Brač 2016 - "Mój drugi raz ;) " w Chorwacji.

Świetna relacja,zdjęcie cudowne ,czekamy na ciąg dalszy

Oj Paweł odważnie obrabiasz zdjęcia, ale super Ci to wychodzi kadry też niczego sobie ja nie mam takiego oka jak Ty

Także "rozpływam" się w tej relacji.



Pzdr

Ja, jako kompletny nierowerzysta (jeździ mi się najlepiej po wałach nad Odrą, bo równo ), mam wielki szacunek dla tych co po Braču na rowerach jeżdżą. Qrcze przecież tam wszędzie pod górkę, jeszcze trasa z Supetaru w okolice Lovrečiny jest w miarę ok ( i tak jak bym dotarł do Postiry to byłby sukces). Natomiast jak widziałem grupy na rowerach na drodze od Pučišć-y "środka" wyspy naprawdę byłem w szoku, qźwa ja się tam męczę jadąc autem .

AdamZ napisał(a):

pawel silesia napisał(a):Chciałbym zaprezentować Wam moje dokładne trasy tak by chętni mogli rowerowo zwiedzać wyspę. Myślę, że gdy skończę relację przygotuje takie cosik . Polecam!

Z tym pomysłem to mi spadasz z lazurowego nieba Pierwszy raz zabieram rowery na wakacje i takie uwagi o przebiegu i trudności tras bardzo nam się przydadzą w czerwcu.

Habanero napisał(a):

AdamZ napisał(a):

pawel silesia napisał(a):Chciałbym zaprezentować Wam moje dokładne trasy tak by chętni mogli rowerowo zwiedzać wyspę. Myślę, że gdy skończę relację przygotuje takie cosik . Polecam!

Z tym pomysłem to mi spadasz z lazurowego nieba Pierwszy raz zabieram rowery na wakacje i takie uwagi o przebiegu i trudności tras bardzo nam się przydadzą w czerwcu.

Ja chyba na miejscu wypożyczę

Opublikuje mapki, wykresy podjazdów i czasy przejazdów (choć te ostatnie mogą być niedokładne - jak wspominałem - przystanki były dość często ze względu na atrakcje i foty)

su-petar napisał(a):Nasza baza wypadowa na Braću, to niezmiennie Mirca.

Mirca przez wielu niedoceniana, mnie się podobała ze względu na plaże i gaje oliwne, a bliskość Supetaru rekompensuje senną atmosferę.

su-petar napisał(a):Zwykle nie wybieram się na dalsze wycieczki po wyspie (wiek i kondycja już trochę ograniczają). Głównie jeżdżę w kierunku Sutivanu (trasa bodajże nazywa się Maestral), dróżkami w kierunku Boboviści na moru, no i w drugą stronę, tj. do Splitskiej (zwykle przy okazji robienia zakupów w Supetarze) i raz wybrałem się przez Postirę do Lovreciny (na pewno powtórzę w tym roku - bardzo przyjemna trasa). Dwa razy zdobyłem Vidovą. Raz główną drogą (asfaltową), a w zeszłym roku wybrałem drogę gruntową (makadamski put) przez Donji Humac, Nereźiśćę, i dalej w górę obok zbiorników wodnych. Trasa gruntowa jest ciekawsza (i można sobie uzupełnić płyny w studenacu np. na ryneczku w Nereźiści), ale w kilku miejscach są strome podjazdy i musiałem prowadzić rower. Powrotny zjazd wynagradza trudy podjazdu.

Świetne trasy. Widokowe i po drodze można zawsze coś ciekawego zobaczyć. Na Vidivej nie byłem rowerem - trzeba to kiedyś nadrobić - zgadza się, po drodze jest kilka perełek do zobaczenia.

su-petar napisał(a):Po powrocie Karlovaćko na plaży smakuje jeszcze lepiej niż zwykle .

Pełna zgoda

Pozdrawiam

Parka7074 napisał(a):Świetna relacja,zdjęcie cudowne ,czekamy na ciąg dalszy

Dziękuję.

Kunii napisał(a):Oj Paweł odważnie obrabiasz zdjęcia, ale super Ci to wychodzi kadry też niczego sobie ja nie mam takiego oka jak Ty

Na RAW'ach pracuję od niedawna. Można z nich wiele wyciągnąć. Kunii - oka Ci nie oddam, i szczerze nie potrzebujesz go. Lubie zaglądać do Twojej relacji - jest tam bardzo klimatycznie i cieplutko, a przede wszystkim chorwacko - Brač'ko , opisy i zdjęcia =

Vjetar napisał(a):Także "rozpływam" się w tej relacji.

Pzdr

Enjoy

dids76 napisał(a):Ja, jako kompletny nierowerzysta (jeździ mi się najlepiej po wałach nad Odrą, bo równo ), mam wielki szacunek dla tych co po Braču na rowerach jeżdżą. Qrcze przecież tam wszędzie pod górkę, jeszcze trasa z Supetaru w okolice Lovrečiny jest w miarę ok ( i tak jak bym dotarł do Postiry to byłby sukces). Natomiast jak widziałem grupy na rowerach na drodze od Pučišć-y "środka" wyspy naprawdę byłem w szoku, qźwa ja się tam męczę jadąc autem .

Już w najbliższym odcinku ruszamy mocno pod górę - trasa naszej wycieczki kręci na południe.

pawel silesia napisał(a):
Już w najbliższym odcinku ruszamy mocno pod górę - trasa naszej wycieczki kręci na południe.

No to czekam z niecierpliwością.

14.06.2016 (wtorek) odcinek CZWARTY

Z Lovrečin'y wracamy tą samą drogą, ale po 50m postanawiamy zrobić sobie mini piknik. Posileni kontynuujemy jazdę. Od rana towarzyszyło nam piękne słońce, teraz nad wyspą zaczyna się kotłować. Mimo to decydujemy się odwiedzić najbardziej dalmateńską wioskę na Brač'u. Kolejne zatoczki mijamy dość szybko. Nie zatrzymijemy się.
W Postirze już słonka nie było, szybka weryfikacja mapy - skręcamy mocno pod górę - zadyszka . Uliczka otoczona nową zabudową doprowadza nas do głównej szosy, którą omijamy centrum miasteczka i docieramy do skrzyżowania.
Kierunek DOL
Teraz asfaltówką - raczej wąską - śmigamy między gajami, sadami i poletkami, które dokładnie wypełniły dolinę. Widać, że ziemia żyzna, poletka zadbane - radość ogrodnika.
Gęste chmury wypiętrzyły się wyraźnie i przybrały granatowy kolor - będzie ostro - słychać grzmoty .
"Ciśniemy" rowerami ile wlezie. Dolinę zamykają wysokie wzgórza porośnięte bujnym lasem. Fajnie to wygląda ale nie ma czasu na fotografie. Odwróciłem głowę na chwilę, by poszukać w połowie trasy kościółka, wracam wzrokiem i... nie ma już wzgórz. Ściana wody ściga się z nami, kto pierwszy w Dol'u.

Zgadnijcie kto wygrał he, he...


Mijamy stary kościółek, kumpel urządza sobie sesje, a ja jadąc dalej wypatruje schronienia
Jest Konoba Toni
Zaczyna lać.

Parkujemy rowerami. Zajmujemy miejsce na zewnątrz, przy szerokich ławach. Zadaszony taras chroni nas przed prawdziwą ulewą. Koło nas Francuzi, już zamówili i w oczekiwaniu na posiłek popijają winko i czegoś smakują.
Podchodzi miły Chorwat, usadza nas bliżej wejścia bo deszcz zacina i zalewa kolejne stoliki. Witamy się i ustalamy, że jesteśmy polakami - dostajemy POLSKIE menu . To cieszy bo to pierwsze miejsce gdzie mam nadzieję spróbować czegoś miejscowego.
Będzie ryba, krewetki i dodatki, wino - czerwony Plavac, oliwki, świeży chlebek, oliwa własnego wyrobu...
"A niech sobie leje" - myślę.
Winko już jest - reszta w przygotowaniu. Idę odkrywać wnętrza
To jest największy plus czerwca - nawet kultowe miejsca masz dla siebie. Fakt na tarasie byli goście, ale nikt sobie nie przeszkadzał w smakowaniu przysmaków, z drugiej strony zawsze można się pozdrowić i zagadać.




Pyszne. Jemy ze smakiem - tylko nie za szybko by cieszyć podniebienie. Oglądamy przebytą trasę na mapie, czytamy info z przewodnika o Dol'u , próbujemy dowiedzieć się co z ekipą pieszą, która ostatni raz meldowała się w Splitskiej.
Był też deser ciasto hrapoćuša - produkt lokalny i prawdziwy numer jeden Dol'u.
Dziękujemy za gościnę gospodarzowi - POLECAM - i ruszamy dalej,






Dol jest inny, PRAWDZIWY, nie UDAWANY. To miejsce w którym widać ŻYCIE - trudne życie (nawet w ruinach).
Jeśli mieszkańcy wykorzystają mądrze potencjał tego miejsca, stworzą perłę. Ale ta sztuka uda im się tylko gdy zachowają umiar i kompromis w TURYSTYCE!

Teraz kilka fotek z drogi która meandruje zabudowę. Achy i ochy... i... DOL.









Ale to nie wszystko... Dol to coś więcej...

No wiadomo kto był pierwszy w konobie !
A poważnie ,to już wcześniej miałam w notatkach ,że koniecznie do Taverny Toni na Vitalac i na hrapocuša

14.06.2016 (wtorek)
Kontynuujemy zwiedzanie miejscowości Dol.
Droga, a potem ścieżka doprowadza nas na szczyt wzgórza. Jest stromo, prowadzimy rowery, widoczne są skały. Domki i kamienne szałasy dociśnięte do skał układają się jak piętrowy tort - pyszny krajobraz.


Po prawej widzimy niewysoki mur, a w nim furtka. Rowery zostawiamy przy wejściu. Niewysoka trawa i cyprysy stanowią tło dla małego średniowiecznego kościółka Świętego Piotra.


Widok na Dol i dolinę.








Podziwiamy stare mury, widoki, zaglądamy (ostrożnie) na podwórka.







Sprawdzamy na mapie szlak, którym wjedziemy na szczyt, skąd zobaczymy kolejną dolinę. Okazało się, że zobaczyliśmy nawet riwierę. Słońce szybko zagrzało powietrze i podjazd okazał się bardzo męczący, odpoczynek był konieczny. Dawało to okazję do zdjęć.






Do szerokiej przełęczy docieramy zdyszani i bardzo zmęczeni. Jest gorąco. Tylko wiatr chłodzi. Znajdujemy odrobinę cienia - odpoczynek i WODA.


Teraz droga gruntowa zaprowadzi nas na wybrzeże, do Postiry. Często stroma, kamienista i dość szeroka trasa wije się między rzędami drzew oliwnych.

Docieramy do ruin rzymskiego gospodarstwa.





Droga nad morze upływa szybko, wracamy do Postiry, mijamy szosę i schodzimy uliczką do starej części miasteczka nad którą wznosi się kościół parafialny. Zaglądamy do środka. To już kolejna świątynia, w której zwracają uwagę marmurowe ołtarze.













Wycieczka jeszcze się nie kończy. Udaje nam się skontaktować z "ekipą pieszą". Umawiamy się na plaży w Splitskiej. Tam plażujemy. Tego nam było trzeba. Wracamy do Supetaru pod wieczór. Opowieścią przy wieczornym piwku nie było końca.

pawel silesia napisał(a): Opowieścią przy wieczornym piwku nie było końca.

No wcale się nie dziwię .
Po tak intensywnie spędzonym dniu, mieliście co opowiadać .

Dol rządzi. Podobnie jak konoba "Toni"... Rewelacyjne zdjęcia.

Dol... Zakochalam sie od pierwszego wrazenia!

A jak tam z dojazdem samochodem?
Na to wzgorze 'z panoramami' dluga droga tak na oko? Pytania 'na przyszlosc' pod katem 6-7 latki.
Z ktorego punktu robiles te piekne panoramki? Czy ta petle. Na mapie da sie samochodem przejechac czy niedostepna?

elka21 napisał(a):

pawel silesia napisał(a): Opowieścią przy wieczornym piwku nie było końca.

No wcale się nie dziwię .
Po tak intensywnie spędzonym dniu, mieliście co opowiadać .

Hercklekot napisał(a):Dol rządzi. Podobnie jak konoba "Toni"... Rewelacyjne zdjęcia.

Polecam odwiedzić każdemu, pospacerować spokojnie, napawać się Dalmacją i zjeść coś w konobach.

Dziękuję.

CinnamonGirl napisał(a):Dol... Zakochalam sie od pierwszego wrazenia!
A jak tam z dojazdem samochodem?
Na to wzgorze 'z panoramami' dluga droga tak na oko? Pytania 'na przyszlosc' pod katem 6-7 latki.
Z ktorego punktu robiles te piekne panoramki? Czy ta petle. Na mapie da sie samochodem przejechac czy niedostepna?

Jazda na rowerze z kasztelu na wzgórze zajęła nam ok 30min. Było niemiłosiernie parno po burzy i słońce wysoko 14:30-15:00. Były przerwy. Auto terenowe da radę.