Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Tuż przy wejściu do muzeum jest jeszcze niewielka salka z marmurowymi „dziełami sztuki”















Można tu znaleźć też i co nieco polityki



„Nagrobek” - chyba dość świeża rzecz



Niestety, napisy na dole były tylko po grecku, również tylko po grecku żywo nad „grobem” dyskutowali oglądający... widać duże emocje wśród nich wzbudzał. My mogliśmy się tylko poprzyglądać

Wracamy, by pospacerować jeszcze chwilę po Pyrgos

Działający,dość nowoczesny gołębnik





















Niektóre drzwi zaopatrzone są w dłoniopodobne Fatimskie kołatki









Przystanek autobusowy w Pyrgos – rzecz jasna marmurowy



I na tym zakończyliśmy wizytę w tej ładnej i ciekawej miejscowości położonej w północnej części wyspy, w przepięknej okolicy. Właściwie już teraz, po wczorajszym popołudniu i dzisiejszej pierwszej części dnia wiedzieliśmy, że nie będziemy żałować tego, że znaleźliśmy się na Tinos .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):... podobało się nam w tym muzeum, chociaż głównie z powodu filmików

Filmików nie widziałem
Mimo to i mi się tam podobało.

pzdr

kulka53 napisał(a):Niestety, napisy na dole były tylko po grecku, również tylko po grecku żywo nad „grobem” dyskutowali oglądający... widać duże emocje wśród nich wzbudzał.

Zapewne był to grób pożyczonych od Unii pieniędzy, a napisy mówiły o tym jak Grekom przykro, że je przejedli.

longtom napisał(a):Filmików nie widziałem
Mimo to i mi się tam podobało.

Z filmikami to jeszcze nic straconego

A skoro się podobało, to znaczy, że warto było muzeum odwiedzić i co nieco o nim napisać

DarCro napisał(a):Zapewne był to grób pożyczonych od Unii pieniędzy, a napisy mówiły o tym jak Grekom przykro, że je przejedli.

Przejedli, ale co jakiś czas nowa dostawa będzie
Grecy jeszcze tylko muszą się dowiedzieć co oznacza sformułowanie "płacić podatki"
Wtedy będzie im jeszcze bardziej przykro

Swoją drogą słyszałem w tv, że szykuje się w Grecji ustawa dzięki której będzie można wyjść z tawerny bez płacenia, jeśli nie otrzyma się rachunku

kulka53 napisał(a):Grecy jeszcze tylko muszą się dowiedzieć co oznacza sformułowanie "płacić podatki"
Wtedy będzie im jeszcze bardziej przykro

Wydaje mi się, że już powoli to do nich zaczyna docierać...
W zeszłum roku byłem mocno zdziwiony, bo zawsze na stacjach benzynowych i w knajpach czy na kempach dostawaliśmy paragon , nawet za frape przy plażowym barze
Wcześniej praktycznie nie widywałem paragonów i nie dotyczy to wyłącznie Grecji, we Włoszech było podobnie.

pozdr

Czytałam swego czasu we Wprost chyba artykuł o przyczynach greckiej dziury budżetowej. Podatkowy i socjalny raj na ziemi normalnie. PIT zaczynali płacić mniej więcej tam gdzie, u nas zaczyna się drugi próg. A najbardziej kuriozalne były zasady wynagradzania w sferze budżetowej - dodatek za znajomość obsługi komputera i premia za punktualne przychodzenie do pracy .

Ale kraj piękny. Bezdyskusyjnie .

janusz.w. napisał(a):W zeszłum roku byłem mocno zdziwiony, bo zawsze na stacjach benzynowych i w knajpach czy na kempach dostawaliśmy paragon , nawet za frape przy plażowym barze
Wcześniej praktycznie nie widywałem paragonów i nie dotyczy to wyłącznie Grecji, we Włoszech było podobnie

Na stacjach benzynowych, z tego co pamiętam, to chyba zwykle paragony były... w sumie nie zwracałem na to szczególnej uwagi, ale kojarzę że czasami wręczanie tego świstka było jakoś szczególnie podkreślane, tak jakby sprzedawca chciał zwrócić na ten fakt wyjątkową uwagę .
No ale Ty jeździsz do Grecji już od dawna a my dopiero od 2009, może wcześniej było faktycznie inaczej.

Pamiętam jeszcze coś... że jak wtedy w 2006 zrobiliśmy sobie z Macedonii wycieczkę na 1 dzień do Kastorii i okolic, to benzyna w Grecji kosztowała 0.9 euro, i to przy granicy . Jasne, że wtedy wszędzie było taniej, ale było to wyraźnie taniej niż w Macedonii , co bardzo nas zdziwiło. Oczywiście wyjechaliśmy z pełnym bakiem .
Pewnie wtedy też nie dostałem paragonu

marze_na napisał(a):A najbardziej kuriozalne były zasady wynagradzania w sferze budżetowej - dodatek za znajomość obsługi komputera i premia za punktualne przychodzenie do pracy .

Faaaajnie mieli
Gdyby u nas wprowadzili takie zasady, to pewnie już od wielu lat na wakacje nie jeździlibyśmy przestarzałą Felicją bez klimy, a czymś dużo bardziej komfortowym

No ale u nas idzie się w zupełnie odwrotnym kierunku...

marze_na napisał(a):Ale kraj piękny. Bezdyskusyjnie

Nie sposób zaprzeczyć

weldon napisał(a):Wybory, wyborami, ale dlaczego znak "ślepej" ulicy?

Ja to odczytuję w ten sposób, że każdy wybór to droga donikąd
Myślę, że u nas też wielu ludzi myśli dokładnie w ten sam sposób, albo wybierając mniejsze zło, albo, co widać po frekwencji, odcinając się od tego wszystkiego.

Pozdrawiam

22 września, sobota c.d.

Zwiedziliśmy Pyrgos, zwiedźmy zatem i okolice . Najpierw pojedziemy na wzgórza, z najwyższym szczytem Profitis Ilias, ograniczające marmurową wioskę od północy... jest tam kilka miejsc, które chcielibyśmy zobaczyć . Widoki są niezmiennie powalające

Pyrgos z oddali





Na tym zdjęciu w prawym górnym rogu widać ruiny wiatraków na przełęczy powyżej Isterni.



Dojechaliśmy do malutkiej wioski Marlas i skręciliśmy w prawo, jeszcze kawałek i to już pierwszy z naszych celów - XVIII wieczny monastyr Agia Thekla.





Jak widać, przy monastyrze coś się działo... okazało się, że właśnie trwa przystrajanie kompleksu w różne lampki , widocznie zbliża się jakieś święto. Jednak internet jest pod pewnymi względami nieoceniony , okazało się, że to święto miało się odbyć 2 dni później, 24 września .

Dzięki obecności tych kilku mężczyzn monastyr był otwarty i mogliśmy pozaglądać w różne zakamarki.

Wnętrze kościółka jest rzecz jasna w dużej mierze marmurowe















Za wiele do oglądania nie było... monastyr jest nieduży.

Jadąc w tym kierunku zauważyliśmy (no trudno było nie zauważyć – były ogromne ) znaki informujące że gdzieś tu jest mykeński tolos. Jedna z tych tablic stała nieco poniżej monastyru, skoro już tu jesteśmy, moglibyśmy w sumie ten tolos zobaczyć... no ale za nic w świecie nie wiedzieliśmy gdzie on mógłby być. Spytałem „szefa” ekipy lampkowej , mówił co nieco po angielsku i zaprowadził nas do tolosu.... czyli do punktu wyjścia



No niestety... za nic w świecie nie domyślilibyśmy się, że ten murek z tyłu to właśnie mykeński tolos . Wygląda strasznie niepozornie, jednak podobno znaleziono tu bardzo bogate zbiory naczyń i biżuterii.

Nieco poniżej, tuż obok Agia Thekli znajduje się drugi monastyr - Kira Xeni. Z jego powstaniem wiąże się następująca legenda.

Około roku 1730 w pobliżu portu Panormos przepływał statek, którego kapitanem był niejaki Kosmas. Był sztorm... łódź zaczęła tonąć, wtedy kapitan zaczął modlić się do malutkiej ikony Matki Boskiej, którą trzymał w swojej kabinie, by ochroniła jego i marynarzy przed utonięciem. Obiecał, że jeśli wszyscy przeżyją, on rozpocznie budowę klasztoru na Jej cześć i zostanie mnichem. Statek zatonął, marynarze dopłynęli do brzegu i wrócili do swych domów, zaś kapitan Kosmas z ikoną w ręce ruszył w kierunku Marlas. Po drodze usiadł by odpocząć i zasnął. Gdy się obudził i chciał iść dalej, nie mógł podnieść ikony z ziemi, była tak ciężka. Wtedy zdał sobie sprawę, że wolą Maryi było, by właśnie tu wybudował obiecany klasztor.

Kosmas dołożył wszelkich starań by dotrzymać obietnicy. Sprzedał cały swój majątek, pozostałe pieniądze zbierał na wyspie, ale także w Konstantynopolu i Smyrnie. Został ustanowiony zakonnikiem, przybrał imię Kalinnicus. Wielu mieszkańców wyspy pomagało mu w budowie nie chcąc za to wynagrodzenia, wielu kupców darowało mu materiały budowlane. Samą cerkiew zbudowana została bardzo szybko, bo w dwa lata, natomiast resztę budynków i długi na 120 m mur ukończono w 1755 r.

Nazwa Kira Xeni pochodzi z opowieści o ikonie, która przybyła na wyspę z dalekiego kraju, ma więc chronić gości a także cudzoziemców. Niestety, ten monastyr był zamknięty (święto wypada w sierpniu), tak więc nie mogliśmy tej bardzo nam pasującej ikony zobaczyć .





















c.d.n.

22 września, sobota c.d.

Tyle monastyrów na dziś . Teraz spróbujemy poszukać czegoś mniej dla ducha , a bardziej dla ciała – czyli jakiejś fajnej, pustej plaży. Zobaczmy więc czy znajdziemy ją gdzieś wśród najbardziej na północ wysuniętych zakątków Tinos .

Nie ukrywam, że był jeszcze inny cel udania się w tamte strony.... gnała nas tam ciekawość . Właśnie w tym rejonie miały się znajdować kopalnie zielonego marmuru i chcieliśmy koniecznie je zobaczyć

Wracamy do Marlas i skręcam na północ. Asfalt na wąskiej dróżce szybko znika , ale szuter jest drobnoziarnisty i równy, jedzie się więc dobrze. Zawsze minusem jest osiadający na aucie pył, no i bardzo często także spore nachylenia .

Przewodniki nie kłamały - mogliśmy zobaczyć kopalnię marmuru







Właściwie cała najbardziej na północ wysunięta część Tinos zbudowana jest z zielonych, marmurowych i nie tylko, skał







Do tej zatoczki nie wolno było zjechać, to szeroko rozumiany teren kopalni

Na samym końcu wyspy, w głębokiej zatoczce są dwie malutkie miejscowości. Właściwie nikt tu nie mieszka, Koumelas i Mali to skupiska letnich (chyba ) domków, może i można by tu coś wynająć. Na plaży tu jednak nie zostaniemy, chociaż ładnie to tu jest

Koumelas





Mali





Zdobywcy.......





. ..i ich niezwykły wehikuł





Koumelas trochę przypomniało nam miloskie „syrmata”



Wracając zatrzymaliśmy się w pobliżu kamieniołomu by jeszcze raz na niego spojrzeć, ale też po to by poszukać sobie jakichś ładnych,zielonych, marmurowych kawałków na pamiątkę





Ładnie tu było. Wyspa Tinos coraz bardziej nam się podoba
I na dodatek prawie całkowicie przestało wiać

Teraz to już zdecydowanie ostatni dziś moment by jeszcze był sens liczyć na jakiekolwiek, chociaż króciutkie plażowanko . Rozkoszując się przecudownymi widokami, wracamy do Pyrgos i zjeżdżamy w dół na wybrzeże do dawnego jego portu – Panormos. Dziś jest to dość spora osada z tawernami i pokojami do wynajęcia, rozłożona nad dwiema nieodległymi zatoczkami – Panormos i Rochari. To wszystko mało jednak nas obchodzi, wolałbym znaleźć dróżkę, którą widzieliśmy z góry, od północnej strony zatoki. Hmmm... tędy nie, tamtędy też nie , co tu jest grane? . Po chwili zgodnie stwierdzamy, że aby się tam dostać, trzeba.... przejechać przez całą plażę . Są ślady, innego rozwiązania po prostu nie ma. Piach jest niby twardy, wilgotny... ale to jednak piach... a już parę razy zdarzyło się nam utknąć w czymś takim. No dobra, nie ma wyjścia, jedziemy... przejechaliśmy

Kawałek szutrówki po drugiej stronie był bardzo kiepski , bardzo musiałem uważać na wystające kamienie. Niedługo zobaczyliśmy taki widok:



Plaża Agia Thalassa... no widywaliśmy już ładniejsze . Ale dziś musi nam ona wystarczyć.

Próbowałem, niestety, zjechać na sam dół się nie dało, wertepy i nachylenie były już zbyt duże dla Skody. Dziś zostaniemy w zatoczce tej szutrówki, prawie nad samą plażą.



Podczas gdy ja pływałem w najlepsze, Małgosia wolała poobserwować ptaszki











Słońce dość szybko skryło się za pobliskie wzgórza, trzeba było wracać i zająć się obiadem

No i oczywiście poobserwować w jakiej okolicy przyszło nam spędzić dzisiejszą noc













Rochari





Słońce coraz niżej





Jak zwykle zjedliśmy dobry, domowy obiadek, porobiliśmy plany na jutro i zmęczeni długim i bogatym we wrażenia dniem zasnęliśmy w naszym aucie w przekonaniu, że Tinos to był świetny wybór .

Dzisiejsza mapka



A – plaża Kalivia
B – Kardiani
C – Isternia
D – monastyr Katapoliani
E – Pyrgos
F – monastery Agia Thekla i Kira Xeni
G – Koumelas i Mali
H – Panormos i nocleg przy plaży Agia Thalassa

c.d.n.