Istria i Brač - dwie twarze Chorwacji

Podobieństwo do Włoch nie jest przypadkowe.
Motovun i Groznjan to były 2 miasteczka, gdzie dominowała od średniowiecza ludność włoska
I częściowo jest tak do dziś.
W Groznjan Włosi stanowią obecnie przeszło 50% mieszkańców
W Motovun Włosi są obecnie mniejszością

Lednice napisał(a):W Motovun Włosi są obecnie mniejszością

Pan prowadzący kawiarenkę, w której usiedliśmy z pewnością był Włochem.
W zasadzie duża część obsługi knajpek i restauracji, w których mieliśmy przyjemność gościć podczas pobytu na Istrii, nie wyparłaby się włoskich korzeni.

Włoskie enklawy jak Motovun i Groznjan były otoczone przez teren, gdzie dominowali Słowianie.
A za Mussoliniego chciano ze Słowian na siłę zrobić Italiano, smutne

mirko napisał(a):warto przeczytać

Dzięki.
Szukając jeszcze jakiś materiałów na ten temat trafiłam na książkę Odrodzenie narodowe w Istrii w latach 1860 - 1907. Trochę starsza historia regionu.



06.09 c.d. - Grožnjan

Kolejny przystanek na naszej piątkowej trasie to Grožnjan - miasteczko artystów, gdzie ponoć w co trzecim domu znajduje się galeria lub pracownia. Muszę przyznać, że chyba faktycznie tak jest . Wąskie uliczki i kamienne domy ożywiane są przez małe, prywatne ekspozycje grafik, rzeźb, obrazów. I niemal na każdym rogu sprzedają trufle .

Opuszczamy więc uroczy Motovun. Nawigacja od przyjazdu na Istrię podróżuje wrzucona gdzieś do bagażnika, więc rzucam tylko okiem na mapę. Ok, droga 44, potem 21, a dalej będzie już pewnie drogowskaz gdzie skręcić. No to w drogę. Drogowskaz sugerujący skręt do Grožnjan pojawił się niespodziewanie szybko. Skręcamy? Skręcamy! Po chwili kończy się asfalt . Ależ to była malownicza droga . Wąska, kręta, szutrowa i na szczęście pusta . Nasz lew, którego nie zdąrzyliśmy jeszcze spłukać po wycieczce na Kamenjak, otrzymał kolejną, solidną porcję kurzu.


Do Grožnjana dojechaliśmy tędy.





Cel cały czas mieliśmy na oku

345.


346.


347.




Nareszcie jest. Dużo mniejszy niż Motovun.

348.


349.




Pusto tu i spokojnie, nie zdąrzył akurat jeszcze dojechać żaden autokar z niemieckimi turystami .
Przespacerujmy się więc. Kościół z dzwonnicą, kamienne domy, wąskie uliczki, schodki, murki, donice z kwiatami ... klasyka .

350.


351.


352.


353.


354.


355.


356.


357.



Prawda, że ładnie?

Ale komu w drogę... Wskakujemy do auta i zjeżdżamy do drogi głównej, już asfaltem . Kierunek Słowenia. Po drodze kusi jeszcze doskonale widoczne z drogi Buje, niestety nie mamy już czasu. Sprawnie przejeżdżamy granicę i malowniczą drogą wzdłuż wybrzeża docieramy do ostatniego na dziś punktu wycieczki. Piran wita!

CDN ...

Mam w pamięci drogę , o której piszesz - w 2011 roku jechaliśmy w przeciwnym kierunku
Nasz Żółtek po przejechaniu tej szutrówki zyskał sporą warstwę pyłu , ale widoczki mieliśmy bardzo fajne

Teraz czekam na kolejny punkt Waszej podróży


Pozdrawiam
Piotr

Marzena -ładnie ,to mało powiedziane -piękne miejsca i piękne fotki

CROberto napisał(a):piękne miejsca i piękne fotki

Cieszę się, że się podoba .

piotrf napisał(a):Mam w pamięci drogę , o której piszesz - w 2011 roku jechaliśmy w przeciwnym kierunku
Nasz Żółtek po przejechaniu tej szutrówki zyskał sporą warstwę pyłu

To nie była nasza ostatnia szutrówka podczas wyjazdu . Nie wiedząc do końca gdzie i jakimi drogami nas jeszcze poniesie, porzucliśmy myśl o poszukaniu myjni. W pewnym momencie można już było mieć wątpliwości co do koloru auta . Ostatecznie wszystko spłukała ulewa na Bracu.

piotrf napisał(a):Teraz czekam na kolejny punkt Waszej podróży

Już za chwileczkę, już za momencik .

06.09 c.d. - Piran

Muszę przyznać, że nie do końca odrobiliśmy lekcję. Mniej więcej zorientowani byliśmy gdzie znajdują się mury, z których widok tak nas zachwycił na zdjęciach w sieci. Natomiast nie mieliśmy bladego pojęcia, gdzie zaparkować i najlepiej za ten parking nie płacić albo zapłacić możliwie niewiele . Ogólna mapa Słowenii i Chorwacji pozwala nam mniej więcej zorientować się w sytuacji. Lwa zostawiamy na poboczu, praktycznie na wjeździe do miasteczka. Stoi tu już całkiem długi sznur aut, zakazu nie ma, parkomatu nie widać... pasuje . Czekał nas mały spacerek, jakieś 15 minut o murów.




Żeby wejść na mury trzeba wrzucić na bramce 1 euro. Pan w barze, u którego rozmieniamy banknot instruuje nas, żeby wrzucić tylko jedną monetę, przytulić się i przejść razem. Już przy bramce z rozbawieniem stwierdzamy, że ten patent stosują tu wszyscy .

358.




Uiszczamy opłatę i wdrapujemy się na górę. Jest i widok, który prześladował mnie od dłuższego czasu .

359.


360.


361.


362.


363.


364.


365.


366.


367.


368.


369.


370.


371.


372.




Piran jest jedną z najstarszych osad na bałkańskim wybrzeżu Adriatyku. Miejsce to było zamieszkane już w starożytności i początkowo pełniło rolę latarni morskiej . Na cyplu rozpalano bowiem ogniska, które miały wyznaczać drogę okrętom płynącym w stronę portu w Koprze. Najprawdopodobniej to właśnie stąd wzięła się nazwa miasta - słowo pyr ze starogreckiego znaczy ogień. Z czasem wokół cypla powstała osada, a w czasach Rzymskich założono tu miasto.

Piran na przestrzeni wieków znajdował się pod panowaniem Imperium Rzymskiego, następnie Słowian, Bizancjum, Franków i patriarchów Akwilei. W 1283 r. miasto zdobyli Wenecjanie i na ponad 500 lat przejęli tu władzę. Okres wenecki był czasem największego rozkwitu. W tym właśnie okresie powstały tu najpiękniejsze i najcenniejsze budowle oraz mury obronne, które miały chronić przed naporem Turków osmańskich. Weneckie wpływy w architekturze miasta możemy podziwiać dziś.

Głównym placem Starego Miasta od XIX wieku jest Tartinijev trg, nazwany na cześć włoskiego skrzypka i kompozytora Giuseppe Tartiniego, urodzonego właśnie w Piranie. Plac utworzono przeszło 100lat temu w wyniku zasypania części basenu portowego. Wówczas też postawiono na jego środku brązowy pomnik skrzypka, obecnie jeden z symboli miasta.

373.


374.


375.


376.




I jeszcze panoramka placu Tartiniego.

377.




Zachodnią część placu zamyka ratusz. Obok znajduje się jeden z najciekawszych zabytków Piranu - Dom Wenecki pochodzący z XV wieku zwany "Wenecjanką" (Benečanka). Czerwony budynek, jakby przeniesiony z nieodległej Wenecji, przykuwa uwagę szczegółami gotyckich elementów wykończeń okien i balkonu.

378.


379.


380.


381.


382.


383.




Piran zachował średnioweczny układ urbanistyczny. Niektóre z uliczek są wąskie ledwie na rozpiętość ramion. Pośród wąskich uliczek skrywa się dawny, najważniejszy plac Piranu – Privomajski trg, obecnie miejsce letnich koncertów oraz przedstawień.

384.


385.


386.


387.


388.


389.


390.


391.


(...)

(...)
Dochodzimy do krańca cyplu. Chociaż nie ma tu plaży, wypoczywa tu wielu urlopowiczów. Leżaki, parasole, koce, maty, ręczniki... wszystko rozłożone na betonowym deptaku.

392.




Wzdłuż tej nietypowej plaży kierujemy się w stronę górującego nad Piranem kościoła pw. św. Jerzego. Kościół stoi na wysokiej skarpie. Powstał w XIV w., a następnie na przełomie XVI i XVII w. przebudowano go na styl barokowy. Przykościelna dzwonnica wzorowana na weneckiej liczy ponad 47 metrów i wg. przewodników można na nią wchodzić. Nie sprawdzaliśmy, wokół nikt się nie kręcił, a wejście było zamknięte. Nawet nie wchodząc na wieżę, z tego miejsca też można spojrzeć na Piran z góry.

393.


394.


395.


396.


397.


398.




Na koniec wizyty w Piranie zaglądamy jeszcze do mariny. Z tej strony Stare Miasto też prezentuje się świetnie .

399.


400.


401.


402.


403.


404.


405.




Wracając w stronę auta kluczymy jeszcze uliczkami Piranu. Zupełnie przypadkiem znajdujemy jeszcze samostan i kościół p.w. Św. Franciszka z Asyżu.

406.


407.




Ostatni wieczór na Istrii spędziliśmy w Poreču. Chęć zjedzenia ostatniej kolacji w Pizzerii - Restauracji Nono na ul. Zagrebačkiej była większa niż możliwość obejrzenia i sfotografowania Piranu po zmroku . Jeśli będziecie w Poreču i akurat będziecie głodni gorąco polecam zajrzeć do Nono. Nie próbowaliśmy wprawdzie pizzy (chociaż ta lądująca na sąsiednich stolikach wyglądała i pachniała wspaniale), ale grilowane mięsa i kalmary podają przepyszne. Nawet we wrześniu nie było tu łatwo o wolny stolik.

Jutro opuszczamy uroczy Poreč i Istrię. Smutno, ale tylko troszeczkę. Przed nami przecież jeszcze tydzień urlopu i nasz pierwszy pobyt na chorwackiej wyspie .

Marzena, ale masz super sprzęt foto, że o ujęciach nie wspomnę ........Po prostu bajka.....ścisła czołówka na forum !!!!! Gratulacje.....Możesz przy okazji napisać, co to za armata ....pozdr

Piran jest cudowny

Nieziemskie miasteczko.
Fajnie go zobaczyć,
tak ja go sfotkowałem
https://picasaweb.google.com/1163719743 ... nIPortoroz

AdamSz napisał(a):Marzena, ale masz super sprzęt foto ...

Zabawki są męża, ja biorę aparat do ręki tylko wtedy jak on sam chce być na zdjęciu . I może jeszcze w tych niezwykle rzadkich momentach, kiedy Paweł wypuszcza aparat z rąk .
A czy super sprzęt? Canon 60D, do tego obiektywy tamron 17-50 f/2.8 i tamron 70-200 F/2.8 Di VC USD. I ten drugi tamron faktycznie zasługuje na miano super .

Lednice napisał(a):Piran jest cudowny
Nieziemskie miasteczko.

Zgadzam się, ale odrobinę cudowniejszy na Istrii jednak jest Rovinj. Tylko odrobinkę .

Lednice napisał(a):tak ja go sfotkowałem
https://picasaweb.google.com/1163719743 ... nIPortoroz

Dzięki Tobie mogliśmy zobaczyć jak wygląda od strony morza .

marze_na napisał(a):Zgadzam się, ale odrobinę cudowniejszy na Istrii jednak jest Rovinj. Tylko odrobinkę .

Bardzo trudno jest jednoznacznie przyznać palmę pierwszeństwa jednemu miejscu
I to kusi , i tamto nęci


Pozdrawiam
Piotr

Przepięknie ujęta Istria.
Miałem szczęście podążać waszymi szlakami Łącznie z szutrową drogą z kurami i tubylcami Motovun-Groźnian.
Wspaniałe fotki.Wieeeeeelkie dzięki za relację.