Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Kot z prawej zerknął chyba w oczy greckiego kryzysu...

longtom napisał(a):Autor raczej krewnym Michała Anioła nie był.

Ale na Tinos rzeźbić każdy może, trochę lepiej czy ciut gorzej

Może i krewnym nie był, choć właśnie z Isterni pochodzi kilku znanych greckich rzeźbiarzy.
W sumie to nic dziwnego... na wyspie jest rzeźbiarska szkoła średnia

longtom napisał(a):Fajna sekwencja z kominami.

Dzięki, fajnie że zauważyłeś
W sumie komina z garnka jeszcze nie widziałem

dangol napisał(a):W Maroku kołatka „dłoń Fatimy” jest bardzo popularna. W innym muzułmańskim kraju jak dotąd nie byłam, więc nie mam porównania. Na Tinos jej obecność trochę dziwi, zważyszy że Turcy dość późno zajęli wyspę, więc długo tam nie byli…

Myśmy nie byli w żadnym muzułmańskim kraju, no chyba że do tego grona zaliczyć Albanię (czy może i BIH )
Tam jednak takich kołatek nie było... nie wiedziałem że tak się tę dłoń nazywa, było ich sporo na Tinos.

Rzeczywiście to dziwne... dłoń Fatimy, oko proroka...
Może to z sentymentu , za krótkich czasów tureckich Tinos rozkwitła

dangol napisał(a):To monastyr Panagia Katapolianis ufundowany w. 1786 r.

Hmmm, chyba jednak nie
Zaskoczyłaś mnie i trochę pogrzebałem w sieci... rzeczywiście niektóre zdjęcia tego "kompleksu" są podpisane Katapoliani, ale to jednak błąd. Tuż przy wiatrakach od drogi odchodziła wąska asfaltówka przy której był drogowskaz "Katapoliani", ponieważ wcześniej przeczytaliśmy o nim wzmiankę w przewodniku, postanowiłem tam podjechać. O tym będzie w następnym odcinku

dangol napisał(a):A tak wogóle, to Tinos z Waszych zdjęć podoba mi się o wiele bardziej niż Mykonos - oczywiście nie biorąc pod uwagę Chory każdej z tych wysp.

No nie dziwię się
Krajobrazy Tinos były zdecydowanie ciekawsze, za to Chora - wręcz przeciwnie

DarCro napisał(a):Kot z prawej zerknął chyba w oczy greckiego kryzysu...

Biedny kotek... pewnie zaciekawił się jakimś ptaszkiem, a tu go o kryzysy posądzają
Po greckich kotach nie było widać greckiego kryzysu

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a): Hmmm, chyba jednak nie

Między innymi po to warto czytać relacje tych, co byli i widzieli , żeby sobie skorygowac to, co inni niedokładnie ponazywali
A co do "dłoni Fatimy" to nie jestem pewna, czy faktycznie tak się to nazywa, ale to "oka Proroka" idealnie mi pasowało

dangol napisał(a):Między innymi po to warto czytać relacje tych, co byli i widzieli , żeby sobie skorygowac to, co inni niedokładnie ponazywali

Sam już trochę zwątpiłem w to co mi się wydawało gdy zobaczyłem na kilku stronach podpisane zdjęcia tego dziwnego nagromadzenia kapliczek jako Katapoliani
Bo to w ogóle nie wyglądało jak monastyr, a jeśli już, to jakieś jego pozostałości, bez zabudowań mieszkalnych.

dangol napisał(a):A co do "dłoni Fatimy" to nie jestem pewna, czy faktycznie tak się to nazywa, ale to "oka Proroka" idealnie mi pasowało

Częściej się chyba używa określenia "ręka Fatimy" i z tego co zobaczyłem w sieci wygląd i przeznaczenie zwykle ma trochę inne. Ale rzeczywiście i w Maroku i w Tunezji można spotkać takie podobnie wyglądające "łapki" też na drzwiach . Jednak trochę mnie dziwi obecność takich symboli na Tinos, gdzie ponoć rywalizował rzymski katolicyzm z prawosławiem, a o islamie mowy nie ma . Myśmy sądzili, że to taki lokalny zwyczaj

A jeszcze a propos Oka Proroka, to też podobno nazywa się je Okiem Fatimy

22 września, sobota c.d.

Zanim jednak pojedziemy do Pyrgos, podjedziemy kawałek wąską dróżką odbijającą od głównej w prawo. Przeczytałem bowiem w jednym z naszych przewodników o podobno ciekawym monastyrze Katapoliani, który miał być gdzieś w tej okolicy, a na skrzyżowaniu stał drogowskaz... trudno było zatem nie skorzystać z okazji .

To bardzo blisko, może kilometr, może dwa... ale trochę trwało zanim tam dojechaliśmy. Widoki które rozciągały się z tego miejsca mnie przynajmniej powaliły na kolana .

Dobrze że tylko mnie , Małgosia jednak mogła zrobić te zdjęcia













A oto już sam monastyr Katapoliani (link)





Tak jak się spodziewaliśmy, podobnie jak wiele innych monastyrów w Grecji, także i ten od dawna jest już opuszczony, i mimo tego, że ładnie odnowiony i utrzymany, jest zamknięty

Aż tak bardzo z tego powodu nie rozpaczaliśmy , dla takich widoków warto by się tu było znaleźć nawet jakby żaden monastyr nigdy tu nie istniał









Sporo na Tinos było kiedyś wiatraków



Stamtąd dopiero muszą być widoki



Tą drogą jeszcze dziś pojedziemy



Tą zresztą też



Ostatni rzut oka na monastyr.



I na nasz kolejny cel – Pyrgos



c.d.n.

22 września, sobota c.d.

Pyrgos jest drugą co do wielkości miejscowością na Tinos, miejscem największych tradycji w wydobyciu, handlu i obróbce marmuru. Leży w dolinie otoczonej wzgórzami bogatymi w złoża tego surowca. Marmur z Tinos był wydobywany i wykorzystywany już w starożytności, chociażby do budowy rezydencji na Delos, jednak największy rozkwit nastąpił za czasów tureckich, gdy w ogromnych ilościach wywożono go do Azji Mniejszej i nie tylko. W XIX wieku, po odzyskaniu przez Grecję niepodległości, rozwinęła się w Pyrgos sztuka rzeźbienia w marmurze, dzięki tradycjom rodzinnym wykształciło się tu wielu znanych greckich artystów rzeźbiarzy i konserwatorów zabytków, którzy pracowali przy restauracji m.in. Akropolu. Obecnie znajduje się tu średnia szkoła rzeźbiarska z której co roku 2 najlepszych uczniów jest przyjmowanych do Akademii Sztuk Pięknych w Atenach. Od 2007 roku w Pyrgos mieści się też Muzeum Marmuru.











Spod Katapoliani wróciliśmy z powrotem na „przełęcz” skąd, mijając stację benzynową, dotarliśmy do Pyrgos. Dlaczego wspominam o tej jedynej w okolicy stacji? Bo zaskoczyło mnie jej usytuowanie , to że z dala od zabudowań to jeszcze zrozumiałe, ale dlaczego tak wysoko, zaraz pod przełęczą? .
Aha, i jeszcze jedna rzecz... o ile na Milos cena Pb95 zbliżała się do 2 euro (pamiętam 1,93), na Mykonos było odrobinę taniej, o tyle na Tinos było już prawie „normalnie” , ceny na kilku tutejszych stacjach nie przekraczały 1,80 euro .

W Pyrgos widać, że jest to miejsce odwiedzane przez turystów. Rzecz jasna tłumów nie było, ale jednak od czasu do czasu pojawił się jakiś autokar z wycieczką, indywidualnych zwiedzających też było trochę, zwykle w dość już zaawansowanym wieku.

Zaparkowałem na niedużym placyku (parkingu miejskim ) tuż przy centrum... zresztą Pyrgos okazało się tak małe, że gdziekolwiek by nie stanąć, bez problemu można wszędzie dojść .



Zdecydowanie widać tu atmosferę inną niż gdziekolwiek indziej, są marmurowe elementy architektoniczne, detale, są pracownie rzeźbiarskie, są sklepiki z nietanimi wyrobami z marmuru.





W bocznych uliczkach jest zwykle cicho i pusto

Największy z kilku kościołów w Pyrgos





Drugi, bardzo podobny, jest trochę mniejszy no i miał poważną wadę... był zamknięty



Ten zaś był otwarty, choć nie wiem czy czasem jedynym powodem nie było to, że właśnie trwało tam malowanie i aby wejść musieliśmy trochę poprzesuwać drabiny i wiaderka z farbami

Wewnątrz, sporo marmurowych, pięknie rzeźbionych elementów.

Nie będziemy przeszkadzać malarzom , idziemy dalej.







To już niewielka Platia i marmurowe ujęcie źródlanej wody









Teraz pójdziemy do drugiego kościoła no i do muzeum





Ten kościół jak wspomniałem był zamknięty







Wiele elementów chodnika miało wyrzeźbione jakieś postacie, elementy roślinne

Cmentarz również wyglądał dostojnie i okazale...



















c.d.n.

Nie wiem czy to złudzenie, ale wygląda mi to na najbardziej zadbane miasteczko z tych co pokazywaliście w tej relacji. Kwiatów dużo, artystycznych detali, widać, że ludzie mają tu poczucie estetyki.

DarCro napisał(a):Nie wiem czy to złudzenie, ale wygląda mi to na najbardziej zadbane miasteczko z tych co pokazywaliście w tej relacji. Kwiatów dużo, artystycznych detali, widać, że ludzie mają tu poczucie estetyki.

Zadbane było Pyrgos rzeczywiście, ale nie wydaje mi się by zbytnio to zadbanie odbiegało od tego, które widzieliśmy w innych turystycznych cykladzkich miasteczkach. Właściwie wszędzie domki były w większości nieskazitelnie białe, okna i dachy błękitne (albo czerwone ), często pomalowane były też wąskie chodniczki. Detale - to na pewno zasługa tradycji i dostępności marmuru, a kwitnące rośliny, może z powodu dostępności wody w wielu miejscach na wyspie? .

Odnieśliśmy wrażenie, że Tinos jest bogatą wyspą, czy też inaczej mówiąc mieszkają na niej zamożni ludzie (albo mają tu swoje dacze). A w pewnych względach bogaci mogą więcej .

To że Grecy śmiecą to fakt niezaprzeczalny. Ale na wyspach jakoś tego nie widać... no albo się już do tego przyzwyczailiśmy? . Chociaż wątpię

22 września, sobota c.d.

Jeszcze parę kroków pod górkę (przeszliśmy obok wspomnianej szkoły rzeźbiarskiej) i już jesteśmy przy muzeum.





Całkiem sporo tu ludzi, mówiąc szczerze byłem zaskoczony , ale skoro tu są, to chyba warto wejść . Bilet to nie majątek, 3 euro od osoby... wchodzimy.

Muzeum nie jest duże, podzielone jest w zasadzie na 3 części. Pierwsza to wydobycie, transport i wstępna obróbka marmurowych bloków.

















Do oglądania jest niewiele, dużo ciekawszy był wyświetlany około półgodzinny filmik pokazujący to wszystko.

Obok – próbki różnych rodzajów marmuru z różnych miejsc i części Grecji. Na Tinos występuje przeważnie marmur biały i popielaty, ale jest też i zielony.

Część druga poświęcona jest już sztuce rzeźbienia w marmurze , i tu także można było pooglądać filmik pokazujący różne etapy tworzenia nadokiennego elementu architektonicznego.









I część trzecia, głównie opisowo-obrazkowa, tu można poczytać o kilku rzeźbiarskich rodzinach z Pyrgos, o historii tej sztuki na Tinos, o dokonaniach rzeźbiarzy i fachowców z Tinos poza wyspą.

W sumie nawet dosyć podobało się nam w tym muzeum, chociaż głównie z powodu filmików . No i dzięki nim spędziliśmy i tu, jak i w ogóle w Pyrgos znacznie więcej czasu niż początkowo zakładałem .