Małe i duże bałkańskie podróże :-)

10 września, wtorek c.d.

Dzielnica na zboczach Lykavitosa rzeczywiście wygląda na zamożną i w miarę zadbaną. Zeszliśmy w dół do głównej arterii pełnej eleganckich budowli i palm.





Ładnie tu było, ale my skupialiśmy się na tym, by trafić tam gdzie trzeba i jak najkrótszą drogą dojść pod budynek Parlamentu. To było całkiem niedaleko



Trafiliśmy na moment, gdy właśnie miała odbyć się tradycyjna grecka zmiana warty... zmiennicy maszerowali po specjalnie dla nich wyłożonej ścieżce w chodniku. Było ich trzech a przodem szedł prowadzący ich policjant (chyba). Nagle jeden z tradycyjnie ubranych evzonów poślizgnął się i wywinął potężnego kozła na bruk. Za bardzo było to zaskakujące by zdążyć z aparatem... tu policjant sprawdza, czy ze strojem pechowego strażnika jest wszystko ok



Po drobnych poprawkach – ruszyli



A my za nimi

Sądziliśmy, że może dziś ma się odbywać coś przed Parlamentem, może jakaś demonstracja? Wszędzie w okolicy było pełno policji, w samochodach, autobusach nawet. Może i była, ale myśmy na nic takiego nie trafili.



Przed budynkiem Parlamentu evzoni zmienili szyk



Ruszyli – prawie jak do boju

Nie byliśmy jedynymi obserwatorami zmiany warty, w pogotowiu czekała już liczna grupa turystów.



Nie dziwię się – jest to całkiem ciekawy, nietypowy, widowiskowy pokaz wystudiowanych i powolnych ruchów .

















Rzecz jasna zdjęcia tego nie oddadzą . Jeśli ktoś nigdy nie widział, polecamy FILMIK

Po tej uroczystej zmianie wart można sobie zrobić ze strażnikami zdjęcie , chętnych nie brakowało.

Strasznie się cieszyliśmy, że udało się nam trafić, zupełnie przecież przypadkowo na taki fajny moment. Ale tego dnia mieliśmy jeszcze inne cele. Ruszyliśmy w kierunku Akropolu.



Rzeczywiście, to prawda, że w Atenach polują na turystów by wcisnąć im jakieś badziewne parasolki i pozłacane zegarki. Pierwszy kontakt z tego typu praktykami mieliśmy niedaleko Parlamentu, przy wejściu do parku rozciągającego się stąd na południe. Ruch faktycznie był tu ogromny, stało nie wiem dlaczego pełno autokarów, czyżby jakiś dworzec autobusowy „na dziko”?

Kawałek dalej trafiliśmy na cerkiew.













Wnętrze – całkiem ładne, ale nie pozwolono nam zrobić zdjęcia. Nie wiem też dlaczego różne informacje i napisy były tam po rosyjsku.

Kawałek dalej – taki obrazek



A jeszcze kawałek – kościół chyba anglikański.
I wszędzie niesamowite ilości żółtych taksówek . W pewnym momencie chciałem nawet liczyć le przejeżdżających aut będzie zwykłych, a ile żółtych... naprawdę nie wiem czy te proporcje różniłyby się wiele od 50:50.

To już dzielnica Plaka. Niegdyś, podobnie jak słynne Monastiraki, niebezpieczna, zaniedbana okolica w samym sercu Aten, podobno zmieniła się przy okazji przygotowań do Igrzysk w 2004. Trudno nam powiedzieć, na pewno nie czuliśmy tam żadnego niebezpieczeństwa, było dość przyjemnie, ale też i do jakiegoś super zadbania było tu bardzo daleko. Turystów było coraz więcej.











Będąc już prawie pod samym Akropolem postanowiliśmy poszukać Anafiotiki.









Łazimy, zaglądamy to tu, to tam, ale wciąż nie bardzo wiemy czego właściwie szukamy... nic cykladzkich domków nam tu nie przypomina.

To też nie

W końcu – jest coś niebieskiego



Noooo to chyba tu



Anafiotika, maleńka dzielnica której nazwa pochodzi od Anafi, południowocykladzkiej wyspy. Zbudowali ją pochodzący właśnie stamtąd robotnicy, którzy pracowali przy budowie Aten w XIX wieku. Co ciekawe, każdy z tych malutkich domków powstał w ciągu jednej nocy , istniało bowiem wtedy takie prawo, mówiące, że działka, na której stoi zadaszony dom przechodzi na własność jego mieszkańców.























Tak jak na Cykladach, można pozaglądać ludziom przez okna



I jak na Cykladach, pełno tu kotów



Lykavitos z Anafiotiki







c.d.n.

kulka53 napisał(a):Rzecz jasna zdjęcia tego nie oddadzą . Jeśli ktoś nigdy nie widział, polecamy FILMIK

Skojarzenie było dość oczywiste

kulka53 napisał(a):Nagle jeden z tradycyjnie ubranych evzonów poślizgnął się i wywinął potężnego kozła na bruk.

W takiej spódniczce i z takimi pomponami, to ja też bym prosto nie był w stanie iść.

DarCro napisał(a):W takiej spódniczce i z takimi pomponami, to ja też bym prosto nie był w stanie iść.

Te spódniczki i te pompony to jeszcze... ale te ich drewniane, stukające chodaki, śliskie z pewnością jak nie wiem co , nic dziwnego że się pewnie czasami któryś wywali .
Dla nas trochę też dziwnie wyglądało poprawianie spódniczki jednemu facetowi przez drugiego

10 września, wtorek c.d.

Zmierzając na Akropol natknęliśmy się na malutki, chyba XI wieczny, kościółek Metamorfosis.





Trochę niepewnie zaglądałem do środka, wnętrza pilnował jakiś człowiek. Na moje wahania, wejść czy nie wejść, zrobić zdjęcie czy nie robić, szerokim gestem zaprosił do oglądnięcia, nie protestował też przy robieniu fotek



To jedyna, która wyszła nieporuszona .

Kawałek dalej znaleźliśmy wejście na teren Akropolu. Gdy zaglądnąłem do budki, by zorientować się w cenach biletów i w tym, co w ramach tej ceny można zobaczyć, nagle pojawiła się jakaś kobieta i oznajmiła, że tędy nie będziemy mogli wejść ze względu na nasze plecaki które trzeba zostawić w przechowalni, i że ona pokaże nam gdzie to jest, tylko mamy iść za nią. Hm... , poszliśmy. Zaprowadziła nas do głównego wejścia gdzie rzeczywiście była przechowalnia, ale szczerze mówiąc zupełnie nam się nie uśmiechało zostawiać tam naszych rzeczy w których znajdowały się przecież wszystkie dokumenty i pieniądze . Gdyby były tam zamykane na klucz szafki (jak było np przy wejściu na sieneńską wieżę ratuszową), to jeszcze, ale tak, po prostu na numerek? . Nie ma mowy .

Poprzyglądaliśmy się wchodzącym na Akropol tłumom... tak, to były nieprzebrane tłumy ludzi, wycieczka za wycieczką, trafiły się również i polskie. Rzeczywiście, mało kto miał jakiś bagaż, ale byli i tacy co mieli plecaki podobne jak nasze. Postanowiliśmy się nie przejmować... kolejki do kasy nie było i za chwilę, pościskawszy trochę nasze plecaki z biletami w dłoniach już wchodziliśmy na Akropol. Koszt biletu – 12 euro, w cenie również 5 innych starożytnych obiektów Aten. Jak dla mnie, ta cena za jedne z najważniejszych zabytków w danym kraju jest śmiesznie mała , zwłaszcza w porównaniu do cen włoskich . Kupując bilety wiedzieliśmy, że wszystkich obiektów z pewnością dziś nie zobaczymy, mieliśmy na to o wiele za mało czasu.

Budki z biletami i wejście znajdują się w można powiedzieć gaju oliwnym ,



a widać stąd ładnie Wzgórze Filopaposa z mauzoleum zasłużonego dla Aten, pochodzącego z Syrii księcia.



Akropol...nie powiem żebym marzył i śnił po nocach by się tu znaleźć , ale oczywiście kiedyś trzeba było to zrobić. Małgosia przeciwnie – było to jej ogromne pragnienie, podobnie jak Olimp... nie mogłem odmówić . Czym jest Akropol, każdy chyba wie, i chyba mało kto z odwiedzających Grecję nie postawił tu swych stóp. Teraz zrobimy to także my .

Zaraz po wejściu wszyscy rzucają się by fotografować Odeon Herodesa Attyka z 161 roku n.e. Mieści się tu około 5000 ludzi, i obecnie odbywają się tu liczne koncerty i przedstawienia.



Wyczekaliśmy odpowiedni moment i ....











Tu o taki moment byłoby już znacznie trudniej



Propyleje – brama do Akropolu. Powstały w V w. p.n.e. A w kolejnych wiekach służyły m.in. jako siedziba biskupa, centrum administracyjne i... turecki magazyn prochu . Budowla została zniszczona w 1645 r. po uderzeniu pioruna.



Poniżej – brama Beulego



To miejsce to też niezły (darmowy) punkt widokowy

Ale my jesteśmy już wyżej... widok m.in. na Wzgórze Nimf z budynkiem obserwatorium astronomicznego



Poniżej, nowa cerkiew o skomplikowanych kształtach.



Propyleje























I jeszcze widok na Odeon z innej perspektywy



W ogóle poniżej akropolu jest trochę ruin... tu był Asklepiejon, czyli szpital i świątynia poświęcone bogu medycyny.

Na terenie Akropolu, oprócz Propylejów znajdują się właściwie tylko dwie budowle. Najważniejsza z najważniejszych – to świątynia Ateny, Partenon.



Wiecznie otoczony rusztowaniami, z wznoszącymi się nad nim dźwigami. Zbudowany w zaledwie 10 lat (od 447 do 438 r. p.n.e.) od około 1200 roku został kościołem katolickim a następnie po 1466 roku był tureckim meczetem. Zniszczyły go jednak nie trzęsienia ziemi, nie barbarzyńscy Turcy, a jednak Europejczycy, konkretnie Wenecjanie dokładnie 26 IX 1687 roku.

Kolejny rzut oka na dół – to Teatr Dionizosa, pierwszy w Grecji teatr.





Wszystko ok, ruiny są, ludzie są... ale że na Akropolu jeżdżą pociągi , tego się nie spodziewałem.





Pamiątkowa fotka z Partenonem





I jeszcze takie





Pozostałości innych zabudowań Akropolu



Towarzystwo jakby to rzec... wielokolorowe nie tylko pod względem ubioru



c.d.n.

10 września, wtorek c.d.

Na wschodnim krańcu Akropolu mieści się tzw. Belweder.



Z niego najlepiej widać Ateny. No i Rzecz jasna Lykavitos





W dole – maleńka Anafiotika







Pozostałości po czasach okupacji



I nieco starsze pozostałości, tak po prostu, w środku miasta.