Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Franz napisał(a):Nie liczyłem, ale kilkadziesiąt było.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kilkadziesiąt?! To jak długo Wyście tam maszerowali?

korbaczik napisał(a):Kilkadziesiąt?! To jak długo Wyście tam maszerowali?

Znacznie dłużej, niż zakładaliśmy, ale lawinki po prostu spadały raz po raz.

Pozdrawiam,
Wojtek

Są przerażające........ Takie memento mori........... Na przedostatnim zdjęciu to jest taka olbrzymia kurtyna, która spada z hukiem obwieszczając że to już koniec.........

elfik99 napisał(a):Są przerażające........ Takie memento mori........... Na przedostatnim zdjęciu to jest taka olbrzymia kurtyna, która spada z hukiem obwieszczając że to już koniec.........

Wywierały na nas wrażenie, chociaż nie aż tak piorunujące.
Mam usilną nadzieję, że Twój odbiór nie ma nic wspólnego z aktualną sytuacją zdrowotną.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

korbaczik napisał(a):Kilkadziesiąt?! To jak długo Wyście tam maszerowali?

Znacznie dłużej, niż zakładaliśmy, ale lawinki po prostu spadały raz po raz.

Pozdrawiam,
Wojtek

A dokąd w ogóle idziecie bo nie napisałeś?

korbaczik napisał(a):A dokąd w ogóle idziecie bo nie napisałeś?

Faktycznie. Do schroniska, a kilka słów o tym powiem wkrótce.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Mam usilną nadzieję, że Twój odbiór nie ma nic wspólnego z aktualną sytuacją zdrowotną.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jestem całkiem zdołowana.......... Na razie nic się nie poprawia........

elfik99 napisał(a):Jestem całkiem zdołowana.......... Na razie nic się nie poprawia........

Poprawi się, na pewno. Spróbuj nie myśleć stale o tym samym...

Pozdrawiam,
Wojtek

Niestety, głębokie wpadki w śnieg dopadają nas coraz częściej – i to nie tylko Grzegorza, ale każdego z nas. Zawodzą rakiety, ale zawodzą również – o dziwo! - narty, bo Bercika tak samo dopada to nieszczęście. Ponadto nie zawsze udaje się uzbrojoną w sprzęt nogę wyszarpać; czasami trzeba dokopać się rękoma do zapięcia, uwolnić się od rakiety czy narty, żeby potem wygrzebać je z głębokiego śniegu…

No teraz to się wyjaśnia co miałeś na myśli przedtem. Najlepiej to widać na przedostatniej focie. Ale żeby się narty zapadały to ten śnieg musiał być totalnie do d...

korbaczik napisał(a):Ale żeby się narty zapadały to ten śnieg musiał być totalnie do d...

I taki właśnie był...

Pozdrawiam,
Wojtek

Ale jak się tak zjeżdża na nartach i nagle się wpadnie głęboko w śnieg......... to musi być wyjątkowo niebezpieczne.......

elfik99 napisał(a):Ale jak się tak zjeżdża na nartach i nagle się wpadnie głęboko w śnieg......... to musi być wyjątkowo niebezpieczne.......

Zgadza się, przy czym tutaj akurat podążaliśmy w górę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Klnąc najpierw pod nosem, potem już na głos, walczymy z tym nieprzewidzianym zjawiskiem. Każdy kolejny krok stawiam z rosnącym niepokojem – wytrzyma tym razem, czy znowu wpadnę głęboko w śnieg?… Sytuacja powtarza się wielokrotnie, co kosztuje nas mnóstwo czasu. Dopiero wyżej śnieg twardnieje na tyle, że zaczyna wytrzymywać ciężar każdego z nas. Jednak zmitrężyliśmy tyle czasu, że do schroniska docieramy już po dziesiątej wieczorem. Załatwiamy zakwaterowanie, lekko obsztorcowani przez gospodarza schroniska:

- Trzeba było zarezerwować wcześniej, skoro chcecie nocleg o takiej późnej porze.

No, cóż – kto się mógł spodziewać takich warunków. Dostajemy miejsca na poddaszu – tam jest tak zwany Lager – i bez ociągania kończymy już to długie popołudnie.