Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Puk, puk, puk.....

piekara114 napisał(a):Puk, puk, puk.....

Kto tam?
.
.
.
.
.
aaaaa, cześć Beata , dawno do nas nie zaglądałaś

Ok, chwilę tu przysnęliśmy w tym wątku, ale jutro się obudzimy i pojedziemy dalej

kulka53 napisał(a):

piekara114 napisał(a):Puk, puk, puk.....

Kto tam?
.
.
.
.
.

Hipopotam



Co dziennie rano zaglądam Nie zawsze napiszę, bo na komórce nie lubię..zawsze coś mi się skasuje czy coś....

Muszę przejrzeć Wsze wątki pod kątem Thassos i okolicznego lądu i przejazdu wschodem Macedonii

piekara114 napisał(a):Co dziennie rano zaglądam Nie zawsze napiszę, bo na komórce nie lubię..zawsze coś mi się skasuje czy coś....

To jutro rano (mam nadzieję) będzie po co
Powoli nasza podróż będzie się kończyć ... jeszcze trochę... ale to w sumie dobrze bo nadchodzi czas na kolejne

piekara114 napisał(a):Muszę przejrzeć Wsze wątki pod kątem Thassos i okolicznego lądu i przejazdu wschodem Macedonii

Co do Thassos to tak, wiem, czytałem...
Wiesz że nie byliśmy...i pewnie przed wakacjami nie będziemy, ale nigdy nic nie wiadomo.
Keramoti to owszem, fajna plaża po wschodniej stronie, Kavala x 2 i jeszcze jeśli o okolicę chodzi to taka jaskinia... ok, sprawdziłem - Alistrati się nazywała. Pamiętam że nie wolno było robić zdjęć i pamiętam też że się nam podobała. A, i jeszcze w monastyrze byliśmy, niedaleko od Serres - Timiou Prodromou. Bo raz przez Dojran jechaliśmy.
Pewnie by coś się jeszcze w pobliżu znalazło, ale nie było to naszym celem nigdy.
A sama Kavala - wg mnie warta spaceru. I malowniczo wygląda z drogi dojazdowej
W pobliżu jeszcze Filippi, nie wiem, ale chyba bez szału.

26 września, środa

To była ciężka noc… właściwie nie tyle ciężka co zimna . Ciężki był wieczór i podobny też poranek, choć wydawało się nam że jakby mniej wieje. I pogoda była ciut lepsza, chmur było mniej i wschodzące słońce rozświetlało okolicę.

Niezwłocznie zabraliśmy się do śniadania, rozłożywszy się pod ogromnymi i gęstymi trzcinami byliśmy – podobnie jak w ciągu nocy – mniej narażeni na podmuchy lodowatego wiatru. I znów trzeba było ubrać na siebie wszystkie ciepłe rzeczy które mieliśmy… a mamy zawsze to i owo ze sobą właśnie z obawy przed takimi sytuacjami, choć bardziej już podczas powrotu końcem września do kraju niż na miejscu w Grecji. Ale jak widać i tu się przydały .

Ten kawałek wybrzeża trudno byłoby nazwać plażą, choćby ze względu na otoczenie. Natomiast gdyby warunki pogodowe inne to na pewno chętnie byśmy się zanurzyli w wodzie o żwirowym i łagodnym wejściu.

Na zapleczu plaży znajduje się wioska Milaki, a za nią, na wzgórzu dostrzegamy ruiny zamku Rizokastro. Zamek ten został zbudowany prawdopodobnie w XIII wieku przez Franków, obecnie jest przyzwoicie zachowaną ruiną na planie kwadratu, zwłaszcza mury się nieźle prezentują. Ostatnią funkcją tej budowli przed opuszczeniem było więzienie dla pojmanych Turków po greckiej rewolucji na początku XIX wieku.











Bardzo wieje i jeszcze jest dość ciemno, dlatego zbliżenia wyszły zbyt poruszone by je pokazać. Później, gdy zrobiło się jaśniej ruiny były centralnie pod słońce więc w ogóle nie było szans.
No, może to zdjęcie jeszcze jest w miarę.



Wyjeżdżając rozglądaliśmy się za jakąś dróżką i znakiem do zamku, nic takiego jednak nie było. Po powrocie sprawdziłem na mapach, zamek ewidentnie jest odwiedzany jedynie przez wyjątkowych pasjonatów i zapaleńców a jedyna możliwa droga dojścia jest od drugiej strony, od wschodu. Także chyba dobrze że w takich warunkach odpuściliśmy poszukiwania.

Póki co jeszcze jednak jesteśmy na plaży i rozglądamy się po okolicy, wieczorem było już zbyt ciemno by cokolwiek zobaczyć poza licznymi światełkami wokół.





Wspomniana w poprzednim odcinku fabryka.



Może tak dobrze tego nie widać, ale wszystkie drzewa w najbliższym jej sąsiedztwie pokryte były grubym, czarnym nalotem. Nie mieliśmy pojęcia co to takiego, po powrocie pogrzebałem trochę w sieci i wyszło na to że ten zakład to cementownia, która w procesie produkcji stosuje jedną z frakcji powstałych podczas przerobu ropy naftowej , być może taki jest skutek.

Po drugiej stronie w kierunku Aliveri też jest jakiś zakład.



Upału nie ma



Ale za to jest w prysznicu woda . Umyłem w związku z tym auto .













Tuż przed odjazdem. Gdyby nie to że było tak potwornie zimno i wietrznie to poza tym pogoda całkiem przyjemna .







Generalnie miejsce na nocleg było jakie było, zaleta była jedna – było zupełnie pusto i spokojnie.

Zdecydowaliśmy, że gruntowne zwiedzanie Eubei i poszukiwania odludnych, dzikich plaż odpuszczamy. Nie ma sensu tłuc się szutrami po górach po to by zobaczyć rozbijające się o skały fale i pojechać dalej . Może kiedyś będą lepsze warunki by nieco dokładniej poeksplorować resztę wyspy, wydaje mi się że warto.

Tak więc jedziemy póki co w stronę stolicy – Chalkidy. Tą drogą już kiedyś jechaliśmy, nawet dwa razy - do Kimi na prom i z powrotem. Fakt, było to dość dawno i czuję się w związku z tym jakbym jechał tędy po raz pierwszy. Okolica jest zabudowana ale o tej porze roku nawet nie przeszkadza to tak bardzo i gdyby nie silny wiatr to może i gdzieś tutaj dałoby radę zostać na nocleg. Napotykamy co najmniej kilka stojących na dziko kamperów. Po drodze też uzupełniamy zapasy paliwa na napotkanej wyjątkowo taniej stacji…spalanie na wyspie póki co wyniosło z tego co pamiętam około 8l/100km więc znośnie.

Poza tym na dłużej zatrzymujemy się tylko raz, w Eretrii. To akurat miejsce pamiętałem sprzed lat ale wtedy je ominęliśmy.

Eretria to obecnie nieduże miasteczko niczym się nie wyróżniające spośród innych. W przeszłości było to jedno z greckich państw-miast, jedno z pierwszych które biło własne monety. Poza ruinami jest tutaj też muzeum archeologiczne, ale tam nie idziemy.

Wykopaliska, częściowo ogrodzone znajdują się niemal bezpośrednio przy głównej drodze, muzeum leży po jej drugiej stronie. Ruiny można oglądać za darmo.













Najfajniejszy jest teatr w którym trwają jakieś prace. I tylko tu spotykamy kilkoro innych turystów.



















Szału nie ma, ale raz na parę minut zatrzymać się można.

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Keramoti to owszem, fajna plaża po wschodniej stronie, Kavala x 2 i jeszcze jeśli o okolicę chodzi to taka jaskinia... ok, sprawdziłem - Alistrati się nazywała. Pamiętam że nie wolno było robić zdjęć i pamiętam też że się nam podobała. A, i jeszcze w monastyrze byliśmy, niedaleko od Serres - Timiou Prodromou. Bo raz przez Dojran jechaliśmy.
Pewnie by coś się jeszcze w pobliżu znalazło, ale nie było to naszym celem nigdy.
A sama Kavala - wg mnie warta spaceru. I malowniczo wygląda z drogi dojazdowej
W pobliżu jeszcze Filippi, nie wiem, ale chyba bez szału.

Super, bo właśnie nazwy tej jaskini nie mogłam znaleźć. Filippi i Kavalę też mam w planie, właśnie tego będę u Was szukała, bo wyspy wiem, że nie odwiedziliście... No a w St. Dorjan nad samym jeziorem mamy zaklepany nocleg

kulka53 napisał(a):

kulka53 napisał(a):Najfajniejszy jest teatr w którym trwają jakieś prace. I tylko tu spotykamy kilkoro innych turystów.

Mam wrażenie, że teatr to zawsze miejsce na wykopaliskach, które nie zawodzi....

Trochę widzę pogoda się poprawiła, bo w ruinach (w ktorych nawet ancient theater się "ostał") widzę już niebieskie niebo

piekara114 napisał(a):Mam wrażenie, że teatr to zawsze miejsce na wykopaliskach, które nie zawodzi....

Lubimy teatry, nawet takie jak ten, niewielkie i w kiepskim stanie. Faktycznie często się je spotyka .
Lubimy też stadiony ale tych jest znacznie mniej...

piekara114 napisał(a):Super, bo właśnie nazwy tej jaskini nie mogłam znaleźć. Filippi i Kavalę też mam w planie, właśnie tego będę u Was szukała, bo wyspy wiem, że nie odwiedziliście... No a w St. Dorjan nad samym jeziorem mamy zaklepany nocleg

Jaskinia leży przy takim mini kanionie w którym płynie rzeczka, warto zaglądnąć też i tam.
A Dojran to taki Ochrid na już bardziej krajową, macedońską jedynie skalę . Fakt, pamiętam tam sporo kwater, hoteli itp i też to że początkiem września (wtedy tam byliśmy) o świcie widać było sporo turystów i wędkarzy .

tony montana napisał(a):Trochę widzę pogoda się poprawiła, bo w ruinach (w ktorych nawet ancient theater się "ostał") widzę już niebieskie niebo

Poprawiła się... na chwilę i tylko pod względem mniejszej ilości chmur . Front dopiero nadchodził a myśmy przed nim z lepszym bądź gorszym skutkiem uciekali .

26 września, środa c.d.

Pozwiedzawszy co nieco i z pełnym bakiem zmierzamy do Chalkidy. Już wcześniej postanowiliśmy że nie będziemy miasta zwiedzać , fakt że nie mamy nic lepszego do roboty, ale spacery pomiędzy blokami greckich miast to nie jest to co lubimy najbardziej. Zatrzymujemy się jednak w Chalkidzie i to nawet dwa razy (nie licząc czerwonego na skrzyżowaniu ), pierwszy raz tuż przez miastem by popatrzeć na ładny most autostradowy.









Stoimy pod dorodnymi eukaliptusami .

Drugi przystanek to już miejsce gdzie jesteśmy znów po raz pierwszy, czyli wyjazd z Chalkidy w kierunku północnej części wyspy. Tu droga biegnie nad samym płytkim przesmykiem pomiędzy Eubeą a stałym lądem. Trudno to miejsce nazwać plażą, ale przypuszczam, że w bardziej sprzyjających warunkach pogodowych płytka i pewnie ciepła woda przyciąga pobliskich mieszkańców. Dziś trochę tu wieje .

Jedziemy dalej na północ, pomiędzy nadmorskim miasteczkiem Nea Artaki a leżącą bardziej w głębi wyspy Psachną tereny są płaskie i rolnicze. Zatrzymujemy się przy przydrożnym straganie widząc powystawiane arbuzy… nie moglibyśmy sobie odmówić będąc w Grecji tej przyjemności . Chwilę czekamy aż pojawi się właściciel/sprzedawca, wcześniej niż on, młody i sympatyczny człowiek nie znający ani słowa po angielsku pojawia się jego mały, domagający się głaskania kotek . Również nie możemy odmówić sobie nakarmienia kotka , a przynajmniej przekazania właścicielowi saszetki kociego jedzenia. W efekcie opuszczamy stragan obładowani paprykami, ogórkami, pomidorami i oczywiście arbuzem a także słoiczkiem dżemu brzoskwiniowego… to wszystko za równowartość około 4 zł i 4 kocie saszetki

Za Psachną zaczynają się porządne góry. Droga wspina się i wije pomiędzy wzniesieniami porośniętymi piniowym lasem, jedzie się tak spory kawał drogi. Tu krajobraz zaczyna być już nieco inny niż na południe od Chalkidy. Zatrzymujemy się najpierw na drugie śniadanie (minęło już południe), a potem w punkcie widokowym…ok, powiedzmy w miejscu gdzie nieopodal najwyższego punktu trasy co nieco widać pomiędzy drzewami. Ta część drogi została świeżo wyremontowana, jeszcze trwają ostatnie prace na poboczu i przy zabezpieczeniu skarpy.





Widok na masyw Dirfi, najwyższy na wyspie… mieliśmy tam być .



Na tym cyplu leży Chalkida.





c.d.n.

26 września, środa c.d.

Minąwszy przełęcz… no dobra, takie najwyższe miejsce na trasie zjeżdżamy w dół w stronę północnej części wyspy. Tutaj krajobraz zmienia się już zupełnie, pinie ustępują miejsca platanom i innej roślinności charakterystycznej już bardziej dla północnej części Grecji – okolic Olimpu, Joanniny czy Pilionu. Widać że częściej tu pada i że teren jat bogaty w wodę.

Z głównej szosy zbaczamy dopiero w miejscowości Mantoudi kierując się (raczej na wyczucie, znaków jakby nie za dużo) w kierunku wschodnim do plaży Kimasi. Niezbyt tu pięknie i ewidentnie mało turystycznie, raczej są to tereny dla Greków a zagraniczni turyści jeśli tu docierają to raczej jak mi się wydaje rzadko.

Jadąc wnętrzem wyspy przez lasy sądziliśmy, że może wiatr wieje tu z mniejszą siłą. Nic bardziej mylnego , im bliżej brzegu tym odczuwamy coraz silniejsze podmuchy, zatrzymawszy się na przyplażowym parkingu ledwo daje radę wyjść z auta .

W tej zatoce funkcjonuje (funkcjonował?) jakiś port, prawdopodobnie w okolicy coś wydobywano i właśnie tu ładowano na statki. Z dawnych hal czy może magazynów ktoś przedsiębiorczy stworzył tawernę, widać że to działa choć pewnie kokosów nie przynosi. Generalnie całość raczej się nam nie podoba… choć pewnie przy spokojnej pogodzie (czasem zapewne się zdarza) plaża może i jest ok. Rozglądamy się po okolicy i pstrykamy trochę zdjęć uważając by słona bryza nie osiadała na naszych obiektywach.





Na horyzoncie Skopelos i Alonissos.



Ten kanał to ujście rzeczki, teraz wiatr wtłacza w koryto morską wodę.