Turcja Egejska - Kuşadası i okolice

Przeszliśmy sztucznymi tarasami może 1/3 trasy. Chodzenie na bosaka było dla mnie bardzo uciążliwe, więc zrezygnowałam z dalszego spaceru tą trasą. Waldek też nie chciał iść dalej, więc zawróciliśmy. Doszliśmy do wniosku, że lepiej iść zobaczyć Hierapolis.
Ten krótki filmik pokazuje, jak ten nasz spacer wyglądał.

Na mapce poniżej widać, którędy biegnie sztuczna trasa przez trawertynowe zbocze.

Jeszcze kilka zdjęć z powrotu sztuczną trasą.






Po tym podłożu naprawdę chodzi się bosą stopą bardzo niewygodnie.



Po wejściu na drewniany podest i założeniu butów kierujemy się w lewo. Tam znajduje się dalsza część trawertynowego wzgórza.
Ze ścieżki biegnącej wzdłuż górnego brzegu trawertynów spoglądamy na miejsce, w którym przed chwilą byliśmy.
Sporo ludzi się tam przewija.



Dochodzimy do ruin średniowiecznej twierdzy, która wybudowana została najprawdopodobniej w pierwszej połowie XIII wieku.



Z tego miejsca bardzo fajnie wygląda miejscowość Pamukkale, znajdująca się u podnórza wzgórza.


Wzdłuż ścieżki, którą właśnie idziemy znajduje się koryto, którym płynie woda termalna. Z zapewne w którymś miejscu woda ta zacznie spływać w dół.



Wreszcie widzimy na zboczu ślad po spływającej wodzie a oddali, na samym dole trawertynowych powierzchni, widzimy wodę wypełniającą dwie lub trzy niecki. Ale jest to na tyle daleko od nas, że kolor wody jest ledwo widoczny.


Jeszcze raz oglądamy się do tyłu





i przechodzimy na drugą stronę murów twierdzy.

Oczekiwania na pewno mieliście duże, szkoda, że skończyło się rozczarowaniem
Mimo wszystko, jest to cud natury, który z pewnością warto zobaczyć na własne oczy. Tylko tłumy przeszkadzają w podziwianiu... Tak to jest z "miejscami masowego rażenia"

maslinka napisał(a):Oczekiwania na pewno mieliście duże, szkoda, że skończyło się rozczarowaniem

Oczekiwania były duże, bowiem nawet do głowy mi nie przyszło, że trawertynowe baseny mogą być całkowicie pozbawione wody. Wiedziałam, że jest tam zakaz chodzenia po naturalnych trawertynach i jest to dla mnie zrozumiałe. No ale nie mogę pojąć, dlaczego w ogóle zamknięto dopływ wody do naturalnych basenów.
Już bym wolała, żeby zamiast udostępnienia tej sztucznej trasy, była możliwość oglądania bajkowej scenerii, którą ogląda się na wszystkich folderach z Pamukkale. To właśnie ta sceneria jest chyba największą zachętą do przyjazdu do tego miejsca.

maslinka napisał(a):Mimo wszystko, jest to cud natury, który z pewnością warto zobaczyć na własne oczy. (

Dlatego wcale nie żałujemy, że tam pojechaliśmy.

maslinka napisał(a):Tylko tłumy przeszkadzają w podziwianiu... Tak to jest z "miejscami masowego rażenia"

Co się tyczy tłumów, to zaraz się mocno przerzedzi.
Okazuje się, że większość turystów przyjeżdża do Pamukkale tylko po to, aby popluskać się w tych sztucznych basenach i zupełnie omija dalszą część trasy, która nam zdecydowanie bardziej przypadła do gustu.

Stoimy po drugiej stronie muru, który pozostał po średniowiecznej twierdzy.


Oglądamy białe pokłady trawertynu. Bliżej nas w całej okazałości widzimy naturalne baseny, niestety bez kropli wody, a za nimi sztuczną trasę.




Zachmurzenie wzrasta, a w oddali widać, jak z tej wielkiej chmury leje deszcz. Zastanawiamy się, kiedy ten deszcz zacznie padać nad Pamukkale i że chyba jakaś klątwa nad nami wisi. Bo przecież ulewę mieliśmy już kilka dni temu w Efezie a teraz zanosi się na powtórkę podczas zwiedzania Pamukkale.





Wzdłuż trawertynowego zbocza biegnie bardzo fajna ścieżka, wykonana z drewnianych listew. Wędrując nią mijamy bardzo miły dla oka zakątek.
Tutaj turystów jest zdecydowanie mniej, niż przy sztucznej trasie.


Co jakiś czas widzimy tablice informujące o zakazie wchodzenia na trawertyny.


Woda płynie strumieniem z góry, ale gdzie się podziewa, to nie wiemy.
Tarasy są suche, chociaż mamy nadzieję, że może kawałek dalej za zakrętem zobaczymy widok, po który tutaj przyjechaliśmy.





Niestety baseny, które widzimy za zakrętem, też są pozbawione wody.

Za zakrętem widzimy kolejny kanalik, którym płynie źródlana woda, ale niestety nie zasila ona żadnego z basenów. Przepływ wody jest tutaj regulowany z uwagi na fakt, iż ilość wody w źródłach zmniejsza się z dnia na dzień ze względu na fakt, że hotele i hostele w miejscowościach Pamukkale i Karahayıt pobierają nielegalnie wodę z podziemi.


Baseny są suche jak pieprz a na dodatek ich kolor nie ma nic wspólnego z bawełnianą bielą.
Uważa się, że trawertyny Pamukkale zawdzięczają swoją biel stale płynącej po ich wodzie. Po tym, jak zamknięty został do nich dopływ wody i stały się suche, ich kolor zaczął się zmieniać. Obecnie na dużym obszarze są już brudno-szare, ale uważa się, że Pamukkale wkrótce stanie się zupełnie ciemne.




Jakby tu było pięknie, gdyby baseny były wypełnione wodą.


Chmura już prawie wisi nad nami. Jedyna z niej korzyść jest tak, że nie jest gorąca. Temperatura jest bardzo przyjazna dla zwiedzania.




Drewniana ścieżka zmieniła się w kamienną mozaikę, ale za chwilę znów będziemy szli drewnianym pomostem.


Trawertynowy basen posłużył pieskowi za legowisko.



Trafiliśmy na kryjówkę naszej pilotki, która w czasie naszego wolnego czasu odpoczywała pod drzewem. Ona zapewne już zna tutaj każdy zakamarek, więc wykorzystuje czas w inny sposób.

megidh napisał(a):Jakby tu było pięknie, gdyby baseny były wypełnione wodą.

Rzeczywiście. Smutno patrzy się na te puste niecki.
Spodziewaliście się, że tak to szaro-buro wygląda czy jednak było to trochę zaskoczenie?

Faktycznie szkoda tej atrakcji. Może zreflektują się i kiedyś puszczą wodą na naturalne baseny.

marze_na napisał(a):

megidh napisał(a):Jakby tu było pięknie, gdyby baseny były wypełnione wodą.

Rzeczywiście. Smutno patrzy się na te puste niecki.

marze_na napisał(a):Spodziewaliście się, że tak to szaro-buro wygląda czy jednak było to trochę zaskoczenie?

Nie spodziewaliśmy się. Nie przyszło mi coś takiego do głowy. Tym bardziej, że szukając informacji na temat Pamukkale wszędzie trafiałam na informacje o przepięknych basenach wypełnionych wodą, do których nie można wchodzić z uwagi na ochronę trawertynów. No ok, nie wejdę, ale zobaczę i na to się pisałam. Co więcej, chciałam te niebieskie baseny oglądać z góry, wykupując w tym celu wycieczkę z lotem balonem. Jak zobaczyliśmy z Waldkiem na miejscu te trawertyny pozbawione wody, to pierwsza myśl, jaka przyszła nam do głowy, dotyczyła właśnie tego lotu balonem. Jeśli do tej pory żałowaliśmy, że lot został odwołany, tak w tej chwili byliśmy z tego odwołania lotu bardzo zadowoleni. Taka wycieczka nie jest tania (350 euro od osoby), ale gdybyśmy mieli możliwość oglądania pięknych widoków, to wydanie takiej kwoty nie byłoby bolesne. Inaczej by się sprawa miała, gdybyśmy jednak polecieli balonem, ale zamiast basenów wypełnionych niebieską wodą oglądalibyśmy doły po wapnie. Wtedy byśmy bardzo żałowali wydanych pieniędzy.

Dawigs napisał(a):Faktycznie szkoda tej atrakcji. Może zreflektują się i kiedyś puszczą wodą na naturalne baseny.

Na stronie Gubernatorstwa Denizli znalazłam informację, iż woda, która jest wlewana w to samo miejsce i znajduje się tam przez długi czas, powoduje powstawanie glonów, a co za tym idzie nieprzyjemne zanieczyszczenia w trawertynach.
Z tego powodu woda termalna jest wpuszczana na trawertynowe tarasy w sposób kontrolowany, w ramach określonego programu. Ale na temat tego programu oraz na temat terminów wpuszczania wody do basenów nie znalazłam nic.
Chyba trzeba mieć szczęście, żeby trafić tam akurat w chwili, kiedy woda będzie wpuszczona do basenów.

Trzeba przyznać , że nie zdawałem sobie sprawy ze stopnia zniszczenia - nie ma to nic wspólnego ze zdjęciami na folderach reklamowych , jeżeli nie nastąpi opamiętanie właścicieli hoteli i pensjonatów , to zabiją tą atrakcję
Szkoda



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Trzeba przyznać , że nie zdawałem sobie sprawy ze stopnia zniszczenia - nie ma to nic wspólnego ze zdjęciami na folderach reklamowych

Foldery reklamowe mają na celu zachęcać ludzi do odwiedzenia tego miejsca, więc nikt w nich nie zamieści zdjęć ukazujących aktualny stan. Podejrzewam, że sporo ludzi wyjeżdża z Pamukkale bardzo rozczarowanych i gdyby wiedzieli, co zastaną na miejscu, to zapewne zrezygnowaliby z przyjazdu.

piotrf napisał(a): jeżeli nie nastąpi opamiętanie właścicieli hoteli i pensjonatów , to zabiją tą atrakcję
Szkoda

Jeśli się nie opamiętają, to kiedyś obudzą się sami w tych hotelach.
Ale nie tylko oni przyczynili się do takiego stanu rzeczy. Właśnie trafiłam na artykuł, z którego wynika, że najwięcej zła wyrządziło tutaj państwo, które wydając pozwolenia na budowanie hoteli i innych budynków na tym terenie (w tym Gmachu Żandarmerii Sił Zbrojnych), zmasakrowało Pamukkale/Hierapolis.
Największą krzywdą wyrządzoną temu miejscu było wybudowanie asfaltowej drogi, przedzielającej teren na połowę. Drogą tą
organizowany był dojazd do wszystkich wybudowanych obiektów. Skutkiem ubocznym tej drogi było to, że przedzieliła na pół teren Pamukkale i zastopowała spływ wody do białych trawertynów. Na szczęście znalazła się grupa ludzi, która zaczęła walczyć o ten teren i doprowadziła do wyburzenia budynków, które były przyczyną zagłady Pamukkale.
Pomimo tego, że z automatycznego tłumaczenia tego artykułu można nie wszystko zrozumieć, to jednak warto go przeczytać, aby mieć pojęcie o tym, co doprowadziło do obecnego stanu Pamukkale.

Dochodzimy do pięknej, lawendowej alei, która jest starannie pielęgnowana i zraszana.


Aleja biegnie wzdłuż trawertynowych pokładów.


Z drugiej strony rozciąga się widok na Hierapolis. Wewnątrz tego zielonego zakątka znajduje się antyczny basen Kleopatry a za nim widać rzymski teatr.









Kwitnące krzaki lawendy przepięknie kontrastują z trawerytnową bielą, tylko trochę w tym miejscu poszarzałą.




Doszliśmy do miejsca, które chyba zostało przygotowane po t, aby móc tutaj odpocząć od palącego słońca.
Ale ponieważ nas promienie słońca nie dosięgły, to idziemy dalej, rezygnując z odpoczynku.









No wreszcie możemy obejrzeć te słynne trawertynowe nacieki i stalaktyty.
No żeby tam jeszcze była błękitna woda, to bylibyśmy usatysfakcjonowani. A tak szczęście było jedynie połowiczne.



Nagle na naszej drodze pojawił się taki gość.

Ciekawy , chociaż smutny artykuł , niestety krótkowzroczność w biznesie , brak koordynacji i przemyślanego działania zmienia ( czasem bezpowrotnie ) otoczenie . Przypomina to trochę piłowanie gałęzi , na której się siedzi , a przykładów na całym świecie jest mnóstwo takie , że aż przeraża
Bardzo mi się podoba za to lawendowa aleja


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Ciekawy , chociaż smutny artykuł , niestety krótkowzroczność w biznesie , brak koordynacji i przemyślanego działania zmienia ( czasem bezpowrotnie ) otoczenie . Przypomina to trochę piłowanie gałęzi , na której się siedzi , a przykładów na całym świecie jest mnóstwo takie , że aż przeraża

Bardzo trafna puenta.

piotrf napisał(a):Bardzo mi się podoba za to lawendowa aleja

Ta aleja obsadzona lawendą była bardzo urokliwa i na dodatek wspaniale tam pachniało lawendą. Zapach przyciągał pszczoły, które można było dojrzeć pomiędzy kwiatami.