Kulinarne podróże po świecie

Tarta z poru do żurku - ciekawe danie, że też nie wpadłem na taki pomysł. U mnie królowała biała kiełbasa w sosie z prawdziwych podgrzybków zebranych własnoręcznie w ubiegłym roku. Naturalnie doprawionym śmietaną.

FUX napisał(a):Czym pieprz zalewasz?

No cóż, ja stosuję zielony pieprz z oryginalnej zalewy- zakupiony w słoiku w markecie. Jest dobry, tylko sa pewne różnice odnośnie firmy, która je produkuje, ale chyba to mniej ważne.

Natomiast na targu w Chinach spotkałem taką gamę marynat, jest co wybierać. W większości piekielnie ostre...




Smacznych wrażeń, pozdrawiam, Grzegorz.

Z moich wycieczek kulinarnych w tematykę chińską wpada tylko chińska dzielnica w Londynie. Szału nie ma ale można zobaczyć Najlepsze wiszące mięso w witrynach

Też fajne.

A teraz wracamy na chiński szlak.



Miejscowość Hongcun Village. Warte zobaczenia, bo jesteśmy daleko od dużych miast, głęboka prowincja.

Hongcun wieś wody. Ma dobrze rozwinięty system przepływu wody, przez całą wieś. Znany również jako wzorcowy model opracowany w zgodzie ze środowiskiem naturalnym, używając geomantycznej zasady Feng Shui.



To bardzo charakterystyczny obrazek, jedna z ikon Chin, chociaż znajdujący się zwykle poza typową trasą zwiedzania Chin, ale daliśmy radę. A dlaczego charakterystyczny? Bo właśnie tutaj nagrywano główne sceny z kultowego filmu Przyczajony tygrys, Ukryty smok, w reżyserii Anga Lee, który został przedstawiony w 2000 roku i zdobył Oscary za Najlepszy film zagraniczny i Najlepsze Zdjęcia. To właśnie ten charakterystyczny mostek, gdzie wszystko się zaczęło...

Można zauważyć, że urocze krajobrazy w filmie rozciągają przed oczami: poranne mgły, szare murowane, białe ściany, kamienny most, stawy lilii wodnej i zielone wzgórza w tle. Hongcun Village przekonuje, że tak, jakbyś właśnie wszedł do tradycyjnego malarstwa chińskiego, ze wszystkimi jego niezapomnianymi cechami...

W stawach zagony lotosu. To często wykorzystywany produkt, spożywa się zarówno kłącza (korzenie) jak i sam owoc kwiatu. Dla mnie jest to jednak zbyt ostra woń, nie wszyscy to lubią, ale da sie zjeść.



W dynastii Song, miejscowi ludzie zbudował kanały nawadniające. Każde gospodarstwo domowe w miejscowości oferuje łatwy dostęp do kanału. Drogi wodne wsi miały być zaprojektowane, aby zapewnić źródło wody do mycia, nawet wody do gaszenia pożaru. Konstrukcja została zaprojektowana w podobieństwie do budowy ciała wołu. Centralny staw -Księżyc wygląda jej brzuch. Ten żywy układ jest wyznacznikiem i widokówką wsi.



Budowa wioski rozpoczęła się w czasach dynastii Song. Wieś szczyci się ponad 900 latami historii. Powstała wspólnota rodzin ma teraz 124 starych domów mieszkalnych i trzy świątynie przodków z dynastii Ming.



Częściowo zachowana architektura z tego okresu - Ming i Qing, układ wsi, który został uznany przez UNESCO w 2000 roku i zaliczony do spuścizny wiekowej ni historii naszej ziemi. To na prawdę godne zwiedzenia miejsce...



Przechadzając się po Hongcun zauważyłem kupy suszących się grzybów o nieznanym mi pochodzeniu, trochę zakupiłem.



Różne tu kulinaria można zakupić, spora część o nieznanych przeznaczeniu, ale herbata, w większości zielona...



Smacznych i nie tylko wrażeń. pozdrawiam, Grzegorz.

Nie miałeś obawy kupować nieznane grzyby. Ciort go wie skąd pochodzą.

Ural napisał(a):Nie miałeś obawy kupować nieznane grzyby. Ciort go wie skąd pochodzą.

Tak na prawdę znam tylko grzyby Munk, Shitake i podobne do muchomorka, ale bez kropek. A kupiłem nie z pudła tylko ze sklepu, oryginalnie zapakowane, z resztą już dawno się przyjęły.

Chiński szlak, cd. Oprócz poetyckiego krajobrazu, architektury i rzeźby blisko 150 zabytkowych rezydencji znajduje się w Hongcun, zdecydowanie warto je zobaczyć. Chengzhi Hall, jedna z największych dostępnych do zwiedzania rezydencji, jest również typowym muzeum. Dom Chengzhi Hall obejmuje powierzchnię 2.000 metrów kwadratowych i jest uznany za najlepszy przykład rzeźby w drewnie, w prowincji Anhui gdzie się znajdujemy...



Dawni władcy tej wioski.





Piękne w konstrukcji i eleganckim stylu, ręcznie wydrążone poprzeczki drzeworytów, pendentywach, całe konstrukcje drzwi i filary okien. Szczególnie interesujące są konstrukcje zarówno komnat reprezentacyjnych jaki dalsze wewnętrzne, tu zaglądamy do sypialni...



To historia, ta sypialnia ma blisko 600 lat.



Zgłodnieliśmy, czas na chińską przekąskę. Zapraszam.



Rybki z tutejszych stawów, marynowane z drobno pokrojonymi warzywami, trochę na ostro, całkiem smaczne.



I takie zawijaski warzywno-mięsne w cieście ryżowym, prosto z woka. Gorące.

Smacznych i nie tylko wrażeń, pozdrawiam, Grzegorz.

Oprócz tych przystawek, spodobały sie nam te talerze. W takim razie, czekamy na więcej.
z kulinarnego szlaku przez Chiny. Bernard

Być w Chinach i nie odwiedzić zabytkowej herbaciarni to z całą pewnością niewybaczalne.



W zabytkowej części starego miasteczka napotykamy prywatny dom, gdzie od stuleci mieszka jedna rodzina. Wszystko w patyną jadącym drewnie, jakoś nie rozszabrowali tego komuniści.



Jesteśmy już na wewnętrznym dziedzińcu, do starej części domostwa prowadzą zabytkowe drzwi z ręcznie zdobionymi witrażami...



Obecni właściciele, dali sie sfotografować siedząc na pochodzących sprzed setek lat temu meblach, ręczna robota.



Trochę to muzeum, ale przechodzimy dalej, do równie zabytkowej herbaciarni...



I tutaj przy muzyce poznajemy obyczaj parzenia herbaty. Wszystko odbywa się w tajemniczym skupieniu, to taki rytuał...



Oczywiście, magia miejsca i akcji pryska w momencie, gdy panie zachwalają do zakupienia specjalnie przygotowane mieszanki naparów. Biznes is biznes.

A wszystko po to, aby napić się zielonej herbatki. No, to oczywiście kwestia gustu.



Smacznych i nie tylko wrażeń, pozdrawiam, Grzegorz.

Picie herbaty w Chinach to wielki rytuał już od początku państwowości i wcześniej plemion które zamieszkiwały terytorium. Obrazują to postacie rzeźbione i malowane od setek lat.



A wymyślne dania oparte na niezwykłych zbieranych regionalnie grzybach, to też bajka. Grzyby na targu - do wyboru, do koloru...



I to żeby ktoś nie myślał, że jakieś tam trujące, skąd!!!
Przecież tu nad wszystkim sprawuje nadzór sierp i młot. Jakby ktoś nie wiedział gdzie się znajduje!!!



Smacznych i nie tylko wrażeń, pozdrawiam, Grzegorz.

Zbliża się weekend majowy, sporo wolnych dni, gdzie z całą pewnością wiele osób planuje wiosenną eskapadę na zwiedzanie miejsc i tych bliskich i tych dalekich. Ja też z rodziną, ruszmy na podbój Europy Zachodniej, zakątków, których jeszcze po części nie zwiedziliśmy.
W takim razie trzeba się pakować, pewne poczynania logistyczne i w drogę. Wiosenne zwiedzanie Europy. Do zobaczenia na szlaku...



Smacznych i nie tylko wrażeń, pozdrawiam, Grzegorz.

Do zobaczenia na saksońsko-bawarskich szlakach

JackDaniels;) napisał(a):Do zobaczenia na saksońsko-bawarskich szlakach

Fajne

To jakiś zamek z Bajki.

Nie
Nie było tam księcia z bajki ani królewny Ani nawet smoka

Miał od początku WC i łazienki oraz windę towarową

http://pl.wikipedia.org/wiki/Neuschwanstein

To właśnie Neuschwanstein położony w Alpach w południowej części Bawarii, na pewno jeden z najsłynniejszych i najczęściej fotografowanych zabytków w Niemczech. Jest najefektowniejszym spośród zamków Ludwika II i najczęściej odwiedzanym.




Historia zamku jest nierozerwalnie związana z samym Ludwikiem II. Osobą przedziwną, niepokorną, zupełnie nie przystosowaną do tamtych czasów. Neuschwanstein to zamek prosto z bajki, symbol romantycznej architektury i tragicznej historii. Odzwierciedla on ucieczkę króla Ludwika II, zwanego Szalonym w świat mitów i legend. Doprowadziły go do tego zarówno trudne polityczne koleje losu (wojny - prusko-austriacka, a później francusko-pruska, oraz na końcu, co go zupełnie dobiło, utrata niepodległości Bawarii), jak i pokręcone życie prywatne samego Ludwika (pogłoski o homoseksualizmie). W 1886 r. został uznany za niepoczytalnego i pozbawiony tronu. Zmarł dwa lata później w niejasnych okolicznościach.




Ludwik mieszkał i nadzorował budowę Neuschwanstein z rodzinnego zamku, gdzie od dawna zamieszkiwała jego rodzina. To zamek Hohenschwangau, zbudowany na ruinach XII-wiecznej twierdzy - Schwanstein. Ojciec Ludwika, Maksymilian (król Maksymilian II Bawarski) zdecydował się na budowę rezydencji właśnie w tym miejscu, ze względu na bardzo atrakcyjne położenie oraz wspaniałe widoki. Zamek był letnią rezydencją króla Maksymiliana, jego żony Marii Fryderyki oraz dwóch jego synów - Ludwika i Ottona (później Otto I), w której spędzali wiele czasu. Bracia potem nie do końca sie ze sobą zgadzali, i z tego wynikły różne nieładne sprawy.



To widok na Hohenschwangau, z drogi na Neuschwanstein. Ten ostatni położony jest na wzniesieniu i z dolnego poziomu parkingu trzeba (już z biletem) dostać się na górę. Trasa ta pieszo osobie dorosłej zajmuje ok. 30 minut. Ale jakie krajobrazy.




Ludwik II mógł codzienni nadzorować wzrokowo poczynania budowlane na górnym zamku. Niestety, zajęło to dość dużo czasu, bo w momencie śmierci króla, w 1886 , zamek Neuschwanstein nie był jeszcze ukończony. Ludwik II nie zamierzał nigdy udostępnić zamku publiczności, niemniej uczyniono to już sześć tygodni po jego śmierci. Dzięki opłatom za wstęp uregulowano część długów, a zarządcom majątku udało się kilkanaście lat później w całości spłacić zobowiązania.



A jak już wrócimy z górnego zamku, to i godziwego napitku i godziwej regionalnej strawy się nam okrutnie zachciewa. No jakżeby nie spróbować zacnego piwa i bawarskiego wurstu wprost z grilla.



Smacznych i nie tylko wrażeń, pozdrawiam, Grzegorz.