Nie szkodzi, było warto!

tony montana napisał(a):No Pałacu Rektorów bezludziowego to nie widziałem jeszcse

Bardzo ładny był to widok

Kapitańska Baba napisał(a):Za każdym razem zadziwia mnie południe przystrojone w świąteczne ozdoby - jakoś kompletnie mi jedno do drugiego nie pasuje Bo te wszystkie południowe miasta kojarzą mi się z urlopem, upałem, wakacjami a to gryzie się z tymi ozdobami Choć nie powiem, ślicznie wygląda

Pewnie trochę nie pasuje, ale oni też mają święta

pomorzanka zachodnia napisał(a):Z przyjemnością będę śledzić Twoją relację, ale super. Pierwszy dzień i już tyle zobaczyliście! To chyba wszystko na wysokiej adrenalinie

Cześć Kamilla! Oj, tak, biegłam na Stare Miasto jak na skrzydłach Chociaż wiedziałam, mniej więcej, czego się spodziewać. Może właśnie dlatego. Stęskniłam się

29 grudnia (niedziela): Plaża Pasjača

Wstaję (niezbyt wcześnie, niestety ) i biegnę z sypialni do "dużego pokoju", żeby wyjść na balkon Dawkuję sobie tę przyjemność i najpierw patrzę przez okno :



Oczywiście byłam wczoraj wieczorem na balkonie, ale o 19:00 niewiele mogłam zobaczyć. Zaraz się okaże, czy zdjęcia w ofercie kwatery nie kłamały...

Ta-dam! Jest cudnie! :


(W rzeczywistości było piękniej niż na zdjęciach )

Śniadanie zjedzone w takich okolicznościach:


smakuje wyjątkowo, chociaż nie jest szczególnie wyszukane (Musimy kupić warzywa.)

Wpatruję się w horyzont:




Miłym dodatkiem są śpiewające ptaszki Tak, ptaki śpiewają nam pod koniec grudnia Czy to nie sen?

Po śniadanku zasłużony odpoczynek :


Nie wiem, czy to radość z powodu widoków czy raczej z bezbłędnej lekcji włoskiego na Duolingo (Uczę się go, z przerwami na inne języki , już prawie półtora roku.)

Jak widać, na (sporych rozmiarów) balkonie, oprócz stolika z krzesłami i dwóch leżaków, mamy też Piłkarzyki, w które nie będziemy mieli czasu zagrać. À propos czasu - pora kończyć leniuchowanie, bo dzień jest bardzo krótki. Tylko jak pożegnać się z takimi widokami...

Z parkingu też mamy nie najgorszy pogled:



Ruszamy na wycieczkę:


Na widocznym na zdjęciu wzgórzu Srđ będziemy za kilka godzin, po zmroku

W planach na dzisiaj mamy m.in. eksplorację rejonu Konavle, którego, poza krótką wizytą w Molunacie i na półwyspie Prevlaka, zupełnie nie znamy.

Po drodze zatrzymujemy się w tym samym miejscu, co zwykle, gdy mijamy Dubrownik. Trzeba sprawdzić, jak bardzo urosły drzewa Jeszcze trochę i całkowicie zasłonią widok na Stare Miasto:



Zoom daje radę:



Prognozy się sprawdziły - pogoda jest wymarzona! Widoki również :




Przejeżdżamy przez miejscowości Župy Dubrovačkiej:



W Čilipi (zaraz za lotniskiem) odbijamy na Popovići. Cyprysy - charakterystyczny element krajobrazu południowej Dalmacji:



Wygląda na to, że dobrze jedziemy:



Pierwszym punktem programu będzie plaża Pasjača, którą do tej pory oglądałam tylko na zdjęciach w necie. Lepszej okazji na jej odwiedzenie nie będzie , bo w sezonie (dla nas) jest tu zdecydowanie zbyt tłoczno.

Mamy kilka parkingów do wyboru , zostawiamy Maździaka oczywiście na tym najbliżej morza. Ze zdziwieniem stwierdzamy, że nie będziemy sami na plaży... Piękny odsjaj:



Zawsze mnie hipnotyzuje:



Czytamy, że schodzimy na własną odpowiedzialność:


Jestem osobą, która ponosi odpowiedzialność za własne czyny, więc wcale mnie to nie przeraża

Tak wygląda ścieżka prowadząca na Pasjačę:



Jest zabezpieczona barierkami i (przynajmniej w tym momencie) żadne odłamki skał na nas nie spadają.




Przechodzimy przez wykuty w skałach tunel:



I oto jest - Pasjača w całej okazałości :



Od razu biegnę sprawdzić temperaturę Jadranu. Jest orzeźwiający :


(Podobno temperatura wody wynosi 15 stopni, powietrza mniej więcej tyle samo. W słońcu jest nam nawet gorąco )

Raczej się dzisiaj nie wykąpiemy; tym bardziej, że są duże fale. I jeszcze jeden szczegół - zapomnieliśmy strojów kąpielowych, a nie jesteśmy tu sami. Pod schodami miejsce zajęła jakaś para, idziemy więc w przeciwległy kąt plaży, z którego mamy taki widok :



Jest bosko! Wyciągamy... termos z herbatą Piwa też nie wzięliśmy Pakowaliśmy się na szybko, ale wszystko da się nadrobić, a nadrobimy 1 stycznia

Na plażę schodzi rodzinka (chyba) Słoweńców. Nie przeszkadzają nam, mamy własny kawałek plaży



Cudne otoczaki:



Nie chcemy opuszczać tak pięknego miejsca...



Kiedyś jednak trzeba się zwinąć. Ostatnie spojrzenie na Pasjačę:



i na wyspę Veli Školj:



Wspinamy się ścieżką na parking. Latem byłoby dużo trudniej, dzisiaj nie jest nam gorąco, chociaż bluzy stają się zbędne

Nieźle rozpoczęliśmy dzień (i cały wyjazd)! Trudno będzie "przebić" tę atrakcję, ale się postaramy