Vodice 2014 (+ Plitvice + Budapeszt)

2 razy przejeżdżałam przez Knin...ani razu twierdzy nie zwiedzałam
Pamiętam za to dość dobrze okolice

Bardzo miło wspominam Kninską twierdzę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ostatnim przystankiem tego dnia był Šibenik.


Šibenik 1991

Dzisiaj w mieście nie ma praktycznie śladów wojny (poza corocznymi obchodami we wrześniu), ale miasto odegrało dość znaczącą rolę w konflikcie w 1991r., odczas operacji zwanej Bitwą o Šibenik lub Wojną Wrześniową.

16 września oddziały JNA rozpoczęły ofensywę z rejonu Krajiny, posuwając się na południe od Kninu (opisywana wcześniej przy okazji wzgórza Okit). Była ona odpowiedzią na wcześniejszą blokadę licznych jugosłowiańskich garnizonów wojskowych (m.in. w Šibeniku) przez oddziały chorwackiej policji i Gwardii Narodowej i miała na celu odblokowanie tych garnizonów, a także odcięcie Dalmacji od reszty kraju.

Głowny atak skierowany został na Vodice, które w założeniu miały być idealnym miejscem do ataku zarówno na Zadar, jak i na Šibenik. W tym samym dniu marynarka jugosłowiańska rozpoczęła morską blokadę Šibenika.

Ofensywa w kierunku Vodic, pomimo osiągnięcia wzgórza Okit, została powstrzymana przez oddziały chorwackie 18 września. Także drugi atak JNA na Biograd na Moru nie przyniósł powodzenia. W związku z tym, 20 września oddziały JNA, wspomagane lotnictwem, otrzymały rozkaz bezpośredniego ataku na Sibenik i Split. Ten atak został powstrzymany na linii rzeki Krka, a Serbowie stracili 4 samoloty.

22 września nastąpił chorwacki kontratak, który odrzucił serbskie siły na północny-zachód od mostu, a w samym mieście oddziały chorwackie przejęły jugosłowiańskie koszary „Kuline”, wraz z 15 okrętami wojennymi różnej wielkości oraz 19 kolejnymi remontowanymi w pobliskiej stoczni. Cała zdobyta w mieście broń została włączona w skład uzbrojenia Chorwackiej Gwardii Narodowej, a personel przekazany Serbom.

Chorwaci stracili w bitwie 3 wojskowych i 7 cywili, 115 osób zostało rannych. Nastąpił rozejm, którego jednak JNA nie respektowała, przez kolejne 100 dni bombardując Šibenik. Zniszczeniu uległa część budynków, w tym także Katedra Św. Jakuba.


Kilka fotek z tego okresu (niestety nie ma ich zbyt wiele w necie, za to jest bardzo dobry film Bitka za Šibenik 1991)]

Šibenik 2014

Pierwszym przystankiem przy wjeździe do miasta była Twierdza Św. Michała z XVI w. – jedna z najmocniejszych fortyfikacji na chorwackim wybrzeżu.

Powiem tak: po twierdzy w Kninie jest mocne rozczarowanie. Po pierwsze ta jest o wiele mniejsza. Po drugie: widać, że mury zostały odnowione, wręcz wyglądają na nowe. Po trzecie: na samym środku zamontowana jest scena z małym amfiteatrem, co odbiera temu miejscu klimat twierdzy. No i na koniec: jest prawie w ogóle nieopisana. A szkoda, bo w środku, pod sceną, są całkiem ciekawe wykopaliska.
















Najlepszą rzeczą są tutaj widoki – na każdą stronę:

Zjeżdżamy w dół do centrum i parkujemy na dużym parkingu przy teatrze i parku miejskim i udajemy się Starówkę.



Mijamy wąskie uliczki ...







...z licznymi ciekawymi zdobieniami w oknach:

.


Dochodzimy do głównego miejsca w mieście, jakim jest Trg Republike Hrvatske.



Na prawo znajduje się piękny budynek Ratusza:



Po obu jego stronach zabytkowe kamienice:





No a po lewo największa atrakcja miasta - średniowieczna Katedra Św. Jakuba, czyli największy na świecie kościół budowany tylko z kamienia, bez żadnego spoiwa.









Oczywiście budowla wpisana jest na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO:

O ile z zewnątrz robi duże wrażenie, o tyle po wejściu do środka szczęka opada zupełnie! Na architekturze znam się równie dobrze co na szydełkowaniu artystycznym, ale w życiu czegoś takiego nie widziałem. Nawet rusztowania nie przeszkadzają!

Po wyjściu z katedry schodzimy na dół, na nadbrzeże.

Promenada, jak promenada - nic specjalnego, zwłaszcza w porównaniu z takim Splitem na przykład:





Najbardziej charakterystyczną rzeczą jest piękny widok na jeszcze piękniejszy most przy ujściu rzeki Krka:



Mijamy mała marinę i wracamy w górę w okolice naszego parkingu,. Znajdują się tutaj 2 parki: duży i mały. Duży nie przyciąga tak wielu turystów, co mały. Powodem sa oczywiście słynne żółwie, pływające w fontannie i wygrzewające się na skałkach. A nad wszystkim czuwa z pomnika Św. Franciszek.

Za informacje i piękne fotki Šibenika składam wyrazy uznania dla weldona, którego relacja okazała się nieocenioną pomocą!

Trochę korzystałem również z relacji maslinki, którą również pozwolę sobie polecić.

Raul73 napisał(a):Najbardziej charakterystyczną rzeczą jest piękny widok na jeszcze piękniejscy Krcki Most:

Jeśli mogę wtrącić 3 grosze - to nie jest Krcki Most.

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):
Jeśli mogę wtrącić 3 grosze - to nie jest Krcki Most.

Pozdrawiam

O, ja gooopi!!! Pewnie, że nie!

Chyba ze zmęczenia taką głupotę wczoraj napisałem - już poprawiam.

Tym bardziej, że Krckim Mostem jeździłem kilka lat temu parę razy.

Dzięki, Jacku, za czujność

Sibenik to nasze ulubione miasto,choć w tym roku nie było dane nam się z nim spotkać.Ale za rok...raczej tak

Mnie jakoś bardziej zauroczył Szybenik w zeszłym roku, niż w tym roku Split. Wydaje mi się, że wpłynął na to dziki tłum będący w Splicie, gdzie w Szybeniku puściutko (Szybenik 2.09.2013, Split 2.09.2014), no i zachód słońca w Szybeniku był powalający.

Znalazłem chwilę czasu, więc czas na miasto, które zauroczyło nas od początku do końca, czyli

ZADAR.

Pewnie się narażę niektórym starym bywalcom, ale dla mnie osobiście Zadar bije urodą wszystkie chorwackie miasta, z Dubrovnikiem włącznie. Zamiast Stradunu jest Kalelarga. jest też piękna katedra, starożytne forum i Sv. Donat, kilka innych historycznych budowli, klasztor franciszkanów, a do tego piękne nadbrzeże z Organami Mosrskimi, no i na deser oczywiście Pozdrav Suncu. Brakuje jedynie widoku z jakiejś okolicznej góry (jak ze SRd na Dubrovnik). Chodziliśmy po tym mieście ze szczękami przy ziemi - nic dziwnego, że nazywają je mini-Rzymem.

Oczywiście historia najnowsza również tu odcisnęła swoje piętno.

Miasto to, podobnie jak Šibenik, stało się jednym z teatrów działań wojennych jesienią 1991 r. Ofensywa JNA rozpoczęła się 16 września.Początkowo Serbowie zamierzali jedynie wyzwolić otoczone przez chorwacką GwardięNarodową koszary wojskowe, ale szybko dodano do tego inne cele: odcięcie Dalmacji od reszty kraju oraz zdobycie portu. Atak był częścią tej samej ofensywy, która skierowała się na Vodice i Sibenik,a dowódcą tego skrzydła (liczącego ok. 4500 żołnierzy, wspomaganych przez marynarkę i lotnictwo)został Vladimir Vuković. Chorwackie siły (w większości ochotnicze) w mieście liczyły ok. 3 tys.

Ponieważ główny atak JNA został skoncentrowany na Šibeniku, Chorwatom z łatwością udało się zatrzymać Serbow na północ od Zadaru. Dopiero w drugiej połowie września JNA przegrupowała siły i całkowicie zablokowała miasto od strony lądu i od morza, intensyfikując bombardowanie. W jego wyniku śmierć poniosło 34 mieszkańców miasta – wyłącznie cywili.

5 października rozpoczęły się rokowania, trwające przez 3 dni. 8 października wprowadzono zawieszenie broni, w wyniku którego jugosłowiańskie koszary zostały odblokowane, a ich żołnierze ewakuowani do Krajiny. Pozostałe małe posterunki JNA w Zadarze przeszły w ręce Chorwatów. Serbowie utrzymali blokadę mostu Maslenica i Jadranki, a także portu, za to odblokowali drogę przez Pag (i połączenie promowe). Wojska JNA wycofały się w góry na północ od miasta, gdzie pozostawały Az do operacji „Oluja”. Wsławiły się m.in. atakiem na wioski Škabrnja i Nadin (w okolicach lotniska w Zadarze), gdzie w skutek masakry i wypadków na minach zginęło łącznie 86 chorwackich cywili, a obie wioski zostały etnicznie wyczyszczone.

Wjazd do Zadaru od strony Vodic nie jest najpiękniejszą rzeczą na świecie, bo przejeżdża się przez dzielnicę przemysłową. Dopiero potem zjeżdża się w dół do centrum, poszukując parkingu. Początkowo wjechaliśmy na podziemny w hali targowej, ale po chwili okazało się, że te przy murach są dwa razy tańsze (3 kuny/h), więc się szybko przeparkowałem.

A z parkingu nad zatoką już tylko kilka kroków do pięknej Starówki.





Mijamy parki i schodzimy jeszcze niżej - tam, gdzie znajduje się najbardziej reprezentacyjne wejście na półwysep, zwane Bramą Wenecką. Z początku lekkie wk....nie, bo widok zastawia coś takiego:



Na szczęście zaraz odjechał i można było fotografować i podziwiać:





Zaraz za barmą, za wąskim przejściem w prawo, kolejne reprezentacyjne miejsce, pachnące starożytnością - Plac 5 Studni wraz z Kapetanową Kulą:









Odwracamy się w stronę centrum - tam też nie gorsze widoki:
















W tym miejscu zaczyna się jedna z najsłynniejszych ulic Chorwacji - Ulica Široka, czyli Kalelarga. Wbrew nazwie, szeroka wcale nie jest, ale to tutaj koncentruje się życie dzienne i nocne mieszkańców miasta i turystów.











Kalelarga kończy się na głównym placu miasta, zwanym Narodni Trg:









Czytałem, że tutaj można dosyć często spotkać znane osobistości ze świata kultury, polityki czy sportu, ale nikogo nie udało mi się wypatrzeć. Szukałem wzrokiem m.in. Mladena Grdovicia i Tomislava Bralicia, którzy pochodzą z Zadaru, a przede wszystkim Luki Modricia, który podobno w tym czasie spędzał zasłużone wakacje w rodzinnym mieście - ale nic z tego


CDN...

Raul73 napisał(a):Ostatnim przystankiem tego dnia był Šibenik.


[color=#800000]Šibenik 1991

Dzisiaj w mieście nie ma praktycznie śladów wojny (poza corocznymi obchodami we wrześniu), ale miasto odegrało dość znaczącą rolę w konflikcie w 1991r., odczas operacji zwanej Bitwą o Šibenik lub Wojną Wrześniową.

Myślę, że w tym miejscu warto dodać informację o tzw. Facecie z Motorolą, którego można podziwiać przy klubie "Hacienda" niedaleko Vodic.

http://goo.gl/maps/BzdRF

Oraz film związany z nim i jego poczynaniami: